Μουντιάλ 2022: Τα δάκρυα του Άνχελ, του «Ντίμπου», του Λέο

• Κιλιάν, μην κλαις...

Είχε κάνει το 2-0, αλλά ήταν μόλις το 36ο λεπτό. Ε και; Ο Άνχελ Ντι Μαρία είχε βουρκώσει από χαρά, παρ’ ότι ήξερε ότι το ματς είχε ακόμα πολύ δρόμο και απέναντι, με το «10» στην πλάτη, έπαιζε ένα θαυματουργό παλικαράκι που ήξερε πολύ καλά από την κοινή τους θητεία στη Παρί Σεν Ζερμέν.

Ο μεγάλος άτυχος του Μουντιάλ του 2014, ο οποίος έχασε τον τελικό με την Γερμανία λόγω τραυματισμού, έκανε τη διαφορά με το (τραβηγμένο;) κερδισμένο πέναλτι για το 1-0 και το άψογο 2-0 που «έδειχνε» νικήτρια την Αργεντινή. Και δικαίως, βούρκωσε πριν από την ώρα του.

Ο Εμιλιάνο Μαρτίνες, «Ντίμπου» για τους φίλους, έκανε μια απόκρουση – μισή κούπα στο τελευταίο λεπτό της παράτασης σε τετ – α – τετ με τον Ραντάλ Κολό Μουανί, στέλνοντας το παιχνίδι στα πέναλτι.

Εκεί, δεν χρειάστηκε τους ηρωισμούς της Ολλανδίας. Αρκούσε ένα απέναντι στον Κίνγκσλεϊ Κομάν και το άγχος του Ορελιέν Τσουαμενί για να κατακτήσει έναν τίτλο που ο ίδιος είχε «υποσχεθεί» στους συμπαίκτες του, παρ’ ότι πριν από τέσσερα χρόνια δεν ήταν καν αναπληρωματικός του αναπληρωματικού στην Αλμπισελέστε.

Και, όταν ο Γκονσάλο Μοντιέλ σφράγισε την επιτυχία που ο ίδιος έχτισε, δεν άντεξε, αφέθηκε, απελευθερώθηκε. Τα δάκρυα του «Ντίμπου» ήταν τα δάκρυα 45 εκατομμυρίων συμπατριωτών του, για τους οποίους πάλεψαν μέχρι τέλους τα παιδιά του Λιονέλ Σκαλόνι.

Ο Λιονέλ Μέσι έχει καταφέρει πλέον ό, τι και ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα πριν από 36 χρόνια στο Μεξικό: Αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής με την Αργεντινή, όντας καθοριστικός στον τελικό.

Δύο γκολ και την καθοριστική πάσα που «άνοιξε» σαν τριαντάφυλλο την άμυνα της Γαλλίας, για να έρθει το 2-0 του Ντι Μαρία. Τα δάκρυα του Λέο, που τόσα (άδικα) άκουσε μέχρι να πατήσει και αυτή την κορυφή, είναι τα δάκρυα και του υπογράφοντα, που θεωρεί εαυτόν προνομιούχο, έχοντας ζήσει από κοντά και μακριά έναν από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.

Όχι, δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν είναι ο κορυφαίος αυτός, ο Πελέ, ο Μαραντόνα, ο Γιόχαν Κρόιφ, ο Ζινεντίν Ζιντάν ή όποιον άλλο θέλετε να βάλετε στην λίστα. Καμία απολύτως σημασία…

Κιλιάν, μην κλαις...

Προνομιούχοι που είδαμε αυτόν τον παικταρά, προνομιούχοι που απολαύσαμε τον κορυφαίο τελικό Μουντιάλ όλων των εποχών. Τι ματσάρα αλήθεια! Με συνεχείς εναλλαγές σε σκορ και συναισθήματα, με απίθανες ενέργειες εκατέρωθεν, με ένα απίθανο comeback της Γαλλίας.

Με Εμιλιάνο Μαρτίνες και Ούγκο Γιορίς να κάνουν ασύλληπτες αποκρούσεις. Με Ροντρίγκο Ντε Πολ και Αντριέν Ραμπιό να διδάσκουν πως πρέπει να παίζει ένας σύγχρονος κεντρικός μέσος. Με Λιονέλ Μέσι και Κιλιάν Μπαπέ να φωνάζουν βροντερό «παρών» όταν έπρεπε, να είναι ηγέτες στο πιο σημαντικό ραντεβού.

Με τον Ντιντιέ Ντεσάν να παρεμβαίνει στο ματς με αλλαγές πριν από την ανάπαυλα. Με τον Λιονέλ Σκαλόνι, τον νεαρότερο προπονητή του Μουντιάλ του Κατάρ, να αργεί να κάνει αλλαγές, οι οποίες όμως αποδείχθηκαν πολύ σημαντικές στην εξέλιξη της παράτασης.

Με τον Λαουτάρο Μαρτίνες να… ντύνεται Γονσάλο Ιγουαΐν και να φλερτάρει με τον τίτλο του αιώνιου μοιραίου. Με τον Κολό Μουανί να μπαίνει αλλαγή και να αγγίζει τον ουρανό με τα δάχτυλα, όταν πιθανόν δεν θα είχε παρά ελάχιστα λεπτά συμμετοχής, αν δεν είχαν τραυματιστεί Καρίμ Μπενζεμά και Κρίστοφερ Ενκουνκού.

Θα κάνουμε πολλά, πάρα πολλά χρόνια να ξεχάσουμε αυτή την ματσάρα. Θα θυμόμαστε που ήμασταν, τι κάναμε, πως το ζήσαμε.

Και αγαπητέ Κιλιάν (Μπαπέ), μην μου στενοχωριέσαι. Δεν πήρες (και) αυτό το Μουντιάλ, αλλά μην ανησυχείς. Αν συνεχίσεις έτσι, ως ηγέτης της τρομερά ταλαντούχας Γαλλίας, θα πάρεις και άλλα, δεν έχω καμία αμφιβολία γι’ αυτό.