Οπου φυσά ο… Αir!

Γουλβς - Λέστερ με ακόμα καλύτερες αποδόσεις. |21+

Έγραφα και πριν από μια εβδομάδα, τις παραμονές του ελληνικού All Star Game, για την τύχη που με αξίωσε και τον Θεό που με ευλόγησε να μπορώ να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα και να απολαμβάνω τις στιγμές…

Το ξαναγράφω και τώρα, άλλωστε εδώ ισχύει στην κυριολεξία το τραγούδι που έλεγε κάποτε ο Μιχάλης Βιολάρης…

Τι Λωζάνη, τι Κοζάνη, χιόνια η μια και χιόνια η άλλη!

Σύμφωνοι, στο Ηράκλειο δεν έχει χιόνια, αλλά εδώ στο Σικάγο τα ρίχνει με το τουλούμι και το ψοφόκρυο δεν σε αφήνει να ξεμυτίσεις, ούτε για να τραβήξεις μια ρουφηξιά από το τσιγάρο!

Ούτε τσιγάρο μπορώ να καπνίσω, ούτε στο μπαλκόνι μπορώ να βγω και να πετάω κανάτια παριστάνοντας τη Γεωργία Βασιλειάδου στην κωμωδία «Η θεία απ’ το Σικάγο»!

Χριστό με έκανε μια ψυχή, να πάρω, λέει, ισοθερμικό και να το βάλω μέσα από τα κανονικά ρούχα μου. Την κοίταζα υποτιμητικά και ρωτούσα «κρυώνουν μωρέ τα παλικάρια;»

Μωρέ κρυώνουν και παρακρυώνουν, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα και ξεγιβεντιστούμε, όπως λέμε και στο χωριό μου…

Το χωριό στο οποίο παρεπιδημώ αυτές τις μέρες το λένε Σικάγο η άλλως πως «Windy city», όπερ μεθερμηνευόμενον εστί «Η πόλη των ανέμων»…

Τόσα χρόνια ζούσα μέσα σε μια πλάνη, πιστεύοντας ότι το παρατσούκλι της πόλης έχει να κάνει με τους ανέμους που φυσομανάνε, αλλά εδώ κάποιοι λένε πως άλλος λόγος το επέφερε…

Παλιά, λέει, οι πολιτικάντηδες του Σικάγο άλλαζαν εύκολα απόψεις και γι’ αυτό η πόλη πήρε το κακό όνομα τους: είναι αυτό που λέμε και στην Ελλάδα ότι πάνε όπου φυσάει ο άνεμος!

Εδώ πάλι φυσάει ο άνεμος που λέγεται… Αir!

Παράλογοοοο; Καθόλου παράλογο, αυτός ο τύπος με το Νο 23 πήρε μια ομάδα από το πουθενά και την εκτόξευσε έξι φορές στο θρόνο του ΝΒΑ, ενώ εάν δεν αποσυρόταν το 1993 και δεν χρειαζόταν να πει το «I am back», ίσως τα δυο three-peat να συμπυκνώνονταν σε ένα εκκωφαντικό eight-peat που όμοιο του έχουν να επιδείξουν μονάχα οι Σέλτικς!

Ο Τζόρνταν (δεν) είναι εδώ! Βρίσκεται στη Σάρλοτ, διαφεντεύει τους Χόρνετς, αλλά η σκιά του πλανάται παντού, χώρια που θέλοντας και μη το(ν) βλέπεις φάτσα κάρτα στο United Center, όπου φιλοξενείται το All Star Weekend: βλέπεις το μπρούτζινο άγαλμα που έφτιαξαν από μαύρο γρανίτη ο Ομρι Αμράνι και η Τζούλι Ρότμπλατ-Αμράνι το 1994 και στέκει εκεί συμβολίζοντας το «spirit»: το πνεύμα του Μάικλ Τζόρνταν, το πνεύμα των Μπουλς, το πνεύμα του ΝΒΑ, το πνεύμα ολάκερου του μπάσκετ.

Ο ΜJ απεικονίζεται σε μια ακραιφνώς Τζορντανική φάση για τη σύλληψη της οποίας υπάρχει ένας συνδυασμός εκδοχών και εμπνεύσεων: οι 63 πόντοι εναντίον των Σέλτικς στα play offs του 1986, το κάρφωμα του στον διαγωνισμό του (καλή ώρα όπως αυτές τις μέρες) All Star Game του 1988 στο Chicago Stadium και βεβαίως το λογότυπο του Jumpman που κοσμεί τα προϊόντα της Nike.

Περπατάς λοιπόν φορώντας μια πανοπλία από ρούχα και τον βλέπεις να απογειώνεται και να καρφώνει απέναντι σε δυο αντιπάλους αγνώστου ταυτότητος. Μπορεί να είναι οι δόλιοι Διόσκουροι της Γιούτα, ο Τζον Στόκτον και ο Καρλ Μαλόουν, που επίσης τους έστησαν ένα άγαλμα σε μια φάση Pick n’ roll έξω από το Delta Center και ένας…κακοήθης έγραψε κάποτε πώς ανάμεσα τους έπρεπε να μπει και ο Τζόρνταν για να τους κλέβει την μπάλα!

Υπερβολές του κιτρίνου τύπου, κατά πως αντιδρούσε και ο Δημήτρης Νικολαϊδης, υποδυόμενος τον ναύαρχο Γελεβουρδέζο, στην κωμωδία «Δεσποινίς Διευθυντής»!

Είχα χρόνια και ζαμάνια να έρθω στο Σικάγο και επειδή αμαρτία εξομολογουμένη ουκ έστιν αμαρτία, οφείλω να ομολογήσω ότι τους Μπουλς τους είδα σε διάφορες άλλες πόλεις, αλλά ποτέ στη δική τους!

Ναι μα τον Θεό, δεν έτυχε να βρεθώ εδώ μεσούσης της αγωνιστικής σεζόν και η μοναδική επίσκεψη μου συνέβη πριν από 24 χρόνια και κράτησε δυο μερόνυχτα…

Ηταν Ιούλιος του 1996 και η Εθνική ομάδα που ετοιμαζόταν για να παίξει στο Ολυμπιακό Τουρνουά της Ατλάντα έδωσε νωρίτερα τρία φιλικά ματς επί αμερικανικού εδάφους: το πρώτο στις 14 Ιουλίου στην Ιντιανάπολις, που το μετέδιδα κιόλας στο Star Channel και δεν θέλω να το θυμάμαι διότι φάγαμε 66 πόντους στο κεφάλι (62-128) και δεν ήξερα τι να πω, το δεύτερο εδώ μετά από 48 ώρες με τη Λιθουανία και το τρίτο μια μέρα αργότερα στη Σαβάνα με την Αργεντινή…

Στις 17 Ιουλίου του ’96 λοιπόν η Εθνική, με προπονητή τον συχωρεμένο τον Μάκη Δενδρινό, αντιμετώπισε εδώ τη «Λιέτουβα», απόντος του Παναγιώτη Γιαννάκη, που ωστόσο είναι τώρα παρών, καθότι δεν έλειψε ποτέ από κοντά μας! Τότε ο «Δράκος» που διήγε τις τελευταίες ημέρες της καριέρας του έμεινε στα πιτς λόγω ενός προβλήματος τραυματισμού και παρακολούθησε ως θεατής την αναμέτρηση στην οποία η ελληνική ομάδα ηττήθηκε με 85-83 (Οικονόμου 22, Φασούλας 2, Χριστοδούλου, Μπακατσιάς 4, Σιγάλας 17, Παταβούκας 20, Παπανικολάου, Κακιούσης 3, Αλβέρτης 5, Ρεντζιάς 10, Αγγελίδης).

Τότε οι Μπουλς είχαν ήδη κατακτήσει το τέταρτο πρωτάθλημα και έβαζαν τα θεμέλια για το δεύτερο three-peat…

Τότε ο Τζόρνταν υπέγραφε ένα μονοετές συμβόλαιο αξίας 30. 000.000 δολαρίων που ισοδυναμούσαν με 7.4 δισεκατομμύρια δραχμές και υπολόγιζα ότι με βάση την ισχύουσα συλλογική σύμβαση ένας Ελληνας εργαζόμενος θα τα έβγαζε δουλεύοντας επί 3.000 χρόνια, τουτέστιν από την εποχή του Νώε!

Αλλά και ένας μέσος Αμερικανός εργαζόμενος για να τα βγάλει αυτά τα λεφτά θα χρειαζόταν 685 χρόνια!

Με εκείνο το ιλιγγιώδες συμβόλαιο ο Τζόρνταν πήρε αύξηση της τάξεως του 700% και θα εισέπραττε μέσα σε μια σεζόν όσα είχε μαζέψει τα προηγούμενα οκτώ χρόνια!

Η ετήσια αμοιβή του ξεπερνούσε τη σούμα των συμβολαίων όλων των υπολοίπων παικτών, ήταν μιάμιση φορά μεγαλύτερη από τον προϋπολογισμό των Μπουλς την προηγούμενη σεζόν και έξι φορές μικρότερη από το κόστος κατασκευής του United Center!

Την ίδια εποχή το ετήσιο συμβόλαιο του Πατ Γιούιν στους Νικς ήταν 4.6 δισεκατομμύρια και του Ντέιβιντ Στερν 1.7 δισ.

Την ίδια εποχή επίσης ο Λουτσιάνο Παβαρότι έβγαζε 4.3 δισεκατομμύρια τον χρόνο, η Σίντι Κρόφορντ 1.6 δισεκατομμύρια, ο Τομ Χανκς, ο Τζιμ Κάρεϊ, ο Τζον Τραβόλα, ο Τομ Κρουζ, ο Χάρισον Φορντ και ο Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ από 5.,2 δισεκατομμύρια, ενώ οι μόνοι εκπρόσωποι της showbiz που ξεπερνούσαν τον Τζόρνταν ήταν ο μάνατζερ της Formula 1 , Mπέρνι Εκλστοουν με 11 δισεκατομμύρια, ο μποξέρ Μάικ Τάισον με 9.8 δισ. , ο τραγουδιστής Φιλ Κόλινς με οκτώ

Τότε ο ΛεΜπρόν Τζέιμς πήγαινε στην πρώτη γυμνασίου σε ένα σχολείο στο Ακρον και δεν ΄προβλεπόταν να είναι αρχηγός στο All Star Game…

Tότε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ήταν 19 μηνών, μπουσούλαγε ακόμη με τις πάνες και το μπιμπερό και βύζαινε το γάλα της μάνας του (όπως καλή ώρα συμβαίνει τώρα με τον δικό του νεογέννητο μπόμπιρα) και δεν προβλεπόταν να είναι αρχηγός στο All Star Game…

Τότε η αφεντιά μου δεν είχε δει από κοντά κανένα All Star Game του NBA και δεν προβλεπόταν κιόλας να βρίσκομαι εδώ και να χρειάζομαι όλα τα δάχτυλα των δυο χρειών μου για να τα μετρήσω…

Γι’ αυτό λέω και ξαναλέω πόσο τυχερός και ευλογημένος είμαι…