Παναθηναϊκός: Η διάρκεια, τα άκρα και το σερβίς του έδωσαν το πρωτάθλημα

Η αλήθεια είναι πως στην αρχή της χρονιάς και μετά την απόκτηση του Ατανασίεβιτς, αλλά και του Πέριν, σε συνδυασμό και με την παραμονή του βασικού κορμού, δεν ήταν λίγοι (ανάμεσά τους και εγώ) που θεωρούσαν ως μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος τον Ολυμπιακό. Οι Πειραιώτες, ξεκίνησαν εξαιρετικά, πήραν το League Cup, έφτασαν με άνεση στους ομίλους του Champions League και έδειχναν στα περισσότερα παιχνίδια ένα πολύ καλό αγωνιστικό πρόσωπο.

• Φοβεροί «πράσινοι» πήραν το πρωτάθλημα με σκούπα (vids)

Στο διάστημα αυτό, ο μεγάλος του αντίπαλος ο Παναθηναϊκός, παίζοντας με τον μέτριο ως κακό Κβάλεν στα άκρα, καθώς ο Φαν Γκάρντερεν ήταν τραυματίας, ναι μεν δεν ήταν αρνητικός, αλλά σίγουρα δεν έδειχνε ικανός για να αμφισβητήσει τον Ολυμπιακό. Το σημαντικό για τους «πράσινους» όμως ήταν πως ακόμα και όταν αποκλείστηκαν σχετικά νωρίς από την Ευρώπη, ακόμα και όταν έμειναν εκτός τελικού του League Cup χάνοντας μέσα στο Μετς από τον αιώνιο αντίπαλο, δεν άλλαξαν το πλάνο τους.

Ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος συνέχισε την δουλειά και το «τριφύλλι» έδειξε μια σταθερότητα που η αλήθεια είναι πως δεν είχε τα δύο προηγούμενα χρόνια. Με Ερνάντες και Κόβαρ ο Παναθηναϊκός ίσως να είχε μεγαλύτερο ταβάνι, αλλά και πολλές μεταπτώσεις. Αυτό στο τέλος του στοίχισε με συνέπεια οι «ερυθρόλευκοι» να πάρουν το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα.

• Η απονομή στον θριαμβευτή Παναθηναϊκό (vids)

Φέτος όμως δεν είχε αυτές τις μεταπτώσεις. Ήταν στα περισσότερα παιχνίδια από καλός, έως πολύ καλός. Μια σταθερότητα που ήταν το άλφα και το ωμέγα στην φετινή χρονιά. Μια σταθερότητα που σε μεγάλο βαθμό στηρίχθηκε στα άκρα, ειδικά από την στιγμή που μπήκε στην εξίσωση και ο Φαν Γκάρντερεν. Ο Ολλανδός έδωσε το κάτι παραπάνω στο «τριφύλλι», καθώς μέχρι εκείνη την στιγμή το... κουπί τραβούσε σε μεγάλο βαθμό ο εξαιρετικός, Θανάσης Πρωτοψάλτης.

Ο Έλληνας ακραίος που κατά την ταπεινή μου πάντα γνώμη αδικήθηκε καθώς θα έπρεπε να αναδειχθεί MVP του πρωταθλήματος, έκανε τα πάντα. Βοηθούσε επιθετικά με διψήφιο αριθμό πόντων σχεδόν σε κάθε ματς και ποσοστό κοντά ή και πάνω από 50%, κρατούσε την υποδοχή μαζί με τον και φέτος εξαιρετικό Χανδρινό και έβγαζε άμυνες για σεμινάριο, όπως αυτή με τον Ολυμπιακό στον δεύτερο τελικό όπου για να σώσει την μπάλα έπεσε στις πινακίδες. Κυρίως όμως ήταν ο ορισμός του ηγέτη, κάτι που χρειάζεται μια ομάδα για να κατακτήσει τον τίτλο.

Όπως χρειάζεται και έναν μεγάλο σκόρερ, με τον Νίλσεν να παίρνει άριστα σε αυτό το κομμάτι. Όταν έγινε γνωστό πως ο Δανός θα αντικαταστήσει τον πολυδιαφημισμένο Ερνάντες, υπήρξε ένα αρχικό μούδιασμα, καθώς ναι μεν ο 29χρονος διαγώνιος είχε παίξει χρόνια στην Ιταλία, αλλά σε ομάδες της Α2. Ο Νίλσεν όχι μόνο διέψευσε τους πάντες, αλλά με τις εμφανίσεις του κέρδισε δικαίως και νέο συμβόλαιο με σχεδόν διπλάσιες απολαβές σε σχέση με την πρώτη του χρονιά.

Από την στιγμή που το «τριφύλλι» είχε σταθερότητα, εξαιρετικά άκρα και έναν μεγάλο σκόρερ, τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο εύκολα. Ειδικά όταν το σερβίς όλη την χρονιά άγγιξε το τέλειο. Ο Παναθηναϊκός ήταν από την τελική γραμμή η καλύτερη ομάδα και με διαφορά και όταν όλοι βαρούσαν, δύσκολα κάποιος αντίπαλος μπορούσε να αντιδράσει. Για να μην το πλατιάζουμε, οι «πράσινοι» στηρίχθηκαν στο σερβίς και στα άκρα και με την σταθερότητα που είχαν κατάφεραν να επιστρέψουν απόλυτα δίκαια στην κορυφή και να κάνουν δικό τους το πρωτάθλημα...

• Μένουν Νίλσεν και Γκάσμαν στο «τριφύλλι»

ΥΓ: Για την φάση του Πρωτοψάλτη πραγματικά άποψη δεν έχω. Προσωπικά θα σταθώ στο ότι είναι μεγάλο το λάθος όχι του Γκαρντίνι συγκεκριμένα, αλλά όλων των προπονητών το να παίρνουν από νωρίς τα βίντεο τσεκ και να μην έχουν στο τέλος. Ο Ιταλός όπως έχουν κάνει και άλλοι στο πρόσφατο παρελθόν, χαράμισε πολύ νωρίς και τα δύο και εκεί που κρινόταν το παιχνίδι δεν είχε άλλο. Το βίντεο τσεκ είναι μεγάλο όπλο, αλλά πρέπει και να το χρησιμοποιείς σωστά.

ΥΓ1: Φυσικά και ο Παναθηναϊκός κατέκτησε απόλυτα δίκαια το πρωτάθλημα, αυτό δεν το συζητάμε καν. Ωστόσο όπως και να το κάνουμε η απουσία του Μίταρ Τζούριτς ήταν τεράστια. Ο έμπειρος κεντρικός ήταν ο MVP των τεσσάρων τελευταίων διοργανώσεων και ο Ολυμπιακός χωρίς αυτόν, εκτός από την ηγετική του προσωπικότητα έχασε την δύναμη που είχε στο κέντρο. Επίσης ακόμα και η πτώση του Κουμεντάκη σε μεγάλο βαθμό είχε να κάνει με την απουσία του, καθώς από την στιγμή που ο Τζούριτς δεν ήταν εκεί να απειλήσει από το κέντρο, το αντίπαλο μπλοκ ήταν πιο εύκολο να στηθεί απέναντι όχι μόνο στον Έλληνα ακραίο, αλλά και τους Ατανασίεβιτς, Πέριν.