Ομηρος Νετζήπογλου: Ομήρου Οδύσσεια
Η φετινή τραγωδία του Άρη κυριολεκτικά παραπέμπει στην Ελλάδα της αρχαιότητας γιατί δεν προκάλεσε ανία (παρά εκνευρισμό) στον θεατή, τον διατήρησε σε εγρήγορση, είχε όμως κι ένα 18χρονο παιδί στον ρόλο του από μηχανής θεού προς ικανοποίηση του ψυχισμού του κοινού με την παράλληλη αποστολή ενός ευχάριστου μηνύματος. Αυτά τα συναισθήματα προκαλεί (εδώ και τέσσερα χρόνια) ο Άρης, αυτά ενισχύθηκαν μέσα από το πείσμα του Όμηρου Νετζήπογλου ο οποίος από άγνωστος μεταξύ αγνώστων το έβαλε πείσμα να γίνει πρωταγωνιστής και το κατάφερε.
Βέβαια, άγνωστος ήταν για το ευρύ κοινό γιατί οι παροικούντες του Αλεξανδρείου τον γνώριζαν και πολύ καλά μάλιστα, διότι από το περασμένο καλοκαίρι (στην προετοιμασία) παρουσίασε την ευρύτητα των ικανοτήτων του αλλά έπεσε πάνω σε τοίχο. Αυτός είχε να κάνει με την αδυναμία της ΚΑΕ Άρης στην εξασφάλιση των προϋποθέσεων εγγραφής του στο μητρώο του επαγγελματικού συλλόγου. Όσο καιρό έκανε η ΚΑΕ να εκδώσει φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα (αλλά και να ξεπεράσει ακόμη και την εγχώρια απαγόρευση μεταγραφών που της επιβλήθηκε λόγω μιας οφειλής) για να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο μαζί του, άλλο τόσο περίμενε υπομονετικά ο λεγάμενος για να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Σχεδόν τέσσερις μήνες!
Είναι από τα τρελά και παράλογα που συμβαίνουν στον πλανήτη Άρη και το πιθανότερο είναι να συνεχίσουν να λαμβάνουν χώρα όσο καιρό χρειαστεί αυτός ο σύλλογος να βρει συνθήκες κανονικότητας. Κάποια στιγμή, φάνηκε ότι ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι, ο πιτσιρικάς έδειξε να βρίσκεται με το ένα πόδι εκτός Άρη καθώς ο Κολοσσός Ρόδου προσπάθησε να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι παρέμενε ελεύθερος. Στην πραγματικότητα όμως, ο ίδιος είχε αποφασίσει να περιμένει. Προς αυτήν την κατεύθυνση έπαιξε καταλυτικό ρόλο η οικογένειά του και ειδικά ο πατέρας του.
Το όνειρο του πιτσιρικά ήταν να φορέσει τη φανέλα της επαγγελματικής ομάδας του Άρη και το απέκτησε το καλοκαίρι του 2017, όταν μεταγράφηκε στους «κίτρινους» σε ηλικία 15 ετών. Προερχόμενος από τον Όλυμπο Κορδελιού, με αντάλλαγμα μερικές μπάλες του μπάσκετ και την παράλληλη δέσμευση κάλυψης των μεταφορικών εξόδων, το ελάχιστο δηλαδή που θα έπρεπε να αναλάβει η ομάδα. Δίχως ιδιωτικά συμφωνητικά και τα συναφή τα οποία (δυστυχώς) συμβαίνουν εδώ και χρόνια στο μπάσκετ και σε κάθε πιτσιρικά που έχει το… κατιτίς του, αλλά με μπόλικη αγάπη, στήριξη και πίστη από την πλευρά αυτών που τον επέλεξαν αλλά και του ίδιου. Όπως και της θαυμάσιας οικογένειας Νετζήπογλου (με ρίζες από τη Θράκη), ανθρώπων του μόχθου, με γονείς που αφουγκράστηκαν το όνειρο του κανακάρη τους και προσπάθησαν να τον στηρίξουν με όλες τις δυνάμεις τους.
«Ο Όμηρος ήταν στην παιδική και εφηβική ομάδα, ενεργό μέλος της ομάδας στην κατάκτηση των δύο Πρωταθλημάτων. Πάντα ήταν στον πυρήνα των παικτών που πιστεύαμε και θέλαμε να προχωρήσουμε. Πολλές φορές, έχει σημασία η αντίδρασή του παίκτη στην ευκαιρία που θα του δοθεί. Το στοιχείο που έχει ο Όμηρος είναι ότι αρπάζει την κάθε ευκαιρία που του παρουσιάζεται. Αυτό είχε και τότε, όταν τον επιλέξαμε. Ήταν σκληρός, αφοσιωμένος σ’ αυτό που κάνει. Πολλά παιδιά έχουν ταλέντο, σημασία όμως έχει να έχουν και τη δίψα. Ο Όμηρος την έχει, πέρα από την ικανότητα. Είναι ο χαρακτήρας του, μπαίνει και παλεύει σε όλες τις φάσεις», είπε στο gazzetta.gr ο Δημήτρης Μπουσβάρος, ο άνθρωπος που εισηγήθηκε την απόκτησή του και ανέλαβε την ευθύνη της καλλιέργειας και ανάπτυξης του ταλέντου του.
Ο Δημήτρης Μπουσβάρος εκτίμησε ότι ο χαρακτήρας του Νετζήπογλου είναι ισχυρός και δεν θα παρασυρθεί από ένα καλό παιχνίδι. «Η εμφάνισή του απέναντι στον Ιωνικό δημιούργησε την αίσθηση ότι είναι έτοιμος. Αυτό το παιχνίδι δεν πρέπει να τον ξεγελάσει. Υπάρχουν πράγματα τα οποία πρέπει να δουλέψει όπως το σουτ πάνω στην ντρίμπλα. Κυρίαρχα στοιχεία του είναι ότι έχει ταχύτητα και ένταση, κυρίως όμως πολύ δυνατό πάτημα. Μπορεί να παίξει και με πλάτη στο καλάθι ασχέτως του ότι δεν έδειξε αυτό το στοιχείο στον αγώνα με τον Ιωνικό. Έχοντας δουλέψει με τον Όμηρο, πραγματικά ένιωσα πολύ περήφανος βλέποντας το παιχνίδι του. Σαν χαρακτήρα δεν τον φοβάμαι γιατί είναι καλή πάστα παιδιού. Στην παρατήρηση θα χαμηλώσει το κεφάλι του, θα ακούσει και θα προσπαθήσει να το διορθώσει», είπε.
ΤΟ ΝΤΕΜΠΟΥΤΟ ΣΤΟ ΣΕΦ
Περιμένοντας υπομονετικά να έρθει η στιγμή του, ο Όμηρος Νετζήπογλου συστήθηκε στο ευρύ κοινό στο προ (περίπου) τριών εβδομάδων στον φιλανθρωπικό αγώνα με τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ. Τότε, πράγματι ήταν άγνωστος μεταξύ αγνώστων, σε σημείο έκπληξης πολλών για τα κατορθώματα του 18χρονου. Έκπληξη δεν ένιωσαν όσοι κάθονταν στον κίτρινο πάγκο. Ο «μικρός» έκανε τα ίδια πράγματα στις προπονήσεις του Άρη και παρά το ότι μάλιστα δεν είχε το δικαίωμα συμμετοχής στους επίσημους αγώνες, τούτο δεν μείωσε την επιθυμία του.
Κι ήρθε το χθεσινό (10/4) παιχνίδι με τον Ιωνικό όπου τα πράγματα εξελίχθηκαν απρόσμενα καλύτερα του αναμενόμενου όπως ψιθύρισε και ο ίδιος μετά το παιχνίδι λέγοντας με αμηχανία ότι… «ούτε εγώ το περίμενα. Είχα μεγάλη αγωνία όσο καιρό ήταν σε εκκρεμότητα το ζήτημά μου. Δούλευα και απλά περίμενα να μου δοθεί η ευκαιρία να παίξω γιατί από την πρώτη στιγμή που ήρθα στον Άρη, το όνειρό μου ήταν να παίξω στην ανδρική ομάδα».
ΣΤΗΝ… ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΝΤΕΚΟΖΙ
Στο ενδεχόμενο συμμετοχής του Κουίντον Ντεκόζι, προφανώς ο χρόνος του Νετζήπογλου δεν θα έφτανε τα 29 αγωνιστικά λεπτά. Κατά την ΚΑΕ Άρης, ο Αμερικανός φόργουορντ αισθάνθηκε ενοχλήσεις στη μέση. Στην πραγματικότητα, αποφάσισε να μην αγωνιστεί διαμαρτυρόμενος για την οφειλή απέναντί του. Σε συνδυασμό με τις απουσίες δύο ακόμη παικτών της περιφερειακής γραμμής, ξαφνικά ο Σάββας Καμπερίδης ξέμεινε με τέσσερις κοντούς και για τον 18χρονο δημιουργήθηκε μια ευκαιρία. Αυτός δεν έπαιξε απλά αλλά του… έδωσε και κατάλαβε γιατί αυτό που πέτυχε δεν το έχουν καταφέρει τα δύο τελευταία μεγάλα ταλέντα που αγωνίστηκαν στον Άρη και τελικώς παραχωρήθηκαν. Ο Αλέξανδρος Βεζένκοφ χρειάστηκε να παίξει δέκα παιχνίδια για να σημειώσει διψήφιο αριθμό πόντων, ενώ ο Λευτέρης Μποχωρίδης ο οποίος πήρε το βάπτισμα του πυρός σε πολύ νεαρότερη ηλικία του, έκανε το πρώτο μεγάλο του παιχνίδι σε παραδοσιακό ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Ο Όμηρος το πέτυχε στη δεύτερη επαγγελματική εμφάνισή του με τους 22 πόντους που σημείωσε κι έτσι δεν γλίτωσε και το μπουγέλωμα.
Προς αυτήν την κατεύθυνση λειτούργησε βέβαια και ο προπονητής του, Σάββας Καμπερίδης, γιατί όπως σωστά σημείωσε ο Βαγγέλης Αγγέλου, του έδωσε την μπάλα στα χέρια. Η αλήθεια είναι ότι ο «τρέλαρχος» ανήκει στη συνομοταξία των προπονητών που λατρεύουν να δουλεύουν με νέους παίκτες κι επειδή έχει το know how, γνωρίζει και τους κινδύνους αποπροσανατολισμού έπειτα από ένα καλό παιχνίδι. Γι’ αυτό οι δηλώσεις του μετά το παιχνίδι είχαν περισσότερο συμβουλευτικό έως και προειδοποιητικό χαρακτήρα. Γι’ αυτό είπε δίχως ενδοιασμό ότι… «θα πρέπει να έχει το μυαλό στο κεφάλι του». Ο Καμπερίδης που ζει τον Όμηρο σε καθημερινή βάση και τον ξέρει από τα χρόνια που ήταν αμούστακο παιδί, νιώθει πιο σίγουρος για τον χαρακτήρα του.
ΤΑ ΤΑΛΕΝΤΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ…
Αν βάλει κανείς κάτω τον αριθμό των παικτών που πέρασαν από τα τμήματα υποδομής του Άρη στα τελευταία χρόνια θα διαπιστώσει ότι παρά την ύπαρξη ταλέντου, αυτό δεν αξιοποιήθηκε. Όλοι έψαχναν τους μεγάλους πρωταγωνιστές με συνέπεια την υποβάθμιση της ικανότητας παιδιών τα οποία θα μπορούσαν να διαδραματίσουν έναν υποστηρικτικό ρόλο. Έτσι, αρκετοί νεαροί έφυγαν κακής κακώς, δίχως τη γνώση του τι θα μπορούσαν να πετύχουν σε περίπτωση που τους παρείχαν την ευκαιρία. Κι αντί να χτιστούν μακροχρόνιες σχέσεις χαμηλού κόστους οι οποίες θα εμπεριείχαν όνειρα, ελπίδα και συναισθήματα, ο Άρης επέλεξε τις fast track συνεργασίες οι οποίες του κόστισαν οικονομικά και αγωνιστικά. Σαν αυτές που έκανε και φέτος.
Ενδεχομένως να μην ήταν τυχαίο αυτό που είπε ο Νετζήπογλου χθες καθώς έβαλε στην εξίσωση και τον Γιάννη Σιδηροηλία με τον οποίον κατέκτησαν μαζί τίτλους. Έχουν μοιραστεί την ίδια αγωνία, την ίδια προσμονή να δοκιμαστούν στα δύσκολα για να διαπιστώσουν και το εύρος της αγωνιστικής και ψυχικής δύναμής τους. Δηλαδή, ότι… «εγώ και ο Σιδηροηλίας δουλεύουμε πολύ σκληρά σε καθημερινή βάση». Με λίγα λόγια… είναι εδώ και περιμένουν.
