Κράζεις; Θαυμάζεις

• Το έπος του Σκαριόλο
• Οι Γερμανοί φοβήθηκαν

Δεν μπορώ να καταλάβω κατά πόσο η παρουσία της Ισπανίας στον τελικό του φετινού Eurobasket εμπεριέχει δόση λογικής, αλλά αναμφίβολα αποτελεί case study. Πριν μπει η αποστολή στο αεροπλάνο ο Χόρχε Γκαρμπαχόθα οριοθέτησε τους στόχους «θέλουμε να νικήσουμε ένα νοκ άουτ και να φτάσουμε στον προημιτελικό».

Προφανώς και έχουν ξεπεράσει το «ταβάνι» τους μιας και οι νίκες σε νοκ άουτ έχουν γίνει ήδη τρεις και υπάρχει προϋπόθεση για τέταρτη. Και τι τέταρτη θα είναι αυτή αν έρθει… Θα ήθελα να μπω στο μυαλό του Σκαριόλο μετά την ήττα από την Γεωργία του Ηλία Ζούρου και του Γιώργου Λιμνιάτη στην Τιφλίδα ή μετά την ήττα από τους Βέλγους. Αν του έλεγες εκείνο το βράδυ πως στις 18 Σεπτεμβρίου θα διεκδικούσε το χρυσό μετάλλιο, τι θα απαντούσε άραγε;

• Το Gazzetta... προσέλαβε τον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ! (vid)

Άλλο Ισπανία, άλλο Ελλάδα. Δεν χρειάζεται να τα μπλέξουμε και να ξεκινήσουμε τις συγκρίσεις. Προφανώς καμία εθνική ομάδα δεν μπορεί να συγκριθεί με τη «ρόχα» αυτόν τον αιώνα. Μόνο η Team USA. Καμία άλλη.

Η Ισπανία ήρθε σε αυτό το Eurobasket με μόλις δύο Euroleague παίκτες (Ρούντι, Μπράουν) αφού ο Πραντίγια δεν έχει ντεμπουτάρει ακόμη με τη Βαλένθια και με τρεις NBAers που μόνο ο ένας είχε ρόλο (Γουίλι Ερνάνγκομεθ) και οι άλλοι τίποτα (Χουάντσο Ερνανγκόμεθ και Γκαρούμπα).

Παραμονές τραυματίστηκε ο Γιουλ. Πλάκα πλάκα αν το καλοσκεφτείτε μία νορμάλ αποστολή της Ισπανίας θα είχε μέσα Γιουλ, Σέρχι, Ρούμπιο, Αμπρίνες, Αλοθέν, Αμπάλδε, Μίροτιτς ή Ιμπάκα (δεν θα είχε Μπράουν βέβαια). Ακόμη κι ο Οριόλα καλύτερος είναι από τον Σάιθ ή τον Πάρα. Σχεδόν μία δωδεκάδα έμεινε εκτός.

• Η «κρυφή» τριάδα του +16 και οι ασίστ του Γκαρούμπα (vids)

Δεν έφεραν όλους τους παικταράδες που διαθέτουν, αλλά έκρυψαν σε καλό σημείο τη φανέλα τους. Μία φανέλα που ζυγίζει τόνους και που όταν την αντικρίζει ο αντίπαλος λυγίζει. Να θυμάστε πως σημασία έχει τι γράφει η φανέλα μπροστά και όχι τι όνομα γράφει πίσω. Ο Μπριζουέλα αισθάνεται Ναβάρο, ο Αροστέγκι αισθάνεται Καλντερόν, ο Ρούντι αισθάνεται Ρούντι και τα αδέρφια Ένρναγκόμεθ νιώθουν πως είναι ο Πάου κι ο Μαρκ Γκασόλ.

Το έπος του Σκαριόλο

Τον Ιταλό κόουτς δεν τον έχω σε εκτίμηση. Απόψεις είναι αυτές. Στο φετινό Eurobasket η ισπανική ομάδα έχει τη μεγαλύτερη προπονητική παρέμβαση από οποιαδήποτε άλλη. Στα τρία νοκ άουτ που τα παρακολούθησα μέσα από το γήπεδο, δεν πίστευα στα μάτια μου. Ειδικά χθες στον ημιτελικό, ο άνθρωπος άλλαζε συνεχώς πράγματα.

Δράση, αντίδραση. Έπαιξε άμυνα 1-4 (ένας man to man τον Σρέντερ και τέσσερις ζώνη), έπαιξε άμυνα 2-3 (δύο man to man και τρεις ζώνη). Ο Σκαριόλο με τις αποφάσεις του την ώρα του παιχνιδιού παρενέβη σε σημαντικό βαθμό στην εξέλιξη του αγώνα. Του αξίζουν χίλια συγχαρητήρια και η συγκεκριμένη Ισπανία έχει την σφραγίδα του.

Οι Γερμανοί φοβήθηκαν

Στο 29’ το σκορ ήταν 71-61 και το γήπεδο έγερνε. Ο κόσμος ούρλιαζε βοηθώντας από τον ρόλο του έκτου παίκτη. Και ξαφνικά λες και πάτησαν έναν διακόπτη στο «off». Κακές επιλογές στην επίθεση, χαλάρωση στην άμυνα, πολλά χαμένα αμυντικά ριμπάουντ που πρόσφεραν δεύτερες επιθέσεις στη «ρόχα».

Μου έκανε εντύπωση πως στα τελευταία 4 λεπτά του ημιτελικού ο Σρέντερ δεν πρέπει να πήρε προσπάθεια. Σίγουρα ο Ντίαθ του είχε βγάλει τα «συκώτια» με την εκπληκτική πίεση που του ασκούσε, αλλά και οι συμπαίκτες του δεν τον τροφοδοτούσαν με τη συχνότητα που έπρεπε.

Δεν ξέρω αν η Ισπανία «έκλεψε» το ματς, αυτό που ξέρω είναι πως οι Γερμανοί λιγοψύχησαν. Ο Τάις έχασε δύο «πάρε βάλε», ο Λο αστόχησε υπό καλές προϋποθέσεις και έμεινε να προσπαθεί ο Βάγκνερ με τον Ομπστ.

ΥΓ: Ο Ρούντι είναι ξεκάθαρα ο άνθρωπος που διαλύει κάθε μας όνειρο εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Τον βρίζουμε γιατί τον ζηλεύουμε, τον θαυμάζουμε. Η Ισπανία είναι η ομάδα η οποία έχει αναπτύξει πελατειακή σχέση με την Ελλάδα, αλλά και όλες τις εθνικές ομάδες της Ευρώπης.

ΥΓ 2: Το να αναρωτιόμαστε γιατί οι Ισπανοί εδώ και χρόνια θερίζουν σε όλες τις ηλικίες δεν βοηθάει κάπου. Το να πάμε εκεί για μία εβδομάδα και να μιλήσουμε με πέντε ανθρώπους και να μας εξηγήσουν το πρόγραμμά τους, θα βοηθούσε περισσότερο.