Δεν θα βρει χώρο (και) στα σημερινά πρωτοσέλιδα. Και όχι άδικα. Κάθε άλλο. Αν θα έπρεπε κάποιος να διαλέξει μια φωτογραφία για το Ολυμπιακός-Τβέντε, προφανώς και θα αναζητούσε ένα «καρέ»... ασφαλείας. Πιθανότατα του Φελίπε Πάρντο, στο πρώτο απόγευμα που δημιούργησε «προσδοκία».

Ή έστω του Κώστα Φορτούνη που όλα δείχνουν ότι φέτος με εφόδιο μια κανονική προετοιμασία θα είναι σε θέση να διεκδικήσει κάτι παραπάνω από τον σημαντικό, αλλά όχι «πρωταγωνιστικό», ρόλο του 12ου που είχε πέρσι για τους Πειραιώτες.

Γκολ και δοκάρι ο Κολομβιανός, που εκτός των άλλων δημιούργησε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνεργασία για ένα ημίχρονο με τον Ομάρ δεξιά. Γκολ και συνολικά καλή παρουσία και ο Φορτούνης, σε ένα απόγευμα που θεωρητικά έπρεπε να χωρέσει στα «παπούτσια» του Τσόρι. Οι δύο πρωταγωνιστές στο καλύτερο φιλικό «ημίχρονο» του καλοκαιριού για τους Ερυθρόλευκους.

Και όμως, μιας και συνολικά τα ημίχρονα είναι δέκα πλέον, για τους Πειραιώτες σε αυτή την προετοιμασία τους, νομίζουμε ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να αναφερθεί. Η προσπάθεια ενός ποδοσφαιριστή, που ούτε δημοφιλής είναι, ούτε καν... συμπαθής στους περισσότερους.

Ναι, συμβαίνουν και αυτά καμία φορά. Συμβαίνει να έρχεσαι φορ, διεθνής Αργεντινός, σε καλή ηλικία (γεννημένος το 1988) με θητεία σε μια ομάδα σαν την Μπενφίκα, και έπειτα από μερικές εβδομάδες κιόλας να λένε «που πάμε με τον... Χάρα». Τον Φράνκο Χάρα. Τον μοναδικό «κανονικό» επιθετικό που έχουν οι Ερυθρόλευκοι σε αυτά τα φιλικά του καλοκαιριού. Που ακολουθεί ως τώρα κανονικά το πρόγραμμα προπονήσεων. Που δεν έρχεται από αποχή, μηνών ή και ετών. Που δεν είναι μονίμως τραυματίας. Ή που δεν τον... παριστάνει καταλαβαίνοντας ότι δεν πρόκειται για ποδοσφαιριστή για την «βιτρίνα» των επιλογών του προπονητή.

Από το Σάββατο θα μπει και ο Φινμπόγκασον. Θα παίξει απέναντι στην Φέγενορντ. Θα δούμε λοιπόν και κάτι άλλο. Τον Ισλανδό. Έναν κλασικό ποδοσφαιριστή περιοχής που γράφει χιλιόμετρα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο βάζοντας την μπάλα στα δίχτυα. Μέχρι χθες όμως; Είναι ξεκάθαρο, ότι εκείνος που δεν βάζει γκολ με τίποτε, δίνει μάχη για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή του.

Μάχη με τον Μπενίτες, τον Ολαϊτάν, τον Καραμάνο που ήδη δεν είναι εκεί καθώς ο Σίλβα τους «κατέβασε» από το τρένο. Μάχη με τον Πουλίδο που δεδομένα είναι πολύ μακριά από την εικόνα εκείνου του ποδοσφαιριστή που έφτασε ως την αποστολή της εθνικής ομάδας του Μεξικό για το Μουντιάλ. Μάχη γενικώς. Μάχη «τίμια» όπως τουλάχιστον εμφανίζεται σε δημόσια θέα σε εκείνα τα 280΄ λεπτά συμμετοχής που έχει πάρει ως τώρα στα φιλικά παιχνίδια, από τον Μάρκο Σίλβα.

Για μια θέση στο νέο ρόστερ του Ολυμπιακού που μεταξύ μας ακόμη και τώρα, κάθε άλλο παρά εξασφαλισμένη είναι. Και ας μην το λένε οι Πειραιώτες. Συνεχίζουν να «κοιτάζουν» με προσοχή την αγορά και για την απόκτηση ενός ακόμη επιθετικού. Και μένει να δούμε αν αυτή η αίσθηση θα επιβεβαιωθεί. Αργά (προς τα τέλη της μεταγραφικής περιόδου) ή και την επόμενη εβδομάδα (!).

Τι κάνει ο Χάρα ως εδώ; Αυτό που ξέρει και μπορεί. Με συνέπεια. Παίζει την θέση του φορ σαν... 6ος χαφ. Δεν είναι αυτή η πιο σωστή τοποθέτηση του στο χορτάρι. «Δεύτερος» είναι. Αυτό υπάρχει όμως, από τον Γενάρη που έπιασε λιμάνι ως λύση «οικονομική» και ανάγκης. Και αυτό κάνει. Με τον τρόπο του. Με την «ειρωνεία» έστω του επιθετικού που δεν μπορεί να σημαδέψει το πλεκτό.

Αλλά με την ικανότητα ενός σύγχρονου ποδοσφαιριστή που συμμετέχει σε όλα τα άλλα. Εκείνα που πολλές φορές δεν μπαίνουν καν στις δικές μας κουβέντες. Που δεν τα... βλέπει η πεθερά. Πίεση ψηλά, συμμετοχή στις δύο φάσεις του τρανζίσιον, πολλές συνεργασίες από μέσα προς τα έξω που δημιουργούν χώρους και προϋποθέσεις στους συμπαίκτες του. Ένας καλός «εργάτης». Ένας καλός συμπαίκτης.

Χθες μοίρασε ουσιαστικά δύο «ασίστ». Το «ένα-δύο» που άνοιξε το γήπεδο στον Φορτούνη για το 1-0. Και την πάρε-βάλε πάσα στον Ντουρμάζ στη φάση του 22΄που ο Σουηδός σημάδεψε το δοκάρι. Με την Ντούκλα είχε ένα δοκάρι. Με την Φενέρ ένα κερδισμένο πέναλτι. Με την Ρίζεσπορ τρεις-τέσσερις ευκαιρίες που η μπάλα... δεν. Συνολικά σε αυτά τα πέντε φιλικά ματς με μέσο όρο συμμετοχής 56΄ ανά ματς, θα τον συναντήσει κανείς πρωταγωνιστή σε καμία 20αριά φάσεις. Σε άλλες να πάσαρει για την ευκαιρία, σε άλλες να προσπαθεί να σκοράρει... αλλά. Γιατί ακόμη γκολ δεν έχει.

Δεν είχε ποτέ όμως. Σε 200 επίσημα ματς στην καριέρα του, μετρά μόλις 35 τέρματα. Παρά ταύτα έφτασε σε σημείο να έχει τέσσερις συμμετοχής στην Εθνική Αργεντινής, σε ένα αντιπροσωπευτικό συγκρότημα που ο Άριελ Ιμπαγάσα κατάφερε να βάλει το εθνόσημο μόλις δύο! Πήρε μεταγραφή στη Μπενφίκα, έπαιξε στην Πριμέρα (Γρανάδα), είναι τώρα στον Ολυμπιακό. Αν τα... βάζε κιόλας; Προφανώς η κουβέντα θα γίνονταν σε άλλη βάση. Και η μεταγραφή του στον Γενάρη δεν θα κόστιζε 1.3 εκατ. ευρώ όπως ανακοίνωσε η Μπενφίκα.

Αν φτάνουν όσα δίνει ως εδώ για να κερδίσει μια θέση στους Ερυθρόλευκους και την επόμενη σεζόν, μια θέση στο rotation; Αυτό το ξέρει μόνο ο Μάρκο Σίλβα. Και ίσως και ο Πορτογάλος ακόμη να μην έχει απάντηση. Δεν μπορεί όμως να μην του αναγνωρίσει κάποιος την προσπάθεια, του Χάρα. Προσπάθεια που μπορεί να αναγνωρίσει κανείς (επίσης) στον Σαλίνο. Μια διαδικασία που «σνομπάρουν» αρκετοί ως εδώ με βάση τα όσα φέρνει σε κοινή θέα η τηλεοπτική μετάδοση των φιλικών.