Eurobasket 2025: Αυτοί που κοιμούνται με τα φαντάσματα

Το φινάλε του αγώνα με τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη για την 4η αγωνιστική του Eurobasket 2025 είχε για σάουντρακ τη γκρίνια και τα υπονοούμενα των Ελλήνων διεθνών (και του Βασίλη Σπανούλη, εάν ερμηνεύω σωστά τον εκνευρισμό του) περί διαιτησίας. «Ασχοληθήκαμε υπερβολικά με τους διαιτητές και χάσαμε το μυαλό μας», ομολόγησε, σωστά, ο Παναγιώτης Καλαίτζάκης.

Οι αφορισμοί της μικτής ζώνης μπορεί να μην έχουν σημασία, αλλά η εικόνα μέσα στο γήπεδο επιβεβαίωνε απόλυτα τα λόγια του Έλληνα άσου. Οι διεθνείς αντιδρούσαν στα σφυρίγματα (λανθασμένα και μη) σαν να περίμεναν διαιτησία τύπου τουρνουά «Ακρόπολις». Όταν πια έπεσαν από την Ακρόπολη, γκρεμοτσακίστηκαν και έφαγαν τα μούτρα τους. Ακόμα και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, που δεν έπαιξε, πλησίασε τους διαιτητές για εξάψαλμο μετά την ήττα.

Την αλλεργία που τρέφω προς τη διαιτητολογία τη γνωρίζετε δα. Και ξέρετε καλά πόσο συχνά συμμετέχω σε «συζήτηση» σχετικά με τους γκρι: ποτέ. Εδώ όμως που (υποτίθεται ότι) υποστηρίζουμε όλοι την ίδια ομάδα και που δεν έχουμε τίποτε να χωρίσουμε, επιτρέψτε μου να σας πω κάποια πράγματα. Η άποψή μου για το θέμα συμπυκνώνεται στις παρακάτω παραγράφους.

Τον καιρό της παντοδυναμίας του Βασιλακόπουλου, όταν δηλαδή ο ...μεγάλος ήταν πρόεδρος (ή ισχυρός ανήρ) της FIBA Europe, ας πούμε μεταξύ Στάνκοβιτς και Μπάουμαν, είχαμε πράγματι φιλικές διαιτησίες. Στο πρώτο νοκ-άουτ του 2005, οι Ισραηλινοί περάστηκαν από πριονοκορδέλα και οι Ρώσοι αμέσως μετά άλλο τόσο. Οι Πορτορικάνοι έχουν επικηρύξει σύσσωμο το ελληνικό μπάσκετ μετά από ένα χειρουργείο στο Μουντομπάσκετ του 2010 στην Άγκυρα.

Το ξεκαρδιστικό ξέσπασμα του Ντάρκο Μίλιτσιτς το 2007 στη Γρανάδα το θυμάστε δα. Στο Κατοβίτσε το 2009 δεν θυμάμαι να έχουμε το παραμικρό παράπονο. Και πήγαινε κλαίγοντας, όχι για εμάς, αλλά για τους άλλους. Ή μήπως θα κατατροπώναμε ποτέ τους Αμερικανούς στο Τόκιο, εάν οι διαιτητές εκείνου του αλησμόνητου ημιτελικού έκαναν τη συνηθισμένη κονσομασιόν στους σταρ του ΝΒΑ;

Από τότε που ο Βασιλακόπουλος αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, αφήνοντας το πόστο και τα καθήκοντά τους στους Τσαγκρωναίους, το τροπάριο άλλαξε και το άσμα έγινε πένθιμο. Για τους προφανείς και ευνόητους λόγους.

Ο πρόωρος αποκλεισμός της Εθνικής στο Μουντομπάσκετ του 2019 (όπου μπορούσε να κερδίσει ακόμα και μετάλλιο) έφερε τη σφραγίδα ενός απίθανου Ελβετού ρέφερι, που πέταξε έξω τον Γιάννη με γελοίο 5ο φάουλ στο κρισιμότερο σημείο του αγώνα με τους Τσέχους, μόνο και μόνο για να καυχιέται στο ταίρι του ότι απέβαλε τον MVP του ΝΒΑ.

Η κατάσταση χειροτερεύει και πάει, αφού το ανάστημα του Λιόλιου στο διεθνές στερέωμα είναι μηδενικό. Θυμάστε που ντρεπόμαστε, επειδή δίπλα στους Σαμπόνις και στους Κιριλένκο κάθονταν κάτι παγκοσμίως άγνωστοι καρεκλοκένταυροι made in Greece; Παράξενο πράγμα, που εσχάτως εγκαταλείφθηκε αυτό το αφήγημα.

Για τον -αίφνης τόσο επίκαιρο- περιβόητο ημιτελικό του 2007 στη Μαδρίτη δεν θα ανοίξω συζήτηση, διότι (1) δεν αδικηθήκαμε όσο θα θέλαμε (2) δεν φταίνε οι διαιτητές που παρασυρθήκαμε από τα καραγκιοζιλίκια των Ισπανών και χάσαμε το μυαλό μας και (3) στην έδρα της πρωταθλήτριας Κόσμου δεν περιμένεις εύνοια.

Αυτά είχα να πω περί διαιτησίας και το βουλώνω τουλάχιστον μέχρι το Eurobasket του 2029, όπου δεν θα έχουμε ομάδα της προκοπής, αλλά θα παίζουμε στο σπίτι μας. Και πρόεδρο της Ομοσπονδίας το Νίκο Ζήση.

Επί του πρακτέου, τώρα, για να αφήσουμε την παρελθοντολογία κατά μέρος. Η Ισπανία είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης, αλλά σε δύο διοργανώσεις σερί (Μουντομπάσκετ 2023, Ολυμπιακοί Αγώνες 2024) βλέπει τις πλάτες μας στην τελική κατάταξη. Χωρίς να τους νικήσουμε, ωστόσο.

Στη Λιλ , πέρυσι, η -ανώτερη της φετινής, αν και όχι πολύ διαφορετική- Εθνική μας υποτίμησε τους Ισπανούς βάναυσα και σπατάλησε διψήφιο προβάδισμα στο πρώτο ημίχρονο, επειδή λησμόνησε τι εστί Σέρχι Γιουλ. Ακόμα και έτσι, και με αφετηρία το -14, έφερε το ματς στο ένα σουτ και το έχασε στο κορώνα-γράμματα, από ένα ριμπάουντ, από ένα φάουλ, από ένα σφύριγμα αν αγαπάτε. Νικηθήκαμε, τελικά, από τον ίσκιο μας.

«Με την παραμικρή αναποδιά ξεχνούμε την άμυνα. Μάλλον είχαμε το μυαλό μας αλλού. Με ένα ημίχρονο καλής άμυνας δεν πρόκειται να νικήσεις κανέναν», παραπονέθηκε εκείνο το μεσημέρι ο Βασίλης Σπανούλης. Σας θυμίζει κάτι από Λεμεσό, μήπως;

Μισό λεπτό, όμως. Εκείνη η Ισπανία είχε το κολοσσιαίο ειδικό βάρος των Γιουλ και Ρούντι, είχε τον Αμπρίνες με τα άνιωθα σουτ στο τέλος, είχε και τον πραγματικό ΜVP του Βερολίνου Λορέντζο Μπράουν. Η φετινή διαθέτει ακριβώς τρεις πρωτοκλασάτους παίκτες, εκ των οποίων οι δύο (Αλντάμα και Χουάντσο) δεν παίζουν ποτέ μαζί.

Κατά τη γνώμη μου η ομάδα του Σκαριόλο είναι καλύτερη απ’ ότι φαίνεται στα χαρτιά, ένα σύνολο καλοκουρδισμένο, πολύ γρήγορο και πολύ επικίνδυνο στη μέρα του, ιδίως όταν σουτάρει καλά τα μυριάδες τρίποντα που επιχειρεί. Και που θα γίνει ακόμα καλύτερο στο μέλλον, με Γκονθάλεθ, Νούνιεθ και σία.

Δεν παύει όμως να είναι Εθνική Ελπίδων, με δύο 19χρονους στο τιμόνι της, με ημίτρελο σούτινγκ-γκαρντ (Μπριθουέλα) και με χαμάληδες σε όλα τα μήκη και πλάτη της δωδεκάδας. Οι ψηλοί της μπορεί να είναι καλοί, αλλά δεν έχουν την έφεση στο επιθετικό ριμπάουντ που αποτελεί κρυπτονίτη για την Εθνική μας.

Προσπαθώ να πω το εξής: εάν είναι να χάσουμε από τη φανέλα της Ισπανίας, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα στο όνειρο. Και, για να το πάω ακόμα πιο μακριά: εάν δεν μπορούμε να περπατήσουμε έναν στίβο μάχης με πιθανά εμπόδια τις Ισπανία, Ισραήλ/Σλοβενία, Λετονία/Λιθουανία, είναι άσκοπο να μιλάμε για διακρίσεις και για βάθρο.

Δεν γίνεται να φτάσεις στην τετράδα και να πάρεις μετάλλιο δίχως υπερβάσεις. Το μονοπάτι που περιέγραψα παραπάνω (ιδίως αν αποφύγουμε τη Γαλλία στους «16») δεν απαιτεί καν υπερβάσεις.

Κάτι τελευταίο: προσωπικά θα ήθελα να έχει σφραγίσει η Ισπανία την πρόκρισή της στα τελικά προτού γίνει το τζάμπολ μεταξύ Ερνανγκόμεθ και Μήτογλου. Πέρα από το προφανές, ότι δεν γίνεται «top-16» δίχως τους πρωταθλητές και με Γεωργία, Σουηδία, Πορτογαλία, είναι νομίζω προτιμότερο να αντιμετωπίσουμε μία Ισπανία ξένοιαστη και «βαθμολογικά αδιάφορη», παρά έναν αντίπαλο που θα δίνει αγώνα επιβίωσης.

Και, όχι, δεν θέλω καμία ρεβάνς για καμία ήττα ούτε τρέφομαι από τις αποτυχίες των άλλων. Εμείς κοιμόμαστε και ξυπνάμε με τα φαντάσματα, αλλά οι Ισπανοί δεν μας βλέπουν καν. Και με το δίκιο τους. Δεν είμαστε παρά μία ενοχλητική μύγα στη σούπα τους.

Ναι, ξέρω τι σκέφτεστε, διαβάζω τα χείλη σας: «Θα τους λιώσει το άγχος τους πιτσιρικάδες της Ισπανίας, εάν παίζουν για τη ζωή τους». Σόρι, αλλά δεν το αγοράζω. Και τέλος πάντων, το σενάριο που εγώ υιοθετώ σημαίνει ότι η Εθνική μας δεν πρόκειται να τερματίσει 4η στον Όμιλο. Επειδή στο Κατοβίτσε μου μυρίζει πρωτιά Γαλλίας, χρήσιμο είναι να τον αποφύγουμε αυτόν τον καταποντισμό.

ΥΓ: Κάτι ακόμη, επί του πιεστηρίου. Ο Βασίλης Σπανούλης αποκάλυψε ότι η απόφαση για μη χρησιμοποίηση του Γιάννη Αντετοκούνμπο στον αγώνα με τη Βοσνία είχε ληφθεί από χθες το πρωί, σε συνεννόηση, πρόσθεσε, με τον ίδιο τον παίκτη. Γιατί λοιπόν η ΕΟΚ ανακοίνωσε μία ώρα πριν από το ξεκίνημα του αγώνα, ότι η συμμετοχή του Γιάννη θα κρινόταν «λίγη ώρα πριν από το τζάμπολ»; Κοροϊδεύουμε τους άλλους ή μήπως τους εαυτούς μας;

Το Pamestoixima.gr στην καρδιά του Eurobasket 2025

Η μεγάλη γιορτή του ευρωπαϊκού μπάσκετ είναι εδώ! Ζεις κι εσύ τον παλμό του Eurobasket 2025 μαζί με το Pamestoixima.gr, εκεί που θα βρεις εκατοντάδες επιλογές για στοίχημα στο Eurobasket τόσο πριν, όσο και κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης. Στο Pamestoixima.gr είναι εξασφαλισμένη μια μοναδική στοιχηματική εμπειρία με μακροχρόνια & ειδικά στοιχήματα Eurobasket και μοναδικές προσφορές για όλους!