Ο σχεδιασμός του Παναθηναϊκού θα κριθεί αυστηρά στην ώρα του, όχι στις 28 Ιουνίου...

Για τον Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς, τον Φραν Βέλεθ, τους δύο μεγάλους «εχθρούς» του Παναθηναϊκού για να προλάβει να είναι on time στην υλοποίηση του μεταγραφικού του σχεδιασμού τα είπαμε διεξοδικά στο σημείωμα της Δευτέρας. Σήμερα καλό είναι να βάλουμε κάποια πράγματα στη σωστή τους ποδοσφαιρική διάσταση. Κανένας μεταγραφικός σχεδιασμός, σε καμία ομάδα του πλανήτη δεν μπορεί να κριθεί σε σοβαρή βάση και με ποδοσφαιρικά κριτήρια στις 28 Ιουνίου.

Αυτά είναι μόνο για όποιον θέλει να δημιουργήσει εντυπώσεις στην πιο άμπαλη χώρα της γης, όπου δυστυχώς η «ανθρωποφαγία» πάντα θα πουλάει περισσότερο από μία πιο ψύχραιμη αντιμετώπιση των πραγμάτων και των καταστάσεων.

Ξαφνικά το «τριφύλλι» που έκανε... πλάκα σε όλους στα playoff και σήκωσε και το Κύπελλο με πολύ μικρότερο μπάτζετ από όλους, έγινε «μικρή» ομάδα ή μίκρυνε επειδή ο Γκατσίνοβιτς κατέληξε στην «Ένωση» χωρίς να έχει προηγηθεί απολύτως καμία «μονομαχία» ανάμεσα στις δύο ομάδες. Να το ξαναπούμε: Η πρόταση των «πρασίνων» ήταν μόνο για νέο δανεισμό και απορρίφθηκε. Έτσι το «είδε» ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, έτσι κι έγινε. Η ΑΕΚ έδωσε 1.5 εκατομμύριο ευρώ και τον αγόρασε, αξιολογώντας διαφορετικά την περίπτωσή του. Τόσο απλά, όλα τα υπόλοιπα... τσιτάτα για «χυλόπιτα» του παίκτη και προτίμησή του στην «Ένωση» είναι για λαϊκή κατανάλωση. Στις 15 Ιουνίου και προφανώς χωρίς να έχουμε μαντικές ικανότητες γράφαμε όλα τα δεδομένα για την υπόθεση. Αυτή είναι η αλήθεια και προχωράμε παρακάτω.

Ο κόσμος μπορεί να έχει τα δίκια του και να «γκρινιάζει», καθώς ο πήχης των απαιτήσεων επέστρεψε και πάλι στο κανονικό μέγεθος του Παναθηναϊκού. Είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό και νορμάλ, καθώς μιλάμε για οπαδούς που θέλουν το καλύτερο για την ομάδα τους και όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Η όποια πίεση μόνο καλό μπορεί να κάνει αλλά σε τούτη την γωνιά πάντα θα προσπαθούμε να βλέπουμε τα πράγματα με μία πιο ποδοσφαιρική και ψύχραιμη «σκοπιά».

Να εξηγούμαστε, λοιπόν, για να μην παρεξηγούμαστε. Ο μεταγραφικός σχεδιασμός και η υλοποίησή του θα κριθούν και μάλιστα αυστηρά, διότι αυτό αξίζει στον Παναθηναϊκό, στις εξής τρεις φάσεις:

• Δέκα ημέρες πριν το πρώτο παιχνίδι για τον τρίτο προκριματικό γύρο του Conference League. Δηλαδή περίπου στις 25 Ιουλίου. Πρώτος στόχος του «τριφυλλιού» είναι να επιστρέψει σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης, οπότε θα πρέπει να έχει τον καλύτερο βαθμό ετοιμότητας και ενίσχυσης ενόψει των παιχνιδιών αυτών. Θα είναι άλλο πράγμα να έχει προστεθεί στο παζλ τα βασικά κομμάτια όπως τα δύο «8άρια», ο φορ, ο στόπερ και ο ένας εξτρέμ και άλλο πράγμα να λείπει κάποιος ή κάποιοι από αυτούς.
• Το δεύτερο «ταμείο» θα πρέπει να γίνει στις 15 Σεπτεμβρίου όταν και θα έχει ολοκληρωθεί η μεταγραφική περίοδος. Η σεζόν δεν τελειώνει τον Αύγουστο, είναι ένας «μαραθώνιος», οπότε στο φινάλε του «παζαριού» θα κριθούν οι επιλογές του Παναθηναϊκού στο κομμάτι της ενίσχυσής του και στην προσπάθεια που θα κάνει να επιστρέψει στον πρωταθλητισμό. Πάντα λαμβάνοντας υπόψιν τις ανάγκες που είχε η ομάδα, τον πρότερο ποδοσφαιρικό βίο των νέων προσώπων και τα χαρακτηριστικά τους.
• Ο τρίτος χρόνος είναι στο φινάλε της σεζόν όταν όλα τα νέα πρόσωπα θα έχουν δείξει πάνω στο χορτάρι τι «ψάρια» πιάνουν. Κανένας νέος παίκτης δεν μπορεί να κριθεί στο δίμηνο και αυτό το μάθημα το πήραν όλοι από την καλή και την ανάποδη πέρσι. Με τον Σεμπάστιαν Παλάσιος και τον Ματέους Βιτάλ. Για τον Αργεντινό γράφτηκαν «αηδίες» στα πρώτα ματς και έδειξε μετά ποιος πραγματικά είναι ενώ για τον Βραζιλιάνο γράφτηκαν «ύμνοι» στα πρώτα δύο-τρία ματς και μετά... εξαφανίστηκε. Για αυτό λοιπόν, αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί σε αυτή την ασόβαρη ποδοσφαιρικά χώρα η αξιολόγηση όλων θα πρέπει να γίνεται στο φινάλε της σεζόν.

Σε όλα τα παραπάνω να προσθέσουμε κάτι: Ο Παναθηναϊκός μπορεί και φέτος να πετύχει υψηλά ποσοστά ευστοχίας στις επιλογές του. Αυτό δεν σημαίνει ότι λειτουργεί σωστά. Δεν λειτουργεί σωστά ο οργανισμός στο κομμάτι των μεταγραφών και αυτό κάποια στιγμή-αργά ή γρήγορα- θα το καταλάβει. Μακάρι να το καταλάβει χωρίς να έχει «πληγωθεί», έχοντας κατανοήσει επιτέλους την αξία της οργάνωσης, των δομών, του scouting.