Βραδιές που σκληραίνουν το πετσί

Ας ξεκινήσουμε από το προφανές: εάν η Εθνική ομάδα αναγκαστεί -θεωρητικά- να πάει στο Ευρωμπάσκετ χωρίς τους Γιάννη Αντετοκούνμπο, Κώστα Σλούκα, Γιώργο Παπαγιάννη, δεν έχει την παραμικρή ελπίδα διάκρισης. Κριτική στο αποψινό ματσάκι με τους Ισπανούς στη Μαδρίτη δεν μπορεί να γίνει δίχως αυτή την υπενθύμιση.

Είμαστε καλοί, αλλά όχι τόσο καλοί ώστε να αντέχουμε τέτοιες απώλειες. Οι τελευταίοι που ξέμειναν στο συννεφάκι ας δουν πόσα μετάλλια έφερε για μόστρα η Ισπανική Ομοσπονδία απόψε στο Παλάθιο Ντε Ντεπόρτες της Μαδρίτης. Η αντίστοιχη δική μας συγκομιδή είναι κάτι 12ες θέσεις και ένα μπάσκετ βγαλμένο από τον προηγούμενο αιώνα.

Πάμε παρακάτω, τώρα. Η επίσκεψη στη Μαδρίτη και η σύγκρουση με την ανανεωμένη αλλά γαλβανισμένη με πολύτιμα μέταλλα και πάντοτε ισχυρή Ισπανία (όπως και η επερχόμενη της 25ης Αυγούστου με τη Σερβία στο Βελιγράδι) ήταν το καλύτερο που μπορούσε να συμβεί στην Εθνική αυτή την εποχή, και μάλιστα δύο βράδια μετά τη διθυραμβική βραδιά του ΟΑΚΑ.

Το Ευρωμπάσκετ δεν είναι «Ακρόπολις». Δεν πρόκειται να διεξαχθεί μπροστά σε Έλληνες φιλάθλους και με Έλληνες διαιτητές. Οι αντίπαλοι θα ρίξουν στο τραπέζι ό,τι έχουν και δεν έχουν για να μας σωριάσουν στο καναβάτσο.
Με ή χωρίς τα αστέρια του παρελθόντος, η Ισπανία έπαιζε χθες για την κεκτημένη υπερηφάνεια της και δεν είχε καμία όρεξη να γνωρίσει δεύτερη σερί ήττα, μπροστά μάλιστα στο κοινό της.

Μολαταύτα, η διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν απόψε μικρή, σχεδόν αμελητέα. Η Ισπανία κέρδισε γιατί είχε τρίποντο (9/17 έναντι 7/24), καλύτερο ριμπάουντ (46-29 συνολικά) και τον πατροπαράδοτο γρήγορο ρυθμό, ενώ η Ελλάδα έχασε επειδή σπατάλησε πολλές βολές (16/27) και δεν βρήκε κορμιά για να οχυρώσει το «βαμμένο» απέναντι στον γαλουχημένο στο ΝΒΑ Ουίλι Ερνανγκόμεθ.

Εάν ο Δημήτρης Ιτούδης περίμενε step-up από κάποιον παίκτη «δεύτερης ταχύτητας» ώστε να επιστρέψει από τη Μαδρίτη με πονοκεφάλους, δεν δικαιώθηκε. Ο Μιχάλης Λούντζης χρεώθηκε τον ρόλο του εφεδρικού «άσου», αλλά ζορίστηκε απέναντι στον Λορέντζο Μπράουν. Ο Γιάννης Κουζέλογλου χρησιμοποιήθηκε σε ρόλο «φουνταριστού», αλλά δεν έχει τα χιλιόμετρα για να ανταπεξέλθει.

Ο Λευτέρης Μποχωρίδης αποδείχθηκε τρεμάμενο χέρι, όταν η Εθνική κλήθηκε να κρατήσει το προβάδισμα στην γ’ περίοδο (αλλά βελτιώθηκε στη συνέχεια με αφετηρία την άμυνα). Ο Λεωνίδας Κασελάκης έπαιξε σωστό μπάσκετ του προπονητή και είχε στιγμές, αλλά δεν έδωσε κάτι ξεχωριστό. Οι Μωραΐτης, Γόντικας έμειναν για δεύτερη φορά εκτός νυμφώνος και φαίνεται να χάνουν το τρένο.

Ο κορυφαίος από τους παίκτες που κληρονόμησαν παραπανίσια λεπτά ελλείψει Γιάννη (και Παπαγιάννη) ήταν ο Δημήτρης Αγραβάνης, αλλά αυτός είναι έτσι κι αλλιώς σίγουρος για τη δωδεκάδα του Μιλάνου. Το ίδιο ισχύει για τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη, ο οποίος ήταν καλός ως εφεδρεία του αινιγματικού και ταυτόχρονα αναντικατάστατου Τάιλερ Ντόρσεϊ.

Ο Κώστας Αντετοκούνμπο, εμφανίζεται συγκεντρωμένος και σοβαρός, τώρα που έχει τους δύο «χωροφύλακες» της οικογένειας να καρφώνουν το βλέμμα πάνω του. Αλλά είναι φανερά ανέτοιμος για ρόλο βασικού, ιδίως όταν λείπει ο Γιάννης. Ο «αγώνας δρόμου» που δίνει ο Παπαγιάννης για να προφτάσει τουλάχιστον το Βερολίνο (με μοιρασμένες προς το παρόν τις πιθανότητες…) ίσως αποδειχθεί κλειδί για τις τύχες της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ.

Ο Ιτούδης δεν χρησιμοποίησε καθόλου πεντάδα με τους δύο «Παπ» να συνυπάρχουν στο παρκέ, ενώ μοιάζει να δυσκολεύεται να βρει ρόλο στον Θανάση. Όταν οι Ισπανοί ξέφυγαν στο δεύτερο μέρος (65-53 από 45-47), ζήτησε θυμωμένος από τους παίκτες του να δείξουν χαρακτήρα, αλλά δεν θέλησε να ξαναβάλει στο παιχνίδι άρον άρον τον Νικ Καλάθη.

Το τελικό πρόσημο της βραδιάς ήταν μάλλον θετικό. Η Εθνική σκληραγωγήθηκε μέσα σε έναν από τους «ναούς» του ευρωπαϊκού μπάσκετ (όπου μαρτύρησε κάποτε ακόμα και η χρυσή γενιά των Παπαλουκά, Διαμαντίδη, Σπανούλη), ηττήθηκε από τους πρωταθλητές Κόσμου οι οποίοι παρέταξαν σχεδόν πλήρη ομάδα και έμαθε κάμποσα χρήσιμα πραγματάκια, δίχως να εκτεθεί αγωνιστικά.

Θα την ξαναδούμε από κοντά, με Σλούκα και με Γιάνναρο, σε έξι βράδια στο ΟΑΚΑ. Υποψιάζομαι ότι θα είστε και εσείς εκεί, όπως ήσασταν προχθές, όπως ήταν απόψε στη θέση τους οι Μαδριλένοι. Πού θα βρείτε καλύτερα;