Πάρε ένα βραστό από την καντίνα!

Ότι ο Παναθηναϊκός συμπεριλάμβανε το παιχνίδι με την Αρμάνι στις προβλεπόμενες νίκες, ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω!

Ότι οι πράσινοι έπρεπε να κερδίσουν στην έδρα τους γιατί παρείσφρησε το ΠΡΕΠΕΙ, μετά την ήττα στην Γαλλία από την Βιλερμπάν και μάλιστα με τον τρόπο που αυτή επιτεύχθηκε, έτσι ναι, το καταλαβαίνω!

Αλλά την προγραμματισμένη νίκη απέναντι στην Ολύμπια επαναλαμβάνω αρνούμαι να την κατανοήσω γιατί δεν έχει καμία λογική.

Εκτός αν δεν έχουμε αντιληφθεί με βάση τα νέα δεδομένα ποιοι είμαστε, που είμαστε και που πατάμε!

Οπότε τότε μπορούμε σίγουρα με αυθαίρετο τρόπο να κάνουμε τους υπολογισμούς μας αδιαφορώντας για τον αντίπαλο.

Οι πράσινοι δεν κατάφεραν να πετύχουν νίκη πέρσι απέναντι στους Ιταλούς με καλύτερη ομάδα συγκριτικά με την φετινή, με πιο γεμάτο ρόστερ και την προγραμμάτιζαν για φέτος με την Αρμάνι πιο πλήρη όσο ποτέ άλλωστε τα τελευταία χρόνια και επιτέλους με ένα πραγματικό προπονητή ανεγνωρισμένης αξίας στον πάγκο της.

Γιατί δεν ξέρω πόσοι έχουν αντιληφθεί ή θέλουν να αντιληφθούν –γιατί πρέπει και να θέλεις –ότι δεν μιλάμε πια για την Αρμάνι του Πιανιτζιάνι και του Ρέπεσα, του Τσιντσιαρίνι και του Μπρούνο Τσερέλα, αλλά την Ολίμπια του Έτορε Μεσίνα του Σέρχιο Ροντρίγκεζ, του Μακ, του Νέντοβιτς, του Μίτσοφ, του Γκουντάιτις, του Σκόλα, του Ταρτσέφσκι, του Μπρούκς, του Ρόλ, του Ουάιτ, του Μπέρνς!

Θέλετε κι άλλους; Νομίζω φτάνουν!!!

Φτάνουν και περισσεύουν αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές και αποδείχθηκε μάλιστα ότι περισσεύουν γιατί χωρίς τρείς βασικούς (Μακ-Νέντοβιτς- Γκουντάιτις) καθάρισε το παιχνίδι!

Αν έπαιζαν κι αυτοί το πιθανότερο ήταν το παιχνίδι να περνούσε στην ιστορία χωρίς την δραματική εξέλιξη των τελευταίων δευτερολέπτων της τέταρτης περιόδου.

Τηρουμένων λοιπόν των αναλογιών οι πράσινοι μια χαρά στάθηκαν απέναντι στην Αρμάνι μια χαρά προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την συγκυρία.

Όσο για τις αναλογίες αυτές έχουν να κάνουν αποκλειστικά με τα ρόστερ.

Αυτές καθορίζουν πια τις δυνατότητες μια ομάδας αυτές διαμορφώνουν τον συσχετισμό δυνάμεων.

Απέναντι λοιπόν στα γεμάτα ρόστερ με παίκτες κλάσης, παίκτες προσωπικότητες που στην βραδιά τους έχουν την δυνατότητα και την ευχέρεια να διαλύσουν κάθε σύστημα και κάθε προπονητικό τρικ, απέναντι σε αθλητές ικανότατους να ερμηνεύσουν, στις περισσότερες σχεδόν θέσεις στο παρκέ, το σύγχρονο μπάσκετ του ενστίκτου, της ενέργειας και της ταχύτητας, εμείς πλέον αρκούμαστε ή περιοριζόμαστε αν θέλετε σε προβληματισμούς του τύπου αν ο Καλάθης είναι ωραίος ή μοιραίος, αν ο Ράις είναι καλύτερος του Λεκάβιτσιους, αν ο Φριντέτ είναι πολυβόλο ή απλό πιστόλι, αν ο Σπανούλης αντέχει ακόμα να βγάζει τα κάστανα από την φωτιά, αν σ΄αυτή την ηλικία θα ήταν προτιμότερο να παίζει άσος, αν η συμμετοχή του θα πρέπει να είναι για 10 ή για 20 λεπτά, αν ο Πρίντεζης παραμένει το καλύτερο 4αρι στην Ευρώπη, αν ο Τσέρι είναι παλτό ή φούτερ, αν ο Μπάλντουϊν κρύβει μέσα του ένα ή και περισσότερους παικταράδες σαν τις μπαμπούσκες, αν ο Ρούμπιτ αξίζει στον Ολυμπιακό ή του πρέπει το Λαύριο, σκέψεις αδιέξοδες χωρίς τελειωμό, μακριά από το μπάσκετ του σήμερα, μακριά από την ουσία, φόβοι που αγαπήσαμε πάλι, όπως τραγουδούσαν κάποτε οι Τρύπες!

Γιατί η ουσία είναι ότι τα ρόστερ μας έμειναν γυμνά, ΕΛΛΕΙΨΗ χρημάτων, ότι οι παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά και στις δυο ελληνικές ομάδες με δυσκολία φτιάχνουν αξιόλογη και ανταγωνιστική πεντάδα.

Γιατί πολλοί βλέπουν αλλά λίγοι καταλαβαίνουν ότι στην τελευταία επίθεση στην Γαλλία ο Τόμας «τρακάρει» στις περιστροφές πάνω στον Φριντέτ και χαλάει το κόλπο με αποτέλεσμα ο Καλάθης να μην έχει λύσεις.

Γιατί αν υπήρχαν και άλλοι επιπέδου Καλάθη θα φώναζαν παρόν παίρνοντας την ευθύνη, καθ’ όλη την διάρκεια του παιχνιδιού κι όχι μόνο στις τελευταίες του αναπνοές , ανεξάρτητα από το πινακάκι του κόουτς και έτσι δεν θα αναγκαζόταν αυτός έχοντας 32 λεπτά στα πόδια του και ένα Παγκόσμιο στην πλάτη του προίκα να τελειώνει τις φάσεις καθιστώντας τον έτσι κι αλλιώς προβλέψιμο Παναθηναϊκό ακόμα πιο προβλέψιμο.

Ούτε φυσικά στον Ολυμπιακό αν η ποιότητα εκφραζόταν σε ονόματα και επίθετα άλλα εκτός από αυτά του Σπανούλη του Πρίντεζη κα του Μιλουτίνοφ δεν θα βλέπαμε αυτούς να επιδιώκουν την υπέρβαση μέχρι τελικής πτώσεως.

Τέλος αν υπήρχαν παράγοντες με αντίληψη να αντιληφθούν έγκαιρα ότι είναι πρακτικά αδύνατον επ’ άπειρον δυο ΚΑΕ να ανταγωνιστούν σε επίπεδο πρωτιάς συλλόγους ,δηλαδή ολόκληρους οργανισμούς, τότε ενδεχομένως θα είχαμε ένα σωστότερο προγραμματισμό και σίγουρα περισσότερες ελπίδες για το αύριο.

Κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες όμως το σήμερα εμφανίζεται αποκαρδιωτικό το δε αύριο γκρίζο και αδιόρατο!

Καιρός να το συνειδητοποιήσουμε επιτέλους. Ο κύκλος έκλεισε! Τελείωσε η ακριβή ζωή, οι πολυτέλειες, τα fancy restaurant .

Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να περάσεις καλά!

Πάρε ένα βραστό από την καντίνα άνοιξε μια μπύρα και απόλαυσε το μπασκετάκι γιατί παίζουν και οι άλλοι!

Η ζωή αξίζει να την ζεις μόνο αν χαίρεσαι μ’ αυτά που έχεις! Υπάρχουν σοβαρότερα θέματα για να σε προβληματίσουν και σοβαρότερα πεδία για να αγωνιστείς για το δίκιο σου!