• Οι αθλητές της ομάδας των Προσφύγων

Σύμφωνα με τον ορισμό Σύμβασης της Γενεύης για τους Πρόσφυγες, ο όρος «πρόσφυγας» αφορά «κάθε άνθρωπο που εγκαταλείπει χωρίς την θέληση του το κράτος του οποίου είναι πολίτης, εξαιτίας δικαιολογημένου φόβου ότι εκεί θα υποστεί διωγμούς λόγω της θρησκείας ή του πολέμου ή ακόμα και εξαιτίας της ιδιότητάς του ως μέλος μιας ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας ή των πολιτικών του απόψεων (πολιτικός πρόσφυγας), και επιπλέον του είναι αδύνατο να εξασφαλίσει προστασία από τη χώρα του ή, εξαιτίας του φόβου αυτού, δεν επιθυμεί να τεθεί υπό αυτή την προστασία».

Εκατομμύρια πολίτες αυτού του πλανήτη ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Ανάμεσά τους υπάρχουν ορισμένοι που είχαν όνειρο να γίνουν επαγγελματίες αθλητές ή έστω να αγωνιστούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Η ΔΟΕ για δεύτερη φορά μετά το Ρίο, δίνει σε 29 πρόσφυγες την δυνατότητα να αγωνιστούν στο Τόκιο, εκπληρώνοντας ένα όνειρο ζωής. Οι 29 αθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και αυτοί που θα μετάσχουν στους Παραολυμπιακούς, προέρχονται από χώρες όπως η Συρία, το Ιράν, χώρες της Αφρικής που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν λόγω πείνας, πολέμου ή διώξεων. Έχουν απλωθεί σε όλα τα μέρη της Γης. Δύο μάλιστα ζουν σε ΚΥΤ στην Αθήνα και θα συμμετάσχουν στους Παραολυμπιακούς Αγώνες.

Την Παρασκευή, μετά την παρέλαση της ελληνικής ομάδας, η Ολυμπιακή Ομάδα Προσφύγων της ΔΟΕ θα παρελάσει δεύτερη, στέλνοντας ένα μήνυμα στον κόσμο συνεχιζόμενη προσφυγική κρίση.

Η Ολυμπιακή Ομάδα Προσφύγων της ΔΟΕ είναι ένα δημιούργημα του Τόμας Μπαχ, του επικεφαλής της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, που επιθυμούσε να δοθεί σε ελίτ αθλητές η δυνατότητα έστω και κάτω από την Ολυμπιακή σημαία, να αγωνιστούν στο κορυφαίο αθλητικό γεγονός του πλανήτη. Απαραίτητη προϋπόθεση για να ενταχθούν στην ομάδα, είναι οι αθλητές να έχουν λάβει καθεστώς πρόσφυγα από τον ΟΗΕ και να ζουν σε χώρους υποδοχής.

Από τους 10 αθλητές στο Ρίο, η ομάδα των Προσφύγων θα αποτελείται από 29 αθλητές στο Τόκιο.

Οι αθλητές πρόσφυγες προέρχονται από 11 χώρες και θα λάβουν μέρος σε 12 αθλήματα: στίβος, μπάντμιντον, πυγμαχία, κανό, ποδηλασία δρόμου, τζούντο, καράτε, σκοποβολή, κολύμβηση, τάε κβον ντο, άρση βαρών και πάλη.

Οι αθλητές της ομάδας των Προσφύγων

Αντζελίνα Ναντάι Λόλιθ (Νότιο Σουδάν) - Στίβος (1500μ)

Εφυγε από την πατρίδα της λόγω πολέμου. Δραπέτευσε το 2002 μαζί με την θεία της και βρέθηκε σε χώρο υποδοχής στη Κένυα. Εκεί έγινε αργότερα μητέρα ενός παιδιού.

Αράμ Μαχμούντ (Συρία) - Μπάντμιντον

Μαζί με την αδερφή του έπαιζαν μπάντμιντον στην πατρίδα του, αλλά λόγω του πολέμου τράπηκε σε φυγή. Βρέθηκε στην Ολλανδία και ένας σύλλογος τον βοηθά να σταθεί στα πόδια του και να γνωρίσει την κουλτούρα της χώρας ώστε να ενταχθεί στο σύνολο.

Ντόριαν Κελετέλα (Κονγκό) - Στίβος (100μ)

Εφυγε αρχικά για τη Νιγηρία και από εκεί για την Πορτογαλία. Πάντα ήθελε να γίνει σπρίντερ και έκανε μέντορά του τον πρώην πρωταθλητή Ευρώπης, Φράνσις Ομπικβέλου στην Πορτογαλία.

Ελντρικ Σέλα Ροντρίγκεζ (Βενεζουέλα) - Πυγμαχία (-75kg)

Η κρίση στην Βενεζουέλα τον έκανε να πάρει την απόφαση να φύγει από την χώρα. Μαζί με την σύντροφό του κατέληξαν στο Τρινιντάντ όπου έφτασε και ο πατέρας του στην πορεία, ο οποίος και είναι ο προπονητής του.

Τζαμάλ Αμπντελμάτζι Άιζα Μοχάμεντ (Σουδάν) - Στίβος (5.000μ)

Στα 8 του μαζί με την μητέρα του και τα αδέρφια του, φυγαδεύτηκαν στην Αίγυπτο και στη συνέχεια στην έρημο Σινά πριν καταφτάσουν στο Ισραήλ ως πρόσφυγες. Πλέον ζει στο Τελ Αβίβ και ένα κλαμπ της πόλης για αθλητές με προβλήματα, τον ανέλαβε προπονητικά, αλλά και για να τον εντάξει στην κουλτούρα της χώρας.

Τζέιμς Νιανγκ Τσιένγκτζιεκ (Νότιο Σουδάν) - Στίβος (800μ)

Ο πατέρας του σκοτώθηκε στον εμφύλιο το 1999. Σε μικρή ηλικία δραπέτευσε από την χώρα και έφτασε σε προσφυγικό καμπ στη Κένυα το 2002. Υπό την προστασία της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, πήγε σχολείο και παράλληλα ξεκίνησε να κάνει στίβο.

Πάολο Αμοτούν Λοκόρο (Νότιο Σουδάν) - Στίβος (5.000μ)

Το 2006 μαζί με την μητέρα του δραπέτευσαν για τη Κένυα ώστε να γλιτώσουν από τον πόλεμο. Δοκίμασε διάφορα σπορ, αλλά κατέληξε στον στίβο και μάλιστα έχει στο ενεργητικό του και διεθνείς συμμετοχές.

Ρόουζ Νάθικε Λοκονιέν (Νότιο Σουδάν) - Στίβος (800μ)

Αλλη μία πρόσφυγας σε ΚΥΤ της Κένυας. Οι γονείς της έμειναν στην πατρίδα της, αλλά αυτή με τα αδέρφια της πήγαν σε ασφαλές σημείο. Στο σχολείο άρχισε να δοκιμάζει να κάνει στίβο και το 2016 ήταν η σημαιοφόρος της ομάδας των προσφύγων στο Ρίο.

Ταχολίνι Γκαμπριέσος (Ερυθραία) - Στίβος (Μαραθώνιος)

Στα 12 του, μαζί με έναν 13χρονο φίλο του, την κοπάνησαν για την Αιθιοπία πριν καταλήξει τελικά στο Ισραήλ. Στην διαδρομή για την ελευθερία, υπό τον φόβο να μην βρεθούν πάλι πίσω, άφηναν τα παπούτσια τους να κοιτούν προς την φορά που περπατούσαν, πριν πέσουν να κοιμηθούν για να ξεκουραστούν. Αφησε πίσω του την οικογένειά του και δεν την έχει δει εδώ και 8 χρόνια.

Βεσάμ Σαλαμανά (Συρία) - Πυγμαχία (-57κ.)

Ζούσε στη Δαμασκό με την σύζυγό του και το παιδί τους. Σπούδαζε Τουρισμό, αλλά ο πόλεμος τον ανάγκασε να τραπεί σε φυγή. Ζει στο Σααμπρίκεν της Γερμανίας πλέον ασφαλείς με την οικογένειά του και θα συμμετάσχει για τρίτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Σαΐντ Φαζλούλα (Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν) - Κανό (500μ)

Για λόγους ασφαλείας έφυγε από την χώρα του καθώς φοβόταν το καθεστώς. Εγκαταστάθηκε στην Γερμανία και έχει ξεκινήσει τη νέα του ζωή ως αθλητής, αλλά και γυμναστής.

Αχμάντ Μπαντρεντίν Βάις (Συρία) - Ποδηλασία δρόμου

Μαζί με τα δύο από τα έξι του αδέρφια, άρχισε να κάνει ποδηλασία και θεωρούνταν από τα κορυφαία ταλέντα στις μικρές κατηγορίες. Το 2014 αναγκάστηκε να αναζητήσει διαφυγή λόγω του πολέμου και μετά από ένα μακρύ ταξίδι εγκαταστάθηκε στην Ελβετία όπου σπουδάζει Αθλητικές Επιστήμες.

Αχμάντ Αλικάι (Συρία) - Τζούντο

Από την Συρία βρέθηκε στην Γερμανία λόγω του πολέμου. Από το 2019 αγωνίζεται σε όλες τις διοργανώσεις ως πρόσφυγας.

Τζαβάντ Μαζούμπ (Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν) - Τζούντο

Εφυγε λόγω του καθεστώτος στη χώρα του και ζει πλέον στον Καναδά

Μασόμα Αλί Ζάντα (Αφγανιστάν) - Ποδηλασία δρόμου

Ζούσε εξόριστη στο Ιράν όπου σπούδασε και έγινε καθηγήτρια αθλητικής αγωγής. Το 2016 ζήτησε άσυλο στη Γαλλία και σπουδάζει πλέον Πολιτική μηχανικός στο Λιλ όπου ζει μαζί με την αδερφή της.

Μούνα Νταχούκ (Συρία) - Τζούντο

Μαζί με την μητέρα της έφυγαν για την Ολλανδία το 2018 λόγω του πολέμου. Διάλεξε το τζούντο γιατί σε αυτό ήταν καθηγητής ο πατέρας της.

Νιγκάρα Σαχίν (Αφγανιστάν) - Τζούντο

Ζούσε ως πρόσφυγας στο Πακιστάν πριν εγκατασταθεί στην Ρωσία. Αρχισε στα 11 της να ασχολείται με το άθλημα λόγω παράδοσης της οικογένειας.

Ποπόλε Μισένγκα (Κονγκό) – Τζούντο

Ζήτησε άσυλο στην Βραζιλία το 2003 και εκεί έγινε τζουντόκα. Τώρα είναι καθηγητής φυσικής αγωγής και εργάζεται στο Ρίο όπου το 2016 μετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Σάντα Άλντας (Συρία) - Τζούντο

Μέσω Τουρκίας βρέθηκε μόνη της στην Ολλανδία και μήνες μετά συναντήθηκε ξανά με τον σύζυγό της και το παιδί τους. Ακολούθησε το πρόγραμμα αθλητισμού για πρόσφυγες και προσπαθεί να ξεπεράσει την κατάθλιψη μέσω του τζούντο.

Χαμούν Ντεραφσιπούρ (Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν) - Καράτε (-67 κιλά)

Για λόγους ασφαλείας μετακόμισε στον Καναδά όπου δουλεύει σε εταιρία κατασκευής αυτοκινήτων. Παράλληλα γυμνάζεται μαζί με την σύζυγό του.

Βαέλ Σεούμπ (Συρία) - Καράτε (Κάτα Ανδρών)

Εργαζόταν σε εργοστάσιο της Δαμασκού πριν φύγει λόγω του πολέμου. Εζησε σε ΚΥΤ της Ελλάδας για μερικά χρόνια και πλέον ζει στην Γερμανία.

Λούνα Σόλομον (Ερυθραία) - Σκοποβολή (Αεροβόλο Τουφέκι 10μ)

Εφτασε στην Ελβετία και την Λοζάνη το 2015. Εκεί έγινε μητέρα ενός παιδιού και ένας Ιταλός πρώην ολυμπιονίκης του αθλήματος (ο τρις ολυμπιονίκης Νίκολο Καμπριάνι) αποφάσισε να την βοηθήσει να κυνηγήσει το όνειρο των Ολυμπιακών Αγώνων.

Γιούσρα Μαρντίνι (Συρία) - Κολύμβηση (Πεταλούδα 100μ)

Πρόσφυγας βρήκε τον τρόπο να φτάσει στο Βερολίνο το 2015. Το 2016 αγωνίστηκε στο Ρίο και ένα χρόνο μετά έγινε η νεαρότερη Πρέσβειρα Καλής Θέλησης της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ.

Αλάα Μασό (Συρία) - Κολύμβηση (50μ ελεύθερο ανδρών)

Εφυγε από την χώρα του όταν από τον πόλεμο καταστράφηκε το 2015 η μοναδική πισίνα που είχε να προπονηθεί στο Αλέπο. Εγκαταστάθηκε στην Γερμανία όπου και πήγε και σχολείο.

Αμπντουλάχ Σεντίκι (Αφγανιστάν) - Ταεκβοντό (-68 κιλά)

Το 2017 αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την χώρα του. Μετά από μεγάλο ταξίδι βρέθηκε στο Βέλγιο όπου ζει μόνιμα.

Ντίνα Πουρινές Λάγκερουντ (Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν) – Τάε κβον ντο (Γυναίκες -49 κιλά)

Το 2015 βρέθηκε στην Ολλανδία ως πολιτική πρόσφυγας.

Σίριλ Φάγκατ Τσατσέτ (Καμερούν) - Άρση Βαρών (Ανδρών -96kg)

Το 2014 έφυγε για την Βρετανία κάνοντας αίτηση για άσυλο. Σπουδάζει παράλληλα Νοσηλευτική στο πανεπιστήμιο του Μιντλσεξ όπου ετοιμάζεται να κάνει το Master του.

Ακέρ Αλ Ομπαιντί (Ιράκ) - Πάλη (Ελληνορωμαϊκή -67 κιλά)

Όταν ο ISIS άρχισε να «ενσωματώνει» νέα παιδιά με τη βία, ο Ακέρ εγκατέλειψε την χώρα του και δραπέτευσε από την κουρδική πλευρά, φτάνοντας ως την Αυστρία.

Κίμια Αλίζαντε Ζενόζι (Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν) - Ταεκβοντό (Γυναίκες -57 κιλά)

Άλλη μία πολιτική πρόσφυγας της χώρας. Το 2016 στο Ρίο κατέκτησε με την χώρα της το χάλκινο μετάλλιο, αλλά αποφάσισε να φύγει εξαιτίας του καθεστώτος. Στο προολυμπιακό τουρνουά αποκλείστηκε από την Ελληνίδα Φένια Τζέλη, αλλά πήρε wild card για να συμμετάσχει με την ομάδα των Προσφύγων, περιμένοντας να πάρει κάποια στιγμή την Γερμανική υπηκοότητα.