Να μην είναι πολλά ακόμη τα χρόνια που η Ελλάδα θα διώχνει τους Έλληνες

Μέρα που είναι, σε μια μεγάλη γιορτή της Ελλάδας, θέλω να γράψω μια ελληνική ιστορία του ποδοσφαίρου. Ελληνική, επειδή ο πρωταγωνιστής είναι Έλληνας. Και πολύ διδακτική, τουλάχιστον όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι, διότι μας δείχνει τι είναι σήμερα η Ελλάδα ως περιβάλλον για έναν Έλληνα με φιλοδοξίες και οράματα, ο οποίος μπαίνει στον στίβο για να κάνει την αρχή δίχως να ακουμπά στο τζάκι της καταγωγής του ή στο βαρύ ονοματεπώνυμο μιας ποδοσφαιρικής καριέρας. Η ιστορία είναι ποδοσφαιρική, αλλά όπου “ποδόσφαιρο” και “προπονητική” κανείς μπορεί να βάλει οποιοδήποτε άλλο επιστημονικό ή επιχειρηματικό πεδίο, ή οποιοδήποτε άλλο κομμάτι της ελληνικής αγοράς εργασίας.

Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Πασχάλης Ξανθός, ένας άντρας 31 ετών που αποφάσισε πριν από χρόνια να ακολουθήσει το μονοπάτι της προπονητικής με όραμα και φιλοδοξία να φτάσει σε όσο το δυνατόν υψηλότερο επίπεδο. Σήμερα ο καιρός τον βρίσκει να εργάζεται στην ακαδημία της MK Dons ως head coach στο τμήμα των Κ18 ποδοσφαιριστών - ένα αναπτυξιακό τμήμα που λειτουργεί ως φίλτρο για την διαδικασία επιλογής των ποδοσφαιριστών που θα γίνουν επαγγελματίες. Παράλληλα εργάζεται ως Tournament Performance Analyst για την FIFA, δουλεύοντας πάνω στο Arab Nations Cup και στο Μουντιάλ του Κατάρ. Και συγχρόνως βρίσκεται στο δεύτερο έτος της φοίτησης στο τμήμα Football Coaching and Management στο ποδοσφαιρικό πανεπιστήμιο (University Campus of Football Business - UCFB) που εδρεύει στο Wembley.

Από την παραπάνω παράγραφο μπορεί κανείς εύκολα να σχηματίσει την εντύπωση ότι ο Πασχάλης Ξανθός έχει πάρει πολύ σοβαρά την προπονητική και επιχειρεί να εφοδιαστεί στον μέγιστο δυνατό βαθμό με όραμα να αυξήσει τις πιθανότητές του για να πάρει κάποτε μια ευκαιρία να προπονήσει στο υψηλό επίπεδο. Γιατί τα κάνει όλα αυτά μακριά από την Ελλάδα, δηλαδή γιατί δεν επιχείρησε να λάβει εδώ την επιμόρφωση και να κάνει τα πρώτα του βήματα στην ελληνική αγορά εργασίας; Αυτό έκανε, αλλά και για αυτό έφυγε.

“Ο μόνος λόγος για τον οποίο επέλεξα να φύγω από την Ελλάδα είναι το όνειρο του να μπορέσω να εξασκήσω το επάγγελμα του προπονητή σε όσο υψηλότερο επίπεδο μου δοθεί η ευκαιρία, χωρίς αυτό το ταξίδι να επιβαρύνει την οικογένεια μου οικονομικά, ακολουθώντας το ποδοσφαιρικό όνειρο όπως πολλοί άλλοι συνάδελφοί μου σε όλο τον πλανήτη. Παρά τις φιλοδοξίες μου όλες οι προσπάθειες στην Ελλάδα κατέληξαν σε αδιέξοδο είτε από άποψη συνθηκών είτε από οικονομικής άποψης, καθώς χρειαζόταν να δουλεύω πολλές ώρες παράλληλα σε αντικείμενα άσχετα του ποδοσφαίρου για να μπορέσω να ανταπεξέλθω στις καθημερινές υποχρεώσεις (προφανώς τα 100-150€ μιας ακαδημίας δεν μπορούν να σε συντηρήσουν). Δυστυχώς το χαμηλό επίπεδο των σεμιναρίων και διπλωμάτων την ΕΠΟ δεν είναι το κύριο πρόβλημα. Υπάρχουν προβλήματα πολύ πιο σοβαρά για την άνθηση ενός Ελληνα προπονητή, όπως πολύ σωστά αναφέρατε στο άρθρο σας που είχα την τύχη να διαβάσω. Οργάνωση, συνθήκες, πληρωμές, μισθοί και πολλά πολλά άλλα”.

Και ποια είναι η πρώτη γεύση με την οποία τον αφήνει η αγγλική εμπειρία στο ποδόσφαιρο; “Δόξα τω θεώ τα καταφέρνω πολύ καλά έως τώρα. Προσπαθώντας καθημερινά για το καλύτερο αποτέλεσμα όπως ένας επαγγελματίας κάθε χώρου οφείλει να κάνει. Με την μόνη διαφορά ότι στο εξωτερικό η προσπάθεια και η σκληρή δουλειά αναγνωρίζονται”, μου έγραψε. Και συνέχισε: “Στόχος μου είναι η βελτίωση των ποδοσφαιριστών πρωτίστως παρέχοντάς τους την ευκαιρία να εξελιχθούν και να πραγματοποιήσουν μια αξιόλογη καριέρα στο ποδόσφαιρο. Αυτό βέβαια απαιτεί συνεχές διάβασμα και εξέλιξη καθώς η στασιμότητα γνωστικά και μαθησιακά είναι μεγάλος εχθρός στο επάγγελμα μας. Αγαπώ την Ελλάδα μας πολύ αλλά η απόφαση να αφήσω την οικογένεια μου πίσω ήταν αναπόφευκτη. Μπορώ να σας ομολογήσω ότι δεν το μετανιώνω διότι βλέπω το εαυτό μου να γίνεται καταρχάς καλύτερος άνθρωπος αλλά και αξιόλογος προπονητής”.

Αυτός ο νέος προπονητής μπήκε στην διαδικασία να μου γράψει με μόνη επιθυμία να λειτουργήσει η ιστορία του “ως απόδειξη της διαφορετικότητας των δυο αυτών κόσμων, Ελλάδα VS Εξωτερικό”. Στην πραγματικότητα ο Πασχάλης Ξανθός μου επικοινώνησε όλες αυτές τις πληροφορίες προκειμένου να φανεί χρήσιμος σε όποιο επόμενο παιδί μετρά τούτο τον καιρό τα δεδομένα και ζυγίζει την απόφαση για την μετανάστευσή του για χάρη του ονείρου να μπει στην προπονητική.

Είμαι κάποιος που διαρκώς και με επιμονή ενθαρρύνει και προτρέπει τα νέα παιδιά να φύγουν στο εξωτερικό για να κυνηγήσουν τα όνειρά τους στο ποδόσφαιρο. Μέρα που είναι, αποφάσισα να μοιραστώ αυτή την ιστορία με την ευχή να ζήσω την εποχή που η Ελλάδα δεν θα δείχνει καμμένη γη στα μάτια των παιδιών που κάνουν όνειρα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην προπονητική και το ποδόσφαιρο. Εύχομαι ο επόμενος Πασχάλης να μη χρειαστεί να ταξιδέψει 3208 χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα για να πάρει την ευκαιρία να κυνηγήσει το όνειρό του. Χρόνια πολλά Ελλάδα!

Photo: unsplash.com