Το βράδυ της Τετάρτης τα βλέμματα όλων των ποδοσφαιρόφιλων στράφηκαν στη Βουδαπέστη και το "Puskas Arena", όπου Ρόμα και Σεβίλλη διασταύρωσαν τα ξίφη τους στον τελικό του Europa League, με μοναδικό σκοπό την κατάκτηση του τροπαίου. Το συγκεκριμένο παιχνίδι, όμως, είχε μεγαλύτερο ειδικό βάρος, καθώς έκρινε περισσότερα από την πρώτη θέση του τουρνουά. Από τη μία, η ομάδα της Σεβίλλης υπερασπιζόταν το αήττητο που είχε σε 6 τελικούς στη διοργάνωση, ενώ απέναντι της θα έβρισκε την ομάδα του Ζοσέ Μουρίνιο, ενός προπονητή που του ήταν άγνωστη η λέξη ήττα σε 5 τελικούς ευρωπαϊκής διοργάνωσης έως τώρα. Επιπλέον, η νικήτρια θα εξασφάλιζε και μία θέση στο επόμενο Champions League, θέση που καμία εκ των δύο δεν κατάφερε να αποκτήσει μέσω των εγχώριων διοργανώσεών της. Τελικά, μετά από τα 145 λεπτά παιχνιδιού αλλά και τη διαδικασία των πέναλτι, το σερί που έμελλε να σπάσει ήταν αυτό του Πορτογάλου τεχνικού, αφού οι Ανδαλουσιάνοι στο τέλος της βραδιάς σήκωσαν στον ουρανό της Βουδαπέστης το τρόπαιο της διοργάνωσης για 7η φορά.

Η εικόνα της αναμέτρησης αντανακλούσε τη σημαντικότητα του συγκεκριμένου αποτελέσματος. Ήταν ένας αγώνας γεμάτος πάθος, πολλές μονομαχίες, σκληρά μαρκαρίσματα, πολλές κάρτες και γκολ εκατέρωθεν, που κράτησαν την αγωνία στους θεατές μέχρι και το τελευταίο λεπτό. Όπως ήταν αναμενόμενο, είδαμε ένα δυναμικό παιχνίδι, που ο νικητής του κρίθηκε στις λεπτομέρειες και συγκεκριμένα στη ρωσική ρουλέτα των πέναλτι. Πάμε όμως να δούμε τα τακτικά πλάνα των δύο προπονητών στη σκακιέρα της αναμέτρησης, ξεκινώντας από τους τυπικά γηπεδούχους.

ΣΕΒΙΛΛΗ: ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ

Ο προπονητής της Σεβίλλης, Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, επέλεξε να παρατάξει την ομάδα του με ένα σχηματισμό 1-4-2-3-1 με τον Εν Νεσίρι στην κορυφή της επίθεσης και πίσω του σε ρόλο επιτελικού μέσου τον Όλιβερ Τόρες. Το πλάνο του Ισπανού προπονητή ήταν ξεκάθαρο, απαιτούσε από την ομάδα του να κυριαρχήσει στην κατοχή της μπάλας και να ανεβάσει παίχτες στο αντίπαλο μισό, προκειμένου να κλείσει τους Ιταλούς στα καρέ τους. Αυτό είναι κάτι που πέτυχε κατα το ήμισυ, οι Ισπανοί πήραν από νωρίς τον έλεγχο της μπάλας φτάνοντας σε υψηλά επίπεδα το ποσοστό της κατοχής τους, όμως δεν κατάφεραν να βρουν διαδρόμους προς την αντίπαλη περιοχή. Πιο συγκεκριμένα το build up της ομάδας ξεκινούσε κυρίως με την μπάλα χαμηλά απο τα δυο στόπερ της. Σπάνια ο Μπόνου επιχειρούσε μακρινές μεταβιβάσεις, καθώς μόνο το 20% των μεταβιβάσεων που επιχείρησε ο Μαροκινός βρήκαν τον αποδέκτη τους στο αντίπαλο μισό. Προτιμούσε, δηλαδή, να δίνει την πρωτοβουλία της ανάπτυξης του παιχνιδιού στους δύο κεντρικούς αμυντικούς του.

Ο Φερνάντο, αν και σε ρόλο εξαριού, πολύ συχνά «χαμήλωνε» στο γήπεδο και κατείχε το ρόλο του deep line playmaker, αφού ζητούσε τη μπάλα απο τα δύο στόπερ για να προωθήσει το παιχνίδι της Σεβίλλης. Η προτίμηση της ομάδας της Ανδαλουσίας να παίξει από τη δεξιά πτέρυγα ήταν ξεκάθαρη, αφού το 46% των επιθέσεων της αναπτυσσόταν από εκείνη την πλευρά. Το πρόβλημα, όμως, των Ισπανών στην ανάπτυξη τους στο πρώτο ημίχρονο ξεκινούσε όταν η μπάλα έφτανε στους δύο ακριανούς κεντρικούς μέσους της. Οι Οκάμπος και Χιλ αντιμετώπιζαν πρόβλημα στις μονομαχίες με Τσεκίλ και Σπινατσόλα αντίστοιχα. Με τον δεύτερο ειδικά να κάνει ένα πολύ κακό πρώτο ημίχρονο, με αποτέλεσμα στην ανάπαυλα ο Ισπανός τεχνικός να τον αντικαταστήσει. Ενδεικτικά έχασε το 75% των μονομαχιών που έδωσε στο αντίπαλο μισό. Οι γραμμές της Ρόμα ήταν πολύ κοντά μεταξύ τους, με αποτέλεσμα ο Τόρες που προσπαθούσε να κινηθεί ανάμεσα στα μεσοδιαστήματα, να χαθεί εντελώς, δίνοντας έτσι πολύ λίγες βοήθειες και στον Εν Νεσίρι, που έδινε ανελέητες μάχες με την υψηλόσωμη τριάδα των Ιταλών στα σέντερ μπακ. Μέχρι το 30ο λεπτό η Σεβίλλη είχε την κατοχή της μπάλας, όμως δεν απείλησε ούτε στο ελάχιστο την εστία του Ρουί Πατρίσιο, που κατείχε το ρόλο του θεατή μέχρι εκείνο το σημείο.

Συγκεκριμένα, μέχρι τότε η Σεβίλλη είχε 0.03 xGoals, με μόνη τελική ένα σουτ του Τόρες που έφυγε απελπιστικά ψηλά. Μετά το 34ο λεπτό, που έγινε το λάθος του Φερνάντο στο κέντρο, το οποίο οδήγησε στο κλέψιμο της μπάλας και στο πολύ όμορφο τελείωμα του Ντιμπάλα για το 0-1, οι Ανδαλουσιάνοι σάστισαν και άργησαν να ξαναβρούν τον εαυτό τους. Συνέχισαν να σπαταλούν τις επιθέσεις τους με κακές επιλογές στο τελευταίο τρίτο, που αποτελούνταν κυρίως απο σέντρες, που με ευκολία εξουδετέρωναν οι αμυντικοί της Ρόμα. Αξίζει να σημειώσουμε πως στο πρώτο μισό επιχείρησαν 13 σέντρες, εκ των οποίων οι 8 ήταν στο τελευταίο τέταρτο του ημιχρόνου . Η Σεβίλλη στάθηκε άτυχη, καθώς θα μπορούσε να έχει ισοφαρίσει στην μοναδική ευκαιρία που απείλησε πραγματικά, όταν δευτερόλεπτα πριν τη λήξη του ημιχρόνου όταν το σουτ εκτός περιοχής του Ράκιτιτς σταμάτησε στο δοκάρι του Ρουί Πατρίσιο.

Στην ανάπαυλα ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ αποφάσισε να ανακατέψει την τράπουλα της ομάδας του, κάνοντας διπλή αλλαγή, προκειμένου να δώσει ενέργεια στα άκρα με την είσοδο του Σούσο, αλλά και ποιότητα στην μεσαία γραμμή του με την είσοδο του Λαμέλα στη θέση του Όλιβερ Τόρες.

Η Σεβίλλη, αν και φανερά αγχωμένη, μπήκε αποφασισμένη και με την είσοδο των δύο παιχτών κατάφερε αυτό που έψαχνε σε όλο το πρώτο ημίχρονο ανεπιτυχώς. Ανέβασε κι άλλο τα ποσοστά της κατοχής της στο πρώτο τέταρτο και εγκαταστάθηκε έξω από την περιοχή της Ρόμα, ψάχνοντας να βρει την ισοφάριση. Στο πρώτο τέταρτο του δεύτερου ημιχρόνου, το ποσοστό κατοχής των Ισπανών έφτασε στο κυριαρχικό 74%, τη στιγμή που στην ανάπαυλα ήταν στο ήδη υψηλό 68%. Κλειδί στη βελτίωση της απόδοσης της στο πρώτο μισό του δευτέρου ημιχρόνου ήταν η είσοδος του Σούσο, που ταλαιπώρησε τον Σπινατσόλα. Ήταν πολύ κινητικός και ζητούσε συνέχεια την μπάλα, σε αντίθεση με τον παίχτη που αντικατέστησε. Κατέγραψε 2 προωθητικές ενέργειες και 3 σουτ στο δεύτερο ημίχρονο, κάτι που δεν κατάφερε να κάνει ούτε μία φορά στο πρώτο μέρος ο Χιλ. Παράλληλα, είχε το απόλυτο με 3/3 επιτυχημένες σέντρες στην αντίπαλη περιοχή. Από την πλευρά του ήρθε η σέντρα που έφερε την ισοφάριση με το αυτογκόλ του Μαντσίνι. Στο δεύτερο μισό του ημιχρόνου, η Σεβίλλη συνέχισε να πιέζει και να ψάχνει το γκολ που θα της χάριζε το τρόπαιο χωρίς αποτέλεσμα. Η μπάλα ήταν σαν να της ανήκε, όμως η κυκλοφορία έξω από την περιοχή δεν απέδωσε καρπούς. Όταν πια ο χρόνος είχε περάσει η κούραση φάνηκε στον αγωνιστικό χώρο, ο ρυθμός έπεσε και παρόλο που η Σεβίλλη ανέβαζε διαρκώς την πίεση, δε ρίσκαρε προκειμένου να βρει το «χρυσό γκολ».

Φτάνοντας στην παράταση, οι στιγμές που είδαμε ποδόσφαιρο ήταν λιγοστές, καθώς οι ποδοσφαιριστές ήταν κατάκοποι και το σκληρό παιχνίδι που παιζόταν από την αρχή οδηγούσε σε τραυματισμούς και νεύρα που διέκοπταν τον οποίο λιγοστό ρυθμό αποκτούσε ανά διαστήματα ο αγώνας.

ΣΕΒΙΛΛΗ: ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΑΜΥΝΑ

Στην αμυντική φάση του παιχνιδιού της Σεβίλλης, ο προπονητής της αποφάσισε να μην αλλάξει τον σχηματισμό της ομάδας του. Η πίεση των Ανδαλουσιάνων ξεκινούσε από τρία τέταρτα του γηπέδου, καθώς προσπαθούσαν να μην επιτρέψουν στη Ρόμα να ξεκινήσει το build up της απο τους αμυντικούς της και να την αναγκάσει να αναπτυχθεί μόνο με μακρινές μεταβιβάσεις. Στην αρχή του παιχνιδιού οι παίχτες του Μεντιλίμπαρ κέρδιζαν κατακράτος της μονομαχίες με τους αντιπάλους τους. Αυτό φαίνεται και στο παρακάτω γράφημα (duels win rate) που δείχνει το ποσοστό των κερδισμένων μονομαχιών, με τους Ισπανούς να φτάνουν στο πρώτο μισάωρο μέχρι και στο 64%.

Το μεγάλο πρόβλημα των τυπικά γηπεδούχων εντοπιζόταν στις δεύτερες μπάλες, καθώς μετά την πρώτη διεκδίκηση οι παίχτες της Ρόμα ήταν αυτοί που πήγαιναν πιο αποφασιστικά πάνω στην μπάλα, δημιουργώντας πρόβλημα στην αντίπαλη άμυνα. Επιπλέον στο πρέσινγκ ψηλά, οι γραμμές της Σεβίλλης ήταν μακριά μεταξύ τους, με αποτέλεσμα η Ρόμα να βρίσκει κενούς χώρους για πάσα στον άξονα ανάμεσα στις γραμμές των Ισπανών. Κάτι ακόμα που ταλαιπωρούσε τον Ισπανό προπονητή είναι ότι η ομάδα του παρασυρόταν από το παιχνίδι της Ρόμα και άφηνε κενό χώρο στην πλάτη του Nάβας, που εκμεταλλευόταν με επιτυχία ο Σπινατσόλα που έκανε πολλά ανεβάσματα στο πρώτο ημίχρονο. Η φάση του γκολ μπορεί να προήλθε από χαμένη μονομαχία στο κέντρο όμως και πάλι οι αποστάσεις ανάμεσα στους αμυντικούς δεν ήταν οι κατάλληλες, κάτι που επέτρεψε στον Ντιμπάλα να εισχωρήσει στην άμυνα και να πλασάρει σωστά τον Μπόνου. Μετά την ανάπαυλα η Σεβίλλη συνέχισε να είναι πιεστική στην άμυνα, όμως πολλές φορές οι παίχτες της το παράκαναν με αποτέλεσμα να παραχωρήσουν αρκετές στατικές φάσεις κοντά στην περιοχή τους. Μετά την ισοφάριση, η πίεση της Σεβίλλης ανέβηκε ακόμα περισσότερο, κάτι που φαίνεται στο παρακάτω γράφημα PDDA, που φανερώνει το πόσες πάσες επιτρέπει μία ομάδα στον αντίπαλο πρώτου αρχίσει την αμυντική της προσπάθεια. Στο δεύτερο τέταρτο, λοιπόν, οι 22 πάσες που επέτρεπε η Σεβίλλη στη Ρόμα έδωσαν τη θέση τους στις 10.5, 50% περίπου χαμηλότερα, ενώ στην τελευταία ευθεία του παιχνιδιού οι πάσες μειώθηκαν ακόμα περισσότερο φτάνοντας τις 5.3 αποδεικνύοντας την πίεση των Ισπανών στην ομάδα από τη Ρώμη.

Στο έξτρα ημίωρο της παράτασης, η Σεβίλλη κατακλύστηκε από την κόπωση και έδωσε την πρωτοβουλία των κινήσεων στους αντιπάλους της, περιμένοντας τους πιο χαμηλά στο γήπεδο. Στο λιγοστό ποδόσφαιρο που παίχτηκε, λόγω των εντάσεων αλλά και των σκληρών μαρκαρισμάτων, οι Ισπανοί πήγαιναν πολύ δυνατά στην διεκδίκηση της μπάλας, με αποτέλεσμα όχι μόνο να παραχωρούν πολλές στατικές φάσεις που αποτελούσαν απειλή για την εστία τους, αλλά και να «κιτρινιστούν» 4 ακόμα ποδοσφαιριστές της. Ο ένας, μάλιστα, εξ αυτών εκτός γηπέδου, κάτι που φανερώνει την τεταμένη κατάσταση των ομάδων.

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ

Τα οφέλη της Σεβίλλης από την αναμέτρηση ήταν πολλαπλά. Εκτός φυσικά από το τρόπαιο του Γιουρόπα Λιγκ, τη διατήρηση του αήττητου σε τελικούς της διοργάνωσης αλλά και το εισιτήριο του Τσάμπιονς Λιγκ για την επόμενη σεζόν, οι Ανδαλουσιάνοι θα πρέπει να κρατήσουν το «βάρος» της φανέλας, καθώς διατήρησαν το κύρος της ομάδας σε μία κακή χρονιά που κινδύνεψαν ακόμα και με υποβιβασμό, κατακτώντας για 7η φορά το τρόπαιο στη συγκεκριμένη διοργάνωση. Επιπλέον, η κυριαρχία στην κατοχή της μπάλας των Ισπανών που τελείωσε με ποσοστό 67% μόνο θετικό δείγμα μπορεί να είναι, καθώς έδειξαν ότι μπορούν να περιορίσουν τον αντίπαλο τους στο δικό του τρίτο και να κυκλοφορήσουν τη μπάλα με άνεση στο δικό του μισό.

ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ

Από την άλλη πλευρά, αν κάτι θα πρέπει να προβληματίσει τον Ισπανό προπονητή σχετικά με την χθεσινή εμφάνιση, είναι η αναποτελεσματικότητα που έδειξε η ομάδα του στο τελευταίο τρίτο, καθώς δεν κατάφερε να δημιουργήσει πρόβλημα στους Ιταλούς σε open play. Επιπρόσθετα, η ολιγωρία των παιχτών του στις δεύτερες μπάλες είναι κάτι, που ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, θα μπορούσε να τους κοστίσει ακριβότερα.

ΡΟΜΑ: ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ

Από την άλλη πλευρά, συναντάμε μια εντελώς διαφορετική σχολή ποδοσφαίρου, την ιταλική. Ο Ζοσέ Μουρίνιο παρέταξε την ομάδα του με τριάδα στην άμυνα σε ένα κλασσικό 1-3-5-2 με τον Άμπραχαμ στην κορυφή της επίθεσης και τον Ντιμπάλα πλάι του σε έναν εξαιρετικά ελεύθερο ρόλο, που του επέτρεπε να εναλλάσσεται ανάμεσα στις γραμμές του αντιπάλου. Στα φουλ μπακ, επέλεξε να παρουσιάσει τον Τσέλικ από τη δεξιά πτέρυγα και τον Σπινατσόλα από την αριστερή, που και οι δύο είχαν σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι της Ρόμα, καθώς είχαν πολλές επιθετικές και αμυντικές ευθύνες.

Oι Ρωμαίοι δεν επέλεξαν το build up από το δικό τους μισό, αλλά σκοπός τους ήταν να βρουν τον Άμπραχαμ που έβγαινε συνεχώς, σε ρόλο target man, από την περιοχή για να διεκδικήσει τις μακρινές μεταβιβάσεις των συμπαιχτών του. Σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της Ρόμα ειδικά στο πρώτο ημίχρονο είχε ο τερματοφύλακάς της. Ο Ρουί Πατρίσιο, εκτός από σιγουριά κάτω από τα δοκάρια, είχε το απόλυτο στις μεταβιβάσεις, με το 66% των προσπαθειών που επιχείρησε στο πρώτο ημίχρονο να είναι στο αντίπαλο μισό. Παρά το υψηλό πρέσινγκ των Ανδαλουσιάνων, οι παίχτες του Μουρίνιο κατάφερναν να περάσουν πάσες στο μεσαίο τρίτο ανάμεσα στις γραμμές. Σε αυτό βοηθούσε η κίνηση του Ντιμπάλα ανάμεσα στα μεσοδιαστήματα που ανακάτευε συνεχώς την άμυνα των Ισπανών, η οποία δεν μπορούσε να βρει λύση απέναντι στον Αργεντίνο. Οι παίκτες της Ρόμα στον άξονα ήταν πολύ μαχητικοί και πήγαιναν πολύ αποφασιστικά στις δεύτερες μπάλες, κάτι που στα μέσα του ημιχρόνου απέφερε καρπούς, αφού οι Ρωμαίοι άνοιξαν το σκορ, με αντεπίθεση που ξεκίνησε μετά από μια διεκδίκηση της μπάλας στον άξονα. Ενδεικτικά, στο πρώτο ημίχρονο οι παίκτες της Ρόμα κέρδισαν πάνω από τις μισές μονομαχίες στον άξονα με ποσοστό 55,1%. Μετά την επίτευξη του τέρματος, οι Ιταλοί κατέβασαν ρυθμούς και αφοσιώθηκαν αποκλειστικά στα αμυντικά τους καθήκοντα, πραγματοποιώντας απειλές μόνο από στατικές φάσεις. Στο σημείο αυτό, ανέβαζαν πολλούς ποδοσφαιριστές στην αντίπαλη περιοχή και έψαχναν κυρίως το δεύτερο δοκάρι, που ήταν τα ψηλά κορμιά της ομάδας.

Από εκεί και πέρα, μετά την διακοπή και μπαίνοντας στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού, οι παίχτες του Μουρίνιο υπέφεραν στη διατήρηση της κατοχής της μπάλας, με το ποσοστό τους στο πρώτο τέταρτο να είναι στο 26%. Κύριο μέλημά τους στο επιθετικό κομμάτι ήταν η προωθημένες μεταβιβάσεις στο δεύτερο τρίτο, προκειμένου να ελέγξουν το παιχνίδι και να ανεβάσουν το ποσοστό τους στην κατοχή. Στην αρχή του ημιχρόνου, όπως δείχνει και το γράφημα των επιθέσεων ανά λεπτό πιο κάτω, το επιθετικό πλάνο της ομάδας της Ρώμης ναυάγησε, καθώς οι 0.40 που είχαν ως μέσο όρο στο πρώτο μισό έδωσαν τη θέση τους στις 0.13 επιθέσεις ανά λεπτό που αποδεικνύει πως η επίθεση δεν ήταν κυρίαρχη στο μυαλό της.

Φτάνοντας στον έξτρα χρόνο της παράτασης, οι παίκτες της Ρόμα φαινόντουσαν εξουθενωμένοι χωρίς δυνάμεις. Παρόλα αυτά κατάφεραν να κερδίσουν αρκετό έδαφος στον αγωνιστικό χώρο και στα λιγοστά λεπτά ποδοσφαίρου να απειλήσουν με κάποιες στατικές φάσεις την εστία του Μπόνου, με μεγαλύτερη αυτή του Σμόλινγκ λίγο πριν τη λήξη του έξτρα ημίωρου.

ΡΟΜΑ: ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΑΜΥΝΑ

Στη φάση της άμυνας, ο Πορτογάλος προπονητής είχε δώσει σαφή εντολή στους ακραίους wing back του να γυρίζουν και να δημιουργούν ένα 1-5-3-2. Η πολυπρόσωπη άμυνα της Ρόμα ξεκινούσε πάντα απο την κορυφή, με τον Άμπραχαμ να γυρνά έως και την περιοχή του, προκειμένου να δώσει εναλλακτικές λύσεις στην άμυνα της ομάδας του. Οι Ιταλοί συνήθιζαν να αμύνονται σε πολύ χαμηλό block, κρατώντας τις γραμμές τους πολύ κοντά, προκειμένου να μην επιτρέψουν μεταβιβάσεις ανάμεσα στα μεσοδιαστήματα προς την επίθεση. Έδιναν πλήρως την πρωτοβουλία των κινήσεων στους αντιπάλους και συνήθως όλες οι μπορντό φανέλες βρίσκονταν πίσω από τη μπάλα. Τα ψηλά κορμιά της Ιταλικής άμυνας είχαν αναλάβει την εξουδετέρωση των μακρινών μεταβιβάσεων που επιχειρούσαν οι Ισπανοί, οι οποίοι αδυνατούσαν να βρουν εναλλακτική λύση απέναντι σε μια τόσο κλειστή και πολυπρόσωπη άμυνα. Μετά την επίτευξη του τέρματος, οι παίχτες της Ρόμα παραχώρησαν ακόμα περισσότερο χώρο στους αντιπάλους, με αποτέλεσμα σε μία ολιγωρία των παιχτών του άξονα να κινδυνεύσουν με ισοφάριση από το σουτ του Ράκιτιτς. Σε κανένα άλλο σημείο του ημιχρόνου η Ρόμα δεν επέτρεψε στους Ισπανούς να παίξουν κάθετα και να απειλήσουν σε open play τον τερματοφύλακά της.

Μετά την ανάπαυλα, η Σεβίλλη βρήκε απέναντί της μία Ρόμα προσηλωμένη στο αμυντικό της πλάνο, με μόνο σκοπό τη διατήρηση του προβαδίσματος. Οι Ιταλοί αδιαφορούσαν για την επιθετική τους λειτουργία και αμύνονταν τόσο χαμηλά, που πολλές φορές είδαμε και τους 11 ποδοσφαιριστές της στο δικό της τρίτο με τους περισσότερους εξ αυτών να βρίσκονται μέσα στην περιοχή του Ρουί Πατρίσιο. Για κακή τους τύχη όμως, δέκα λεπτά μετά την έναρξη του ημιχρόνου, ο μέχρι τότε πολύ αξιόπιστος Μαντσίνι, που μετρούσε 64% στις επιτυχημένες ενέργειες στο πρώτο μέρος, έβαλε το σώμα του μπροστά από τον κεντρικό επιθετικό της Σεβίλλης και έστειλε άθελα του την μπάλα στα δίχτυα της ομάδας του. Από εκεί κι έπειτα, η Ρόμα άντεξε στη συνεχή πίεση των Ισπανών και δεν κινδύνεψε σοβαρά η εστία του Πορτογάλου τερματοφύλακα. Φτάνοντας προς το τέλος της κανονικής διάρκειας, στο μυαλό των παικτών του Μουρίνιο βρισκόταν ήδη η παράταση και γι’ αυτό είδαμε πολλές φορές να υπάρχουν νεύρα και καθυστερήσεις που μείωσαν το ρυθμό του αγώνα.

Στον έξτρα χρόνο, που τα αμυντικά πλάνα και των δυο ομάδων ήταν σε πρώτο πλάνο, η Ρόμα δεν αντιμετώπισε κάποιο αμυντικό πρόβλημα και ο χρόνος κύλησε χωρίς συγκινήσεις στην διαδικασία των πέναλτι.

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ

Η χθεσινή βραδιά μπορεί να αφήνει πικρία στην ομάδα του Ζοσέ Μουρίνιο, όμως υπάρχουν στοιχεία που θα πρέπει να κρατήσει και να δουλέψει πάνω σε αυτά για τη νέα χρονιά. Η Ρόμα ήταν η ομάδα που παρόλο το χαμηλό ποσοστό της κατοχής που είχε, ήταν πολύ αποτελεσματική όταν είχε τη μπάλα στα πόδια και απειλούσε περισσότερο από την αντίπαλο της. Αυτό φαίνεται από τον δείκτη των Εxpected Goals, δηλαδή τον αριθμό των γκολ που θα έπρεπε να είχε σημειώσει με βάση τις ευκαιρίες που δημιούργησε, που ήταν 1.53, πολύ υψηλό αν αναλογιστεί κανείς πως τελείωσε τον αγώνα με 33% κατοχή.

ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ

Κοιτώντας βέβαια την άλλη όψη του νομίσματος, θα πρέπει να προβληματίσει τον Πορτογάλο τεχνικό το γεγονός ότι σε ένα τελικό που διακυβεύονταν τόσα πολλά, η ομάδα του είχε ουσιαστικά ένα παθητικό ρόλο στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού και έμεινε πίσω περιμένοντας την αντίπαλο της να επιτεθεί. Επιπλέον, κάτι ακόμα που θα θυμάται για καιρό η ομάδα της Ρώμης, είναι η έλλειψη ψυχραιμίας στη διαδικασία των πέναλτι καθώς έχασε τα 2 από τα 3 πέναλτι που πρόλαβε να εκτελέσει, πριν ο Μοντιέλ σκοράρει στο τελευταίο πέναλτι και χαρίσει το τρόπαιο στην ομάδα του.

ΠΑΙΚΤΗΣ ΚΛΕΙΔΙ

Μιας και μιλήσαμε για τα πέναλτι αξίζει να σημειωθεί ότι ο παίκτης κλειδί του αγώνα για τη Σεβίλλη ήταν ο τερματοφύλακας της. Ο Μαροκινός διεθνής όχι μόνο κράτησε ζωντανή την ομάδα του με δυο μεγάλες επεμβάσεις στην κανονική διάρκεια του αγώνα και στον έξτρα χρόνο, αλλά και εξουδετέρωσε δύο από τα πέναλτι των αντιπάλων του χαρίζοντας τη νίκη και το τρόπαιο στην ομάδα της Ανδαλουσίας.

Η ανάλυση έγινε από τον σπουδαστή Μάριο Βουρδάκη του πτυχίου Ανάλυσης Alfa Sports Analysis Diploma, με τα εργαλεία και τα στατιστικά δεδομένα του Wyscout.