«Το Απέραντο Γαλάζιο μου έκανε δώρο την Ελλάδα»!

Η ταινία Απέραντο Γαλάζιο βγήκε το 1988 και έγινε παγκόσμια επιτυχία. Ο σπουδαίος Γάλλος σκηνοθέτης Λικ Μπεσόν, μέσα από την ιστορία δύο θρύλων της ελεύθερης κατάδυσης, παρουσίασε εκπληκτικά την Ελλάδα και την Αμοργό σε όλο τον κόσμο, σε μία ταινία – σταθμό για την προβολή της χώρας μας στο εξωτερικό. Οι εξαιρετικές εικόνες συνδέθηκαν υπέροχα με τη μουσική του Ερίκ Σερά και το αποτέλεσμα ήταν μαγικό. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ο Ζαν Μαρκ Μπαρ ως Ζακ Μαγιόλ, ο πασίγνωστος Ζαν Ρενό στο ρόλο του Εντσο Μαγιόρκα και η Ροζάνα Αρκέτ. Η ταινία αναφέρεται στον ανταγωνισμό των δύο θρύλων της ελεύθερης κατάδυσης, ξεκινά με την παιδική τους ηλικία στο νησί της Αμοργού του 1960, και ολοκληρώνεται με τον θάνατο τους στην Ταορμίνα στην Σικελία κατά την διάρκεια αγώνα κατάδυσης.

Το Απέραντο Γαλάζιο ή Le Grand Bleu που είναι ο γαλλικός τίτλος, έγινε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του γαλλικού κινηματογράφου και εκτόξευσε τη φήμη του πρωτοεμφανιζόμενου Ζαν Μαρκ Μπαρ. Ο Μπαρ που γεννήθηκε το 1960 στη Γερμανία, από Γαλλίδα μητέρα και Αμερικανό πατέρα, ουσιαστικά έκανε το κινηματογραφικό ντεμπούτο στο Απέραντο Γαλάζιο και από τότε είχε σημαντική πορεία, παίζοντας μάλιστα σε πολλές ταινίες του Νορβηγού Λαρς Φον Τρίερ.

Ο 57χρονος Μπαρ ήρθε στην Ελλάδα για την προβολή του ντοκιμαντέρ Dolphin Man του Λευτέρη Χαρίτου που παίζεται ήδη στις κινηματογραφικές αίθουσες και περιγράφει τη ζωή του Ζακ Μαγιόλ, του ήρωα δηλαδή που υποδύθηκε στο Απέραντο Γαλάζιο. Το gazzetta.gr συνάντησε τον Γάλλο ηθοποιό και έμεινε με τις καλύτερες εντυπώσεις από τη συνομιλία που είχε μαζί του. Ακομπλεξάριστος, χαλαρός, χαμογελαστός, σου έδινε την εικόνα ενός ανθρώπου που θέλεις σίγουρα να έχεις φίλο επειδή περνάς καλά μαζί του. Απαντώντας στις ερωτήσεις, ξεδίπλωσε τη φιλοσοφία που έχει για τη ζωή και τον κινηματογράφο αλλά και για την καθημερινότητα.

«Τώρα θα έρχομαι πιο συχνά στην Ελλάδα»

Επρεπε να περάσουν 30 χρόνια για να επιστρέψει στην Αμοργό ο Ζαν Μαρκ Μπαρ. Μετά τα γυρίσματα του φιλμ, πάτησε ξανά στο νησί το περασμένο καλοκαίρι για τον διεθνή αγώνα ελεύθερης κατάδυσης που έγινε για πρώτη φορά The Authentic Big Blue. Ο ίδιος μας εξήγησε τους λόγους της.., απουσίας του. «Η γυναίκα μου ήταν από τη Σερβία και για διακοπές πηγαίναμε στις Δαλματικές Ακτές και σε άλλα κοντινά μέρη, με αποτέλεσμα να ξεχάσω την Ελλάδα. Τώρα πλέον θα έρχομαι πιο συχνά, γιατί η σύντροφος μου είναι Ιταλίδα και είμαστε πιο κοντά», λέει και το πρόσωπο του φωτίζει από ένα μεγάλο χαμόγελο.

Για τον ίδιο, η Ελλάδα είναι κάτι ξεχωριστό. «Με το ντοκιμαντέρ ανανέωσα τη σχέση μου με την Ελλάδα και την Αμοργό και θυμήθηκα ότι η ταινία μου έδωσε ένα μεγάλο δώρο που είναι η χώρα σας και γι' αυτό είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος. Είχα την ευκαιρία να δημιουργήσω μία αληθινή σχέση με την Ελλάδα κι αυτό είναι κάτι που δεν το αλλάζω». Μιλώντας για το Απέραντο Γαλάζιο, τα μάτια του λάμπουν. Άλλωστε ήταν η ταινία που τον καθιέρωσε διεθνώς. «Το Απέραντο Γαλάζιο είχε τεράστια απήχηση παντού. Το κατάλαβα όταν ταξίδευα για την ταινία. Στην αρχή, όταν βγήκε η ταινία, δεν μπορούσα να κυκλοφορήσω στους δρόμους. Το κοινό είχε τεράστιο πάθος για το Απέραντο Γαλάζιο, αλλά εγώ επειδή είμαι ηθοποιός προσπαθούσα πάντα να τους ηρεμήσω και επιχειρώ να παραμένω αόρατος, είτε περπατώ στο δρόμο, είτε παίρνω το μετρό.»

Από την ταινία του Μπεσόν οι αναμνήσεις του είναι εξαιρετικές. « Το Απέραντο Γαλάζιο ήταν ο πρώτος μου ουσιαστικά ρόλος σε μία μεγαλειώδης ταινία. Τα γυρίσματα κράτησαν ένα χρόνο, γύρισα σε πολλά μέρη, γνώρισα πολλούς ανθρώπους και αυτή η ταινία μου άνοιξε το δρόμο για όσα έκανα στη συνέχεια στη ζωή μου. Παρά τα όσα έγιναν, δεν έχω σταματήσει να πιστεύω ότι το επάγγελμα του ηθοποιού είναι πολύ σημαντικό, αλλά εγώ δεν το παίρνω στα σοβαρά».

Ωστόσο, όπως, αποκαλύπτει η ταινία του άφησε ένα κενό, σχετικά με τον ήρωα που υποδύθηκε. «Στα γυρίσματα της ταινίας αντιλήφθηκα ότι ο Λικ Μπεσόν πήρε την προσωπικότητα του Ζακ Μαγιόλ και με την κινηματογραφική του ιδιοφυϊα τον μετέτρεψε σε έναν μύθο. Εμένα τότε με ενδιέφερε η σωστή ενσάρκωση του ήρωα και τα επόμενα βήματα στην καριέρα μου. Και μπορεί να ζούσα στη μέθη της επιτυχίας της, αλλά είχα τη διαύγεια να διακρίνω πως αυτή η μεγάλη επιτυχία, έκρυψε πολλές πλευρές και παραμέρισε την προσωπικότητα του Ζακ Μαγιόλ, με αποτέλεσμα να μου μείνει μία θλίψη.»

​

Στο Απέραντο Γαλάζιο ο Ζακ Μαγιόλ, είχε συμβουλευτικό ρόλο αλλά όπως λέει ο Μπαρ, η μυθοπλασία τελικά τον ενόχλησε. «Και ο ίδιος δεν ήταν τόσο ευχαριστημένος, γιατί μάλλον ένιωθε ότι η ταινία έκλεψε την προσωπικότητα του αφού ο κόσμος νόμιζε πως εγώ ήμουν ο Ζακ Μαγιόλ λόγω του ρόλου στην ταινία. Μάλιστα, λίγες μέρες μετά τον θάνατό του έλαβα ένα τηλεφώνημα από το γνωστό σκηνοθέτη Ραούλ Ρουίζ από το Σαντιάγκο που με ρώτησε: "Εσύ δεν έχεις πεθάνει;". "Φυσικά και όχι" του απάντησα και όταν τον ρώτησα γιατί το πίστευε αυτό, μου είπε: "Έχω μπροστά μου το εξώφυλλο μιας μεγάλης εφημερίδας με την φωτογραφία σου και από κάτω γράφει ο Ζακ Μαγιόλ πέθανε". Αυτό πλέον αλλάζει και πιστεύω ότι εάν ο Ζακ Μαγιόλ έβλεπε το Dolphin Man θα ήταν πάρα πολύ περήφανος.»

«Συνειδητοποιήσα την ασημαντότητα μου»

Αρκετά φιλοσοφημένος ο Ζαν Μαρκ Μπαρ, μας μίλησε και για το άλλο… δώρο που πήρε από την ταινία του Μπεσόν. «Το άλλο μεγάλο δώρο που μου έκανε ο Ζακ Μαγιόλ μέσω της ταινίας, ήταν ότι με μύησε στις καταδύσεις. Μου γνώρισε αυτόν τον απίστευτο κόσμο και μ’ έκανε να συνειδητοποιήσω την ασημαντότητα μου, κάτι το οποίο μου έδωσε μία υπέροχη ζωή στη συνέχεια.»

Ο Ζακ Μαγιόλ γεννήθηκε το 1927 στη Σαγκάη και το 1976 έγινε ο πρώτος άνθρωπος που κατέβηκε στα 100 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας χωρίς συσκευή αναπνοής. Το 1983, σε ηλικία 56 ετών, βελτίωσε το ρεκόρ του φτάνοντας στα 105 μέτρα αλλά αμέσως μετά σταμάτησε τις καταδύσεις. Πίστευε ότι η θάλασσα ήταν το φυσικό περιβάλλο του ανθρώπου και λάτρευε τα δελφίνα. Ωστόσο μετά την απόσυρση του, άρχισε να έχει ψυχολογικά προβλήματα και στις 22 Δεκεμβρίου του 2001 επέλεξε να κρεμαστεί και να βάλει έτσι τέλος στη ζωή του σε ηλικία 74 ετών. «Ηταν ένας πρωτοπόρος για τη γενιά του, ένας εξερευνητής των βυθών, ένας άνθρωπος για τον οποίο η θάλασσα ήταν το στοιχείο του και θα έλεγα ότι ήταν μία προσωπικότητα που σχετίστηκε με το υγρό στοιχείο, όπως ο Ζακ Υβ Κουστώ», λέει ο Ζαν Μαρκ Μπαρ και προσθέτει: «Χάρηκα επειδή με το Dolphin Man το πάθος αυτό αναζωπυρώθηκε. Στην ταινία ο Ζακ Μαγιόλ φεύγει μαζί με τα δελφίνια. Και στο ντοκιμαντέρ επίσης αυτοκτονεί με τα δελφίνια και τελικά η μυθοπλασία μας βοηθά να καταλάβουμε καλύτερα την προσωπικότητα του Μαγιόλ.»

Κλείνοντας, ο Μπαρ μας αναφέρει τις διαφορές του 1988 με το σήμερα. «Είμαι ακόμα σύμβολο του σεξ (λέει και γελάει). Η ταινία ήταν μία τεράστια επιτυχία και μου έδωσε την ευκαιρία να ακολουθήσω τον δρόμο που ακολούθησα. Τώρα για τη χώρα σας, η Αθήνα, ναι έχει αλλάξει. Αλλά η Αμοργός είναι η ίδια. Εκείνο το ήσυχο, πανέμορφο νησί που λάτρεψα και λατρεύω…»