Το πρώτο τετράστιχο του τραγουδιού που αφιέρωσε ο Μάνου Τσάο στον Μαραντόνα περικλείει όλη την ζωή του Ντιεγκίτο: Μπάλα, πάθη, λατρεία, χάσιμο. Ένα από τα πολλά, από τα δεκάδες τραγούδια που έχουν γραφτεί για το μεγαλείο ενός ποδοσφαιριστή που ξεπερνούσε κατά πολύ τα στενά όρια των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου.

Σε Αργεντινή, Ιταλία, Βραζιλία (και όμως…), Γαλλία, Κούβα, ακόμα και στην Μάλτα γράφτηκαν τραγούδια για τον Ντιεγκίτο. Σε ρυθμούς ροκ, ρέγκε, ταγκό, κούμπια.

Το «χέρι του Θεού» από τον Ροντρίγκο Μπουένο, το «Μαραντό» από τους Λος Πιόχος, το «Μαραντόνα» από τον Αντρές Καλαμάρο και μια ατελείωτη λίστα τραγουδιών – ύμνων προς τιμήν του Ντιέγκο, η δεύτερη μεγάλη αγάπη του οποίου ήταν η μουσική.

Είχε, άλλωστε, ταλέντο και στο τραγούδι, όπως απέδειξε ερμηνεύοντας κατά καιρούς διάφορα τραγούδια και ηχογραφώντας το «Αγαπημένη φίλη» με το ντουέτο Πιμπινέλα. «Με ενθουσιάζει η ιδέα να γράψω τα δικά μου τραγούδια και να συνοδεύσω την Ραφαέλα Καρά στο φεστιβάλ τραγουδιού του Σαν Ρέμο» εκμυστηρεύτηκε κάποτε. Πλέον τραγουδούν παρέα, κάπου εκεί ψηλά.