Η Βασιλική Τρουφάκου έχει καταφέρει να κερδίσει τον σεβασμό και την εκτίμηση του κοινού. Ηθοποιός με πολλές δυνατότητες και με εμπειρία σε όλους τους χώρους έκφρασης των ηθοποιών. Στο θέατρο την είδαμε, μεταξύ άλλων, σε έργα των Ίψεν, Αριστοφάνη, Καραγάτση. Στον κινηματογράφο ξεχωρίζει η ερμηνεία της στην ταινία “Ουζερί Τσιτσάνης” (σκηνοθεσία Μανούσος Μανουσάκης). Γι’ αυτήν βραβεύτηκε από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου. Όσο για την τηλεόραση έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές σειρές, κυρίως κωμωδίες. Φέτος μετέχει στο σίριαλ “Παρουσιάστε”, στον ΑΝΤ1. Δέχτηκε να μας μιλήσει για την επίδραση της πανδημίας στο επάγγελμα της, για τη στάση του κράτους απέναντι στους ηθοποιούς… Φυσικά τοποθετείται για το ζήτημα της σεξουαλικής παρενόχλησης-κακοποίησης στον επαγγελματικό της χώρο. Την ευχαριστούμε πολύ.

Πώς είναι να εργάζεστε ως ηθοποιός εν μέσω πανδημίας;

Όσοι εργαζόμαστε αυτή την περίοδο αισθανόμαστε τυχεροί. Βέβαια, δεν μπορώ να πω εύκολα τη λέξη “τυχεροί” γιατί συμβαίνει το αυτονόητο. Κάνουμε τη δουλειά μας υπό κάποιες συνθήκες, τηρώντας τα υγειονομικά μέτρα Σε άλλες χώρες ωστόσο, στην Κύπρο για παράδειγμα, τα θέατρα είναι ανοιχτά, με τους απαραίτητους περιορισμούς φυσικά.

Εδώ όλα κλειστά

Ναι. Δεν υπάρχει οικονομική μέριμνα αλλά ούτε και σκέψη πώς θα ζήσουν οι άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου.

Εκτός από τηλεόραση δεν γίνεται τίποτε άλλο; Κινηματογράφος;

Νομίζω γίνονται κάποιες παραγωγές.

Πώς θα μπορούσε το Υπουργείο Πολιτισμού να βοηθήσει τον κλάδο σας; Θα ήταν ένας τρόπος να ανοίξουν τα θέατρα τηρώντας τα μέτρα;

Θα πω κάτι που έχει ειπωθεί ξανά. Στα θέατρα δεν βρέθηκε –ποτέ- ούτε ένα κρούσμα. Είναι αδύνατον άλλωστε. Μπαίνεις με σειρά, βγαίνεις με σειρά, δεν μιλάς για να εκτοξεύονται σωματίδια… Είναι αδύνατον να κολλήσεις. Αν στο μέλλον υπάρξει πρωτόκολλο αντιμετώπισης πανδημιών, χτύπα ξύλο (γέλια), λόγω της συμπεριφοράς μας στον πλανήτη, πιστεύω ότι τα θέατρα δεν θα κλείνουν ποτέ.

Η στάση των κρατικών αρχών οφείλεται σε άγνοια ή αδιαφορία;

Θεωρώ ότι δεν σχετίζονται -κανείς απ’ αυτούς δεν σχετίζεται- με τον πολιτισμό, δεν έχουν σχέση μ’ αυτόν. Στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη ο πολιτισμός είναι σημαντικός. Δεν είναι απλώς ένα κοσμικό γεγονός το θέατρο: να πάνε πρόσωπα της πολιτικής σκηνής, εθιμοτυπικά, για να βγάλουν φωτογραφίες με τους ηθοποιούς και τους συντελεστές.

Νιώθω πως δεν κατανοούν τι ευεργεσία έχει όλο αυτό στην ψυχή μας, πώς επικοινωνούν οι άνθρωποι μέσα απ’ αυτό. Υπάρχει η αντίληψη ότι κόβοντας χρήματα από τον πολιτισμό έχεις κόψει τα περιττά έξοδα, ενώ δεν είναι έτσι. Το θέατρο είναι ασφαλέστατη και σημαντική κατάσταση για τον άνθρωπο. Μιλούσα με συνάδελφο και σκεφτόμασταν πόσο ωραίο θα ήταν να έχεις άδεια μετακίνησης μόνο για το θέατρο. Αν χωράει 200 άτομα και τώρα με τους περιορισμούς 60, να πάνε 60 άνθρωποι με το χαρτί μετακίνησης. Το ίδιο και στο σινεμά. Είναι τρόπος αποσυμπίεσης, σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις.

Κλείνουμε ένα χρόνο από την πανδημία. Οι καλλιτέχνες βγήκαν μπροστά, διαμαρτυρήθηκαν, κινητοποιήθηκαν, προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή με την πολιτική ηγεσία. Όλο αυτό πήγε χαμένο;

Είμαστε παρατημένοι από την πολιτεία. Το επάγγελμα μας είναι εποχικό και ως εκ τούτου δικαιούμαστε κάποιο επίδομα. Η συνάδελφος Κλέλια Ρένεση έλεγε ότι στη Γαλλία με 40-50 ένσημα δικαιούσαι μισθό να ζήσεις. Εκεί υπάρχει αντίληψη του τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός. Δεν είμαι ηθοποιός επειδή μου αρέσει να ντύνομαι και να βάφομαι. Κάνω μια δουλειά για να ζήσω, για να υπάρξω. Εδώ δίνουν μια χρηματική ελεημοσύνη και πάλι καλά που την παίρνεις. Αν δεν την πάρεις πρέπει να έχεις βοήθεια από το σπίτι σου. Αισθάνομαι ότι αυτή είναι η νοοτροπία που κυριαρχεί στη χώρα μας.

Σας βρίσκει σύμφωνη η παραγωγή παραστάσεων για διαδικτυακή παρακολούθηση, για θέαση μέσω live streaming, on demand;

Είναι μεγάλο το θέμα. Το θέατρο προσπαθεί να προσαρμοστεί. Δεν ξέρω τι δημιουργείται μέσα απ’ αυτό.

Είναι λύση ανάγκης;

Ναι. Όλοι λένε ότι ήρθε για να μείνει. Δεν ξέρω… Είναι κάτι άλλο πάντως αυτό που μεταλαμβάνουν οι άνθρωποι πηγαίνοντας στο θέατρο. Εντάξει ικανοποιείται η ανάγκη όσων δεν θα μπορούσαν να έρθουν στο θέατρο για οποιοδήποτε λόγο. Το κρατάς αυτό, αλλά δεν ξέρω πώς διαμορφώνεται το τοπίο. Σίγουρα πρέπει να οριοθετηθεί όλο αυτό, να πληρώνονται οι ηθοποιοί…

Τι θα αφήσει η πανδημία στον χώρο σας; Πόσο κακό θα κάνει;

Δεν ξέρω πότε θα επιστρέψουν οι άνθρωποι στις αίθουσες. Εγώ πέρυσι εργαζόμουν εφτά ημέρες. Στο “Πόλεμος και Ειρήνη” στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και στον “Γιούγκερμαν” στο θέατρο Πορεία. Ξαφνικά οι αίθουσες άρχισαν να αδειάζουν και στο τέλος χειροκροτούσαμε τους θεατές. Θέλω να είναι αχαρτογράφητο ακόμα. Είμαι αισιόδοξη πάντως και νομίζω ότι ο κόσμος θέλει γρήγορα να αναλάβει ξανά τη ζωή του, χωρίς άδειες μετακίνησης…

Ας πάμε και στο θέμα των ημερών. Ποια πιστεύετε ότι είναι η αιτία των όσων καταγγέλλονται; Έχει να κάνει με τον χαρακτήρα των καταγγελλόμενων; Έχει να κάνει με τον πατριαρχικό χαρακτήρα της κοινωνίας;

Είναι χρόνια η ασυδοσία, το απόστημα είναι μεγάλο και τώρα σκάει. Νομίζω ότι έχει να κάνει με την προκατάληψη του τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός. Υπήρχαν πολλές γκρίζες ζώνες. Είναι άλλο πράγματα το φλερτ και η ελευθερία στην έκφραση και άλλο η πίεση ή να σου προκαλεί σωματικές και ψυχολογικές βλάβες μια συνεργασία… Υπάρχει ολόκληρη μυθολογία στον κόσμο των ηθοποιών, λάθος σκέψεις που έλεγαν μέχρι πρότινος Δεν είναι παρενόχληση, είναι ερωτισμός, δεν είναι κακοποίηση, είναι πάθος. Τώρα γεννιούνται τα όρια.

Είναι ευκαιρία να ξεκαθαρίσει η κατάσταση;

Ναι. Ως ηθοποιοί είμαστε πιο ευάλωτοι στην παρενόχληση, την κακοποίηση. Υπάρχει η εγγύτητα, παίζουμε με τα κορμιά μας, τις φαντασιώσεις μας… Με αφορμή το θέατρο πιστεύω ότι θα γίνει ξεκαθάρισμα γενικά. Πρέπει να υπάρχει σεβασμός στη δουλειά του άλλου και ορισμένες συμπεριφορές να μπουν στο χρονοντούλαπο.

Διάβασα συνέντευξη του κ. Μπέζου που έλεγε ότι “φταίμε γιατί δεν μιλάγαμε”

Ισχύει, όπως και το ότι δεν ήταν ο καιρός. Λέγονταν πράγματα και περνούσαν στα ψιλά. Ακόμη και τώρα βλέπεις τι αντίσταση υπάρχει και μιλάμε για παιδιά 15 χρονών. Βγαίνουν και λένε μα τι ήθελε 15 χρονών παιδί στο σπίτι του τάδε. Ας δώσω όμως και μια άλλη διάσταση. Εγώ μένω σε μια δουλειά για χίλιους λόγους. Παραδείγματος χάριν λόγω οικονομικής ανάγκης ή έχω φιλοδοξία για κάποια συγκεκριμένη συνεργασία και θέλω να τη βάλω στο βιογραφικό μου και εμπιστεύομαι κάποιον άνθρωπο γι’ αυτό. Πρέπει να με κακοποιήσει ο άλλος; Λένε Ναι, αλλά θα μπορούσε να φύγει, να μην πάει. Εγώ μπορεί να έχω ανάγκη τα χρήματα, μπορεί να το θέλω να μείνω σε μια δουλειά, χίλια δυο… Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για κακοποιητικές συμπεριφορές, δεν επιτρέπεται να ξεπεράσει ο άλλος τα όρια, αυτά είναι ελεεινά. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει ακόμη αντίσταση. Πρέπει να εκπαιδευτούμε ως κοινωνία, να πάψουμε να έχουμε μεσαιωνικά ένστικτα, σκοταδιστικά. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να βιάσει, να κακοποιήσει…

Είστε αισιόδοξη ότι θα σταματήσει όλο αυτό;

Δύσκολα σταματάει. Το ανθρώπινο ον έχει και την παραβατική συμπεριφορά μαζί μ’ όλα. Σημασία έχει να λύνονται γρήγορα αυτά τα ζητήματα, να απομονώνονται οι δράστες, να βοηθιούνται τα θύματα.

Αυτή τη στιγμή παίζετε στο σίριαλ “Παρουσιάστε”, στον ΑΝΤ1. Έχετε παίξει σε πολλές τηλεοπτικές κωμωδίες. Είναι πιο εύκολο είδος για σας;

Δεν μου φαίνεται πιο εύκολο. Για κάποιο λόγο στην τηλεόραση την έχω προτιμήσει την κωμωδία επειδή είναι γρήγοροι οι ρυθμοί του γυρίσματος και θεωρώ ότι μπορώ να την υπηρετήσω καλύτερα.

Σας ταιριάζουν οι ρυθμοί της

Νομίζω ναι. Θέλω το επόμενο βήμα, μετά το “Παρουσιάστε”, να είναι κάτι διαφορετικό.