Ολυμπιακός: Το «μαύρο κουτί» της ήττας με 3-0 από την ΑΕΚ
Ο Ολυμπιακός κατέβηκε να παίξει με την ΑΕΚ στην Opap Arena χωρίς ιδέες, χωρίς ξεκάθαρο πλάνο. Ο λεγόμενος Ξ.Α.Σ. (ξεκάθαρος αντικειμενικός σκοπός) στο χώρο των ασφαλειών προσφέρει τρία μεγάλα πλεονεκτήματα στον εκάστοτε ασφαλιστικό σύμβουλο:
1. Αυτοπεποίθηση
2. Κερδίζει το σεβασμό του άλλου
3. Μπορεί να κάνει σωστότερη διαχείριση του χρόνου σου
Ο Ολυμπιακός, σε μια άτυχη στιγμή, ύστερα από ένα γλίστρημα του Βρουσάι και ένα καθυστερημένο μαρκάρισμα του Ντόι βρέθηκε πίσω στο σκορ με το... καλημέρα. Μόλις στο 3' ο Λιβάι Γκαρσία σκόραρε, έβαλε φωτιά σε μια έτσι κι αλλιώς καυτή έδρα και φυσικά πρόσθεσε βάρος στα πόδια του αντιπάλου.
Εστω, λοιπόν, ότι το γκολ από τα αποδυτήρια που δέχτηκε τον αποδιοργάνωσε. Αλλά, για να μη γελιόμαστε, τι ακριβώς αποδιοργάνωσε; Η έλλειψη συγκέντρωσης υπήρχε από το ξεκίνημα κι αυτό φάνηκε επίσης στο αυτογκόλ του Σαμασέκου και στη γενικότερη λειτουργία της άμυνας, σε μια φάση που ξεκινάει από πλάγιο στο 27'.
Φυσικά, θα μπορούσε το ματς ενδεχομένως να έχει πάρει άλλη τροπή, αν στο 13' ο Γκάρι Ροντρίγκες δεν σημάδευε το δοκάρι. Φάση που ξεκίνησε από τον Ελ Αραμπί ο οποίος είχε γυρίσει στην άμυνα και με μια εξαιρετική προσποίηση και μπαλιά έβγαλε τον συμπαίκτη του στην κόντρα.
Ο Ολυμπιακός, κατά τη διάρκεια του αγώνα - ακόμα και με το 1-0 στην πλάτη - δεν κέρδισε το σεβασμό του φιλάθλου (του), πέρα από αυτόν του αντιπάλου του. Βασίστηκε στις εμπνεύσεις του Γκάρι Ροντρίγκες, ο οποίος είχε τα δύο δοκάρια. Από εκεί και πέρα τίποτα. Ασύνδετο κέντρο. Πρώτη φορά ίσως φέτος είδαμε τον Χουάνγκ να χάνεται τόσο πολύ μέσα στο ματς. Το ίδιο κι ο Εμβιλά. Ο Μπιέλ, τραυματίστηκε κι αυτός και όσο έμεινε στον αγώνα, έδειξε την κλάση και την ποιότητά του σε 1-2 περιπτώσεις αλλά ως εκεί. Η ομάδα «πονούσε» σε κάθε γραμμή του γηπέδου. Δεν φάνηκε σε καμία περίπτωση ότι ο Ολυμπιακός είναι «ομάδα». Ανέτοιμη πνευματικά, κανένα plan b. Κακή διαχείριση από τον πάγκο.
Ποια αυτοπεποίθηση και ποιο πλάνο
Όσο για αυτοπεποίθηση; Σ΄ ένα ντέρμπι με την ΑΕΚ στο νέο σπίτι της, όταν δέχεσαι γκολ στο 3', ακόμα κι αν έχεις αυτή πάει... περίπατο. Θυμίζουμε ότι και στην Τούμπα στα πρώτα τρία λεπτά του ματς, οι γηπεδούχοι είχαν κάνει δύο φάσεις για γκολ.
Η ομάδα από την αρχή ως το τέλος είχε έλλειψη συγκέντρωσης, όπως προαναφέραμε. Δέχεται γκολ στο 3' από ένα λάθος, βάζει αυτογκόλ και αποτελειώνει το... έργο / υπόθεση διεκδίκησης πρόκρισης μ' ένα πέναλτι στο τέλος του χρόνου απόφαση που απορούμε γιατί ο διαιτητής δεν την πήρε αμέσως.
Ενας Ολυμπιακός που χθες δεν θύμισε σε καμία στιγμή του αγώνα τον πρωταθλητή, την ομάδα που είχε να χάσει από την Ενωση από τη σεζόν 2017-2018. Και πάλι για το Κύπελλο Ελλάδας. Κάποια στιγμή θα συνέβαινε κι αυτό αλλά το ζήτημα δεν είναι ότι ο Ολυμπιακός έχασε. Αλλά το πώς ήρθε αυτό το αποτέλεσμα. Κι η αλήθεια είναι πως χθες βγήκαν στην επιφάνεια, με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, όλα τα προβλήματα που άρχισαν να υφαίνονται από το καλοκαίρι.
Ηττήθηκε από μια ΑΕΚ που δεν ήταν καταιγιστική, που δεν τον «έπνιξε». Απλα, χθες, η Ενωση είχε κάτι που δεν είχε τις άλλες χρονιές: έδρα, πλην της αποτελεσματικότητας. Φρόντισε να εκμεταλλευτεί τις στιγμές και τα «δώρα» που της δόθηκαν από τον Ολυμπιακό. Συγκεκριμένα από τους Βρουσάι, Ντόι και Σαμασέκου. Προς Θεού, δεν φταίνε μόνο αυτοί και θα είναι άδικο να πέσει πάνω τους όλο το ανάθεμα.
Οι επιλογές του Μίτσελ δεν ήταν για ένα ντέρμπι όπως το χθεσινό
Οι «ερυθρόλευκοι», φέτος, είναι μια ομάδα που στηρίζεται στο ατομικό ταλέντο, το οποίο απέναντι σε ομάδες χαμηλότερης δυναμικής... δουλεύει. Όταν όμως απέναντί του βρίσκει ομάδες με ποιότητα, καλοδουλεμένες, τότε υπάρχει πρόβλημα. Δεν είναι τυχαίο που φέτος δεν έχει νικήσει σε ντέρμπι. Με τον Παναθηναϊκό, στη Λεωφόρο, το ματς το πήγε πολύ καλά και χάθηκε πάλι από ένα λάθος στο τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα.Το αποτέλεσμα, όμως, έγραψε 1-1.
Για να πάρεις όμως ματς απέναντι σε αντιπάλους που έχουν αρχή, μέση και τέλος, χρειάζεται να έχεις και εσύ συγκεκριμένα «εργαλεία». Να έχεις χρησιμοποιήσει αρκετά και σε μια συνέχεια αγώνων. Οι συνεχείς αλλαγές δεν βοηθούν. Και για να μη φανεί ότι μηδενίζουμε τα πάντα, ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει πληρώσει πολλά ευρώ φέτος για παίκτες και προπονητές. Και αυτό καταδεικνύει ότι οι άνθρωποι στους οποίους εμπιστεύτηκε το φετινό σχεδιασμό απέτυχαν.
Ο Μίτσελ, ερχόμενος στον Ολυμπιακό, ήξερε ότι έχει πολύ δύσκολη αποστολή. Η αλήθεια είναι ότι συμμάζεψε την ομάδα, έφερε κάποια πράγματα αλλά το να δώσεις ταυτότητα σε ένα σύνολο, από το οποίο έχουν περάσει 47 παίκτες (!) καταλαβαίνετε ότι μόνο εύκολο δεν είναι.
Η ομάδα είναι αυτή τη στιγμή στο -5 από την κορυφή του πρωταθλήματος κι όσο δύσκολο ή εύκολο είναι να στεφθεί και φέτος πρωταθλήτρια, το χθεσινό ματς με την ΑΕΚ όφειλε να το διαχειριστεί καλύτερα ο κόουτς κυρίως με τις επιλογές του.
Σ' ένα ματς όπου σε... παίρνει να χάσεις και με ένα αξιοπρεπές σκορ τύπου 1-0, 2-1... άντε 2-0, με την κακή διαχείρισή του το χάνει 3-0.
Το Κύπελλο θα έπρεπε να το κυνηγήσει περισσότερο ο Μίτσελ και να στηριχτεί σε μια πιο ανταγωνιστική 11άδα. Ο Ροντινέι απέδειξε ότι δεν έπρεπε να είναι εκτός 11άδας, ενώ φάνηκε (και) χθες ότι ο φετινός Ολυμπιακός... δεν δαγκώνει. Και σε τέτοιες έδρες εκτός από ένα ανταγωνιστικό σύνολο, που να ξέρει τι θέλει μέσα στο γήπεδο πρέπει οι παίκτες σου να... λυσσάνε για τη νίκη. Να ματώνουν σε κάθε διεκδίκηση της μπάλας. Κι αυτό δεν το είχαν χθες οι Πειραιώτες. Και δεν τους το έβγαλε κι ο κόουτς.
Σωστά, ο Ισπανός προτίμησε να πάει με τριάδα στα χαφ (Χουάνγκ, Σαμασέκου, Εμβιλά). Όμως, είναι κάτι που δεν το χρησιμοποιεί και δεν το προτιμάει. Είναι λογικό να θέλει να προφυλάξει τα νώτα του, αλλά πνευματικά οι παίκτες δεν ήταν έτοιμοι. Κι αυτό φάνηκε κυρίως με τη διαχείριση του ματς όπως εξελίχθηκε αυτό. Στο 39' πρέπει να αποχωρήσει ο Μπιέλ αναγκαστικά και στη θέση του μπαίνει ο Μπουτούτσι. Θα μπορούσε για παράδειγμα, εκεί να μπει ο Φορτούνης, ο οποίος ξέρει το ελληνικό ποδόσφαιρο, γνωρίζει το τι χρειάζεται η ομάδα του και περάσει πολύ περισσότερο χρόνο και στον οργανισμό και με τους συμπαίκτες του. Αρα, μπαίνει ένας νέος παίκτης σ' ένα σημείο όπου το σκορ είναι ήδη 2-0. Ο Μπουτούτσι χάθηκε μέσα στο ματς και γενικότερα δεν θα κριθεί από το χθεσινό ματς. Με το σκορ να είναι στο 2-0, επίσης, βγήκε ο Ελ Αραμπί (ίσως και από κόπωση) και μπήκε ο Μπακαμπού. Βγήκε φορ, μπήκε φορ. Καμία αλλαγή στη διάταξη που έτσι κι αλλιώς δεν... τραβούσε. Ο Βαλμπουενά έδωσε το νεύρο, πάλεψε. Το ήθελε. Εβγαλε κάτι... Από εκεί και πέρα, οι αλλαγές του Ισπανού δεν βοήθησαν.