Ιστορίες ελληνικού κινηματογράφου: Η «Τρελή οικογένεια» του Φίνου, το «όχι» της Βλαχοπούλου και ο θρίαμβος της Αρώνη
Ήταν το 1965 όταν ο Φίνος σχεδιάζει τα γυρίσματα της ταινίας «Μια τρελή τρελή οικογένεια», η οποία έμελλε να μείνει στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου ως μια ταινία γεμάτη χιουμοριστικές ατάκες, που αποτυπώθηκαν στην κοινωνική πραγματικότητα και παραμένουν «ζωντανές» μέχρι σήμερα. Γιατί, ποιος δεν έχει ακούσει ατάκες όπως «Στέλιο ήρθες;», «Στέλιο πρέπει να κλάψω;», «Καλά βρε παιδάκι μου, στην Αγγλία βρήκες να πας να γίνεις άνδρας;», «Φύγε Ζωρζ, αλλά πρόσεχε μην σε χτυπήσει κανένα… τρόλεϊ», «Πρέπει να σας γνωρίσω εσάς τους δυο: Κύριοι, από εδώ ο αρραβωνιαστικός μου, από εδώ...ο άνδρας μου», «- Πάστα Φλώρα θα σου άρεσε να πάμε στο Λαγονήσι; - Α, όχι, όχι, δεν μπορώ να πάω σε ένα νησί γεμάτο....λαγούς», «Αυτό δεν είναι γιουβαρλάκι, πηδάει σαν βάτραχος», «Όταν μια γυναίκα ενδιαφέρεται για το στομάχι του άνδρα της είναι ερωτευμένη», «Παχαίνει το αλκοόλ, γι’ αυτό θα πιω...ένα ουίσκι», «- Τα χορταρικά δεν παχαίνουν βρε μαμά, - Γιατί το λες αυτό, και οι αγελάδες χορταρικά τρώνε και όμως είναι τετράπαχες».
Ευτυχώς… η Ρένα Βλαχοπούλου αρνείται τον ρόλο της Πάστα Φλώρα
Καταλυτικό ρόλο στην επιτυχία της ταινίας έπαιξε ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Πάστα Φλώρα, τον οποίο ενσάρκωσε με μοναδική επιτυχία η Μαίρη Αρώνη. Ήταν ένας ρόλος που την στιγμάτισε μέχρι το τέλος της καριέρας της, παρά το γεγονός ότι η σπουδαία αυτή ελληνίδα πρωταγωνίστρια έπαιξε σε πολύ λίγες ταινίες, αφού έκανε μια μεγάλη καριέρα στο Εθνικό Θέατρο και ο κινηματογράφος δεν ήταν στις προτεραιότητές της.
Κι όμως αυτή η ερμηνεία της Αρώνη μπορεί να μην είχε γίνει ποτέ, αφού ο Φίνος ήθελε ως πρωταγωνίστρια στην ταινία αυτή την Ρένα Βλαχοπούλου. Η τελευταία ωστόσο αρνήθηκε τον ρόλο, διότι όπως είχε πει, προτιμούσε να παίζει τις γεροντοκόρες και τις θείες, παρά τις μαμάδες. «Για λόγους γυναικείας φιλαρέσκειας» αυτιολογεί η Finos Film την συγκεκριμένη απόφαση της Βλαχοπούλου, στην επίσημη ιστοσελίδα της.
«Η Αρώνη ερμηνεύει την Πάστα Φλώρα σαν να παίζει Ιονέσκο»
Βρισκόμαστε στο 1965. Την συγκεκριμένη σεζόν σημειώνει τεράστια επιτυχία η ταινία «Δεσποινίς Διευθυντής», στην οποία πρωταγωνιστούσε η Τζένη Καρέζη, ενώ την ίδια σεζόν η Αλίκη Βουγιουκλάκη παίρνει την μεγάλη απόφαση και μετακινείται στην Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης. Ο Φίνος αισθάνεται «με την πλάτη στον τοίχο» χωρίς την Βουγιουκλάκη, ωστόσο αποφασίζει να επενδύσει στην Καρέζη. Έτσι της προτείνει να πρωταγωνιστήσει στην ταινία «Μια τρελή τρελή οικογένεια», η οποία μάλιστα θα ήταν η πρώτη έγχρωμη ταινία της. Η ταινία αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου των Νίκου Τσιφόρου και Πολύβιου Βασιλειάδη «Οι γυναίκες προτιμούν τους σκληρούς», που είχε ανεβάσει την προηγούμενη χρονιά ο θίασος της Βίλμας Κύρου και το οποίο είχε γραφτεί από την αρχή για να το παίξει η Καρέζη στο θέατρο.
Η Καρέζη υποδύθηκε τον ρόλο που έπαιξε η Βίλμα Κύρου στο θέατρο, ο Αλέκος Αλεξανδράκης είχε τον ρόλο που έπαιξε πρώτος ο Χρήστος Νέγκας, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος ήταν στον ρόλο που υποδύθηκε στη σκηνή ο Δήμος Σταρένιος, ενώ ο Δημήτρης Καλλιβωκάς κι η Κατερίνα Γώγου έπαιξαν και στην ταινία τους ρόλους που είχαν παίξει και στο θέατρο. Σύμφωνα με σχετικό σχόλιο του Ιάσωνα Τριανταφυλλίδη στο Βήμα της Κυριακής, στο πλαίσιο ειδικής έκδοσης για τον ελληνικό κινηματογράφο, «η Μαίρη Αρώνη, πρωταγωνίστρια του Εθνικού, είχε την εξυπνάδα να παίξει αυτόν τον κωμικό ρόλο σαν να παίζει Ιονέσκο και θέατρο του παραλόγου, κι έδωσε διαφορετική ποιότητα και στο έργο και στον ρόλο. Ο συγκεκριμένος ρόλος σημάδεψε την καριέρα της Μαίρης Αρώνη ή μάλλον την υστεροφημία της. Η γυναίκα που θεωρήθηκε ως ιδανική Λυσιστράτη και Πραξαγόρα στις παραστάσεις του Σολομού, για τις σύγχρονες γενιές είναι η λατρεμένη τους Πάστα Φλώρα, χάρη σε αυτόν τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο ερμηνεύει περίπου όλες τις σχεδόν σουρεαλιστικές ατάκες των Τσιφόρου – Βασιλειάδη».
«Πόνεσα κι εγώ με το χαστούκι μου στην Αρώνη»
Η υπόθεση του έργου είναι η εξής: Η Μίκα (Τζένη Καρέζη), λίγες μέρες πριν παντρευτεί τον Μίκη (Δημήτρη Καλλιβωκά), γόνο εφοπλιστικής οικογένειας, αποφασίζει να κάνει ένα ταξίδι στη Βενετία, από την οποία επιστρέφει ...παντρεμένη! Ωστόσο ο σύζυγος (Αλέκος Αλεξανδράκης) δεν είναι σαν τους άλλους που συνήθιζε να συναναστρέφεται η Μίκα, αφού εκτός από γλυκός και τρυφερός, όταν χρειάζεται γίνεται και ζόρικος.
Σιγά-σιγά όμως κατορθώνει όχι μόνο να "ηρεμήσει" τη Μίκα, αλλά και τη μικρή της αδελφή (Κατερίνα Γώγου), όσο και τη μητέρα της, που τη φωνάζουν Πάστα Φλώρα (Μαίρη Αρώνη) γιατί της αρέσουν τα γλυκά. Βοηθάει επίσης να επιστρέψει στο πατρικό σπίτι και ο πατέρας της Μίκας, Στέλιος (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος), ένας πάμπλουτος μεν, μαλθακός χαρακτήρας δε, που τον έκαναν πάντα ό,τι ήθελαν η γυναίκα και οι κόρες του. Κι όμως, ο μαλθακός αυτός χαρακτήρας καταφέρνει να βάλει σε τάξη το σπίτι του, με όπλα τον έρωτα, τη ζήλια, ακόμη και...το χαστούκι! Εξαιρετική η σκηνή που ο Παπαγιαννόπουλος αποφασίζει ενθερμώ να δώσει το πρώτο χαστούκι στην Πάστα Φλώρα, το οποίο ξαφνιάζει τους πάντες, αλλά προπάντων ...τον ίδιο. Ο Παπαγιαννόπουλος πολύ αργότερα είχε πει ότι το συγκεκριμένο χαστούκι είχε «πονέσει» και τον ίδιο, αφού έπρεπε να δείχνει αληθινό και όντως… ήταν!
«Ο καλύτερος ρόλος του Δημήτρη Καλλιβωκά»
Σύμφωνα με την Finos Film, «η ταινία αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιτυχίες της Τζένης Καρέζη, με ένα μεγάλο μουσικοχορευτικό φινάλε σε μια χάρτινη Βενετία, όπου ο Γιάννης Βογιατζής τραγουδάει στα ιταλικά το τραγούδι "Η πρώτη μας νύχτα", το οποίο είχε πρωτοτραγουδήσει ο Λάκης Παυλίδης στα ελληνικά, στην ταινία "Μερικοί το Προτιμούν Κρύο"». Πέρα από τις μοναδικές ερμηνείες των Αρώνη-Καρέζη, στην ταινία συμμετέχουν ακόμα οι Λίλη Παπαγιάννη, Κατερίνα Γώγου, Νίτσα Μαρούδα, Αλέκος Τζανετάκος, Άγγελος Μαυρόπουλος, Νάσος Κεδράκας, Αθηνόδωρος Προύσαλης και πολλοί άλλοι.
Μάλιστα οι κριτικοί κινηματογράφου της εποχής, μιλούσαν για μια σπάνια ερμηνεία του Δημήτρη Καλλιβωκά, ο οποίος στον ρόλο του Μίκη, του αρραβωνιαστικού της Μίκας, προσέφερε πολύ γέλιο με τις εξαιρετικά χιουμοριστικές ατάκες, μοναδικά προσαρμοσμένες στην ιδιοσυγκρασία του. Κάποιοι δε, μίλησαν για τον καλύτερο ρόλο της καριέρας του, ωστόσο ο χαρακτηρισμός αυτός μάλλον τον αδικεί, αφού υπάρχουν ακόμα πολλές ταινίες που ο Καλλιβωκάς άφησε το στίγμα του, έστω και από μη πρωταγωνιστικούς ρόλους. Η ταινία εμπλουτίζεται με χορευτική μουσική, την οποία είχε γράψει ο Μίμης Πλέσσας και αφορούσε ρυθμούς πόλκα, μπόσα νόβα, τσάρλεστον και τουίστ, αναδεικνύοντας μια ακόμα ενδιαφέρουσα πτυχή του κορυφαίου έλληνα μουσικοσυνθέτη. Το σενάριο ήταν του Νίκου Τσιφόρου και του Πολύβιου Βασιλειάδη και η σκηνοθεσία του Ντίνου Δημόπουλου. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους στις 25 Οκτωβρίου του 1964, κόβοντας 521.134 εισιτήρια.
Ζυμαρικά Μάκβελ, 81 χρόνια ιστορίας, 8 δεκαετίες γεύσης και καινοτομίας!
