Ο Πάπας και τα παπαδάκια

Μέσα σε εποχή ανορθογραφιών και υπερβάσεων, ο ΕΣΑΚΕ κατόρθωσε να ξεχωρίσει πραγματοποιώντας το ακατόρθωτο: επικύρωσε τη μισή βαθμολογία της Basket League και ακύρωσε την άλλη μισή.

Θα ήταν αστείο, αν δεν ήταν τραγικό. Το γέλιο μακραίνει τη ζωή, αλλά η ζωή αυτής της Λίγκας παρατείνεται με τεχνητές αναπνοές. Ποιος θα τραβήξει την πρίζα για να τελειώνουμε;

Ψάχνω αντίστοιχη ελληνική έκφραση με το αγγλοσαξωνικό «to put them out of their misery» και δεν βρίσκω. Εάν υπάρχει εκεί έξω κάποιος πανεπιστήμονας, παρακαλείται να βοηθήσει.

Για όποιον δυσκολεύεται να κατανοήσει τα ακατανόητα, τα συμπυκνώνω σε μία πρόταση. Ο ΕΣΑΚΕ ανέδειξε πρωταθλητή, έστειλε ομάδες στην Ευρώπη αλλά δεν υποβίβασε κανέναν.

Habemus papam, βγήκε πράσινος καπνός και έχουμε Πάπα, αλλά δυσκολευόμαστε με τα παπαδάκια και με τους καλογέρους.

Τα υπόλοιπα θα τα βρεί η εκκλησία του δήμου, δηλαδή η ΕΟΚ, το υφυπουργείο και ο ίδιος ο ΕΣΑΚΕ. Και στο τέλος όλοι μαζί θα βρίσουμε τον Βασιλακόπουλο, διότι ούτως είθισται.

Στο χθεσινό Δ.Σ. των λευχειμονούντων μασκοφόρων του μπάσκετ, τα απίθανα που ακούστηκαν ήταν περισσότερα από τα πιθανά.

Ομάδες ζητούσαν λεφτά για να παραμείνουν, άλλες ζητούσαν λεφτά για να φύγουν, πολλές εκλιπαρούσαν να εξαιρεθούν από τα οικονομικά κριτήρια συμμετοχής διότι ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος, παράξενοι τύποι που θύμιζαν υπόκοσμο κάθονταν δίπλα σε ευπρεπείς επιχειρηματίες, η νύχτα μπλεκόταν με τη μέρα και όλα μπερδεύονταν γλυκά.

Ξεμπερδεύτηκαν, εξίσου γλυκά, μόλις έφτασε η ώρα της ανάδειξης του πρωταθλητή της περιόδου 2019-20.

Τότε όλοι, ή σχεδόν όλοι, συμφώνησαν ότι πρέπει να απονεμηθεί ο τίτλος στον Παναθηναϊκό, επειδή προηγείται με την ιλιγγιώδη διαφορά των 2 βαθμών από τη δεύτερη ΑΕΚ, σε μία λίγκα που προβλέπει διεξαγωγή πλέι-οφ.

Η μοναδική ομάδα που διαφώνησε ήταν η περί ης ο λόγος ΑΕΚ, αλλά προτίμησε να διαδώσει την ένστασή της με non paper κατόπιν εορτής, παρά να χτυπήσει τη γροθιά στο τραπέζι.

Ο Μάκης Αγγελόπουλος ήθελε να διεξαχθούν όπως όπως τα πλέι-οφ για να αναδειχθεί ο πρωταθλητής στο γήπεδο και μάλιστα ετοίμαζε μεταγραφή για να χτυπήσει τίτλο.

Στην ΑΕΚ πίστευαν ότι βρίσκονταν σε απόσταση βολής από την αίθουσα του θρόνου, αλλά η πανδημία τους έκοψε τη φόρα.

Μέσα σε αυτό το κλίμα της σύμπνοιας, ο Παναθηναϊκός βρήκε την ευκαιρία να κάνει επίδειξη γαλαντομίας.

«Εμείς ρίχνουμε λευκό, δεν μας πάει να ψηφίσουμε τον εαυτό μας», φέρεται ειπών ο Μάνος Παπαδόπουλος. Και αποχώρησε, με το δαχτυλίδι του πρωταθλητή να γυαλίζει στον παράμεσο.

Τι νόημα είχε η ανάδειξη πρωταθλητή, αντί της «παύλας» που είχε αρχικά προκριθεί ως -κατά τη γνώμη μου ορθή- λύση;

Πιθανόν να υπακούει σε κάποιες απαιτήσεις της αγοράς, αυτής της ψωριάρικης αγοράς, αφού οι εμπορικές συμφωνίες ανταποκρίνονται σε ολοκληρωμένα πρωταθλήματα και όχι σε παύλες. Με αρχή, μέση και κακήν κακώς τέλος.

Τα συμβόλαια των αθλητών προβλέπουν πριμ διάκρισης, αλλά αυτούς δεν τους ρωτάει κανείς, οπότε αποκλείεται να έπαιξε ρόλο η δική τους επιθυμία, σε μέρες ολόαδειων ταμείων.

Η απόφαση για απονομή τίτλου στον Παναθηναϊκό θα πρέπει μάλλον να θεωρηθεί κονσομασιόν των 12+1 πτωχών προς το μοναδικό μαγαζί που έχει τη δυναμική για να κρατήσει τη Λίγκα ζωντανή, παρά οτιδήποτε άλλο.

Παρόμοιο κριτήριο υπαγόρευσε και το μπλόκο στους υποβιβασμούς, αφού ο εξοστρακισμός των εμπορικά ισχυρών Άρη και ΠΑΟΚ θα ισοδυναμούσε με θανατική καταδίκη για ολόκληρο το πρωτάθλημα.

Το παραπάνω μπορώ να το γράψω και με διαφορετικό τρόπο. Εάν στη 13^η και 14^η θέση της βαθμολογίας βρίσκονταν λ.χ. ο Πανιώνιος και ο Ιωνικός, η τακτική του ΕΣΑΚΕ θα ήταν διαφορετική. Και το σκορ στη σχετική ψηφοφορία θα πλησίαζε το 14-0.

Όπως έγραψα σε προηγούμενο σημείωμα, θεωρώ ορθή την πρωτοβουλία για θέσπιση οικονομοτεχνικών κριτηρίων συμμετοχής στην επαγγελματική Basket League.

Η σχετική συζήτηση κρατάει εδώ και 30 χρόνια, ολογράφως τριάντα, από τότε που το περιοδικό «Τρίποντο» κατέθεσε εμπεριστατωμένη πρόταση εκσυγχρονισμού, με τους ίδιους, ακριβώς, άξονες.

Χρειάστηκε να φτάσει το μαχαίρι στον ουρανίσκο για να κάνουν ένα παραπανίσιο βήμα οι ιδιοκτήτες των ομάδων, άσχετα με τα συζητήσιμα κίνητρα του καθενός.

Ωστόσο, οποιαδήποτε διαβούλευση αποτελεί νεκρό γράμμα όσο απέχουν από αυτήν ο Παναθηναϊκός και, ναι, ο Ολυμπιακός.

Οι Αγγελόπουλοι άναψαν πρώτοι το φυτίλι με την αποχώρησή τους από το πρωτάθλημα, ενώ ο Γιαννακόπουλος φροντίζει να το κρατάει αναμμένο όσο πανηγυρίζει για την απουσία του «αιωνίου αντιπάλου».

Η τακτική αμφοτέρων θυμίζει μωρά παιδιά, μόνο που αυτοί χειρίζονται περιουσίες δεκάδων εκατομμυρίων και ανανεώνουν τα κύτταρά τους τροφοδοτώντας με σανό τους τυφλούς οπαδούς και τον μονόφθαλμο οπαδικό τύπο.

Εάν υπάρχει δρόμος επιβίωσης για τη ρημάδα τη Basket League, αυτός οδηγεί προς μία «σφιχτή» Λίγκα, με Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, ΑΕΚ, Άρη, ΠΑΟΚ, Προμηθέα και 4-5 άλλους εύρωστους, ικανούς να ακολουθήσουν τον χορό χωρίς να ζητιανεύουν σε κάθε γωνία.

Η νέα σεζόν μπορεί να βρει τις θύρες των κερκίδων κλειδωμένες ένεκα της πανδημίας, της οποίας αναμένεται ο δεύτερος κύκλος, οπότε τα έσοδα θα είναι μηδαμινά.

Παράλληλα, αναμένεται να εκλεγεί νέα διοίκηση στην ΕΟΚ, οπότε το τοπίο θα αλλάξει σε σχέση με ζητήματα που οι καθολικώς διαμαρτυρόμενοι θεωρούν «φλέγοντα» (διαιτησία κ.ο.κ.).

Όσοι ενδιαφέρονται για την Basket League, καλούνται να το αποδείξουν έμπρακτα τώρα αμέσως, με τη δική τους φωνή και όχι με αυτή των εξαπτέρυγων και των οπαδών.

Ειδάλλως, ας μοιραστούν το καπέλο του σαμποτέρ και ας σιωπήσουν διά παντός.