Υπό προϋποθέσεις, μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι οι επιταγές του σύγχρονου μπάσκετ αποτελούν μια μορφή «θανάτου» των μεγάλων κορμιών. Οι πραγματικοί σέντερ έχουν δύο επιλογές. Αυτόν της προσαρμογής στις νέες συνθήκες είτε της σταδιακής απομάκρυνσης τους από την πρώτη σκηνή. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο Άρον Μπεινς εκτέλεσε φέτος περισσότερα τρίποντα (κατά μέσο όρο) από τον Λάρι Μπερτ της περιόδου 1990-91.

Η «έξωση» των ψηλών από το πραγματικό πεδίο δράσης τους και οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν για τους πραγματικούς σέντερ απασχόλησαν τον Ρόμπερτ Πάρις. Ο θρυλικός σέντερ των Σέλτικς κατέθεσε τους προβληματισμούς του στην «Boston Herald», όπως όμως και την εκτίμησή του για τους τωρινούς σέντερ. Αφορμή αποτέλεσε ένα βίντεο που ανάρτησε ο Ντάνι Έιντζ στο οποίο ο Τάκο Φολ των Σέλτικς σούταρε ασταμάτητα από μακρινή απόσταση.

«Αυτή τη στιγμή, ο Φολ, είναι ένα ακατέργαστο διαμάντι. Δεν μπορείς να γνωρίζεις τι μπορείς να πάρεις από αυτόν έως ότου έρθουν οι δύσκολες στιγμές. Δεν γνωρίζω πώς τον δουλεύουν. Θα παρουσίαζε ενδιαφέρον αν τον δούλευε κάποιος πραγματικός σέντερ. Αντ’ αυτού, οι γκαρντ και οι φόργουορντ προσπαθούν να διδάξουν στους σέντερ πώς να παίζουν αυτή τη θέση. Είναι σαν να δίδασκα εγώ σε γκαρντ τη θέση του. Δεν θα μπορούσα να το κάνω με επάρκεια», είπε και στάθηκε στις δύσκολες μέρες που βιώνουν οι τωρινοί ψηλοί.

«Αυτός είναι ο λόγος του σεβασμού που έχω για τους ψηλούς. Το παιχνίδι τους έχει διαφοροποιηθεί τόσο πολύ. Έχουν ποστ παιχνίδι, μπορούν να σκοράρουν από μέση απόσταση, έφτασαν στο σημείο να έχουν και τρίποντο. Τους θαυμάζω γιατί συνεχίζουν να κάνουν τη δουλειά που οφείλουν να κάνουν οι ψηλοί. Θα παίξουν άμυνα, να προστατέψουν τη ρακέτα, θα κόψουν μπάλες, θα τρέξουν στο transition…».

Οι απόψεις που Πάρις επιβεβαιώνονται μέσα από τις αγωνιστικές συνήθειες των τριών καλύτερων σέντερ στο ΝΒΑ. Ο Κάρλ Άντονι Τάουνς έχει 7.9 τρίποντα ανά αγώνα και ποσοστό ευστοχίας 41.2%, ο Τζόελ Έμπιντ έχει 3.6 τρίποντα κατά μέσο όρο και 34.8%, ενώ ο Άντονι Ντέιβις σουτάρει 3.5 τρίποντα ανά αγώνα με ποσοστό 33.5%.

Γι’ αυτόν τον λόγο ο τζένεραλ μάνατζερ των Σέλτικς, Ντάνι Έιντζ, αναρωτήθηκε… «γιατί δεν μαθαίνει κανείς το sky hook του Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ που έμεινε στην ιστορία; Ο τύπος είχε 60% και κανείς δεν κατάφερε να αντιγράψει αυτήν την κίνησή του. Δεν είναι ότι δεν προσπάθησαν. Αυτό δείχνει πόσο σπουδαίος υπήρξε. Μόνοι οι πραγματικοί σέντερ μπορούν να διδάξουν τους τωρινούς σέντερ», είπε.

Στο άρθρο φιλοξενούνται δηλώσεις και του Ντέιβ Κάουενς, ο οποίος αγωνίστηκε στους Μπόστον Σέλτικς για σχεδόν μια δεκαετία (1970-80), υπήρξε πρώτος προπονητής των Μπόστον Σέλτικς, Σάρλοτ Χόρνετς, Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς αλλά και στο τιμ των Σαν Αντόνιο Σπερς, Ντιτρόιτ Πίστονς. «Όλοι οι τζένεραλ μάνατζερ υπήρξαν γκαρντ», είπε, δείχνοντας πολύ ξεκάθαρα τους λόγους της σημερινής εξέλιξης του αθλήματος. «Κάτι που πραγματικά μ’ ενοχλεί και υποψιάζομαι ότι ενοχλεί και τον Ρόμπερτ Πάρις είναι ότι δεν επιτρέπουν στους ψηλούς να γίνουν προπονητές. Κάθε προπονητής στο ΝΒΑ υπήρξε γκαρντ. Κάθε προπονητής σε κολέγιο ήταν γκαρντ», είπε και εξήγησε ότι, όσοι πρώην σέντερ εντάχθηκαν σε τεχνικά επιτελεία, προσελήφθησαν αποκλειστικά και μόνο για τους τωρινούς σέντερ δίχως τη δυνατότητα παρέμβασης στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας. «Δεν υπήρξε ποτέ (μοντέλο) σέντερ-προπονητή. Μου το είπε και ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ. Ο ρόλος του στους Λέικερς περιορίστηκε στον Σακίλ Ο’ Νιλ. Τον κράτησαν μακριά από οτιδήποτε άλλο. Η προπονητική σχεδιάστηκε για τους γκαρντ και τους σμολ φόργουορντ και προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω αυτό το concept».

Η αλήθεια είναι ότι αυτή ήταν και η φιλοσοφία του Ρεντ Άουερμπαχ. Ο θρύλος των Μπόστον Σέλτικς είχε βάλει μάλιστα και υψομετρικό όριο καθώς θεωρούσε ότι όσοι είχαν ύψος άνω του 1.95 ή 1.96 δεν είναι τόσο έξυπνος όσο ένας κοντύτερος. Ωστόσο, είχε διαψεύσει τον εαυτό του όταν είχε προσλάβει στο τεχνικό επιτελείο των Σέλτικς τόσο τον Μπιλ Ράσελ όσο και τον Τόμι Χέινσον».