Ο Κώστας Εζόμο, είναι ένα παιδί που εκτός από τη θέση του στα παρκέ (έχει αγωνιστεί για ομάδες όπως ο Παναρκαδικός, το Παγκράτι, η Κύμη και ο Απόλλων Πάτρας) έχει κερδίσει και μια θέση στην καρδιά του καθενός που θέλει να λέγεται άνθρωπος.

Ο Κώστας γεννήθηκε στην Ελλάδα και μεγάλωσε στο Σχηματάρι. Η μητέρα του Ελληνίδα κι ο μπαμπάς του Νιγηριανός, που άφησε τη χώρα του για να έρθει στην Ελλάδα το 1978 όταν ακόμη ήταν 21 ετών. Μαζί του κι ένας φίλος του, ο Βίκτορ Εντιαγκμπόνια.

Οι γονείς του Κώστα, λοιπόν, είχαν φροντιστήριο ξένων γλωσσών στην περιοχή. Ο Βίκτορ, έπρεπε να βγάζει τα προς το ζην δουλεύοντας ως πλανόδιος πωλητής. Μέχρι και τα 62 του χρόνια αυτό είχε μάθει να κάνει. Αυτό έκανε. Την Τετάρτη 5/5 δηλώθηκε η εξαφάνισή του και μέσω των social media του Εζόμο κι άλλων πολλών φίλων του με χιλιάδες followers, τελικά, ο Βίκτορ βρέθηκε. Όμως τα μαντάτα δεν ήταν ευχάριστα. Ο Κώστας αναγνώρισε τη σορό του στο Ασκληπιείο της Βούλας.

«Δούλευε ως πλανόδιος πωλητής και πήγαινε Κάρπαθο, Κάσσο και Καστελόριζο τα καλοκαίρια», μας λέει ο Κώστας, ο οποίος στη συνέχεια θα σταθεί σε μια τρομερά συγκινητική κίνηση από τους κατοίκους της Κάσσου και εξηγεί:

«Όταν κοινοποίησα πως ο Βίκτορ βρέθηκε νεκρός, τα μηνύματα που έλαβα από φίλους του ήταν πάρα πολλά. "Τί έπαθε ο Βίκτορ μας;", με ρωτούσαν πολλά παιδιά. Ενιωθα τη στεναχώρια που ένιωθαν για έναν δικό τους άνθρωπο. Επαθαν σοκ, η συμπεριφορά τους ήταν σαν να πέθανε ο πατέρας τους. Εκείνοι, λοιπόν, μου είπαν ότι θα καλύψουν τα έξοδα μεταφοράς και κηδείας του ώστε να ταφεί στην Κάσσο.

Επικοινώνησα με τους συγγενείς του στη Νιγηρία, γιατί εδώ ο Βίκτορ δεν είχε κανέναν. Φυσικά, οι άνθρωποι δέχτηκαν να ταφεί στο νησί. Εξάλλου, τόσα χρόνια είχε πάει στην πατρίδα του μόνο για λίγες μέρες.

Θέλω να σταθώ και να ευχαριστήσω και την τεράστια βοήθεια που είχαμε από την ΜΚΟ Generation 2, που ασχολείται με τα δικαιώματα μεταναστών. Πραγματικά, μας βοήθησαν πάρα πολύ.

Τα παιδιά της Κάσσου, είναι η απάντηση στη Χρυσή Αυγή. Είναι η απάντηση σε όσους δεν πιστεύουν ότι οι άνθρωποι είναι όλοι ίσοι».

Εσύ έχεις δεχτεί κάποιο είδους ρατσισμού;

«Εγώ προσωπικά δεν έχω δεχτεί ή τουλάχιστον δεν το έχω εκλάβει έτσι. Μεγάλωσα σε μια κοινωνία ως το μόνο μαύρο παιδί, στο Σχηματάρι. Οι άνθρωποι εκεί ήταν πολύ φιλικοί μαζί μου, όπως είναι και σήμερα.

Ο ρατσισμός είναι περισσότερο οικονομικός κι όχι φυλετικός. Στα μάτια κάποιων ο Greek Freak δεν είναι μαύρος, για παράδειγμα. Αν δεν έπαιζα μπάσκετ και αν πουλούσα και 'γω πράγματα στο δρόμο μπορεί να ήταν διαφορετικά τα πράγματα».

Ο μπαμπάς τί σου έχει πει; Έχει δεχτεί ρατσισμό;

«Σίγουρα είχε δεχτεί. Το πιο αστείο ήταν όταν πήγε στην τράπεζα να καταθέσει ένα αρκετά μεγάλο ποσό και κάλεσαν την Αστυνομία. Νόμιζαν ότι τα έκλεψε. Τον ρωτούσαν που βρήκε τα χρήματα. Αυτό συνέβη το 1995 αν δεν κάνω λάθος. Να τονίσω εδώ ότι ο μπαμπάς μου είχε πάει στρατό στην Ελλάδα, ελληνική ταυτότητα.

Θέλω να πιστεύω ότι θα σταματήσουμε να χρειαζόμαστε τα παραδείγματα της Κάσσου για ζούμε επιτέλους σε μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις».

Για τον Βίκτορ...