Η δυσκολία του Ολυμπιακού με τα εξτρέμ…

Είναι αλήθεια ότι η μεταγραφική προτεραιότητα του Ολυμπιακού ευθύς εξ αρχής ήταν η απόκτηση, κατ΄ αρχάς, ενός εξτρέμ που θα κάνει τη διαφορά. Μία υπόθεση η οποία δεν έχει προχωρήσει όσο θα ήθελαν οι «ερυθρόλευκοι» για λόγους που ανά διαστήματα κι ανά περίπτωση έχουν αναλυθεί.

Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι εδώ και κάποια χρόνια η αναζήτηση πολύ καλών εξτρέμ δεν είναι και το…φόρτε του Ολυμπιακού. Μάλλον για την ακρίβεια αποδεικνύεται μία πολύπλοκη διαδικασία, με λιγοστές τις πραγματικά εξαιρετικές περιπτώσεις. Μία τέτοια ήταν ο Ποντένσε, που έπαιξε στον Ολυμπιακό ενάμιση χρόνο (68 συμμετοχές-13 γκολ) και πουλήθηκε στην τριπλάσια τιμή από την οποία αγοράστηκε. Μία άλλη ήταν ο Βαλμπουενά (79 συμμετοχές-11 γκολ), που τουλάχιστον την πρώτη του σεζόν βοήθησε πάρα πολύ την ομάδα, παρά την ηλικία του, η οποία στη δεύτερη σεζόν έπαιξε προφανώς το ρόλο της στην πτώση της απόδοσης του.

Πραγματικά, όμως, ρίχνοντας μια ματιά στα ρόστερ του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια, βλέπεις με πόση μεγάλη δυσκολία στεριώνουν εξτρέμ! Και πόσο λίγα πράγματα δίνουν στην ομάδα!

Κάποιοι «περνάνε και δεν ακουμπάνε»! Όπως ο Εμρέ Μορ (2 συμμετοχές) που δεν έμεινε ούτε εξάμηνο, ο Ναουέλ (11 συμμετοχές-1 γκολ) που έφυγε πριν κλείσει εξάμηνο κι ο Ζιλ Ντίας (10 συμμετοχές-2 γκολ), ο οποίος κι αυτός έμεινε ένα εξάμηνο. Αλλά εδώ έμεινε, εν τέλει, ένα εξάμηνο ο Φετφατζίδης (18 συμμετοχές-1 γκολ), τι να λέμε τώρα! Η, ο Μιραλάς (15 συμμετοχές-2 γκολ), που ήρθε Γενάρη κι έφυγε Μάη, στο δεύτερο πέρασμά του από τον Ολυμπιακό…

Αλλά κι αυτοί οι εξτρέμ που έμειναν λίγο η, περισσότερο παραπάνω, δεν ήταν πειστικοί. Ούτε ο Ελιουνούσι (36 συμμετοχές-7 γκολ), ούτε ο Μπρούμα (33 συμμετοχές-9 γκολ), ούτε ο Λοβέρα (34 συμμετοχές-2 γκολ), ούτε ο Ντουρμάζ (57 συμμετοχές-12 γκολ), ούτε ο Μάρκο Μάριν (59 συμμετοχές-12 γκολ), ούτε καν ο Πάρντο (77 συμμετοχές-15 γκολ) κι ο Σεμπά (99 συμμετοχές-11 γκολ).

Για διάφορους λόγους κι άλλοι εξτρέμ, πιο γνωστοί μας, όπως ο Φετφατζίδης, δεν στέριωσαν στον Ολυμπιακό. Από τον Χριστοδουλόπουλο, λόγω των τραυματισμών (34 συμμετοχές-10 γκολ), έως τον Μπρούνο (12 συμμετοχές-0 γκολ) και τον Γιαννιώτη ( 1 συμμετοχή-0 γκολ) και τον Μανθάτη (27 συμμετοχές-0 γκολ).

Αυτός που θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά, αν δεν πάθαινε τον χιαστό, ήταν ο Σουντανί (31 συμμετοχές-9 γκολ), αλλά ουσιαστικά στην ηλικία που ήρθε δεν ήταν να παίξει εξτρέμ, και σπάνια έπαιξε-ήταν για περιφερειακός κυνηγός.

Ουσιαστικά, αυτό που συνέβαινε, ακόμη και στις πιο καλές συνθήκες, ήταν να παίρνει ο Ολυμπιακός κάποια πράγματα για μία σεζόν από κάποιους παίκτες. Μία καλούτσικη σεζόν είχε ο Πάρντο (την πρώτη), μία είχε ο Σεμπά, μία ο Μάριν…

Η ουσία είναι ότι σε ένα βάθος εξαετίας βλέπουμε ότι πλην των Ποντένσε και Βαλμπουενά (με τον Ματιέ σε πολλά παιχνίδια να έχει παίξει 10άρι), στον Ολυμπιακό ουσιαστική προσφορά από εξτρέμ έχει μόνο ο Μασούρας (118 συμμετοχές-30 γκολ). Με την προσδοκία κι ο Ραντζέλοβιτς (66 συμμετοχές-6 γκολ) με τον Βρουσάι (33 συμμετοχές-5 γκολ) να ανταποκριθούν, όπως κάποιες στιγμές (όμως μόνο) έδειξαν ότι μπορούν.

Αλλά κι ακόμη πιο πίσω, σε βάθος 10ετίας κι αν πάμε, θα δούμε το ίδιο πράγμα. Πάρα πολλούς εξτρέμ να μην στεριώνουν (από τους Ριέρα και Ρόμενταλ έως τους Ντοσεβί, Ερνάνι, Μπεν, Κολοβό, Γκαζαριάν, Χαβίτο, Μόνχε, Βλαχοδήμο, Πίνο, Κατάι, Γκρίμπιτς) και τελικά να μας μένουν στο μυαλό ελάχιστα ονόματα. Σίγουρα ο Μιραλάς στο πρώτο του πέρασμα, έστω κι αν έπαιξε και σέντερ φορ (71 συμμετοχές-34 γκολ) και στη συνέχεια ο Αμπντούν (73 συμμετοχές-15 γκολ) κι ο Κάμπελ (43 συμμετοχές-11 γκολ).

Κι είναι πράγματι εκπληκτικό πώς ο Ολυμπιακός κάνει τόσο εξαιρετικές επιλογές σε όλες τις άλλες θέσεις της ενδεκάδας του όλα αυτά τα χρόνια, αλλά δυσκολεύεται τόσο πολύ στα εξτρέμ…

Άσχετο: Ο Κώτσιρας, τον οποίο έκλεισε ο Παναθηναϊκός, είναι μία μεγάλη αδυναμία του Αλέξη Κούγια. Μάλιστα, μιλώντας τις προάλλες με ανθρώπους του Ολυμπιακού, τους είχε εκφράσει την άποψη ότι ο Κώτσιρας θα μπορούσε να βοηθήσει αφάνταστα τους «ερυθρόλευκους».