Την τελευταία ημέρα του Αυγούστου (31/8) η Αλ Σαντ ανακοίνωσε την απόκτηση του Γκιγιέρμε από τον Ολυμπιακό. Μπορεί οι ερυθρόλευκοι να τον αντικατέστησαν επάξια με τον Γιαν Εμβιλά, αλλά ο 29χρονος Βραζιλιάνος αποτέλεσε σημείο αναφοράς της ομάδας του Πειραιά την περασμένη διετία.

Παρών σε μία από τις μεγαλύτερες στιγμές αυτής, στο Λονδίνο και την επική πρόκριση επί της Άρσεναλ. Ένα «θαύμα» που καλείται να επαναλάβει ο Ολυμπιακός και την Πέμπτη (18/3, 17:55) στο ίδιο γήπεδο. Ένα «θαύμα» στο οποίο πιστεύει ο Γκιγιέρμε όπως ξεκαθαρίζει μέσα από τη συνέντευξη που παραχώρησε στο gazzetta.gr από την Ντόχα, όπου βρίσκεται τους τελευταίους μήνες.

«Είδα το πρώτο ματς ασφαλώς. Είμαι σίγουρος ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να κάνει αυτό που κάναμε και πέρυσι. Μπορεί να γυρίσω το ματς στο Λονδίνο και να προκριθεί. Το λέω γιατί έχει την ποιότητα. Εγώ από την Ντόχα θα είμαι ένας ακόμη που θα υποστηρίζει τον Ολυμπιακό. Για τους φίλους που έχω στην ομάδα, για την ίδια την ομάδα».

Οι στιγμές στο «Emirates» εκείνο το βράδυ της 27ης Φεβρουαρίου έχουν μείνει ανεξίτηλες στο μυαλό του Βραζιλιάνου. Και πώς να μη μείνουν άλλωστε; Το μέγεθος του αντιπάλου, μία πρόκριση που έδειχνε mission impossible, αλλά επιτεύχθηκε. «Μαγικό, ήταν κάτι μαγικό» επαναλαμβάνει ο Γκιγιέρμε όταν θυμάται αυτές τις στιγμές, αναγνωρίζοντας ότι αποτελούν ορόσημο στην καριέρα του.

«Ήταν κάτι μαγικό. Και θα σας πω γιατί ήταν μαγικό. Όχι μόνο για την εξέλιξη του ματς, όχι μόνο για την πρόκριση, αλλά επειδή υπήρχε κόσμος. Κόσμος της Άρσεναλ και κόσμος του Ολυμπιακού. Ήταν πριν το ξέσπασμα του κορονοϊού. Δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς κόσμο. Το ποδόσφαιρο είναι αυτό. Ο κόσμος, οι οπαδοί. η χαρά και η λύπη

Ήταν μία από τις πιο σημαντικές και όμορφες στιγμές της καριέρας μου. Από αυτές που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Το καταλάβαινα ότι έπαιξα καλά. Το καταλαβαίνει ένας παίκτης ανεξαρτήτως αποτελέσματος ότι παίζει καλά. Μία από τις πιο σημαντικές στιγμές της καριέρας μου».

Η αποχώρησή του από τους ερυθρόλευκους προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα. Άλλωστε όπως είχε παραδεχθεί και στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του στα social media ήταν εκείνος που πίεζε να πάει στο Κατάρ. Αναγνωρίζει ότι κάποιοι φίλοι του Ολυμπιακού απογοητεύτηκαν από την επιθυμία να αποχωρήσει, το δέχεται όμως ως κάτι φυσιολογικό. Όπως και τότε, έτσι και τώρα αισθάνεται την ανάγκη να ευχαριστήσει τον Βαγγέλη Μαρινάκη για την προσπάθεια που έκανε να τον κρατήσει στην ομάδα, αλλά και για την ευκαιρία που τού έδωσε.

«Θέλω να ευχαριστήσω τους οπαδούς που εκτίμησαν τη δουλειά μου. Είναι φυσιολογικό όταν φεύγει ένας παίκτης να υπάρχει στεναχώρια γιατί φεύγει, είναι νορμάλ. Ξέρω ότι πολλοί ίσως και να απογοητεύτηκαν όταν έφυγα. Έτσι γίνεται πάντα όταν αποχωρούν σημαντικοί παίκτες. Πολλοί ίσως και να εκνευρίστηκαν, αλλά καταλαβαίνω ότι το έκαναν από το υπερβολικό πάθος τους για την ομάδα.

Ένιωσα και νιώθω την ηθική υποχρέωση να ευχαριστήσω τον κύριο Μαρινάκη. Ο Ολυμπιακός μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω σε έναν μεγάλο σύλλογο της Ευρώπης. Ήταν το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω. Ο Ολυμπιακός έκανε ό,τι μπορούσε. Μεγάλη προσπάθεια να με κρατήσει. Είναι φυσιολογικό, κάναμε μια καλή χρονιά. Κάθε ιστορία έχει και το τέλος της, έτσι έψαξα κι εγώ άλλες προκλήσεις».

Ας πάμε μία βόλτα στην Ντόχα. Ο Γκιγιέρμε μετρά συνολικά 27 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις με την ομάδα του Κατάρ. Με συμπαίκτη τον Σάντι Καθόρλα και προπονητή τον Τσάβι. Ο Βραζιλιάνος αποκαλύπτει ότι ο Καταλανός προπονητής τον πήρε προσωπικά τηλέφωνο για να τον πείσει.

«Είμαι πολύ καλά στο Κατάρ, όλοι με υποδέχτηκαν πολύ καλά και πραγματικά είμαι πολύ ευτυχισμένος και δικαιωμένος για την επιλογή μου. Ελπίζω να μείνω για μεγάλο χρονικό διάστημα εδώ. Όταν έλαβα την πρόταση από την Αλ Σαντ με πήρε προσωπικά ο Τσάβι τηλέφωνο να μου μιλήσει για την ομάδα, τι ήθελε από μένα, τι ήθελε να δώσω εγώ στην ομάδα. Μού είπε ότι θα κατακτήσουμε τίτλους και κατακτήσαμε τίτλους».

Ήδη έχει κατακτήσει τέσσερις τίτλους (πρωτάθλημα, Κύπελλο, Super Cup, Ooredoo Cup) με την Αλ Σαντ και οδεύει και για τέταρτο (Κύπελλο του Εμίρη, 7/5). Όλοι γνωρίζουν τον Τσάβι ως τον πρώην αρχηγό και εκ των «θρύλων» της Μπαρτσελόνα; Πώς είναι όμως ο Τσάβι ως προπονητής; Μπορεί να προπονήσει στο μέλλον την Μπαρτσελόνα; Μπορεί να φτάσει ή και να ξεπεράσει τον «δάσκαλο», Πεπ Γκουαρδιόλα;

«Θα περιέγραφα με τη λέξη «όνειρο» τη συνεργασία μου με τον Τσάβι. Όνειρο είναι όταν βλέπεις έναν παίκτη που θαυμάζεις, που παίζει στη θέση που παίζεις και εσύ και μετά δουλεύεις μαζί του. Όταν τον γνώρισε κι ως άνθρωπο εντυπωσιάστηκα ακόμη περισσότερο.

Όσο έξυπνος ήταν ως παίκτης, άλλο τόσο είναι κι ως προπονητής. Θυμάμαι από την πρώτη μέρα τη φιλοσοφία του. «Η μπάλα μπροστά, η μπάλα μπροστά», επαναλαμβάνει ακόμη και σήμερα. Είναι η φιλοσοφία της Μπαρτσελόνα και της Ισπανίας. Θέλει να έχουμε την μπάλα, να πιέζουμε όταν δεν την έχουμε. Δεν ξέρω αν ποτέ θα φτάσει τον Γκουαρδιόλα, αλλά αν κάποιος έχει τις περισσότερες πιθανότητες να γίνει ο Γκουαρδιόλα του μέλλοντος είναι αυτός».

Πολλή συζήτηση γίνεται και για το αν η αραβική χώρα θα καταφέρει να διοργανώσει ένα Παγκόσμιο Κύπελλο αντάξιο των προσδοκιών. Η πανδημία δεν λέει να κοπάσει - αν και βρισκόμαστε ενάμιση χρόνο μακριά από τη διεξαγωγή - ενώ οι εργασίες δεν έχουν ολοκληρωθεί. Τι λένε στην Ντόχα γι' αυτό;

«Δεν έχω αμφιβολία ότι το Κατάρ θα είναι έτοιμο το χειμώνα του 2022. Όλοι εδώ γι' αυτό ζουν κι αναπνέουν. Αυτό συζητούν. Θα είναι πολύ όμορφο και αυτό θέλουν να κάνουν. Να διοργανώσουν κάτι που δεν θα έχει γίνει ξανά».

Ας επιστρέψουμε στο κεφάλαιο του Ολυμπιακού. Μία διετία που τα είχε όλα για τον Γκιγιέρμε στον Πειραιά. Μπορεί το πρώτο διάστημα να δυσκολεύτηκε, αλλά στη συνέχεια έγινε βασικός κι αναντικατάστατος. Ο Πέδρο Μαρτίνς τον εμπιστεύτηκε «τυφλά» κι ο Βραζιλιάνος τού το ανταπέδωσε στο γήπεδο. «Πατέρας», αυτή είναι η λέξη με την οποία αναφέρεται στον πρώην προπονητή του.

«Ο Πέδρο είναι πατέρας μου. Όταν έφτασα δεν έπαιζα. Τώρα που το βλέπω ήταν φυσιολογικό. Είχε ξεκινήσει η προετοιμασία, είχαν γίνει τα πρώτα ματς. Δεν είχα άγχος, η υπομονή είναι μεγάλη αρετή. Ήξερα ότι ο Πέδρο ήταν δίκαιος και περίμενα τη στιγμή μου αργά ή γρήγορα. Με βοήθησε πολύ και τα θεωρώ τα καλύτερα χρόνια της καριέρας μου στην Ευρώπη. Ο Πέδρο με βοήθησε περισσότερο από όσο μπορεί να πιστεύει».

Δεν ήταν μόνον οι δρόμοι του Γκιγιέρμε που χώρισαν με τον Ολυμπιακό. Ήταν και του Τσιμίκα, ο οποίος «εξαργύρωσε» την απίθανη σεζόν του και πήρε τη μεταγραφή «όνειρο ζωής» για τη Λίβερπουλ. Ο Βραζιλιάνος θυμάται τον διεθνή αριστερό μπακ και ξεκαθαρίζει ότι θεωρεί φυσιολογικό το γεγονός ότι δεν έχει αγωνιστεί ακόμη όσο θα ήθελα στους «reds». Το αποδίδει μάλιστα στον Άντριου Ρόμπερτσον.

«Δεν μου προκάλεσε έκπληξη η εξέλιξη του Τσιμίκα. Τον έβλεπα στις προπονήσεις και έχω καλύτερη γνώμη από όλους. Πολλοί λένε γιατί δεν παίζει στη Λίβερπουλ. Εγώ το θεωρώ φυσιολογικό. Ο τύπος που είναι μπροστά του σε αυτή τη θέση κέρδισε τα πάντα. Αξίζει την ευκαιρία και θα του δοθεί. Στο ποδόσφαιρο πάντα δίνεται η ευκαιρία. Το αξίζει και μακάρι να μείνει πολλά χρόνια εκεί».

Τον γνωρίζει καλά. Έπαιξαν δίπλα-δίπλα. Μοιραζόταν τον ίδιο χώρο ευθύνης. Αντέπτυξαν δικό τους κώδικα επικοινωνίας. Από τη συζήτηση με τον Γκιγιέρμε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει ο Ανδρέας Μπουχαλάκης, αλλά και η κριτική που έχει δεχτεί ο 27χρονος μέσος.

«Είναι νορμάλ η κριτική. Ο Μπούχα είναι όπως εγώ, όπως όλοι οι παίκτες. Έχουμε τα πάνω μας και τα κάτω μας. Και πέρυσι έκανε καλά ματς, αν και φέτος νομίζω ότι είναι πολύ καλύτερος. Ο κάθε παίκτης πρέπει να είναι έτοιμος για τα καλύτερα και τα χειρότερα».

Η κριτική, το τελευταίο διάστημα, έχει επικεντρωθεί και στον Ζοζέ Σα. Ο 29χρονος μέσος της Αλ Σαντ δεν έχει αμφιβολία ότι ο Πορτογάλος τέως συμπαίκτης θα επιστρέψει στις καλές εμφανίσεις και ζητά σεβασμό από όλους για ό,τι έχει πετύχει με τον Ολυμπιακό.

«Είπα και πριν για τον Μπούχα, το ίδιο συμβαίνει και για τον Σα. Ο κάθε παίκτης έχει τα πάνω του και τα κάτω του. Αλλά εάν κάνει λάθος η άμυνα, είναι δύο, τρεις ή τέσσερις αμυντικοί που φταίνε. Αν κάνει λάθος ο τερματοφύλακας φταίει μόνον ο τερματοφύλακας. Ο Σα θα επανέλθει, έχω τη βεβαιότητα. Το έδειξε τα δύο προηγούμενα χρόνια, θα το δείξει και φέτος. Αξίζει σεβασμό ο Σα».

Ο Ρούμπεν Σεμέδο είναι δίχως αμφιβολία ένας παίκτης που συγκεντρώνει τα βλέμματα πάνω του. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το όνομά του έχει κατά καιρούς περίοπτη θέση σε δημοσιεύματα που τον θέλουν στόχο κορυφαίων ευρωπαϊκών ομάδων. Μπορεί ο Πορτογάλος να αγωνιστεί σε τοπ-ομάδα της Αγγλίας, της Ιταλίας ή της Ισπανίας;

«Ο Σεμέδο είναι διαφορετικός παίκτης και αυτή νομίζω είναι η αξία του. Έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από τους άλλους. Όταν έφυγα το καλοκαίρι ξέρω ότι άφησα πίσω μου έναν ολοκληρωμένο παίκτη. Έχει την πάσα, έχει το ψηλό παιχνίδι, έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά και μπορεί να παίξει σε κάθε ομάδα».

Ο Γκιγιέρμε ήταν ένας από τους «παίκτες-κλειδιά» της περσινής πορείας. Όπως ο Ματιέ Βαλμπουενά, όπως ο Γιουσέφ Ελ-Αραμπί. Ο ίδιος όμως απορρίπτει την προσωποκεντρική προσέγγιση και ξεκαθαρίζει χωρίς την «ομάδα», δεν θα είχαν καταφέρει τίποτα.

«Όλοι λένε για τον Ματιέ, τον Γκιλιέρμε και τον Γιουσέφ, αλλά δεν ήμασταν μόνον εμείς. Δεν ήμασταν όμως μόνο εμείς, μόνο εγώ, ο Αραμπί ή ο Βαλμπουενά. Αυτό ήταν και είναι το μυστικό της επιτυχίας του Ολυμπιακού.

Αν ήταν ο καθένας μόνος του δεν θα είχαμε πετύχει απολύτως τίποτα. Είμαστε ακόμη φίλοι. Έχω κρατήσει πολλούς φίλους. Έχουμε ένα γκρουπ που μιλάμε ακόμη μεταξύ μας. Είναι ο Χασάν, ο Σα, ο Σεμέδο, ο Μπρούνο, ο Ποντένσε, ο Αράμπι, ο Ομάρ».

Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος στην Ελλλάδα ήταν η επόμενη ερώτηση προς τον Βραζιλιάνο. Δεν έχει δεύτερες σκέψεις ως προς την απάντησή του.

«Ο πιο δύσκολος αντίπαλος αυτά τα δύο χρόνια ήταν με κάθε βεβαιότητα ο ΠΑΟΚ. Τον πρώτο χρόνο κατέκτησε το πρωτάθλημα, τη δεύτερη σεζόν εμείς. Ο μεγάλος μας αντίπαλος ήταν ο ΠΑΟΚ χωρίς καμία αμφιβολία. Αλλά στη δεύτερη σεζόν - πέρυσι - αποδείξαμε γιατί είμαστε η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα».

Δύο χρόνια γεμάτα συγκινήσεις, έντονες στιγμές, χαρές, αλλά και απογοητεύσεις. Ζητήσαμε από τον Βραζιλιάνο να μας υποδείξει εκείνο το ματς - πλην Άρσεναλ - που θεωρεί πιο σημαντικό στην «ερυθρόλευκη» καριέρα του, αλλά κι εκείνο που θα ήθελε να παίξει ξανά!

«Έζησα πολλά σημαντικά ματς. Το πρώτο ματς στο Champions League είναι ιδιαίτερο. Ό,τι έβλεπα στην τηλεόραση το έκανα πραγματικότητα. Γι' αυτό κι έκανα τατουάζ με εκείνη την ημερομηνία. Αλλά το ματς που ανατριχιάζω ακόμη και τώρα είναι το εντός με τη Μίλαν. Ένιωθες τον κόσμο να παίζει. Σεισμός».