Το είχε προσπαθήσει και η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, η οποία εντέλει προτίμησε (;) τον συμπατριώτη του, Αλεχάντρο Σαμπέγια. Στο Σέφιλντ, ακόμα χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο.

Ο αντιπρόεδρος των Μπλαουγκράνα, Τζουάν Γκασπάρ, μεταφέρεται με αστυνομική κλούβα από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο, γιατί οι οπαδοί της Μπόκα επιχειρούν να τον λιντσάρουν επειδή θέλει να τους αρπάξει τον Ντιέγκο τους! Εντέλει τα κατάφερε και, μάλιστα, με παγκόσμιο ρεκόρ μεταγραφής εκείνη την εποχή (7,6 εκατομμύρια δολάρια).

Στην Βαρκελώνη, ο Μαραντόνα γνωρίζει την σκληρότητα των ευρωπαίων αμυντικών (χασάπη Γκοϊκοετσέα…) και τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής. Δυστυχώς, όπως εξηγούσε και ο ίδιος, έμαθε σε βάθος και τα ναρκωτικά. Έγινε δέσμιος του απατηλού κόσμου της κοκαΐνης, εξαιτίας της οποίας φλέρταρε ουκ ολίγες φορές με τον θάνατο. Έβγαινε πάντα νικητής, αλλά πάντα πληγωμένος, πάντα λίγο πιο αδύναμος.

Στο συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του Εμίρ Κουστουρίτσα ο Ντιέγκο, όλο παράπονο στο βλέμμα, απευθύνει ρητορικό ερώτημα στον Σέρβο σκηνοθέτη: «Μπορείς να φανταστείς τι παίκτης θα ήμουν χωρίς την κοκαΐνη;». Όχι Ντιέγκο, δεν μπορούμε να φανταστούμε. Γιατί αυτό που θα βλέπαμε, θα ξεπερνούσε κατά πολύ τα όρια της ανθρώπινης (και επιστημονικής) φαντασίας…