Το… λαμπάκι της «επίσημης ξεγραμμένης»! (pics)

Το ταξίδι στη Φινλανδία για το 40ο Eurobasket ήταν γεμάτο σασπένς. Ήταν που ήταν στραβό το κλίμα στην προετοιμασία της Εθνικής ομάδας, με τις αναταράξεις που προκάλεσε η έκβαση και οι χειρισμοί της υπόθεσης Αντετοκούνμπο, το πολύ καθυστερημένο plan b και τις «σφαλιάρες» μεταξύ Μπουρούση-Παππά στο ξενοδοχείο, το ‘φαγε και ο γάϊδαρος με τις τρεις απανωτές ήττες και κυρίως την κακή εικόνα που εξέπληξε αρνητικά, όχι μονάχα το πανελλήνιο, αλλά ακόμη και τους ξένους ουδέτερους παρατηρητές.

Αναλύσαμε όμως, στο προηγούμενο blog ότι έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα κλήθηκε να μπει στην μάχη της διοργάνωσης, όντας πίσω σε ρυθμό και αυτοματισμούς, σχεδόν 3 εβδομάδες σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες ομάδες. Αυτό λοιπόν, που ξένισε την πλειοψηφία του κόσμου και προκάλεσε την καλοπροαίρετη κριτική, δεν ήταν τόσο οι ήττες καθεαυτές, όσο η έλλειψη αντίδρασης, η εν γένει παθητικότητα και η συνολικά κακή εικόνα. Για τα δεδομένα της Εθνικής Ελλάδας πάντα και με την υποσημείωση ότι η «γαλανόλευκη» είναι η ομάδα με την οποία ταυτίζονται όλοι οι Έλληνες, που μοιραία την αποθεώνουν στις νίκες και την απαξιώνουν στις ήττες.

Κάπως έτσι φτάσαμε στην διαδικασία του do or die παιχνιδιού με την Πολωνία. Και σαν να μην έφτανε μάλιστα το αγωνιστικό χάλι μας, ήρθε και η δημόσια λεκτική αντιπαράθεση του Ιωάννη (Παπαπέτρου) με τον Θανάση (Αντετοκούνμπο), μετά από μία ατυχή-δήλωση του δεύτερου, ο οποίος όμως, έβγαλε πόνο και ψυχή και σε καμία περίπτωση δεν ήθελε να δυναμιτίσει το κλίμα ή να βγάλει στη σέντρα κάποιους συμπαίκτες του. Όπως ενδεχομένως κακώς, να θεωρήθηκε από μία – όχι μικρή υποθέτω – μερίδα της κοινής γνώμης.

Αυτό το περιστατικό, λοιπόν, σε συνδυασμό με την «αφύπνιση» του εγωισμού της ομάδας ως συνόλου, αλλά και του καθενός παίκτη ξεχωριστά, ήταν η αφορμή για την ολική επαναφορά της ομάδας. Η αυστηρή κριτική που έγινε από τα μέσα ενημέρωσης – καλοπιστη επί το πλείστον, αν απομονώσουμε ορισμένες εξαιρέσεις – λειτούργησε θετικά στην ψυχολογία των παικτών. Η παρέμβαση του Πρίντεζη έσβησε άμεσα τη «φωτιά», που προς στιγμήν πήγε φουντώσει στο πούλμαν, ενώ η ομιλία του Μπουρούση στο ξενοδοχείο εξασφάλισε μία ενότητα, που έγινε ορατή δια γυμνού οφθαλμού από το ζέσταμα, όταν ο ένας διεθνής ενθάρρυνε συνεχώς τον άλλον, λίγο πριν το πρώτο νοκ-άουτ ματς.

Όλα αυτά τα παραπάνω ενεργοποίησαν τα «λαμπάκια» των Ελλήνων παικτών, που έδειξαν ότι έχουν φιλότιμο και παρά τα όποια αγωνιστικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ομάδα, θύμωσαν κι έβγαλαν πάθος, νεύρο και αντίδραση. Η δουλειά όμως, δεν ολοκληρώθηκε μόνο στον ψυχολογικό τομέα, που δεν παύει να είναι νευραλγικός και να έχει τεράστια επιρροή στην εικόνα μέσα στο γήπεδο.

Όλες αυτές τις μέρες, η προσπάθεια που έχει γίνει από τον Κώστα Μίσσα και το επιτελείο του για να καλυφθούν και να «κουκουλωθούν» οι αδυναμίες της ομάδας στην αντιμετώπιση του pick’n’roll, αλλά και να ηρεμήσουν οι παίκτες για να πλησιάσουν στα standards του μπάσκετ που ξέρουν, είναι κάτι περισσότερο από συγκλονιστική.

Οι συνεχείς αλλαγές στην θέση του σέντερ (ο χρόνος μοιράστηκε στους τρεις ψηλούς) ύψωσαν οχυρό στην ρακέτα όταν ήταν μέσα στο παρκέ ο Παπαγιάννης (με τον οποίο είχαμε +26), βελτίωσαν την κίνηση και το hedge-out όσο έπαιξε ο Αγραβάνης και έδωσαν επιθετικές λύσεις με τον Μπουρούση (10π. & 6ρ. σε 13’), κρύβοντας σε έναν ικανοποιητικό βαθμό την εγγενή αδυναμία μας, απέναντι στις περισσότερες ομάδες.

Επιπροσθέτως, ο ομοσπονδιακός τεχνικός έκλεισε το rotation και χρησιμοποίησε για περισσότερο από 30 λεπτά, τους υπόλοιπους τέσσερις παίκτες της βασικής πεντάδας. Το δίδυμο Σλούκα (26π., 4ρ. & 3ασ. με 5/6 τριπ.)-Καλάθη (24π. & 10ασ. με 4/7 τριπ.) έκανε ατομικό ρεκόρ πόντων με τη φανέλα της Εθνικής ομάδας, συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον, ο Πρίντεζης (12π. & 6ρ.) έδωσε ό,τι είχε και δεν του δόθηκαν τουλάχιστον τρία κραυγαλέα φάουλ κάτω από το καλάθι, ενώ ο Παπανικολάου (8π., 6ρ., 2ασ. & 2κοψ. με 3/4 σουτ) που έβγαλε το ματς με γυρισμένο πόδι, έπαιξε άμυνα για σεμινάριο και ίσως θα έπρεπε να πάρει περισσότερες προσπάθειες.

Και οι υπόλοιποι (Παππάς, Παπαπέτρου, Αντετοκούνμπο και Μάντζαρης), όμως, όσο βρέθηκαν στον αγωνιστικό χώρο ήταν θετικοί και όσο ήταν στον πάγκο πεταγόντουσαν συνεχώς σαν ελατήρια, για να στηρίξουν τους συμπαίκτες τους. Πέρα από την πρόκριση στους “16”, μέσω της 4^ης θέσης, και την 100η ελληνική νίκη σε Eurobasket, το +18 (95-77) επί της Πολωνίας (καμία ομάδα του ομίλου δεν τη νίκησε περισσότερο από 10 πόντους), έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία για την «επίσημη αγαπημένη».

Ήταν μία νίκη που επανέφερε το χαμόγελο στις τάξεις των διεθνών, την όρεξη για πλάκα κι αυτοσαρκασμό. Πέρα από την τόνωση του μπασκετικού τους εγωισμού και της επιβεβαίωσής τους. Το μήνυμα που θα μπορούσε να γράψει κάποιος απ’ αυτούς στο πινακάκι των αποδυτηρίων, είναι «η επίσημη ξεγραμμένη ξαναχτυπά!»… Αν είναι να τους πορώσουμε κι άλλο ενόψει του σαββατιάτικου (09/09, 21.30) «τελικού» με τη Λιθουανία, παρακαλώ να γραφτούν μερικά ακόμη «πονήματα» για τις κάκιστες των σχέσεων, για τους παίκτες-φαντάσματα και για τον… μυρωδιά Μίσσα και τους συνεργάτες του!

Α και που ‘στε… Την ΕΟΚ αφήστε τη ήσυχη… Ούτως ή άλλως χειρότερα να «παίξει» δε γίνεται! Κάποιο «πουλάκι» μάλιστα «τιτίβισε» στο διαδίκτυο την ατάκα που ψέλλισε ο αξιωματούχος της ομοσπονδίας, οταν «τα άκουγε χοντρά» από μερίδα Ελλήνων φιλάθλων, μετά την ήττα από τη Φινλανδία. Δεν θέλετε να ξέρετε τι ακριβώς τι είπε… Πάνω που το άλλοθι ήταν έτοιμο, ήρθε η απάντηση των παικτών. Ας ευχηθούμε να έχει και συνέχεια και όταν έρθει η ώρα, θα τα ξαναπούμε…