Μια αίσθηση ελπίδας για καλύτερο πρωτάθλημα

• Αναβάθμιση που φαινόταν

Αν έβρισκα νόημα, θα συνέχιζα την συζήτηση που άνοιξε ο Τζον Φαν’τ Σχιπ με το ποστάρισμα του σχετικά με τον αριθμό των Ελλήνων ποδοσφαιριστών που χρησιμοποιήθηκαν στην πρεμιέρα της Superleague. Στο μυαλό μου όμως δεν υπάρχει απολύτως καμία πιθανότητα να αντιμετωπίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο με στρατηγική το πρόβλημα ταυτότητας, για το οποίο μας μίλησε ο ομοσπονδιακός προπονητής. Διότι δεν νοιάζεται για αυτό η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, και κατά συνέπεια δεν θέτει ως πρωταρχικό στρατηγικό στόχο την βελτίωση της επικρατούσας κατάστασης στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο. Γι’ αυτό άλλωστε δεν τον έβαλε αυτόν τον στόχο ψηλά στη λίστα των κριτηρίων αξιολόγησης του ομοσπονδιακού προπονητή. Ο Φαν’τ Σχιπ δεν νιώθει ότι αξιολογείται από το κομμάτι της συνεισφοράς του σε αυτό το κομμάτι, του αναπτυξιακού ποδοσφαίρου. Το ίδιο το ποδόσφαιρο άλλωστε του έχει επικοινωνήσει ότι το κεφάλι του το “παίζει” μόνο στα αποτελέσματα των αγώνων της Εθνικής, και γι’ αυτό στην διάρκεια της διετίας δεν έχει επιχειρήσει να κάνει αυτό που έκανε ο Φερνάντο Σάντος πριν από 10 χρόνια, να παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο με τις προτάσεις για την βελτίωση της μεθοδολογίας του αναπτυξιακού ποδοσφαίρου.

Δεν βρίσκω νόημα να προβληματιστώ πάνω σε μια κατάσταση την οποία το ίδιο το επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν επιθυμεί να αλλάξει, και για την οποία κατάσταση δεν κάνει απολύτως τίποτα η Ομοσπονδία - δηλαδή δεν ασκεί καμίας μορφής πίεση προς το επαγγελματικό ποδόσφαιρο για την προώθηση περισσότερων Ελλήνων ποδοσφαιριστών. Αντίθετα, βρίσκω νόημα να γράψω για αυτό που είδα από τις “μικρές” ομάδες απέναντι στις “μεγάλες” στην πρεμιέρα της Superleague.

Αναβάθμιση που φαινόταν

Όσοι παρακολουθούμε την ζωή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου το είχαμε αντιληφθεί από τις αρχές του καλοκαιριού ότι δημιουργήθηκαν οι συνθήκες για την αναβάθμιση των ομάδων. Οι ΠΑΕ είδαν ή προέβλεψαν εγκαίρως ότι θα έχουν σημαντική αύξηση εσόδων, χάρη στο στοιχηματικό μέρισμα που εισέπραξαν, τα βελτιωμένα τηλεοπτικά συμβόλαια και την επιστροφή των - διαρκείας και απλών - εισιτηρίων στην οικονομία τους. Μια “μικρή” ΠΑΕ άθροισε έσοδα μεγαλύτερα των 3.5 εκατ. €, δηλαδή τουλάχιστον 1.5 εκατ. € παραπάνω από όσα μάζευε σε μια προηγούμενη σεζόν και ειδικά σε αυτές του COVID. Κάποιοι ιδιοκτήτες βρήκαν την ευκαιρία για μια μικρή απόσβεση των επενδύσεων που έκαναν στην διάρκεια των προηγούμενων ετών. Οι περισσότεροι όμως έβαλαν κάτι παραπάνω στον προϋπολογισμό των εξόδων για τον σχηματισμό του ρόστερ τους και για την αμοιβή των προπονητών τους.

Το Σάββατο είδαμε τον Απόλλωνα Αθηνών να αποδίδει πολύ καλά ένα αποτελεσματικό αγωνιστικό πλάνο για περίπου ένα ημίχρονο απέναντι στον Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο. Κι αυτό συνέβη επειδή ο καθοδηγητής Γιάννης Πετράκης εκπόνησε ένα καλό σχέδιο αλλά και κατάφερε να μεταδώσει την ενδεδειγμένη αγωνιστική νοοτροπία στους ποδοσφαιριστές του. Βλέποντας την στάση του Απόλλωνα κατά την διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου να τοποθετεί την αμυντική γραμμή του στα 40 μέτρα από την εστία έκανα την ευχή να μην χαλάσει κανείς το μυαλό του Πετράκη αν υπάρξει περίοδος δοκιμασίας λόγω έλλειψης θετικών αποτελεσμάτων. Ευχόμουν δηλαδή να βλέπω τον Απόλλωνα με το ίδιο θάρρος, την ίδια αποφασιστικότητα και την ίδια επιθετικότητα, διότι όλα αυτά είναι υποσχέσεις ότι τα παιχνίδια του θα έχουν ενδιαφέρον και ότι συχνά θα δυσκολεύει τους μεγαλύτερους αντιπάλους του.

Τις ίδιες σκέψεις πάνω κάτω έκανα βλέποντας την Κυριακή τον Ιωνικό να δυσκολεύει με τη στάση του στο τερέν την ΑΕΚ και να δημιουργεί ευκαιρίες για να την πληγώσει. Πάνω - κάτω τα ίδια σκεφτόμουν βλέποντας την Δευτέρα τον ΟΦΗ να δυσκολεύει τον Άρη· να τον απειλεί στο πρώτο ημίχρονο, και να αμύνεται αποτελεσματικά στο δεύτερο. Το ίδιο καλή, αν όχι καλύτερη εντύπωση μου δημιούργησε η στάση της Λαμίας απέναντι στον Βόλο σε μια εκτός έδρας αναμέτρηση. Είδα την Λαμία να στήνεται ψηλά στο τερέν και να λειτουργεί συγχρονισμένα και αποτελεσματικά στο επιθετικό πρέσινγκ προς τον αντίπαλο.

Τον ΠΑΣ Γιάννινα περιμένω να τον δω να στέκεται πιο επιθετικά και να μπαίνει στα παιχνίδια με πιο δημιουργική νοοτροπία συγκριτικά με αυτή που είχε απέναντι στον ΠΑΟΚ, δηλαδή ελπίζω ότι θα ξαναβρεί την αυτοπεποίθηση που είχε στην περσινή σεζόν, την οποία έχασε λόγω εικόνας και αποτελεσμάτων στα φιλικά, για να λειτουργήσει με την ίδια αγωνιστική νοοτροπία. Τον Παναιτωλικό θα περιμένω να τον δω πλήρη.

Τον Αστέρα Τρίπολης και τον Ατρόμητο δεν τους βάζω στην ίδια κατηγορία, διότι από τον πρώτο πλέον “απαιτούμε” να δώσει συνέχεια στην περσινή εικόνα και να εξελίξει το περσινό αγωνιστικό μοντέλο του, ενώ από τον δεύτερο έχουμε απαιτήσεις λόγω προϊστορίας αλλά και φετινών προδιαγραφών.

Η πρώτη εντύπωση που μας έδωσαν οι μικρότερες ομάδες της Superleague ήταν ενθαρρυντική. Διότι μας δημιούργησαν την αίσθηση ότι έχουν προπονητές που θέλουν να παίξουν, και όχι μόνο να καταστρέψουν το ποδόσφαιρο του αντιπάλου ή να αμυνθούν απέναντι σε αυτό, και ότι έχουν ποδοσφαιριστές για να υποστηρίξουν πιο τολμηρά σχέδια. Δεν λέω με αυτό ότι τα έχουν κάνει όλα σωστά στις επιλογές και τον σχεδιασμό. Λέω μόνο ότι στην αρχή, στο τερέν, οι περισσότεροι έδειξαν θάρρος και φιλοδοξία αλλά και δουλειά που στηρίζει τις φιλοδοξίες. Αν αυτό συνεχιστεί, θα φέρει αναβάθμιση στην ποιότητα του πρωταθλήματος. Και αυτή η νοοτροπία μπορεί να έχει αποφασιστική επίδραση στην εκπαίδευση και την διαχείριση των Ελλήνων δημιουργικών ποδοσφαιριστών. Με άλλα λόγια, αν το οικοσύστημα των “μικρών” ομάδων αλλάξει νοοτροπία και αποφασίσει να παίξει, αυτή η συνθήκη θα ευνοήσει τους δημιουργικούς προπονητές και κατά συνέπεια και τους δημιουργικούς ποδοσφαιριστές. Θα πάψει να αποτελεί “ελλάτωμα” του ποδοσφαιριστή η επιλογή να μη παίζει μια κοντινή πάσα στον διπλανό του με λίγες επαφές. Θα έρθουν περισσότερες ντρίμπλες και επινοήσεις. Θα ξαναυπάρξουν Έλληνες ποδοσφαιριστές που θα παίξουν απελευθερωμένα.

Όλο αυτό το παρακολούθησα να συμβαίνει κατά τη διάρκεια των τελευταίων περίπου 15 ετών στην Γερμανία. Άλλαξε η νοοτροπία, δημιουργήθηκε ρεύμα υπέρ του δημιουργικού ποδοσφαίρου, άλλαξε η στάση των ομάδων στο τερέν, και όλα τα άλλα ήρθαν ως φυσική συνέπεια: εμφανίστηκαν περισσότεροι δημιουργικοί ποδοσφαιριστές, ξαναμεγάλωσε το εθνικό ποδόσφαιρο. Δεν τρέφω αυταπάτες, δεν θα φτάσουμε ποτέ εκεί, διότι ποτέ δεν θα γίνουμε μεθοδικοί και δεν θα χαράξουμε στρατηγική. Όμως όπως τόσα άλλα στην Ελλάδα, έτσι κι αυτό μπορεί να συμβεί κατά τύχη, δηλαδή επειδή έτυχε να έχουν μεγαλύτερα έσοδα στην δεδομένη στιγμή οι ΠΑΕ και ανέβασαν τον αγωνιστικό προϋπολογισμό τους. Έστω και κατά τύχη, το έχουμε ανάγκη να αλλάξει η αγωνιστική νοοτροπία και να απελευθερωθεί το ταλέντο.