• Τρεις σερί «τελικοί» με το δικό της ποδόσφαιρο
• Πλέον ανεβαίνουμε σκαλιά...

Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στο τέλος της ημέρας η Εθνική θα έμενε εκτός τελικής φάσης Μουντιάλ. Θα έπρεπε να κάνει υπέρβαση για να τα καταφέρει. Ακόμη κι’ αν έφευγε με το «διπλό» και μία απλή νίκη του ενός γκολ από τη Σόλνα κόντρα στους Σουηδούς, πάλι δύσκολο θα ήταν. Θα θέλαμε πιθανότατα αποτέλεσμα και με τους Ισπανούς στο ΟΑΚΑ για να ξεπεράσουμε το πρώτο βασικό κριτήριο της ισοβαθμίας, που στα προκριματικά του Μουντιάλ είναι η διαφορά τερμάτων και όχι τα ματς μεταξύ των ομάδων που ισοβάθμησαν.

Με λίγα λόγια για να τα καταφέρναμε θα έπρεπε να νικήσουμε δύο φορές τους Σουηδούς (μέσα, έξω) και να μην χάναμε δύο φορές από τους Ισπανούς (μέσα, έξω). Αν αυτό δεν είναι υπέρβαση για αυτή την ομάδα, τότε δεν ξέρω ποια είναι; Θα μου πείτε ας είχαμε νικήσει εντός την Γεωργία. Σωστό! Ολο αυτό δεν έχει νόημα όμως να το συζητάμε, τα «αν» και τα «πώς». Ό,τι συνέβη έγραψε. Όπως θα μπορούσαμε να μην έχουμε βρει το γκολ στην Γεωργία από εκείνο το… άδοξο πέναλτι που μας χάρισε τη νίκη, έτσι και στην Σόλνα θα μπορούσαμε να έχουμε πάρει το τρίποντο, αν η μπάλα δύο φορές στο πρώτο ημίχρονο πήγαινε δοκάρι και μέσα αντί για δοκάρι και έξω ή αν δεν είχαμε κάνει και εμείς με τη σειρά μας σαν τους Γεωργιανούς ένα… άδοξο πέναλτι. Είπαμε όμως τα αν δεν οδηγούν πουθενά.

Τρεις σερί «τελικοί» με το δικό της ποδόσφαιρο

Στο τέλος της ημέρας αυτό που οδηγεί κάπου είναι το ποδόσφαιρο. Και το ποδόσφαιρο αυτής της Εθνικής ομάδας στη μεγάλη εικόνα αυτού του ομίλου, ήταν βελτιωμένο. Όχι τόσο όσο να μας στείλει στο Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά βελτιωμένο. Όχι τόσο όσο θα θέλαμε ενδεχομένως, αλλά βελτιωμένο. Και για πρώτη φορά αυτή η ομάδα μας έδειξε και κάτι ακόμη πιο σημαντικό. Ότι μέσα από αυτήν την βελτίωση απέκτησε και την απαιτούμενη προσωπικότητα. Επαιξε τρεις αγώνες δίχως αύριο, στη σειρά. Τρία ματς που αν δεν τα έπαιρνε, επί της ουσίας έμενε εκτός διεκδίκησης της πρόκρισης. Πρώτα με τους Σουηδούς στο ΟΑΚΑ. Το πήρε το ματς, με το ποδόσφαιρό της και την προσωπικότητά της. Δεύτερος αγώνας δίχως αύριο με τη Γεωργία εκτός. Το πήρε και αυτό. Όχι με το ποδόσφαιρο της, αλλά με την πίστη της και το κυνήγι μέχρι το τελευταίο λεπτό. Τρίτος «τελικός» στη Σουηδία. Τον έχασε. Με το ποδόσφαιρό της, με την προσωπικότητα της, ούσα καλύτερη ομάδα στο χόρτο, τελικά έχασε από μία ομάδα που έχει πάει 13 φορές σε τελική φάση Μουντιάλ. Από μια ομάδα, της οποίαα ο σέντερ φορ κοστίζει 70 εκατ. ευρώ, από μία ομάδα η οποία έχει σαφώς ποιοτικότερους ποδοσφαιριστές από τη δική μας.

Η ώρα του απολογισμού λοιπόν πλησιάζει. Όχι για την ίδια την ομάδα, η οποία πρέπει να κυνηγήσει τις μαθηματικές ελπίδες πρόκρισης που έχει. Πρέπει να εξαντλήσει τις πιθανότητες, να παλέψει να νικήσει τους Ισπανούς στο ΟΑΚΑ και να κλείσει με τον τρόπο που πρέπει κόντρα στο Κόσοβο στην Αθήνα. Αυτή είναι η δική τους δουλειά και είναι μία πάρα πολύ σοβαρή δουλειά για να μην αδικήσουν τον εαυτό τους, την προσπάθειά τους και την εικόνα που μας έδειξαν στη Σόλνα και όχι μόνο.

Πλησιάζει η ώρα του απολογισμού για όλους αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις γι' αυτή την ομάδα. Δεν ξέρω ποιοι θα αναλάβουν την ευθύνη, αμφιβάλλω ότι έχουν την γνώση και αμφισβητώ ότι είναι οι κατάλληλοι, αλλά αυτοί θα αποφασίσουν. Και θα πρέπει να αποφασίσουν με βάση την εικόνα, την προσπάθεια, το ποδόσφαιρο και όχι μόνο με το αποτέλεσμα. Αν αποφασίσουν με το «αποκλειστήκαμε, πάμε παρακάτω…», θα έχουν κάνει λάθος.

Πλέον ανεβαίνουμε σκαλιά...

Το γκρουπ των παικτών επιτέλους έγινε ομάδα, η ομάδα απέκτησε προσωπικότητα και διεκδίκησε την πρόκριση, το ποδόσφαιρο βελτιώθηκε. Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα. Στην μικρότερη, ασφαλώς και υπάρχουν λάθη και ελλείμματα. Λάθη ατομικά, λάθη του προπονητή, αποτυχία πρόκρισης, αλλά δεν είναι η Εθνική ομάδα σε αυτό το σημείο που ήταν πριν 10 χρόνια, ώστε η αποτυχία να ορίζεται από το αν είναι στις 13 καλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες που θα πάνε στο Μουντιάλ. Τα σκαλιά εύκολα τα κατεβαίνεις και εμείς τα κουτρουβαλήσαμε για πάνω από μία πενταετία. Για να επιστρέψουμε εκεί που είχαμε βρεθεί, για να ανεβούμε τα σκαλιά θα χρειαστεί κόπος και χρόνος. Το ότι πλέον δεν κατεβαίνουμε σκαλιά, αλλά ανεβαίνουμε έστω και αργά, έστω και με προβλήματα είναι η μεγάλη εικόνα και αυτήν πρέπει να την δούμε.

Πιο δύσκολη και από την πρόκριση της Εθνικής στο Μουντιάλ είναι η διαχείριση της αποτυχίας. Αν την διαχειριστούν οι αρμόδιοι, χωρίς να δουν την μεγάλη εικόνα, επηρεασμένοι από άναυδες κραυγές, νομίζω - και το τονίζω το «νομίζω» - ότι θα έχει γίνει ένα ακόμη μεγάλο λάθος. Ας δούμε το δάσος, όχι το δέντρο…