Ο Μοράτα μεγάλωσε ποδοφαιρικά μέσα από τις Ακαδημίες της Ατλέτικο Μαδρίτης το 2005. Δύο χρόνια αργότερα φόρεσε τη φανέλα της Ρεάλ. Στην ηλικία των 13 ο Μοράτα είχε προτάσεις από την Ρεάλ και την Ατλέτικο. Ωστόσο, η μητέρα του εξαιτίας των πολύ χαμηλών βαθμών στο σχολείο, δεν ήθελε να πάει εκείνη την περίοδο σε καμιά ομάδα.

Μετά από σκέψεις τελικά ο Αλβάρο φόρεσε τη φανέλα της Ατλέτικο. Βέβαια, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα περίμενε. Δεν του άρεσε και δεν έβρισκε το ίδιο πάθος που είχε για το ποδόσφαιρο. Προσπάθησε να ασχοληθεί με το τένις. Θεωρούσε πως ήταν καλύτερος εκεί. Μετά από συζητήσεις που είχε με τον πατέρα του, πείσθηκε πως έπρεπε να ασχοληθεί σοβαρά με το ποδόσφαιρο.

Ετσι, το 2007 πήγε στην Χετάφε και έπειτα στην Ρεάλ Μαδρίτης. Πέρασε από όλα τα μικρότερα τμήματα των Μαδριλένων και τελικά το 2010 κατάφερε να πραγματοποιήσει το επίσημο ντεμπούτο το με την πρώτη ομάδα. Ηταν στις 12 Δεκεμβρίου 2010, όταν αντικατέστησε τον Ανχελ Ντι Μαρία στο ματς με την Ρεάλ Σαραγόσα. Για τις επόμενες δύο σεζόν ο Ισπανός ήταν μία χρήσιμη λύση για την επιθετική γραμμής της «Βασίλισσας».

Το 2014 μάλιστα ήταν η καλύτερη του χρονιά, κερδίζοντας με τη φανέλα της Ρεάλ, το Champions League και το Copa del Rey. Βέβαια, ο Μοράτα δεν έβρισκε τον απαιτούμενο χρόνο συμμετοχής. Ηταν ένας καλός επιθετικός αλλά όχι τόσο όπως ο Καρίμ Μπενζεμά.

Ετσι ήθελε να βρει μία ομάδα όπου θα μπορούσε να αναπτύξει το ποδοσφαιρικό του ταλέντο. Ο 21χρονος τότε, Μοράτα δέχθηκε την προσφορά της Γιουβέντους να αγωνιστεί για λογαριασμό της αλλά με τη μορφή δανεισμού.

Ηθελε να αποδείξει στους ανθρώπους της Ρεάλ πως αξίζει μία θέση στο βασικό σχήμα. Οι οπαδοί της «Γηραιάς Κυρίας» τον αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή στο Τορίνο.

Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν ιδανικά για τον υψηλόσωμο επιθετικό. Μόλις στην δεύτερη του προπόνηση με τη φανέλα της Γιούβε, τραυματίστηκε στο γόνατο με αποτέλεσμα να μείνει εκτός δράσης για δύο μήνες.

Η ζωή του στην Ιταλία δεν ήταν εύκολη. Δεν κατάφερε να προσαρμοστεί στη χώρα. Η οικογένεια και οι φίλοι του ήταν στη Μαδρίτη, κάνοντας πιο δύσκολη τη συμβίωση του. Το 2014-15 η κλήρωση για τα ημιτελικά του Champions League, έφερε αντιμέτωπη την Γιουβέντους με την Ρεάλ.

Ηταν μια δύσκολη στιγμή για τον Μοράτα καθώς θα έπρεπε να παίξει κόντρα στην αγαπημένη του ομάδα. Μάλιστα, αναδείχθηκε ο μεγάλος πρωταγωνιστής για την Γιούβε.

Ο λόγος; Χάρη στο δικό του γκολ η ομάδα από το Τορίνο απέκλεισε τη «Βασίλισσα». Ο ίδιος δεν πανηγύρισε, δείχνοντας τον σεβασμό που έτρεφε στην πρώην ομάδα του. Στον τελικό η ομάδα του αντιμετώπισε την Μπαρτσελόνα. Εκεί και πάλι κατάφερε να βρει δίχτυα, ωστόσο οι «μπλαουγκράνα» αναδείχθηκαν οι μεγάλοι νικητές.

Μετά από δύο χρόνια επέστρεψε στην Ρεάλ. Ομως, δεν κατάφερε να κερδίσει φανέλα βασικού. Πολλά από τα παιχνίδια του ήταν ως αλλαγή.

Αν μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει την ποδοσφαιρική καριέρα του Αλβαρο Μοράτα, με μία λέξη αυτή θα ήταν «δανεισμός».

Δεν ήταν λίγες οι φορές όπου ο Ισπανός επιθετικός άλλαζε σαν πουκάμισα τις ομάδες. Τη σεζόν 2017-18, μετακόμισε στο Νησί για λογαριασμό της Τσέλσι. Για τους «μπλε» αγωνίστηκε σε 72 παιχνίδια και βρήκε τον δρόμο προς τα δίχτυα 24 φορές. Ούτε όμως στην Αγγλία κατάφερε να στεριώσει.

Καμία από τις ομάδες που αγωνίστηκε δεν έβρισκε στο πρόσωπο του Μοράτα τον «killer» που ήθελαν για την επιθετική τους γραμμή.

Πέρυσι επέστρεψε στην Ισπανία, για να φορέσει τα χρώματα της Ατλέτικο Μαδρίτης. Με πείσμα και υπομονή κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Ντιέγκο Σιμεόνε.

Σε 49 εμφανίσεις, πέτυχε 18 γκολ. Τα νούμερα δεν μαρτυράνε πως βρίσκεται σε δαιμονιώδης φόρμα αλλά σίγουρα όσες φορές έχει σκοράρει, έχει χαρίσει στην Ατλέτικο την δόξα.

Οπως το έκανε προσφάτως στον Αφιλντ, κόντρα στην Λίβερπουλ βάζοντας... ταφόπλακα στα όνειρα των «κόκκινων» για τους «8» του Champions League.