Ο Χουάν Τοσκάνο-Άντερσον τα έβαζε πάντα με «τέρατα»... (vids)
Ο Χουάν Τοσκάνο-Άντερσον δεν είναι γνωστός. Δεν τον ξέρουν πολλοί. Ακούς το όνομα, σκέφτεσαι, αλλά τίποτα...
Μπορεί οι μυημένοι να σκεφτούν λίγο καλύτερα και να θυμηθούν. Το όνομα του είναι στο ρόστερ των Ουόριορς. Ήταν στην G-League, πήρε την ευκαιρία και τώρα είναι στο ΝΒΑ. Αγωνίζεται σε μια ομάδα δοξασμένη, με τίτλους και φυσικά συμπαίκτες από την μπασκετική αφρόκρεμα. Ο Τοσκάνο-Άντερσον δεν έχει παίξει πολύ. Τώρα βρίσκει την ευκαιρία και όπως έχει μάθει να κάνει θα παλέψει με νύχια και με δόντια, για να την κάνει μεγαλύτερη.
Το πως έφτασε από πολύ μέτριες εμφανίσεις στο ΝΒΑ η απάντηση είναι πολύ απλή. Πάλεψε. Τίποτα μα τίποτα δεν του ήρθε εύκολα. Μέτριοι αριθμοί στο κολέγιο, ούτε λόγος για ντραφτ και από εκεί ένα ταξίδι μέχρι το ΝΒΑ. Αυτό το ταξίδι κάνει κάθε του καλή εμφάνιση και ένα παράσημο. Είναι χαρακτηριστικό πόσοι έχουν υποκλιθεί στο «ταξίδι» του. Όλοι γι' αυτό έχουν να λένε. Πως έφτασε ως εδώ και πόσο καλά έχει «διαβάσει» τον ρόλο του στο παρκέ. Ξέρει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει και δουλεύει μέχρι να το κάνει τέλεια.
Το όνομα του έλαμψε κόντρα στους Καβαρίερς, στην νίκη των Ουόριορς με 119-101. Είχε 20 πόντους, 7 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 1 μπλοκ, 1 κλέψιμο. Είναι εδώ, είναι δυνατός και είναι έτοιμος να δείξει πως η ζωή τον έχει κάνει τον καλύτερο Πολεμιστή. Στα 27 του δεν είναι μικρός και σίγουρα δεν έχει περάσει λίγα. Οι Αμερικάνοι, έψαξαν την ιστορία του, ασχολήθηκαν με εκείνον και είναι ξεχωριστός.
Θλιμμένο παιδί, με φωνή που δεν έβγαινε και με μια συστολή μπροστά στους άλλους, ο Τοσκάνο-Άντερσον έκανε εντύπωση από μικρός, αφού δεν έμοιαζε με αυτό που έπρεπε να ήταν, για να επιβιώσει στην περιοχή του. Σε μια πόλη που ήθελε δυνατή φωνή και δυνατή ψυχή για να επιβιώσεις. Άστεγος για κάποιο διάστημα, μεγαλωμένος σε δύσκολους δρόμους, με μερικά βράδια να βρίσκει παρηγοριά σε ένα ασημένιο αυτοκίνητο, μαζί με την μητέρα του και την αδελφή του. Όλα τους τα υπάρχοντα κάηκαν σε μια πυρκαγιά και για έναν χόνο η μητέρα του, μαζί με τα παιδιά έμεναν όπου έβρισκαν.
Εκεί που έπαιρνε ζωή και τα πάντα άλλαζαν ήταν όταν ήταν στο προαύλιο και έπαιζε μπάσκετ με τους συμμαθητές του. Μια καθηγήτρια του, του κανόνισε να βρεθεί σε ένα δωρεάν καμπ των Ουόριορς, ώστε να κάνει την χαρά του πιο μόνιμη, τρόπο ζωής. Δεν είναι ότι έλαμπε μπασκετικά, όπως άλλοι πιτσιρικάδες, αλλά ήταν χαρούμενος και αυτό ήταν αρκετό. «Ως δάσκαλος, περνάς χρόνο με τα παιδιά και ξέρεις τι χρειάζονται», είπε η κυρία Άτλες, η οποία παρακολουθεί κάθε ματς του Χουάν. «Σε εκείνο το σημείο μπορούσα να δω ότι ο Χουάν αγαπά τον αθλητισμό. Τον χρειάζονταν».
Ο παίκτης παλεύει σε όλη την καριέρα του να δείξει ότι μπορεί να σταθεί στο μπάσκετ και έχει ξεφύγει για τα καλά από μια ζωή που έμοιαζε να έχει αποφασιστεί για εκείνον. Πήγε σε δεύτερης κατηγορίας κολλέγιο, χωρίς καλούς αριθμούς και το να μπει στο ντραφτ ήταν αδύνατον. Απέσυρε το όνομα του το 2015 και ενώ απογοητεύτηκε αρχικά, αποφάσισε και ξεκίνησε το μπασκετικό του ταξίδι.
Πέρασε από το Μεξικό και δοκιμάστηκε στους Σάντα Κρουζ, την θυγατρική ομάδα των Ουόριορς, αλλά ήθελε σαν τρελός την ευκαιρία του. Η διαδρομή του στα χαρτιά μοιάζει απλή. Στις 6 Φεβρουαρίου του 2020 υπέγραψε συμβόλαιο με την ομάδα του Όκλαντ. Τον Δεκέμβριο αποδεσμεύτηκε και υπέγραψε νέο two way contract. Στις 9 Φεβρουαρίου του 2021 πήρε το βραβείο από την G-League, για όσα κάνει για παιδιά και οικογένειες που έχουν ανάγκη. Πλέον, φορά την φανέλα των Ουόριορς και ξεπερνά τα όνειρα του.
Για να γίνει όμως χρειάστηκαν πολλά παραπάνω. Κυρίως χρειάστηκε να ξεφύγει από την ίδια του την μοίρα και αυτό είναι το πιο δύσκολο. «Κάποιοι παίκτες είναι πεινασμένοι, ο Χουάν είναι ένας τέτοιος παίκτης». Έχει μεγαλώσει στο πιο δύσκολο σημείο του Όκλαντ, με τον κίνδυνο παντού γύρω του και με 30 δολοφονίες ήδη μέσα στο 2021.
After a career-high 20 points, Juan Toscano-Anderson thanked Warriors coaches Ron Adams, Aaron Miles, Khalid Robinson and Kris Weems:
— KNBR (@KNBR) April 16, 2021
"They're helping me change my life. They're helping me change the course of my family's life. I'm forever indebted to them." pic.twitter.com/vd0ugMrjRk
«Το να προέρχομαι από εκεί που προέρχομαι, νιώθω ότι όλοι με έχουν στο βιβλίο ως κάποιος που είναι, 'από εκεί που είναι άγρια'. Αντιμετωπίζεις τέρατα, συμμορίες, πυροβολισμούς, ενώ η γειτονιά είναι γνωστή με την φράση, η περιοχή των δολοφονιών». Η μητέρα του ανησυχούσε ότι τα 4 παιδιά της, δεν θα τα κατάφερναν. Ο νεότερος αδελφός της, ένας ανιψιός και δύο ξαδέλφια σκοτώθηκαν στο Ανατολικό Όκλαντ.
Μέχρι να φτάσει ο Χουάν 14 ετών, ο σκοπός ήταν ένας και ξεκάθαρος, να πάει σε οποιοδήποτε κολέγιο και να έχει μια ζωή μακριά από εκεί. Εκείνος ταξίδεψε τον κόσμο, για να επιστρέψει και να δώσει ελπίδα στους νεότερους. Δεν είχε προτάσεις να παίξει στην Ευρώπη, ούτε φυσικά στο ΝΒΑ. Άρχισε να σκέφτεται την ζωή μακριά από το μπάσκετ.
Τότε ένα τηλεφώνημα από την εθνική ομάδα του Μεξικού τα άλλαξε όλα. Μια εμφάνιση του το 2015, του έδωσε συμβόλαιο εκεί. Τα τρία επόμενα χρόνια έγινε ο καλύτερος παίκτης της χώρας και είχε ό,τι ήθελε. Άφησε χρήματα και δόξα, για να δοκιμαστεί για την G-League. Κατάφερε να μπει και έκανε υπομονή. Μπορεί να μαρκάρει πολλές θέσεις, να πασάρει καλά, να τρέξει τον ρυθμό και αυτό του έδωσε τις ευκαιρίες του.
Το «95» που φοράει στην φανέλα του είναι ο υψηλότερος αριθμός στην ιστορία των Ουόριορς. Είναι το νούμερο από το σπίτι του παππού του. Ένα κίτρινο, απλό σπίτι, με μια λεμονιά, ήταν ο παράδεισος του. Τίποτα δεν ήρθε εύκολα. Έμειναν στον δρόμο, μετακόμισαν στον παππού του και σούταρε σε μια πλαστική μπασκέτα. Ο αδελφός της μητέρας του πυροβολήθηκε μόλις στα 19 του χρόνια και αυτό έκανε τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Η μητέρα του πέρασε απίστευτες δυσκολίες και βρήκε ως στήριγμα τον πατέρα της.
Ο Χουάν βγήκε μπροστά για όλους και ειδικά για την μητέρα του. Εκείνη πάλεψε με απίστευτες δυσκολίες. Τους έλειπαν πολλά αγαθά, αλλά υπήρχε αγάπη στο σπίτι τους. Έχασε τον ξάδελφο του από πυροβολισμούς σε ένα πάρτι που ήταν και εκείνος να πάει, αλλά τελικά δεν τα κατάφερε και πιθανότατα σώθηκε. Δεν τα κατάφερε γιατί έμεινε παραπάνω στην προπόνηση. Ο αριθμός «78» υπάρχει στο κορμί του, για του θυμίζει για πάντα το αγαπημένο του πρόσωπο.
Η κίνηση της δασκάλας του νεαρού τότε παίκτη, άλλαξε την ιστορία. Του έδωσε την ευκαιρία να παίξει μπάσκετ, να πάει σε κολλέγιο και μάλιστα να βγει από εκεί με πτυχίο στην εγκληματολογία. Δεν ξέχασε την δασκάλα του. Το 2015 έστειλε ένα πακέτο με όσα όσα είχε καταφέρει και ένα γράμμα από την μητέρα του. «Τίποτα δεν θα είχε γίνει, δίχως την αγάπη και την υποστήριξη σου, σε δύσκολες εποχές της ζωής μας. Πάντα θα είμαστε ευγνώμονες».
Ο παίκτης, πλέον, δεν ξεχνά την περιοχή του. Παρά την βία και τις δυσκολίες είναι εκεί για να βοηθήσει ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Η μητέρα του τον έσπρωχνε μακριά και πάντα εκείνος γύριζε. Είναι ο πρώτος παίκτης που έχει γεννηθεί στο Όκλαντ και παίζει στους Ουόριορς, μετά το 1970. Πλέον, δεν παίρνει τίποτα ως δεδομένο. Έχει δουλέψει σκληρά για κάθε μια ευκαιρία που κερδίζει.
«Μου θυμίζει μια μίνι εκδοχή του Γκριν», σχολίασε ο Κερ. «Ο Χουάν είναι καλός σε κάθε συνδυασμό, αφού έχει αίσθηση και είναι σε εγρήγορση. Δένει γρήγορα με όλους τους γύρω του. Παίζει με ενέργεια, θα πάρει την μπάλα, θα πασάρει, θα στήσει σκριν. Αναγνωρίζει τα βασικά του παιχνιδιού».
Αν αυτές τις ευκαιρίες, τις κάνει κάτι παραπάνω στην καριέρα του, το παραμύθι θα έχει ολοκληρωθεί. Κάθε φορά που πατά το παρκέ, κάθε φορά που ξεχωρίζει δεν ξεχνά να ευχαριστήσει ανθρώπους, δεν ξεχνά να μιλήσει για όσους έχουν σταθεί στο πλευρό του. Στο παρκέ δεν έχει καταφέρει απίθανα πράγματα ακόμα, αλλά στην ζωή του σίγουρα μπορεί να νιώθει υπερήφανος για όλα. Ο Κερ του δίνει την ευκαιρία και εκείνος θα σταθεί απέναντι της και θα την προκαλέσει, όπως έχει κάνει σε όλες τις δυσκολίες.
