Ήττα με συγκρατημένο μειδίαμα

• Πολλές οι «ανορθογραφίες», περισσότερα τα περιθώρια βελτίωσης

Ήταν ένα ακόμη φανταστικό διήμερο στο αγαπημένο Βελιγράδι, με την υποστήριξη της Novibet! Καλός καιρός, ωραίοι άνθρωποι, πολύ μπασκετικό κοινό και γεμάτο γήπεδο, προσωπικότητες που περπατούν και τρίζουν τα πατώματα σε απόσταση και φυσικά μία ματσάρα από τις λίγες! Από εκείνες που θα μείνουν ανεξίτηλες χαραγμένες στη μνήμη και όταν θα τις ανασύρεις, θα νιώθεις ευλογημένος και τυχερός γι’ αυτά που έχουν δει τα μάτια σου.

Από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στην σερβική πρωτεύουσα δεν υπήρξε ούτε ένας Σέρβος που μίλησα (συνάδελφος, φίλαθλος, ταξιτζής και φυσικά βετεράνος αθλητής και νυν παράγων του αθλήματος), που να εξέφραζε την σιγουριά ότι οι «ορλόβι» θα πετύχουν την πολυπόθητη νίκη (100-94) και θα πάρουν βαθιά ανάσα όσον αφορά στην διεκδίκηση της πρόκρισης στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2023.

Την ίδια ώρα που οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) Έλληνες δημοσιογράφοι που ακολούθησαμε την ελληνική αποστολή, ήμασταν πεπεισμένοι για ένα σχεδόν δεδομένο «σπρώξιμο» της διαιτησίας προς τους γηπεδούχους (αν και εφόσον η μορφή του αγώνα το απαιτούσε), οι γηπεδούχοι από την πλευρά τους, ήταν μέσα στο άγχος και ανησυχούσαν για το άγνωστο που εξέπεμπε η μέχρι πολλάκις διαφορετική εικόνα της Ελλάδας από παιχνίδι σε παιχνίδι προετοιμασίας.

Έχουν που έχουν πολλά και σοβαρά προβλήματα, οι δευτεραθλητές Ευρώπης του 2017, η αλήθεια είναι ότι λίγο οι απουσίες του Γιάννη στα ματς με Ισπανία (εκτός) και με Γεωργία και Τουρκία, λίγο οι υπόλοιπες που προέκυψαν (Παπαγιάννης και Παπαπέτρου) και λίγο η αναγκαστικά καθυστερημένη ένταξη του Σλούκα σε αγωνιστικούς ρυθμούς, στέρησε από τον Πέσιτς και το επιτελείο του την δυνατότητα ενός αξιόπιστου scouting γύρω από το πόσο επικίνδυνη ομάδα είναι τελικά το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.

Νομίζω, βέβαια, ότι το ίδιο ακριβώς ερώτημα απασχολεί – σε μικρότερο βαθμό βέβαια – και τον Δημήτρη Ιτούδη και τους συνεργάτες του, που δυστυχώς, τηρουμένων των συνθηκών, θα μπουν στο αεροπλάνο για το Μιλάνο, χωρίς να έχουν δει έστω σε ένα ματς πλήρη την «επίσημη αγαπημένη».

Αυτή, όμως, είναι η μοίρα του αθλητισμού και αν σκεφτούμε ότι οι τραυματισμοί του Μίτσιτς (έφυγε από το γήπεδο πατώντας το πόδι του κι έγνεψε σε όσους τον είδαν, ότι το διάστρεμμα «παλεύεται») και του Κώστα Αντετοκούνμπο (ερεθισμός στον επιγονατιδικό τένοντα) θα μπορούσαν να είναι ακόμη σοβαρότεροι, τότε σίγουρα η FIBA θα πρέπει να εξετάσει εκ νέου την εφετινή καινοτομία του «παραθύρου» (με δύο σημαντικούς αγώνες), λίγες μέρες πριν το τζάμπολ του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος!

Μην πάτε μακριά, ο Σενγκέλια και ο Γιουλ ήδη μας τελείωσαν, ο Μούσα βρέθηκε στα επείγοντα και ποιος ξέρει τι άλλο θα συμβεί στην αγωνιστική του Σαββατοκύριακου! Ας χτυπήσουμε όλοι μαζί ξύλο για να διώξουμε την αρνητική ενέργεια…

Πολλές οι «ανορθογραφίες», περισσότερα τα περιθώρια βελτίωσης

Ας πάμε, όμως, στα καθαρά δικά μας. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι χάσαμε άδικα από την Σερβία. Το ότι την έσπρωξαν έμμεσα ουκ ολίγες φορές οι «γκρι» (με «φτηνά» φάουλ που την έστελναν στις βολές, έχοντας εντελώς διαφορετικά κριτήρια όταν η μπάλα ήταν στην κατοχή μας) και ότι σε συνδυασμό με την καυτή, αλλά άκρως αθλητική ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι 20.000 Σέρβοι που βρέθηκαν στο γήπεδο, η «κατηφόρα» ήταν δυσκόλως αναστρέψιμη, ναι με βρίσκει και μένα σύμφωνο!

Αυτό μάλλον ήθελε να πει και ο Ντόρσεϊ (άφησε ξερή την "Stark “Arena” με το τρίποντο που πήγε το ματς στην παράταση) στη συνέντευξη Τύπου, όπου χαρακτήρισε πρωτόγνωρη εμπειρία τις μηδέν βολές των Ελλήνων διεθνών (οι γηπεδούχοι εκτέλεσαν 26), που δεν ακούν στο όνομα Γιάννης (είχε 10/14) και ζήτησε από τους υπεύθυνους της FIΒΑ να μελετήσουν το video του αγώνα.

Ωστόσο, όταν δέχεσαι 100 πόντους (σε 45 λεπτά) και 87 στην κανονική διάρκεια, δεν έχεις κάνει πολλά πράγματα σωστά και σίγουρα δεν έχεις πετύχεις τον στόχο που είχες θέσει στο αμυντικό κομμάτι.

Μπορεί στο 2ο μέρος, που ο Γιάννης και ο Θανάσης άνοιξαν διάπλατα τις χερούκλες τους και ο Παπανικολάου (8π., 6ρ., 2κλ. & 2κοψ.) έβαλε μεγάλη πλάτη στα μετόπισθεν, η εικόνα μας να βελτιώθηκε, όταν επιτρέπεις στους γηπεδούχους να σουτάρουν με 55% από το τρίποντο (με 11/20), όμως, τότε η περιφερειακή σου άμυνα μπάζει («δεν γίνεται» ο άπειρος Γιάραμαζ να κάνει «γιο-γιο» τον Καλάθη στο ένας εναντίον ενός και να τα βάζει και από μέσα αλλά και απ’ έξω).

Στην επιθετικό κομμάτι, παρ’ ότι μέχρι το 33’ σουτάραμε με αξιόλογο ποσοστό πίσω από τα 6,75 (μέχρι το 33’ είχαμε 9/21, αλλά τελειώσαμε με 3/14 τρίποντα) και κατ΄ επέκταση εντός πεδιάς (ήμασταν σταθερά κοντά στο 55%), στο set παιχνίδι παρουσιαστήκαμε πολύ προβλέψιμοι και πήραμε πολλές τραβηγμένες και ανορθόδοξες προσπάθειες.

Όπως γίνεται αντιληπτό με 20 λάθη και με χαμηλή πτήση από τους βασικότερους δημιουργούς μας (Καλάθης και Σλούκας είχαν μαζί 7π., 14ασ. & 7λ. με 3/12 σουτ), δεν μπορείς να είσαι ανταγωνιστικός σε αγώνα με τόσο υψηλό βαθμό δυσκολίας.

Παρ’ όλα αυτά, όμως, η «γαλανόλευκη» ανέτρεψε τουλάχιστον πέντε φορές στο άψε σβήσε, διαφορές που κυμάνθηκαν από 7 έως 10 πόντους (με αποκορύφωμα το 0-8 σερί που έτρεξε στα τελευταία 83 δευτερόλεπτα της 4ης περιόδου).

Το ίδιο θα μπορούσε να είχε συμβεί και στο έξτρα πεντάλετο, εκεί που επέδρασε η κόπωση (ο «εξωγήινος» εκ των Antetokounbros έμεινε στο παρκέ για 40’11” και ήταν λογικό να έχει κουραστεί) και είχαμε συνολικά 0/5 τριποντα!

Για τον Γιάννη (40π., 8ρ., 5ασ. & 2κλ.) δεν χρειάζεται να πούμε πολλά… Η παράσταση που έδωσε μπροστά στην ζωντανή ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ (Ομπράντοβιτς, Μάλκοβιτς, Πέσιτς, Μποντιρόγκα, Ντανίλοβιτς, Σάβιτς και πολλοί άλλοι, απλά κουνούσαν το κεφάλι τους, βλέποντάς να χορεύει στο παρκέ) κι όχι μόνο (Τζόκοβιτς), θύμισρ τον ασταμάτητο Νίκο Γκάλη σε πιο σύγχρονη έκδοση!

Πολύ θετικές εντυπώσεις και αρκετά στόματα έκλεισε ο Θανάσης Αντετοκούνμπο (12π., 5ρ. & 3κλ.), που με την πληθωρική του παρουσία σε άμυνα κι επίθεση, έδειξε όχι απλά ότι αξίζει να βρίσκεται στην Εθνική ομάδα, αλλά ότι αν βρει ρυθμό θα είναι πολύ χρήσιμος.

Το ίδιο ισχύει και για τον Κώστα, που ήταν άτυχος και παρ’ ότι τον σημαδεύουν οι αντίπαλοι προπονητές ποστάροντας τον με πιο βαριά κορμιά (ο Μιλουτίνοφ τον κέρδισε κατά κράτος), δείχνει ολοένα και περισσότερσ καλά στοιχεία και χρειάζεται εμπιστοσύνη και στήριξη.

Αν ο Ντόρσεϊ (16π., 3ρ. & 3ασ. με 4/10 τριπ.) καταφέρει να χαλιναγωγήσει λίγο τον καλοδεχούμενο μεν αυθορμητισμό του και βελτιώσει τον δείκτη ορθολογισμού στις αποφάσεις του και ο Παπαπέτρου με τον Παπαγιάννη αποτελέσουν ξανά μέρος του rotation, τότε πραγματικά ο Δημήτρης Ιτούδης θα έχει ένα πολλά υποσχόμενο υλικό που μπορεί να φτάσει μέχρι τέλους.

Υγ.1: Αν μετρήσετε τους απόντες (Μπογκντάνοβιτς, Μπιέλιτσα, Τεόντοσιτς, Μαριάνοβιτς, Ποκουσέφσκι, Γιόβιτς, Νέντοβιτς, Αβράμοβιτς), τότε μπορείτε κάλλιστα να αντιληφθείτε το ποιοτικό βάθος που διαθέτει η υπάρχουσα δεξαμενή παραγωγής παικτών στην Σερβία.

Υγ.2: Η απίστευτη ισορροπία που διατηρεί πάντα ο Νίκολα Γιόκιτς (29π., 8ρ., 6ασ. & 6λ. με 11/16 σουτ) στο ελαφρώς υπέρβαρο και όχι τρομερά γυμνασμένο κορμί του, η ψυχραιμία αλλά και η εντυπωσιακή εμπιστοσύνη που εκπέμπει συνεχώς όσον αφορά στην λήψη της πλέον σωστής απόφασης, είναι τα στοιχεία που σε αφήνουν άφωνο, βλέποντας από απόσταση αναπνοής τον πολυτιμότερο παίκτη του ΝΒΑ στην τελευταία διετία.