• Η μεγάλη επιστροφή
• Πάντα δίπλα στην ΑΕΚ
• Η τελευταία του επιθυμία

Στο πένθος βυθίστηκε η οικογένεια της ΑΕΚ, καθώς σήμερα Τρίτη (4/1) έφυγε από τη ζωή ο τεράστιος Στέλιος Σεραφείδης χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο. Ο 86χρονος θρυλικός τερματοφύλακας αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, ειδικά τους τελευταίους μήνες, αλλά ποτέ δεν έλειπε από το πλευρό της «Ένωσης». Τον περασμένο Σεπτέμβρη είχε πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν και παρά το γεγονός ότι οι γιατροί τον προέτρεψαν να καθίσει στο σπίτι του, εκείνος ήθελε να δει την αγαπημένη του ΑΕΚ και πήγε στο ΟΑΚΑ για να παρακολουθήσει την αναμέτρηση με τη Λαμία σε μια συγκλονιστική κίνηση που δείχνει τη λατρεία του κυρ Στέλιου για την Ένωση.

«Κύριε πρόεδρε Μελισσανίδη, σας ευχαριστώ όπως και το επιτελείο των γιατρών του κ. Πάρη Κοσμίδη και τους συνεργάτες του. Αδέρφια ΑΕΚτζήδες, θεώρησα σωστό από αυτό το βήμα της ΑΕΚ για αυτή τη μικρή επανάσταση προς το πρόσωπό μου να σας ευχαριστήσω από καρδιάς για το μεγαλείο της ψυχής σας. Μου δώσατε λίγη ζωή και είμαι καλύτερα! Πάμε όλοι μαζί για την ΑΕΚάρα μας», ήταν το μήνυμα του Στέλιου Σεραφείδη που ακούστηκε από τα μεγάφωνα του ΟΑΚΑ.

Ο Στέλιος Σεραφείδης ήταν ο άξιος συνεχιστής της μεγάλης παράδοσης που δημιούργησαν οι σπουδαίοι τερματοφύλακες της Ένωσης, Γιάμαλης, Ρίμπας, Σκλαβούνος και Δελαβίνιας. Ο ίδιος με τις εκτινάξεις του, έμοιαζε σαν να καταργούσε τους νόμους της Φυσικής: Νικούσε τη βαρύτητα και έμενε θαρρείς «σφηνωμένος» στον αέρα για να υπερασπίσει σαν «αγριόγατος» το τέρμα του!
Από μικρή ηλικία αγαπούσε το ποδόσφαιρο και έπαιζε στις αλάνες της γειτονιάς του, μέχρι που γράφτηκε στις ακαδημίες της τοπικής ομάδας. Το 1950 μετεγγράφηκε στον Απόλλωνα, όπου αγωνιζόταν ο μεγαλύτερος αδερφός του Χαράλαμπος. Ο αδερφός του, διεθνής επιθετικός, φόρεσε και τη φανέλα της ΑΕΚ το 1952-53.

Την επόμενη σεζόν εντάχθηκε στην Ένωση με την δεύτερη ομάδα και φόρεσε τη φανέλα της σε 323 επίσημους αγώνες: 243 συμμετοχές στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα (εκ των οποίων οι 210 στην Α’ Εθνική από τη σεζόν 1959-60), 37 στο Κύπελλο, 40 στο Πρωτάθλημα Αθηνών και 3 σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις της ΟΥΕΦΑ. Με την ΑΕΚ κατέκτησε τρία πρωταθλήματα (1963, 1968, 1971) και τρία κύπελλα (1956, 1964, 1966).

g

Η μνήμη του θα μείνει αιώνια με την ΠΑΕ ΑΕΚ να έχει δώσει ήδη το όνομά του στο γήπεδο των Σπατών («Σεραφείδιον»), ενώ αποτελεί μια από τις τέσσερις μεγάλες μορφές της ΑΕΚ που κοσμεί ήδη το νέο γήπεδο της «Αγιά Σοφιάς – OPAP Arena», μαζί με τους Θωμά Μαύρο, Μίμη Παπαϊωάννου και Κώστα Νεστορίδη.

Ηταν το 1951 όταν ήταν 16 χρονών και ξεκινούσε μια λαμπρή αθλητική καριέρα και παράλληλα συνέδεε τη ζωή του για σχεδόν επτά δεκαετίες με τον Δικέφαλο Αετό. Εκείνη την ρομαντική εποχή του ποδοσφαίρου, η φανέλα ήταν σχεδόν είδος πολυτελείας και προκειμένου ο 16χρονος Στέλιος να μπορεί να αγωνίζεται με το «1» ως τερματοφύλακας (σε μια εποχή όπου δέσποζε ο μεγάλος Μιχάλης Δελαβίνιας), «έπρεπε» να αφαιρέσει το «3» τη φανέλα με το «13».

Ο Στέλιος Σεραφείδης υπήρξε από τους πιο γνωστούς τερματοφύλακες των κιτρινόμαυρων. Πολλοί μάλιστα ήταν εκείνοι που τον θαύμαζαν βλέποντάς τον να εμπνέει ασφάλεια κι εμπιστοσύνη κάτω από τα γκολπόστ. Ακόμα και οι αντίπαλοι του.

Η μεγάλη επιστροφή

Το ημερολόγιο έδειχνε 10 Οκτωβρίου του 1971, όταν ο Στέλιος Σεραφείδης άρχιζε τη… δεύτερη καριέρα του στην ΑΕΚ στα 36 του χρόνια. Κι αυτό διότι ο μεγάλος τερματοφύλακας της Ένωσης την είχε υπηρετήσει ως βασικός από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 έως και το 1968, είχε περάσει μια τριετία ως αναπληρωματικός του Στέλιου Κωνσταντινίδη, αλλά τότε ο προπονητής Μπράνκο Στάνκοβιτς τον είχε καλέσει ξανά τότε στα… όπλα και τον έχρισε βασικό και για τη συνέχεια του πρωταθλήματος. Ο Στάνκοβιτς όταν είχε αναλάβει τα ηνία της ΑΕΚ, είχε χρίσει ως πρώτο πορτιέρε τον 21χρονο Στέλιο Κωνσταντινίδη, τον αποκαλούμενο και… «ντουλάπα» λόγω του ύψους και της σωματικής του διάπλασης. Τα πράγματα όμως άλλαξαν, όταν ο Κωνσταντινίδης είχε σπάσει το χέρι του σε αγώνα με την Παναχαϊκή στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Σε εκείνο το ματς είχε βάλει στη θέση του τον Κώστα Σιλιβίστρα, αλλά στο επόμενο ματς, που ήταν με το Αιγάλεω, κάλεσε τον Σεραφείδη να υπερασπιστεί τα «κιτρινόμαυρα» γκολπόστ. Η ΑΕΚ τότε θα μπορούσε να είχε χάσει αλλά χάρη στην εξαιρετική εμφάνιση που πραγματοποίησε ο Σεραφείδης κράτησε το μηδέν. Η δίψα του για ποδόσφαιρο και η αγάπη του για την ΑΕΚ τον κρατούσαν πάντα σε εγρήγορση και ήταν πάντα εκεί για όποτε τον χρειαζόταν το κλαμπ. Μετά από εκείνο το παιχνίδι ο Σεραφείδης καθιερώθηκε κάτω από τα γκολπόστ μέχρι την ήττα στην Τούμπα. Επειτα αντικαταστάθηκε από τον Κωνσταντινίδη για μερικά ματς, αλλά τελείωσε αυτός το πρωτάθλημα ως βασικός, αφού ο Κωνσταντινίδης τραυματίστηκε ξανά.

Ο Στέλιος Σεραφείδης, που έφυγε σήμερα από τη ζωή, είναι ο νεότερος τερματοφύλακας που έχει αγωνιστεί με την ΑΕΚ σε τελικό Κυπέλλου. Είναι δεύτερος σε συμμετοχές πίσω από τον Ηλία Ατματσίδη και δεύτερος μεγαλύτερος σε ηλικία, πίσω από το Νίκο Χρηστίδη. pic.twitter.com/KapA38MrS1

— soccerbase.gr (@SoccerbaseG) January 4, 2022

Πάντα δίπλα στην ΑΕΚ

Οταν αποχώρησε από την ενεργό δράση συνέχισε να υπηρετεί την ΑΕΚ αδιαλείπτως. Σε όλα τα τμήματα, χωρίς να λέει πολλά, παρά μόνο με την παρουσία του δείχνει το δρόμο της στήριξης. Εκτός από τη στήριξή του και τη συμμετοχή του στους παλαίμαχους, ο παλαίμαχος τερματοφύλακας ήταν πάντα δίπλα και στην ομάδα των Ακαδημιών. Ηθελε άλλωστε να βρίσκεται πάντα δίπλα στους νέους, να τους στηρίζει και να τους γεμίζει με εφόδια για το μέλλον. Πρόσφατα επίσης ασχολήθηκε με την ομάδα ποδοσφαίρου σάλας του σωματείου.

Η τελευταία του επιθυμία

Ο παλαίμαχος τερματοφύλακας της ΑΕΚ, Στέλιος Σεραφείδης, ήταν από εκείνες τις μορφές που συνδέθηκαν άμεσα με το γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ο ίδιος άλλωστε έχει γράψει ιστορία στο άλλοτε «Νίκος Γκούμας». Στα 18 χρόνια που πέρασαν από την κατεδάφιση του μέχρι και τώρα, τις αρχές του 2022 με το όνειρο της «Αγιά Σοφιάς» να πλησιάζει όλο και περισσότερο στην υλοποίησή του, πολλοί οπαδοί της ΑΕΚ έφυγαν από τη ζωή χωρίς να προλάβουν να δουν και να μπουν στο νέο γήπεδο.

Τα έργα στην «Αγιά Σοφιά – OPAP Arena», προχωρούν με αμείωτους ρυθμούς κι έτσι η ανυπομονησία των οπαδών αλλά και όλων των ανθρώπων στην οικογένεια της Ένωσης, γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Να δουν ξανά την ομάδα τους στην φυσική της έδρα, εκεί που έζησε τις μεγαλύτερες στιγμές της ιστορίας της. Φυσικά ένας από αυτούς ήταν και ο σπουδαίος Στέλιος Σεραφείδης, ο οποίος όμως δεν πρόλαβε να κάνει ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά του πραγματικότητα. Να πατήσει ξανά τα «ιερά χώματα» της Νέας Φιλαδέλφειας.

«Επιθυμία όλων των εν ζωή παλαίμαχων να μπούμε στο γήπεδο για 20' και μετά ας έρθει το τέλος. Είναι σαν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, εδώ οι πρόσφυγες στήριξαν τα σπίτια και τα όνειρά τους, τις οικογένειές τους. Ποντιακός ελληνισμός, σύσσωμη η προσφυγιά, οι κάτοικοι της Φιλαδέλφειας. Θα νιώσουν υπερήφανοι όταν ετοιμαστεί το γήπεδο. Να μου δοθεί η δυνατότητα, σε μένα και σε πολλούς ακόμα συμπαίκτες και φίλους στην ηλικία μου μου να το απολαύσουμε. Να μην το χάσουμε. Λέμε να το προλάβω και… ας ξεμπαρκάρω», είχε πει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στα κανάλια της NOVA.

Επί σειρά ετών, ο Στέλιος Σεραφείδης δούλευε με τους τερματοφύλακες της πρώτης ομάδας και στη συνέχεια ανέλαβε την ίδια ευθύνη στα τμήματα της ακαδημίας της ΑΕΚ.

Ηταν πάντα κοντά στην ΑΕΚ, όπου κι αν έπαιζε. Πιστός στρατιώτης της. Τα τελευταία χρόνια όμως αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, με αποτέλεσμα ο οργανισμός του να μην αντέξει και να σβήσει σε ηλικία 86 ετών…