Μια αντεπίθεση, μια νίκη

Σε ένα ματς στο οποίο έκανε 18 τελικές προσπάθειες και του “αναλογούσαν” 3.5 γκολ βάσει της ποιότητας των ευκαιριών που δημιούργησε (xG: 3.5), ο Ολυμπιακός βρήκε μόνο 1 γκολ και βγήκε νικητής με το ισχνό 1-0 επί της Λαμίας. Όπως τα περισσότερα, αυτό ήταν ένα παιχνίδι που έδωσε ένα σωρό χρήσιμα ερεθίσματα, και το οποίο “σηκώνει” πολλές διαφορετικές αναγνώσεις. Ας μιλήσουμε όμως πρώτα για την αξία μιας αντεπίθεσης.

Ο Ολυμπιακός δεν βρήκε γκολ σε 33 οργανωμένες επιθέσεις και μια εκτέλεση πέναλτι. Όσα δεν πήρε μέσα από τόσες οργανωμένες επιθέσεις, τα πήρε από μια οργανωμένη αντεπίθεση. Η επανάκτηση της μπάλας από τον Ελ Αραμπί, ο οποίος έτρεξε να πιέσει τον Νούνιεζ κι έτσι κατάφερε να εκμεταλλευτεί το λάθος του Κοσταρικανού μέσου στο κοντρόλ της μπάλας, ήταν το έναυσμα για να εκδηλώσει ο Ολυμπιακός μια αντεπίθεση.

Μέσα σε 5’’ δευτερόλεπτα ο Ολυμπιακός είχε βρεθεί στο αντίπαλο μισό του τερέν με 6 ποδοσφαιριστές, απέναντι σε 4 παίκτες της Λαμίας που είχαν προλάβει να επιστρέψουν στο δικό τους μισό και έτρεχαν για να μπουν πίσω από την μπάλα και να οργανωθούν τη στιγμή που ουδείς είχε προφτάσει να βρεθεί μπροστά από τον κάτοχο της μπάλας Λαλά για να τον ενοχλήσει και να τον καθυστερήσει.

Σε ένα διάστημα παιχνιδιού κατά του οποίου την διάρκεια ο Ολυμπιακός ήταν ισοπεδωτικός για την αντίπαλό του και δεν είχε βρει γκολ, η κατάσταση θα έπρεπε να του δημιουργεί εκνευρισμό, ο οποίος μάλιστα θεωρητικά θα έπρεπε να έχει ενταθεί δεδομένου ότι οι γηπεδούχοι δεν κατάφεραν να βρουν το γκολ ούτε από το πέναλτι. Εκείνοι όμως είχαν μείνει συγκεντρωμένοι, όπως κανείς αντιλαμβάνεται παρατηρώντας την συμπεριφορά τους στην φάση που ξεκινά από ένα κόρνερ της Λαμίας, στο οποίο πρέπει να αμυνθούν, και συνεχίζεται με την άμεση μετάβασή τους από την φάση άμυνας στην φάση επίθεσης.

Ο Ολυμπιακός των πρώτων περίπου 25’ λεπτών ήταν μια ομάδα που εκτέλεσε το πλάνο ακολουθώντας την στρατηγική επιλογή του Πέδρο Μαρτίνς, η οποία ήταν να βάλει την ομάδα του σε φουλ ένταση στο παιχνίδι με στόχο να χτίσει ένα προβάδισμα που θα το διαχειριζόταν στη συνέχεια μπαίνοντας σε κατάσταση ηρεμίας. Όλα πήγαν καλά, με εξαίρεση το δεύτερο γκολ που έλειψε από τον Ολυμπιακό σε αυτό το διάστημα της υπεροχής του. Σε έναν προπονητή δεν αναλογεί η “ευθύνη” της ολοκλήρωσης των επιθέσεων - αυτό στο ποδόσφαιρο κανείς το περιμένει από την ποιότητα των τελικών αποφάσεων και των εκτελέσεων που κάνουν οι ποδοσφαιριστές. Στον προπονητή αναλογεί η ευθύνη να ετοιμάσει την ομάδα του για να επιτεθεί αποτελεσματικά και να την καθοδηγήσει βοηθώντας την να επιλύσει προβλήματα που της δημιουργεί η στάση και η απόδοση του αντιπάλου.

Όσα είπε μετά από τη λήξη του ματς με την Λαμία ο Μαρτίνς, σε συνέχεια όσων είχαμε παρακολουθήσει στο τερέν, δημιουργούσαν την αίσθηση ότι ο Πορτογάλος προπονητής περίμενε αυτό που είδε - δηλαδή είχε εξαρχής λειτουργήσει με την επίγνωση ότι η φθορά ποδοσφαιριστών του από την κόπωση των σερί αγώνων θα είχε επίδραση στην απόδοση της ομάδας του. Είτε “πιάνει” είτε όχι το αγωνιστικό πλάνο που ετοιμάζει και η στρατηγική του, ο Μαρτίνς είναι συνήθως κάποιος που έχει προετοιμάσει την ομάδα του με προεκτιμήσεις που αποδεικνύονται ακριβείς. Κι αυτή είναι μια από τις εξηγήσεις για το προβάδισμα του Ολυμπιακού στην βαθμολογία μετά από 15 αγωνιστικές στην Superleague. Μια ευδιάκριτη εξήγηση σε κάθε παιχνίδι - είτε είναι καλός ο Ολυμπιακός είτε όχι, είτε είναι αποτελεσματικός είτε όχι.

Πηγή στοιχείων απόδοσης: Wyscout.