Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει δεκάδες αφανείς Χάβερτς

Σε αχαρτογράφητα νερά βαδίζει η Τσέλσι, καθώς οι κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στον ιδιοκτήτη της Ρόμαν Αμπράμοβιτς επηρεάζει και την εύρυθμη λειτουργία της ως club. Ο δραστικός περιορισμός των εξόδων της «μεταφράζεται» σε εξελίξεις που αποτελούν είδηση στην Αγγλία, όπως για παράδειγμα η απόφαση να μεταβεί η αποστολή οδικός στο Μίντλεσμπρο για το ματς του Κυπέλλου και τα βρετανικά ταμπλόιντ στέκονται πως οι λονδρέζοι θα περάσουν περίπου 10 ώρες στο πούλμαν.

Εύλογα τα εκεί δρώμενα κάνουν τον γύρο του κόσμου και η ατάκα του Κάι Χάβερτς που πρόσφατα ανέφερε ότι «δεν έχω πρόβλημα, θα βάλω κι εγώ χρήματα αν είναι να παρουσιαστούμε στο γήπεδο» αποτέλεσε σημείο αναφοράς.

Βλέπετε ο Γερμανός έδωσε το προφανές στίγμα όλων στα αποδυτήρια, ότι οι παίκτες και το team θα επιδιώξουν να τελειώσουν τη σεζόν με ψηλά το κεφάλι, όπως δηλαδή αρμόζει στην ιστορία της ομάδας που αγωνίζεται.

Η περίπτωση του 23χρονου διεθνή μεσοεπιθετικού αποτέλεσε και σωστά σημείο αναφοράς, έμπνευσης αλλά σεβασμού στη φανέλα που φοράει, ενώ την ίδια στιγμή το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι γεμάτο «Χάρβετς», δηλαδή παίκτες αλλά και εργαζόμενους (προπονητές, υπάλληλοι κτλ) σε συλλόγους που έχουν βάλει τόσο… πλάτη που πλέον δεν μας προκαλεί εντύπωση όταν αυτό συμβαίνει στα εγχώρια πεπραγμένα μας.

Κάπου το έχουμε «συνηθίσει» και στην προκειμένη περίπτωση δεν αναφερόμαστε σε χαμηλές ερασιτεχνικές κατηγορίες όπου οι άνθρωποι κάνουν το χόμπι τους, αλλά στη «βιτρίνα» που είναι οι 2 πρώτες επαγγελματικές.

Ας μην πάμε μακριά, μόνο τα τελευταία 10 χρόνια υπήρξαν περιπτώσεις ομάδων που…

*Οι ποδοσφαιριστές έπαιζαν (και παίζουν) απλήρωτοι για πολλούς μήνες και μάλιστα στο φινάλε της χρονιάς έχασαν τα δεδουλευμένα τους. Μάλιστα δεν αναφερόμαστε σε παίκτες που στη μεγαλύτερη διάρκεια της καριέρας τους έχουν συμβόλαιο εκατομμυρίων ευρώ όπως στην Τσέλσι που καλά να είναι τα παιδιά και να τα χαίρονται και να τα αυγατίσουν, αλλά για εκείνους με ετήσιες αποδοχές 10 ή 15 χιλιάδων ευρώ αλλά και ακόμη χαμηλότερα (π.χ. μόνο μισθό).

*Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα οι καταστάσεις είναι τόσο δύσκολες που παρατηρούνται φαινόμενα εντός των αποδυτηρίων όπου όσοι διαθέτουν μία Α οικονομική δυνατότητα δανείζουν σε συμπαίκτες τους ώστε να τα βγάλουν πέρα. Για τα βασικά δηλαδή, όπως π.χ. βενζίνη ώστε να πηγαινοέρχονται στις προπονήσεις.

*Οι ποδοσφαιριστές «κρύβονται» από τους ιδιοκτήτες των σπιτιών που διαμένουν, αφού τους… ψάχνουν για τα ενοίκια που δεν πληρώνουν οι ομάδες. Ξέχωρα ότι πολλές φορές δεν αποφεύγουν την έξωση και ύστερα φιλοξενούνται από συμπαίκτες τους.

*Σε πολλές περιπτώσεις παρατηρείται και το φαινόμενο διακοπής της σίτισης, αφού κυρίως στην επαρχία είναι συνηθισμένο στις συμφωνίες ομάδων-παικτών να μπαίνει και ο όρος πως θα μπορούν οι τελευταίοι να γευματίζουν δωρεάν σε συγκεκριμένα εστιατόρια. Αν όμως δεν είναι χορηγοί των clubs και σταματήσουν να πληρώνονται, τότε «κόβουν» τη δωρεάν παροχή φαγητού.

*Φυσικά και αρκετοί προπονητές αλλά και εργαζόμενοι σε συλλόγους περιέρχονται επίσης σε ανάλογη κατάσταση.

*Οι φίλαθλοι κάνουν «εράνους» ώστε να βγουν τα έξοδα της αποστολής της και να μη μηδενιστεί η ομάδα ή με σκοπό να δώσουν κάποια χρήματα στους παίκτες που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη.

*Οι μετακινήσεις όχι μόνο γίνονται με πούλμαν, αλλά και με καράβι. Υπάρχουν ομάδες από τα νησιά που για να παίξουν σε κάποια άλλη έδρα πάνε ακτοπλοϊκώς και στα «καπάκια» οδικώς και για αυτό κάποιες φορές κάνουν ομαδική γυμναστική σε καταστρώματα, αν βέβαια το επιτρέπει ο καιρός! Οπως φυσικά και το αντίστροφο, εφόσον κάποια ομάδα από την ηπειρωτική Ελλάδα καλείται να παίξει σε νησί.

*Επειδή μάλιστα δεν υπάρχουν χρήματα για διανυκτέρευση, όπως τώρα στην Τσέλσι, την κάνουν εν πλω! Δηλαδή αν π.χ. παίζουν Κυριακή φεύγουν Σάββατο βράδυ, φτάνουν σε λιμάνι ανήμερα του αγώνα το πρωί και πάνε απευθείας στο γήπεδο όπου μάλιστα η αναμέτρηση έχει προγραμματιστεί να διεξαχθεί συγκεκριμένη ώρα ώστε να προλάβουν στα «καπάκια» το καράβι της επιστροφής. Εννοείται πως η αυθημερόν μετακίνηση με πούλμαν, ακόμη και πολύωρη, είναι επίσης πολύ συνηθισμένη.

*Όταν παρατηρούνται φαινόμενα όπως αυτά, το να μην υπάρχουν στις προπονήσεις ούτε τα βασικά (π.χ. γιατρός, γυμναστής) δεν προκαλεί εντύπωση. Ξέχωρα πως ορισμένες φορές κανονίζουν μόνοι τις εξετάσεις ή επεμβάσεις που χρειάζονται.

Τα παραπάνω είναι με πινελιές όσα κατά καιρούς έχουν αντιμετωπίσει/βιώσει τα τελευταία 10 χρόνια εκατοντάδες επαγγελματίες παίκτες αλλά και προπονητές στη χώρα μας, ενώ εννοείται πως συνέβαιναν και πολύ παλαιότερα. Η Ελλάδα λοιπόν έχει βγάλει δεκάδες «Χάβερτς» που τις περισσότερες φορές λόγω ταπεινότητας αλλά και σεβασμού ώστε να μη φανεί μειονεκτικό προς τους συμπαίκτες τους που βρέθηκαν σε ανάγκη, ποτέ δεν επεδίωξαν τη δημοσιότητα.

Και για να το κλείσουμε με το αγωνιστικό σκέλος.

Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων που παρατηρούνται τέτοιες δύσκολες καταστάσεις τότε τα αποδυτήρια συσπειρώνονται και αυτό βγαίνει στο γήπεδο, ενώ «γράφονται» ωραίες ποδοσφαιρικές ιστορίες που μνημονεύονται για χρόνια. «Με κοροϊδεύεις; Θα πέσει με εμένα η ομάδα και εγώ θα λέω πως ήμουν απλήρωτος; Σιγά μη γίνω ρεζίλι», έχει πει σε «ελεύθερη μετάφραση», η διατύπωσή του εμπεριείχε αρκετά «γαλλικά», ποδοσφαιριστής που… βίωνε όλα τα παραπάνω και τον έβλεπες σε κάθε ματς πιο «σκυλιασμένο» από ποτέ. Κάτι ανάλογο ίσως και να συζητιέται τούτη την ώρα στα ενδότερα του Στάμφορντ Μπριτζ.