Πώς ο Aρης «γοήτευσε» τον Μητρογκόλ! (pics)
Η βόμβα πυροδοτήθηκε, η ακτινοβολία «φώτισε» το μήκος και πλάτος της ποδοσφαιρικής Ευρώπης και στην πράξη αποδείχθηκε το περιβόητο… ποτέ μη λες ποτέ. Γιατί η ζωή είναι απρόβλεπτη κι αυτό που προβάλλονταν ως ανυπόστατο σενάριο – πριν από λίγους μήνες – τελικώς έγινε πραγματικότητα. Ο Θόδωρος Καρυπίδης βαδίζει στον δικό του δρόμο, συνήθως κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση και σπανίως συμβιβάζεται με τον όρο «ακατόρθωτο». Από το περασμένο καλοκαίρι, ήταν ο μοναδικός που πίστεψε στην περίπτωση του Κώστα Μήτρογλου, τότε άρχισε η διαδικασία διοχέτευσης μικρών ποσοτήτων πυρίτιδας. Ρεαλιστικές πιθανότητες συνεργασίας δεν υπήρχαν, το γνώριζε και ο ίδιος. Όπως ήξερε όλα τα δεδομένα της υπόθεσης του ποδοσφαιριστή, τον παραγκωνισμό του στη Μαρσέιγ, ό,τι είχε πάψει να νιώθει καλά στην γαλλική ομάδα.
Η ΖΩΗ ΣΤΗ ΜΑΣΣΑΛΙΑ
Η Μασσαλία είναι αυθεντικός ποδοσφαιρικός τόπος όπου η πλειοψηφία των πολιτών διοχετεύει την ενέργειά του σε ατέρμονες συζητήσεις για τη Μαρσέιγ. Αυτή (δικαίως) θεωρείται η μεγαλύτερη γαλλική ομάδα κι ας έχουν περάσει μια ντουζίνα χρόνια από την τελευταία φορά που κατέκτησε τον τίτλο. Παραμένει το μοναδικό γαλλικό club που κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών (1993). Το πρόβλημα της αγγίζει κάθε γωνιά της πόλης, αφορά τους πάντες, γι’ αυτό η πίεση χαρακτηρίζεται ασφυκτική και γίνεται ακόμη εντονότερη από τη στιγμή που (συχνά πυκνά) τοποθετούνται σπουδαίες προσωπικότητες που φόρεσαν τη φανέλα της ομάδας. Ακόμη κι αν ζουν χιλιάδες χιλιόμετρα από την παραθαλάσσια πόλη της Νότιας Γαλλίας.
Η πίεση αυξήθηκε με την αλλαγή στο ιδιοκτησιακού καθεστώτος και την εμπλοκή Αμερικανών επενδυτών (σ. σ. αυτό έγινε το 2016). Το όνειρο της επιστροφής άρχισε να ζωντανεύει κι επειδή ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται, οι φίλοι της Μαρσέιγ φαντάστηκαν τη μετακόμιση της 11αδας της Εθνικής Γαλλίας στη Μασσαλία. Περίμεναν επιθετικό δίδυμο με Καρίμ Μπενζεμά, Ολιβιέ Ζιρού. Γι’ αυτό χρειάστηκαν χρόνο για να συμβιβαστούν με την επιλογή του Κώστα Μήτρογλου. Η απόφαση ανήκε στον τότε προπονητή της Μαρσέιγ, Ρούντι Γκαρθία. Ο Ισπανός ξόδεψε τον… χρόνο ομιλίας του για να πείσει τον Έλληνα επιθετικό. Ο δε γαλλικός σύλλογος απέκτησε το 50% των δικαιωμάτων του έναντι 15 εκατομμυρίων ευρώ και το αγωνιστικό σχέδιο προέβλεπε να παίζει δυάδα στην επίθεση με τον Ζερμέν, στην πράξη όμως, αυτό δεν έγινε ποτέ.
Ο Μήτρογλου ταίριαξε με την ιδιοσυγκρασία του συλλόγου, βρήκε τον τρόπο διαχείρισης της πίεσης γιατί έκανε τη δουλειά που οφείλει να κάνει ένας επιθετικός. Τα 13 γκολ σε σύνολο 30 αγώνων ήταν καλή επίδοση. Η Μαρσέιγ αγωνίστηκε στον τελικό του Europa League όπου ηττήθηκε από την Ατλέτικο Μαδρίτης, αλλά δεν ανησύχησε τη Παρί Σεν Ζερμέν στην κούρσα του τίτλου. Η δεύτερη χρονιά εξελίχθηκε διαφορετικά, απέδειξε ότι η δομή του αγωνιστικού πλάνου δεν ήταν ισχυρή και η απόφαση απόδρασης από μια προβληματική κατάσταση ανήκε στον ίδιο τον Έλληνα επιθετικό. Τόσο στη Γαλατάσαραϊ όσο και στην Αϊτχόφεν που ακολούθησε, ο Μήτρογλου δεν βρήκε αυτό που αναζητούσε. Ειδικά στην ολλανδική ομάδα, η εξήγηση του sport director ήταν τίμια, αλλά και εξόχως αρνητική. Στόχος της Αϊτχόφεν είναι η ανάπτυξη της παραγωγικής διαδικασίας, η δημιουργία project και οι πωλήσεις παικτών, οπότε προτεραιότητα έχουν τα τέκνα της ποδοσφαιρικής ακαδημίας του συλλόγου.
ΤΟ UNFAIR ΤΟΥ ΒΙΛΑΣ ΜΠΟΑΣ
Οι οριζόντιες αποφάσεις συνήθως είναι άδικες, το γνωρίζει κι αυτός που τις λαμβάνει, γι’ αυτό δεν ήχησε παράξενα στ’ αυτιά του Βίλας Μπόας αυτό που του είπε ο Κώστας Μήτρογλου. Δηλαδή, ότι είναι ο μοναδικός Πορτογάλος που δεν τον αγάπησε. Η ειλικρίνεια σε βαθμό αφέλειας του νυν προπονητή της Μαρσέιγ χτύπησε άσχημα καθώς τον περασμένο Αύγουστο ξεκαθάρισε ότι δεν είχε την πρόθεση παροχής ούτε μία ευκαιρίας στον Κώστα Μήτρογλου. Οι υποστηρικτές του τελευταίου γκρίνιαξαν, οι συμπαίκτες του στη Μαρσέιγ απόρησαν και ο ίδιος συμβιβάστηκε. Το αποτέλεσμα δεν δικαίωσε τον Βίλας Μπόας διότι η Μαρσέιγ εκτροχιάστηκε από την κούρσα διεκδίκησης του τίτλου απέχοντας 13 βαθμούς από την κορυφή και επτά από τη ζώνη των θέσεων που οδηγεί στην έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Το επικοινωνιακό και αγωνιστικό λάθος του Πορτογάλου τεχνικού συνέβαλε καταλυτικά στην ωρίμανση της σκέψης του Έλληνα επιθετικού και στην απόφαση οριστικής απόδρασης. Δεν είχε εξάλλου τίποτε να περιμένει. Οι 2-3 προπονήσεις με την ομάδα στη διάρκεια της εβδομάδας αλλά και οι υπόλοιπες με τους επίσης «κομμένους» παίκτες, απείχε παρασάγκας από αυτό που είχε φανταστεί.
Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ LA LIGA
Αυτή εμφανίστηκε στις αρχές του περασμένου Οκτώβρη καθώς η Θέλτα διατύπωσε σοβαρό ενδιαφέρον για την απόκτησή του υπό τη μορφή δανεισμού με optionαγοράς. Ο Μήτρογλου ένιωσε ότι το ισπανικό Πρωτάθλημα δεν ταίριαζε στα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του γι’ αυτόν τον λόγο το deal δεν έγινε ποτέ. Γι’ αυτό εξάλλου δεν πήγε στην Ουέσκα παρά την καθημερινή πλύση εγκεφάλου που του έκανε ο επιστήθιος φίλος του, Δημήτρης Σιόβας. Έως και την παραμονή επικύρωσης της συμφωνίας του με τον Άρη, ο διεθνής κεντρικός αμυντικός δεν σταμάτησε να τον πιέζει, αλλά ο 32χρονος φορ είχε πάρει την απόφαση. Για την ακρίβεια, καθώς ο Σιόβας επικοινωνούσε μαζί του με απώτερο σκοπό να τον πείσει για λογαριασμό της Ουέσκα, ο Μήτρογλου έβλεπε αγώνες του Άρη!
ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΦΕΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ
Αυτή η άποψη είναι συζητήσιμη, είναι αλήθεια όμως ότι το κριτήριο των αποφάσεων του Κώστα Μήτρογλου δεν ήταν το εύρος ενός συμβολαίου. Αυτό απέδειξε με τον ερχομό του στη Θεσσαλονίκη. Στην αρχή, ζήτησε λίγο χρόνο να το σκεφτεί. Στην πραγματικότητα, ήθελε να δει. Στην αξιολόγηση της πρότασης του Άρη, πρωτεύον κριτήριο ήταν το αγωνιστικό και όχι το οικονομικό. Μπήκε σε διαδικασία παρακολούθησης της ομάδας από την αρχή του χρόνου, διαπίστωσε ότι διαθέτει ποιότητα και εκτίμησε ότι η φιλοσοφία του παιχνιδιού ταιριάζει στα δικά του χαρακτηριστικά. Προφανώς αντιλήφθηκε ότι το βασικό πρόβλημα της είναι το γκολ, ενδεχομένως να ένιωσε σχετικό κίνητρο. Κυρίως όμως, είδε προοπτική, αγωνιστικούς στόχους. Δεν του ταίριαζε να παίξει για μια ομάδα (σ. σ. Ουέσκα) η οποία παλεύει για την παραμονή της στην κατηγορία αλλά για έναν σύλλογο ο οποίος ονειρεύεται την κατάκτηση ενός τίτλου και στοχεύει στην ευρωπαϊκή έξοδο. Η απόφασή του ήταν καθαρά ποδοσφαιρική.
Σε διαφορετική περίπτωση θα είχε επιλέξει την προοπτική που του προσέφερε ο πρώην ομοσπονδιακός προπονητής Μίκαελ Σκίμπε. Ο Γερμανός τεχνικός τον ήθελε στην Αλ Αΐν, ήταν διατεθειμένος να του προσφέρει ηγεμονικό συμβόλαιο αλλά ο ίδιος ο παίκτης δεν μπήκε καν σε διαδικασία συζήτησης. Ομοίως και με πρόταση τουρκικής ομάδας δύο ημέρες πριν συμφωνήσει με τον Άρη.
Το ίδιο είχε κάνει και με το βασιλικό συμβόλαιο που του είχε προτείνει η Τιανγίν Κουανγιάν το 2017. Τότε, η κινέζικη ομάδα κάλυπτε τα 3/4 της ρήτρας του συμβολαίου του στην Μπενφίκα, για την ακρίβεια ήταν διατεθειμένη να καταβάλει σε μία δόση 45 εκατομμύρια ευρώ. Στον αθλητή πρόσφεραν 27 εκατομμύρια ευρώ για συμβόλαιο διάρκειας ενός χρόνου. Ήταν η εποχή που το ζεύγος Μήτρογλου περίμενε το πρώτο τους παιδί. Έτσι η προοπτική της Κίνας «έσβησε» εντός λίγων λεπτών, παρότι δέχθηκε πίεση από την Μπενφίκα για την αποδοχή της πρότασης.
ΤΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΜΗΤΡΟΓΛΟΥ;
Το απλό και ταυτοχρόνως δυσεύρετο. Να κάνει αυτό που αγαπά, να παίξει ποδόσφαιρο. Αυτό του λείπει. Πέρασαν δύο χρόνια από την τελευταία φορά που ένιωσε πολύτιμος σε μια ομάδα. Στο ίδιο διάστημα δεν είχε τη δυνατότητα απόδειξης της ηγετικής φυσιογνωμίας του και ο Άρης του την παρέχει σε μια συνεργασία όπου οι δύο πλευρές θα ενώσουν τις ανάγκες τους και μένει να φανεί το αποτέλεσμα.
