Καραγιάννης στο Gazzetta: «Ο Μίλων είναι ένας γίγαντας που ξυπνά»

Μετά από τέσσερα χρόνια στον Μίλωνα, ανανέωσες για ακόμα μια σεζόν και θα κοουτσάρεις την ομάδα στην Elite League. Γενικά, είσαι άνθρωπος των αλλαγών; Ή προτιμάς πιο safe καταστάσεις και επιλογές;
«Σε κάθε περίπτωση, είμαι άνθρωπος που παίρνω ρίσκα στη ζωή μου. Μου αρέσει να ρισκάρω, να βγαίνω από τη ζώνη άνεσης και να μετράω τις δυνάμεις μου. Έχω αλλάξει πάρα πολλές ομάδες όλα αυτά τα χρόνια. Δεν φοβάμαι τη δουλειά και το έχω αποδείξει με τις επιτυχίες που είχα στο παρελθόν όπως, για παράδειγμα, με το Περιστέρι και την Καστοριά. Πριν από τέσσερα χρόνια, λοιπόν, επέλεξα να πάω στον Μίλωνα που ήταν τελευταίος στη Γ' Εθνική, με το ένα πόδι στην Α' ΕΣΚΑΝΑ. Και το έκανα γιατί πίστεψα ότι ο Μίλων έχει τη δυναμική για να μπορέσει να φτιάξει κάτι καλό και να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του».

Σε ρωτάω επειδή στη δική σας δουλειά, το να είσαι κάπου, οπουδήποτε, για προσεχώς πέντε συναπτά χρόνια είναι ενδεχομένως η εξαίρεση στον κανόνα. Σίγουρα, όμως δεν είναι κάτι σύνηθες.
«Ναι, είναι δύσκολο. Βέβαια στα τέσσερα χρόνια που ήδη βρίσκομαι στον Μίλωνα, μεσολάβησαν δυο χρονιές με κορονοϊό που δώσαμε ελάχιστα παιχνίδια. Από 'κει και πέρα, όμως, στους 50 αγώνες που έχει δώσει η ομάδα αυτό το διάστημα, έχουμε κάνει μόνο δυο ήττες. Είμαστε πάρα πολύ περήφανοι γι' αυτό. Και ευελπιστούμε να υπάρχει συνέχεια σε αυτό το κομμάτι μέσα από τη σύμπραξη όλων των δυνάμεων γύρω από τον Μίλωνα. Μιλάω για τη διοίκηση, τους παίκτες και τους προπονητές. Είμαστε μια μεγάλη οικογένεια και βγάζουμε αυτή την εικόνα στο γήπεδο».

Τι ήταν, όμως, αυτό που σε έκανε να αποδεχτείς την πρόταση τον Ιανουάριο του 2020; Να αναλάβεις, δηλαδή μια ομάδα που ήταν σε πραγματικά δύσκολη θέση εκείνη την περίοδο στη Γ' Εθνική και να πεις «εδώ είμαστε».
«Κατ' αρχήν, είμαι γέννημα-θρέμμα Νεοσμυρνιώτης. Γνωρίζω, δηλαδή πρόσωπα και καταστάσεις. Ήξερα ότι ο Μίλων έχει μια ισχυρή διοίκηση. Πρόκειται για ένα μεγάλο σωματείο στη Νέα Σμύρνη, με πάνω από 2.000 αθλητές στις ακαδημίες όλων των αθλημάτων, με ιδιόκτητες εγκαταστάσεις και οργάνωση υψηλού επιπέδου. Πιστεύω ότι ο Μίλων είναι ένας γίγαντας που ξυπνά! Πίστεψα στο πλάνο, ότι μπορούμε δηλαδή να αλλάξουμε την ιστορία. Οι άνθρωποι του Μίλωνα είχαν εξ αρχής στόχο να πάμε ψηλά την ομάδα. Ταυτίστηκα και εγώ με αυτό το όραμα, έχοντας από την πρώτη μέρα στο πλευρό μου σταθερούς συμπαραστάτες τους ανθρώπους της διοίκησης. Ειδικά τον πρόεδρο του Μίλωνα, Μιχάλη Σακελλαρίδη ο οποίος μετράει πολλές δεκαετίες προσφοράς στον σύλλογο και τον Κωνσταντίνο Ασημακόπουλο αλλά και κάποιους άλλους ανθρώπους που βοήθησαν στο κομμάτι των χορηγιών. Και είναι σημαντικό να υπάρχουν άνθρωποι όπως ο Δημήτρης Αγγελόπουλος να στηρίζουν ιστορικές ομάδες όπως ο Μίλων αλλά και το ίδιο το άθλημα. Στον Μίλωνα λειτουργούμε όλοι μαζί σαν μια οικογένεια, είναι ένα απίστευτο κλίμα που θυμίζει κάτι από τις παλιές καλές μπασκετικές εποχές που δύσκολα το συναντάς πλέον».

Ζυγίζοντας, λοιπόν, τα δεδομένα αυτό που έπαιξε ρόλο στην απόφασή σου ήταν περισσότερο η προοπτική και όχι η κατηγορία, σωστά;
«Ναι, σίγουρα. Πάντα σε μια ομάδα κοιτάς την προοπτική. Ψάχνεις να βρεις εκείνες τις συνθήκες ώστε να δουλέψεις μόνο στο μπασκετικό κομμάτι, μακριά από άλλες έγνοιες και να "χτίσεις" κάτι με υγεία. Αυτό νομίζω ότι το έχουμε πετύχει σε μεγάλο βαθμό στον Μίλωνα. Και έπεται συνέχεια».

Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια έχεις ζήσει τα πάντα. Δυο χρονιές με κορονοϊό, δυο ανόδους, ένα αήττητο πρωτάθλημα... Πώς έχεις βιώσει αυτή τη διαδικασία σε προσωπικό επίπεδο;
«Ειδικά η τελευταία χρονιά ήταν ένα όνειρο! Στην πορεία της Β' Εθνικής πιστέψαμε ότι όντως μπορούμε να πετύχουμε τον μεγάλο στόχο. Ήμασταν μια ομάδα με όλα τα γράμματα κεφαλαία, σε όλα τα επίπεδα. Προσπαθήσαμε πάρα πολύ να δουλέψουμε πάνω στο κίνητρο και στο μυαλό των παικτών. Δεν έπρεπε να χαλαρώσουμε ποτέ! Βλέπαμε μέρα με τη μέρα πώς μπορεί να βελτιωθεί ο Μίλων, να αποκτήσει χαρακτήρα και το μέταλλο του νικητή. Ήταν ένα στοίχημα που κερδίσαμε όλοι μαζί».

Το συναίσθημα παίζει ρόλο; Τι σημαίνει δηλαδή για έναν Νεοσμυρνιώτη να κοουτσάρει ομάδες όπως ο Μίλων ή ο Πανιώνιος;
«Σίγουρα είναι μεγάλη τιμή που βοήθησα μια ομάδα της πόλης μου να επιστρέψει στην Α2 μετά από τόσα χρόνια. Και να επιστρέψει αήττητη. Ο Μίλωνας συνεχώς μεγαλώνει και είμαι σίγουρος ότι έχει περιθώρια να μεγαλώσει και άλλο σαν οργανισμός».

Σε αυτή τη διαδρομή στους πάγκους έχεις πανηγυρίσει επτά ανόδους. Τι διαφορετικό έχει η φετινή άνοδος με τον Μίλωνα;
«Κατ' αρχήν, το αήττητο πρωτάθλημα. Έχουμε γράψει ιστορία, γίναμε η πρώτη ομάδα που το πετυχαίνει σε επίπεδο Β' Εθνικής. Το δεύτερο έχει να κάνει με αυτό που ισχύει διαχρονικά, σε όλες τις πτυχές της ζωής, ότι δηλαδή δεν μπορείς να πετύχεις τίποτα μόνος. Σε αυτή την άνοδο έχουν συνεισφέρει όλες οι δυνάμεις. Θα ήθελα να κάνω ειδική αναφορά στον αείμνηστο Κώστα Γραφιαδέλλη, ένας άνθρωπο - παράδειγμα ανιδιοτελούς προσφοράς που έπαιξε σημαντικό ρόλο και ο οποίος βγήκε μπροστά αθόρυβα το περασμένο καλοκαίρι ώστε να μπορέσει να "χτιστεί" αυτή η ομάδα και τον θυμόμαστε με αγάπη και ευγνωμοσύνη. Από 'κει και πέρα, βοήθησαν πάρα πολλοί άνθρωποι μέσα στην ομάδα και στη διοίκηση για να μπορέσουμε να πετύχουμε την άνοδο».

Με την απόκτηση του Στιβ Μπαρτ Τζούνιορ, ο Μίλων δείχνει πως έχει υψηλές βλέψεις και στην Elite League. Ποιος είναι ο μακροπρόθεσμος στόχος του project;
«Ο Μίλων έχει την τύχη να στηρίζεται σε μια ισχυρή βάση. Έχει ήδη ανανεώσει οκτώ παίκτες από την προηγούμενη χρονιά, το οποίο είναι πάρα πολύ δύσκολο να γίνει σε οποιαδήποτε ομάδα. Η προσθήκη του Μπαρτ αλλάζει τις ισορροπίες. Πρόκειται για έναν παίκτη-κόσμημα, ο χαρακτήρας του είναι αυτό ακριβώς που χρειαζόμασταν. Είναι ένας ηγέτης. Θα έλεγα πως η μεταγραφή του ήταν το "δώρο" του κυρίου Δημήτρη Αγγελόπουλου προς την ομάδα καθώς όπως και πέρυσι έτσι και φέτος η στήριξη του είναι τεράστια, δημιουργώντας απαιτήσεις για τη συνέχεια».

Σε αυτή την περίπτωση, βοήθησε ο ανταγωνισμός και η... κούρσα εξοπλισμών με τον Πανιώνιο; Το ότι δηλαδή συμμετείχατε φέτος στη Β' Εθνική, έχοντας ως ξεκάθαρο στόχο την άνοδο. Κουβάλησε ο ένας τον άλλον;
«Μιλάμε για δυο ομάδες της Νέας Σμύρνης, με ισχυρές διοικήσεις που χτίστηκαν για να ανέβουν κατηγορία. Παρ' όλα αυτά, ο μεγάλος αντίπαλός μας δεν ήταν ο Πανιώνιος. Ήταν η Μύκονος. Ήμασταν στον ίδιο όμιλο με την ομάδα που είχε το μεγαλύτερο μπάτζετ στη Β' Εθνική. Εκεί πάνω δουλέψαμε και στο τέλος της ημέρας, δικαιωθήκαμε».

Επί προσωπικού… Το γεγονός ότι δεν κατάφερες μέχρι στιγμής να κοουτσάρεις στην Basket League με τις ομάδες που ανέβασες είναι ένα μικρό προπονητικό απωθημένο; Θα ήθελες να το κάνεις με τον Μίλωνα;
«Δυστυχώς, είναι κάτι που δεν περνούσε από το χέρι μου. Είχε να κάνει με τις επιλογές κάποιων άλλων ανθρώπων. Στην Καστοριά, εν προκειμένω, ο κύριος Δίτσιος, ένας εξαιρετικός άνθρωπος και παράλληλα, ένας σπουδαίος πρόεδρος δεν βρήκε τη βοήθεια που περίμενε προκειμένου η ομάδα να συμμετάσχει στην Α1. Ούτε γήπεδο είχε και επέλεξε να αποχωρήσει. Όσον αφορά το Περιστέρι… Εντάξει… Νομίζω ότι θα μπορούσα κάλλιστα να πάρω την ευκαιρία. Δεν έγινε. Ευελπιστώ να γίνει με τον Μίλωνα κάποια στιγμή! Το ευχόμαστε όλοι αυτό».