Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός: Το πήρε εκείνος που απέδειξε έμπρακτα, ότι το ήθελε πιο πολύ!

Μετά από 3 σερί χρόνια που ο Φεβρουάριος ήταν σταθερά ένας «ερυθρόλευκος» μήνας, στην διάρκεια του οποίου, οι «ερυθρόλευκοι» κατακτούσαν το δεύτερο τρόπαιο της σεζόν κι έπαιρναν μία έξτρα ώθηση για την πρόκρισή στο Final 4 της Euroleague, ο Παναθηναϊκός έρχεται να σπάσει αυτή την παράδοση και παίζοντας εδώ και καιρό με τρεις σοβαρές απουσίες (Λεσόρ, Γιούρτσεβεν και Γκριγκόνις) κι έναν ξένο που δεν έχει ανταποκριθεί σχεδόν ούτε στο ελάχιστο στις προσδοκίες απόκτησής του (Μπράουν), να στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι τον «πληγώνει (τραυματισμοί) τον κάνει πιο δυνατό»!

Κακά τα ψέματα, για δεύτερο σερί «αιώνιο ντέρμπι», ο «επτάστερος» έδειξε στο μεγαλύτερο διάστημα του τελικού ότι είχε μεγαλύτερη επιθυμία για αυτό το τρόπαιο και αυτό αποτυπώθηκε όχι μόνο από στις μικρές λεπτομέρειες που κρίνουν ένα τέτοιο ματς (79-75), αλλά και στην παλικαρίσια αντίδραση που είχαν οι παίκτες του στα τελευταία 106 δευτερόλεπτα, όταν – χωρίς να το πολυκαταλάβουν – παρ’ όλίγο να πέσουν θύματα μίας απίστευτης ανατροπής!

Από που να το πρωτοπιάσει κανείς; Από την κυριαρχία στα ριμπάουντ (39-34 στο σύνολο και 10-9 στα επιθετικά), χάρη στην συγκλονιστική συνεισφορά του Ερνανγκόμεθ που μάζεψε 17 (!) και την άριστη συνεργασία (τρεξίματα, επαφές και χέρια στην μπάλα) στην αμυντική αλληλοκάλυψη;

Από το step up του MVP Σλούκα, που βλέποντας τον Ναν να είναι αποκαρδιωτικός στα τρία πρώτα δεκάλεπτα, πήρε την μπαγκέτα σε εκτέλεση και δημιουργία και οδήγησε την ομάδα εκ τους ασφαλούς;

Από την «καρυδάτη» απόφαση του Αταμάν (δεν του στοίχισε το λάθος με την τεχνική ποινή που δέχτηκε, γιατί ξαναέβαλε τον Ολυμπιακό στο ματς) να κρατήσει το πρώτο του «επιθετικό βιολί» στον πάγκο από την ανάπαυλα μέχρι και το 28ο λεπτό, απόφαση που ενεργοποίησε τον 29χρονο Αμερικανό guard, που σφράγισε τη νίκη της ομάδας του με 15 από τους τελευταίους 22 πόντους της;

Από την πλάτη που έβαλαν όλοι οι υπολοιποι – ο καθένας με το λιθαράκι του, με μοναδικό «αδιάφορο» τον Λορέντζο Μπράουν – που χρησιμοποίησε ο Τούρκος τεχνικός; Από τον Γκραντ, τον Μήτογλου και τον Όσμαν, μέχρι τους Παπαπέτρου και Γκέιμπριελ, όλοι τους έδωσαν και την ψυχή τους για το συνολικό αποτέλεσμα!

Από τις τρεις ψυχολογικές «απαντήσεις» που έδωσε η ομάδα του «τριφυλλιού» σε ισάριθμες στιγμές που το momentum πήγε στην απέναντι πλευρά; Τόσο στο κλείσιμο της 1ης περιόδου με τους πέντε αναπάντητους πόντους του Ολυμπιακού σε 8 δευτερόλεπτα για το 16-21, όσο και στο 30-37 στο ξεκίνημα του 2ου μέρους (μεγαλύτερο προβάδισμα των Πειραιωτών).

Και φυσικά, πολλώ δε μάλλον, στην «άρνηση» που εξωτερίκευσε μπροστά στο φάσμα της ήττας, όταν ο μεγάλος του αντίπαλος σκόραρε 11 αναπάντητους πόντους μέσα σε λιγότερο από 2 λεπτά, φάνηκε να ανακτά προς στιγμήν το momentum της νίκης!

Δεν σας κρύβω ότι όταν ο Κέντρικ Ναν «ξύπνησε» και βρήκε ρυθμό, δεν μπορούσα να δω πως ο Παναθηναϊκός θα χάσει το τρόπαιο. Εξίσου μεγάλη έκπληξη, όμως (θετική για τους νικητές κι αρνητική για τους ηττημένους), το ότι οι «πράσινοι» είχαν πάρει προβάδισμα για το τρόπαιο χωρίς ο πρώτος σκόρερ τους να έχει γίνει ακόμη «παράγων» του τελικού.

Αυτός και ο Σλούκας ηγήθηκαν τους σκοραρίσματος με 17 πόντους, ωστόσο, κατά την ταπεινή μου άποψη ο Παναθηναϊκός δεν θα στεφόταν Κυπελλούχος (για 21η φορά) χωρίς μία εμφάνιση τόσο μεγαλειώδη όσο αυτή του Χουάντσο (11 πόντοι, 17 ριμπάουντ και 2 τάπες)! Γι’ αυτό και θεωρώ ουσιαστικό MVP τον Ισπανό διεθνή forward.

Συμπερασματικά και πριν περάσω στα των χαμένων, θεωρώ ότι το «πράσινο» 2/2 στα «αιώνια ντέρμπι» μέσα στο 2025, δείχνει ότι αν μη τι άλλο τα προβλήματα χαλυβδώνουν τον «επτάστερο» και κάποιοι φίλοι μου Παναθηναϊκοί, θα πρέπει να βάλουν καλά στο μυαλό τους ότι η ομάδα τους θα πρωταγωνιστήσει και φέτος στην Euroleague!

Στην «αντίπερα όχθη», έστω κι αν οι απουσίες των Γουόκαπ και Βιλντόζα μόνο αμελητέες δεν ήταν (φάνηκαν στις δύο λανθασμένες τελευταίες αποφάσεις του Γουίλιαμς-Γκος, ο οποίος ήταν κάτι περισσότερο από θετικός αλλά έπαιξε 36 λεπτά), ο Ολυμπιακός θα πρέπει να προβληματιστεί που για δεύτερο διαδοχικό ντέρμπι δεν αξιοποιεί το πλεονέκτημα του μέσα στην ρακέτα (μετά το τέλος του αγώνα έγινε γνωστό ότι ο Μιλουτίνοφ έπαιξε τραυματίας).

Και ειδικότερα σε ένα ματς που ο Μουστάφα Φαλ (10 πόντους, 10 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 5 τάπες με 5/7 σουτ σε 30’) ήταν ασυναγώνιστος και μπροστά και πίσω; Αναρωτιέμαι πόσο πιο εύκολα θα κέρδιζε ο Παναθηναϊκός αν ο “Μους” δεν ήταν τόσο επιδραστικός.

Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός προσπαθεί επιδιώκει για ένα ακόμη ματς να επιβληθεί του μεγάλου του αντιπάλου, στηριζόμενος στην μεγαλύτερη επιθετική του ποιότητα και παραμελώντας το hustle παιχνίδι, δείχνει – κατά την ταπεινή μου άποψη – την λανθασμένη του προσέγγιση σε αυτά τα ματς.

Το ότι δικαιώθηκε στο ματς του ΟΑΚΑ για την Euroleague και το πήρε με τα μεγάλα σουτ του Φουρνιέ και του Βεζένκοβ, δεν σημαίνει ότι θα τα καταφέρνει πάντα με την ίδια συνταγή. Και αυτό φάνηκε στα δύο τελευταία ματς, που ήταν ειδικών συνθηκών κι έκριναν την πρωτιά στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος και το τρόπαιο του Κυπέλλου. Στα οποία η πλάστιγγα έγειρε υπέρ του «τριφυλλιού» κυρίως χάρη στο πάθος, την επιθυμία και τον αθλητικό εγωισμό που έβγαλαν οι παίκτες του.

Θεωρώ ότι οι δύο τελευταίες αποτυχίες, θα βοηθήσουν την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα να αναθεωρήσει λίγο την προσέγγισή της σε αυτά τα παιχνίδια και να παρουσιάσει πολύ πιο έντονη την αίσθηση του κατεπείγοντος.

Υγ.: Θεωρώ ότι διανύουμε μία σεζόν, που η απόδοση των διαιτητών έχει βελτιωθεί εντυπωσιακά και αυτό αποτυπώθηκε και στις αποφάσεις του διαιτητικού τρίου του τελικού. Παρ' ότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και όλα συνέβησαν παραμονές του Final 8, δημιούργησαν άσχημο κλίμα για τους «γκρι».