Το… καλό ασχημόπαπο!

Η σπουδαία σουηδική εφημερίδα «Aftoblatet» είχε πριν μερικά χρόνια μια πρωτότυπη ιδέα. Συγκέντρωσε τους πιτσιρικάδες της Μάλμε από το 1999, οι οποίοι αποτελούσαν την ομάδα νέων του σουηδικού συλλόγου. Οι περισσότεροι εξ αυτών ακολούθησαν ένα πιο συμβατό επάγγελμα από εκείνο του ποδοσφαιριστή. Οι περισσότεροι εξ αυτών εξήραν το ταλέντο του Ζλάταν Ιμπραήμοβιτς και τον… χαρακτήρα του Μάρκους Ρόζενμπεργκ. «Δεν τον θεωρούσα και κάτι ιδιαίτερο ως ποδοσφαιριστή. Ήταν ένας συμπαθητικός τύπος, που πάντα προσπαθούσε στην προπόνηση».

Ήταν κοινή συνισταμένη… Ο Μάρκους δεν έμοιαζε ποτέ να είναι ένα ταλέντο που ξεχώριζε στη Μάλμε. Πήγε για πρώτη φορά στις ακαδημίες του συλλόγου όταν ήταν πέντε χρονών, παρότι στην οικογένειά του ο αθλητισμός και ειδικά το ποδόσφαιρο δεν ήταν προτεραιότητα. Οι γονείς του ήταν στα πρότυπα του σουηδικού μοντέλου και τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια του, ο Πάτρικ και η Λίντα, είχαν από μικροί κλίση προς τις θεωρητικές επιστήμες. Ο ίδιος, παρότι είχε λάβει αρκετούς επαίνους μικρός, δεν έδειχνε να απολαμβάνει το διάβασμα. Όπως είχε πει και ο πατέρας του… «Είναι τυχερός που έγινε τέτοιος ποδοσφαιριστής, γιατί δεν τον έβλεπα να γίνεται χειρούργος…».

Ο Ρόζενμπεργκ δεν βρήκε το σχόλιο του πατέρα του προσβλητικό. Αντιθέτως, έδειχνε να συμφωνεί. «Δεν χωράει αμφιβολία ότι έγινε το όνειρό μου πραγματικότητα. Δεν πρόκειται να παραπονεθώ για τη ζωή που έχω». Η ποδοσφαιρική του ζωή δεν έμοιαζε πάντα ότι θα είναι έτσι. Για την ακρίβεια, δεν υπήρχε κανένα σημάδι ότι ο Μάρκους θα γινόταν επαγγελματίας. Στις ακαδημίες της Μάλμε έπαιξε σε όλες τις θέσεις. Ουδέποτε ήταν σταρ και ξεκινούσε συνήθως από την άμυνα. Μέχρι και τα 16 του χρόνια θα τον έβρισκες στο δεξιό άκρο να τρέχει, να μοχθεί, να αμύνεται και σπανίως να περνάει τη σέντρα. Ήταν, τότε, που ένα παιχνίδι άνοιξε τα μάτια των προπονητών, αλλά και του ίδιου του Μάρκους.

«Παίζαμε στον τελικό των εφήβων και ο επιθετικός ήταν τραυματισμένος. Ο προπονητής αποφάσισε να με βάλει στην κορυφή. Χάσαμε σε 2-0, όμως από τότε δεν έπαιξα σε άλλη θέση. Πρέπει να ευχαριστήσω τον Τζόνι Γκιλένσιγιο. Είναι ο λόγος που είμαι ακόμα εδώ». Ο Μάρκους Ρόζενμπεργκ έκανε ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα της Μάλμε στις 9 Απριλίου σε έναν αγώνα απέναντι στην ΑΙΚ. Ωστόσο, έβρισκε πολύ σπάνια θέση στην πρώτη ομάδα. Ακόμα κι όταν ο Ζλάταν Ιμπραήμοβιτς έφυγε για τον Άγιαξ, ο 19χρονος τότε Μάρκους περίμενε για μια ευκαιρία πίσω από τον Πίτερ Ιγιέχ, πρώτο σκόρερ της Σουηδίας το 2002 ή τον Νίκλας Σκουγκ, πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος το 2003. Οι ευκαιρίες, φυσικά, ήταν ελάχιστες…

Η… μεταμόρφωση!

«Πριν φύγει για τη Μάλμε ήταν καλός, όμως κάτι του έλειπε. Όταν τον είδα ένα χρόνο μετά έπαθα σοκ. Ήταν σα να έβλεπα έναν άλλο άνθρωπο, πολύ πιο γυμνασμένο και γρήγορο». Ο Όλα Γκάλσταντ δε θα ήταν ο μόνος που θα είχε αυτή την αντίδραση. Το σοκ θα ήταν το ίδιο και για όλους εκείνους του συμπαίκτες του στην ομάδα Νέων της Μάλμε, που τον είχαν απαξιώσει με τα λόγια του. Το 2004 ο Μάρκους Ρόζενμπεργκ είχε φτάσει τα 22 του χρόνια και δεν είχε κατορθώσει καν να παίξει στο σουηδικό πρωτάθλημα. Ζήτησε από τη Μάλμε να φύγει. Η ομάδα θα τον άφηνε, αλλά υπό ένα όρο… Ο νεαρός επιθετικός υπέγραψε επέκταση του συμβολαίου του κι έφυγε για την Χάλμσταντ.

«Ήθελα να γυρίσω στην αρχή, στο σημείο που παίζεις και το ευχαριστιέσαι. Αυτό ήταν που μου είχε λείψει», δήλωνε στις αρχές του Ιανουαρίου όταν η Χάλμσταντ έμοιαζε ένα παρακινδυνευμένο πείραμα. Θα αποδεικνυόταν, όμως, το καλύτερο ρίσκο που πήρε ποτέ ο Μάρκους. Στην πρώτη προπόνηση όλοι είχαν να θυμούνται ένα ατσούμπαλο αγόρι, που έμοιαζε εξαιρετικά μικρόσωμο. «Δεν είχα δει ποτέ κάτι τέτοιο. Από ένα καχεκτικό παιδί έγινε ένας επιθετικός κλάσης. Αναπτύχθηκε με απίστευτο ρυθμό», δήλωνε συμπαίκτης του, με τον Ρόζενμπεργκ να δουλεύει πολύ στο γυμναστήριο, να ακολουθεί ειδικό πρόγραμμα και παράλληλα να γίνεται.

Το αποτέλεσμα; Πέτυχε 14 γκολ σε μια σεζόν, είχε περίπου δέκα ασίστ, βγήκε πρώτος σκόρερ και η Χάλμσταντ λίγο έλειψε να κλέψει τον τίτλο από την Μάλμε. «Πέρασα φανταστικά. Δεν έχω υπάρξει ξανά σε τέτοια ομάδα. Ο λόγος που πήγαμε τόσο καλά ήταν γιατί τα κάναμε όλα, όλοι μαζί. Όλη η ομάδα. Περνούσαμε χρόνο μαζί, παίζαμε πόκερ, πηγαίναμε σε αγώνες και τέτοια πράγματα». Η Μάλμε ένιωθε σοφή που τον είχε βάλει να υπογράψει επέκταση του συμβολαίου του και τον καλούσε πίσω. «Δέκα μέρες μετά την επιστροφή του είχαμε αγώνα για το κύπελλο. Ο Μάρκους έβαλε γκολ μόλις στο τέταρτο λεπτό. Ήταν εκπληκτικό το πόσο βελτιώθηκε. Πάντα έβλεπα κάτι σε εκείνον, αλλά δεν φανταζόμουν ότι μπορεί να γίνει τόσο καλός», δήλωνε ο πρώην προπονητής του Τομ Πραλ, ενώ το 2005 θα έκανε το ντεμπούτο του και στην Εθνική ομάδα, σκοράροντας μάλιστα στο πρώτο του ματς!

Ο… σεμνός κύκνος!

Τα πράγματα πήραν το δρόμο του… παραμυθιού! Κι ο Μάρκους Ρόζενμπεργκ πήρε τον δρόμο για την Ολλανδία και τον Άγιαξ. Το καλοκαίρι του 2005 η μεταγραφή του έκλεισε στα περίπου 5,5 εκ. ευρώ και τον καθιστούσε τον δεύτερο πιο ακριβό Σουηδό πίσω από τον Ζλάταν Ιμπραήμοβιτς. «Ήταν ένα παιδικό όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Το σκεφτόμουν πολλά χρόνια και νιώθω ικανοποίηση που επιτέλους έγινε», έλεγε ο Μάρκους, που η αλήθεια είναι πως τόλμησε να κάνει σκέψεις καριέρας μόνο όταν κάποιος πίστεψε σε εκείνον στη Χάλμσταντ.

«Ήταν ωραίο συναίσθημα να ξέρω ότι είμαι ο δεύτερος πιο ακριβός παίκτης», θα περηφανευόταν στην αρχή, όμως στην πορεία αντιλαμβανόταν και την άλλη όψη του νομίσματος. «Όταν μετακόμισα στο Άμστερνταμ συνειδητοποίησα πόσο μεγάλη ευθύνη έχω. Ο σύλλογος είχε επενδύσει πολλά σε μένα και αυτό αυτομάτως σήμαινε ότι πρέπει να αποδώσω». Στην αρχή δεν δυσκολεύτηκε. Σκόραρε στο ντεμπούτο του, σκόραρε στη δεύτερη αγωνιστική, έκλεισε τη σεζόν με 12 γκολ, περισσότερα απ’ όσα είχε βάλει ο Ζλάταν στην πρώτη του σεζόν. Και μετά ήρθε ο… Χενκ Τεν Κάτε!

«Ήταν ένας αλαζονικός τύπος. Δε συμφωνούσαμε σε τίποτα. Μόλις μετά από λίγες μέρες που προσελήφθη από την ομάδα ήξερα ότι θα έχω πρόβλημα. Δεν άντεχε να με βλέπει, ούτε σαν παίκτη, ούτε ως άνθρωπο». Ο Μάρκους Ρόζενμπεργκ βρέθηκε σύντομα να προπονείται με τη δεύτερη ομάδα του Άγιαξ και όταν αποκτήθηκε ο Χούντελαρ τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα. «Δεν είναι στη φύση μου να εγκαταλείπω τη μάχη. Θέλω να φτάσω στο στόχο μου, θέλω να πετύχω με τον Άγιαξ». Ο Σουηδός μετά από αλλεπάλληλους καυγάδες με τον Χενκ Τεν Κάτε («πήγα στο γραφείο του τουλάχιστον είκοσι φορές. Κάθε φορά καταλήγαμε να ουρλιάζουμε ο ένας στον άλλο») κατέληξε να παίξει μόλις εννέα ματς στο πρωτάθλημα και τον Ιανουάριο ζήτησε από τον εκπρόσωπό του να του βρει ομάδα. Εκείνος δε δυσκολεύτηκε…

Μερικές μέρες πριν εκπνεύσει η διορία μεταγραφών του Ιανουαρίου, η Βέρντερ Βρέμης απέκτησε τον Μάρκους Ρόζενμπεργκ. Ο Σουηδός ετοιμαζόταν να παίξει στη Bundesliga και έκανε ακόμα ένα βήμα προς τα πάνω στην καριέρα του. Παράλληλα, γινόταν πατέρας με την Ιζαμπέλα να έρχεται στη ζωή λίγο πριν τη μετακόμιση στη Βρέμη και μαζί με τη γυναίκα του Μαρία έβρισκαν το σπίτι τους για τα επόμενα χρόνια. Ο Σουηδός θα έμενε συνολικά έξι χρόνια στην Βρέμη. Με τις καλές και τις κακές του σεζόν. Με εκείνες που πολλάκις τον έκαναν πιο διάσημο και από τον συμπαίκτη του Ντιέγκο, αλλά και με εκείνες που αντιλαμβανόταν ότι έπρεπε να κάνει ένα βήμα πίσω για να ξανακάνει άλμα μπροστά.

Μια από εκείνες τις σεζόν ήρθε το καλοκαίρι του 2010. Οι συμμετοχές του Ρόζενμπεργκ είχαν μειωθεί, τα γκολ του το ίδιο και ο Σουηδός ζήτησε να πάει κάπου δανεικός. «Η δουλειά μου είναι να παίζω ποδόσφαιρο κι όχι να κάθομαι στον πάγκο. Η Βέρντερ έπαιζε με έναν επιθετικό και υπήρχε ο Πιζάρο και ο Αλμέιδα. Ήθελα να φύγω και η αλλαγή με βοήθησε. Δέκα μήνες μετά γύρισα καλύτερος στην Βρέμη». Στο μεσοδιάστημα έζησε μια χρήσιμη εμπειρία στην Ισπανία. Παρότι δυσκολεύτηκε λόγω της γλώσσας και δεν του άρεσε ότι η Ρασίνγκ Σανταντέρ έπαιζε μονίμως με αντεπιθέσεις κατάφερε να βάλει εννέα γκολ σε 33 ματς στην Primera Division και γυρνώντας στη Βέρντερ είχε μια ακόμα σπουδαία σεζόν με έντεκα γκολ σε 34 ματς.

Η γερμανική ομάδα αποφάσισε το καλοκαίρι του 2012 να μην του ανανεώσει το συμβόλαιο. Ο Μάρκους Ρόζενμπεργκ έφυγε για κάτι ακόμα καλύτερο. Υπέγραψε στη Γουέστ Μπρομ με τη φιλοδοξία να παίξει και στην Premier League. Δεν συμβαίνει συχνά ένας Σουηδός να παίζει στα τρία απ’ τα καλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης. «Έρχομαι στη χώρα που πάντα ήθελα να παίξω. Όλοι στη Σουηδία μεγαλώνουμε με το αγγλικό πρωτάθλημα», έλεγε στην αρχή, όμως θα σπαταλήσει τις 24 συμμετοχές του την πρώτη σεζόν χωρίς να πετύχει ένα γκολ και μάλλον θα εξαντλήσει τις ευκαιρίες του. Η δεύτερη θα του φέρει μόλις τέσσερις αγώνες και ο Ρόζενμπεργκ ήταν πάντα απόλυτος στην καριέρα του. Ήθελε να παίζει, ακόμα κι αν χρειαζόταν να ρίξει το επίπεδο.

Τον Φεβρουάριο του 2014 πήρε τη μεγάλη απόφαση. Θα επέστρεφε στη Μάλμε. Δώρισε όλα τα έπιπλά του αξίας περίπου 5.000 ευρώ σε φιλανθρωπικό ίδρυμα για να δημοπρατηθούν και μόνο με μια βαλίτσα ρούχα γύρισε με τη Μαρία, την Ιζαμπέλα και τον Όλιβερ που προστέθηκε στην οικογένεια πριν περίπου ένα χρόνο, εκεί που ξεκίνησε. Εκεί που του κόλλησαν το παρατσούκλι «ρέγγα», εκεί κάποτε τον θεωρούσαν παίκτη της σειράς, εκεί όπου μετά αναγνώρισαν το ταλέντο. Εκεί όπου πάντα ήθελε να καταλήξει. «Το όνειρό μου ήταν να κλείσω τον κύκλο εκεί που όλα ξεκίνησαν. Τώρα γύρισα και να πάνε όλα στο διάολο. Θα παίζω στη Μάλμε ή πουθενά! Είναι ο τελευταίος μου σταθμός».