Ο νόμος του Χάαλαντ και οι πληγές της Γιουνάιτεντ

• Αγαπητέ Έρικ, έχετε δουλειά πολλή…

Η έκφραση «όλοι οι καλοί χωράνε» δεν βρίσκει πάντα εφαρμογή στο ποδόσφαιρο, όπως αποδείχθηκε με τους «galacticos» της Ρεάλ Μαδρίτης, όπου ο Ντέιβιντ Μπέκαμ έφτασε στο σημείο να παίζει και δεξί μπακ για να χωρέσει σε μια ενδεκάδα με Ζινεντίν Ζιντάν, Λουίς Φίγκο, Ρονάλντο, Ραούλ και πάει λέγοντας.

Όταν, όμως, δύο ποδοσφαιριστές είναι πολύ καλοί, μπορείς να τους βάλεις ακόμα και σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο και αυτοί θα βρουν χώρο για να κάνουν τη διαφορά, όπως συνέβη (και θα συμβαίνει πολύ συχνά από εδώ και πέρα) με Κέβιν Ντε Μπρόινε και Έρλινγκ Μπράουτ Χάαλαντ.

Η ασίστ του χαρισματικού Βέλγου για τον… φονικό Νορβηγό, στο γκολ με το οποίο αυτός σφράγισε τη νίκη της Μάντσεστερ Σίτι στο Λονδίνο επί της (ελλιπούς στην άμυνα λόγω απουσιών) Γουέστ Χαμ, έμοιαζε σαν τρέιλερ από τα «προσεχώς» για το τι μπορεί να μας παρουσιάσει φέτος η ομάδα του Πεπ Γκουαρδιόλα.

Ο Ντε Μπρόινε είναι ο κορυφαίος πασέρ στην Premier League εδώ και χρόνια, χωρίς μάλιστα να έχει μέχρι φέτος ένα αχόρταγο… θηρίο όπως ο Χάαλαντ να περιμένει τα δώρα του. Η πειστική νίκη των Πολιτών και η συνεργασία των δύο σταρ αποδεικνύει ότι μια ομάδα του Γκουαρδιόλα μπορεί κάλλιστα να παίζει με κλασικό σέντερ φορ και όχι συνεχώς με «ψευτό – εννιάρια» που, βεβαίως, δεν είχαν την εκτελεστική δεινότητα του Χάαλαντ.

Ο κύριος που γεννήθηκε στο Λιντς, όμως, δεν έχει «μόνο» την εκτελεστική δεινότητα. Διαθέτει μια τρομερή επιτάχυνση που του έδωσε πλεονέκτημα στο πέναλτι που κέρδισε και μετέτρεψε σε γκολ, κινείται έξυπνα ανάμεσα στις γραμμές και ξέρει πώς να κάνει την ζημιά και, το πιο σημαντικό, η αντίπαλη άμυνα τον νιώθει. «Unplayable» ήτοι «δεν παίζεται», όπως εύστοχα σχολίασε στο Sky Sports ο Γκάρι Νέβιλ.

Όταν η Σίτι ανακοίνωσε τη μεταγραφή του Νορβηγού, είχα τολμήσει να προβλέψω ότι η πρωταθλήτρια Αγγλίας θα είναι πλέον (σχεδόν) ανίκητη. Προφανώς σε τόσο υψηλό επίπεδο είναι σχεδόν αδύνατο κάτι τέτοιο.

Αλλά, αν ο Χάαλαντ είναι υγιής και διατηρήσει τους αριθμούς στα «γνωστά» του επίπεδα, η Σίτι έχει σαφέστατα τον πρώτο λόγο στη Premier League και είναι το φαβορί για το Champions League. Και ας μας… ντριμπλάρει ο Πεπ λέγοντας ότι «δεν με προσέλαβαν για να κατακτήσω το Champions League»…

Αγαπητέ Έρικ, έχετε δουλειά πολλή…

Παραμονές της πρεμιέρας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στη Premier League, ο Έρικ Τεν Χαγκ προειδοποιούσε ότι «κάθε αγώνας θα είναι μια πρόκληση» και προέβλεπε πως «θα υπάρξουν αναποδιές και απογοητεύσεις». Και αυτές δεν άργησαν παρά λίγες ώρες.

Γιατί; Επειδή η ψυχολογία της Γιουνάιτεντ είναι απίστευτα ευάλωτη, εξαιτίας της περσινής, τραγικής σεζόν, όπου τερμάτισε έκτη στο πρωτάθλημα, με το κλίμα να είναι συν τοις άλλοις εξαιρετικά βαρύ.

Πριν από τον αγώνα με τη Μπράιτον, φίλαθλοι διαμαρτυρήθηκαν έξω από το «Ολντ Τράφορντ», ζητώντας από τους Γκλέιζερ να φύγουν. Ήταν τέτοια η ένταση, έστω και αν δεν… ξέφυγε κανείς, που ο σύλλογος υποχρεώθηκε προληπτικά να κλείσει τη μπουτίκ.

Ο κόσμος μπήκε στο γήπεδο διατεθειμένος να στηρίξει την ομάδα, αλλά στην ανάπαυλα την αποδοκίμαζε. Και, βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να τον αδικήσει, γιατί η εικόνα των Κόκκινων Διαβόλων ήταν αποκαρδιωτική.

Χωρίς τον (ανέτοιμο) Κριστιάνο Ρονάλντο και τον τραυματία Αντονί Μαρσιάλ στην ενδεκάδα, ο Τεν Χαγκ ξεκίνησε με τον Κρίστιαν Έρικσεν ως «ψευτό – εννιάρι», ένα πείραμα που φρονώ ότι δεν θα επαναλάβει στο μέλλον, γιατί δεν του απέφερε τίποτα ουσιαστικό.

Η άμυνα της Γιουνάιτεντ ήταν αναξιόπιστη και ευάλωτη (ξεκινώντας από τον Νταβίντ ντε Χέα), αν και η μεγαλύτερη αχίλλειος πτέρνα ήταν η μεσαία γραμμή, με χειρότερο όλων των Σκοτ ΜακΤόμινεϊ, ο οποίος γλίτωσε την αποβολή από το VAR, το οποίο… συγχώρεσε και ένα πέναλτι του Λισάντρο Μαρτίνες στον (πολύ δραστήριο) πρώην, Ντάνι Γουέλμπεκ.

Ο Αργεντινός κεντρικός αμυντικός έδειξε με το παιχνίδι από πίσω ότι μπορεί να εξελιχθεί σε κομβικό παίκτη για το στυλ που θέλει να επιβάλει ο Τεν Χαγκ, ο οποίος όμως αιφνιδιάστηκε απόλυτα από τον εξαιρετικό Γκρέιαμ Πόρτερ (έτοιμος να κάνει το άλμα), με τη Μπράιτον να σπάει την πίεση με βαθιές μπαλιές, να σημειώνει δύο γκολ, αλλά να αξίζει ένα – δύο ακόμα.

Μετά την ηχηρή σφαλιάρα στο ντεμπούτο του και μάλιστα στο «Ολντ Τράφορντ», ο Τεν Χαγκ παραδέχθηκε ότι έχει δουλειά πολλή. Προς αυτή την κατεύθυνση, χρειάζεται οπωσδήποτε έναν κυριαρχικό μέσο που θα πάρει την μπαγκέτα της ομάδας (θα είναι αυτός ο Φρένκι Ντε Γιονγκ;) και, βεβαίως, να λυθεί άμεσα η «υπόθεση Κριστιάνο».

Η είσοδος του «CR7» στο δεύτερο ημίχρονο κατέδειξε πόσο επιδραστικός είναι, ακόμα και στα 37 του, ο Πορτογάλος σούπερ σταρ στο παιχνίδι μιας ομάδας που δεν στερείται ποιότητας, αλλά σίγουρα πάσχει σε προσωπικότητα και νοοτροπία.

Στην προετοιμασία και σε αγώνες χωρίς πίεση, η Γιουνάιτεντ προσέφερε πολύ καλές εντυπώσεις, αφήνοντας υποσχέσεις για μια, επιτέλους, ικανοποιητική σεζόν, με μια ανταγωνιστική ομάδα στο υψηλότερο επίπεδο.

Μόλις άρχισαν τα επίσημα και εμφανίστηκε η πίεση του «πρέπει», η πραγματικότητα προσγείωσε απότομα και ανώμαλα τους πάντες στο «Ολντ Τράφορντ». Και ναι, ο Τεν Χαγκ έχει πάρα πολλή δουλειά μπροστά του. Αλλά και οι παίκτες, αυτοί που υπάρχουν και αυτοί που θα έρθουν, οφείλουν να κάνουν το παραπάνω βήμα. Όσοι, βεβαίως, μπορούν και διαθέτουν τα φόντα γι’ αυτό…

Υ. Γ.: Η Λίβερπουλ, παρά τη «γκέλα» με τη Φούλαμ του Μάρκο Σίλβα, έχει εξαίρετη ποιότητα μπροστά αλλά θεματάκια πίσω και, ειδικά, στην μεσαία γραμμή. Όπως πέρυσι άλλωστε. Περιμένω να δω διάρκεια από Άρσεναλ και Τότεναμ και θα χαρώ πολύ να δω τους Λονδρέζους ψηλά μέχρι τέλους. Γιατί το χαβιάρι (Σίτι – Λίβερπουλ) είναι ωραίο, αλλά θέλεις που και που ένα πυτόγυρο, ακόμα και αν σε τιμή πλέον πλησιάζει το χαβιάρι...