Modello... Roberto Mancini

Modello... Roberto Mancini

Ηταν αρχές Αύγουστου του 2016. Η Ιντερ βρισκόταν σε προετοιμασία, όταν έσκασε η βόμβα. Το club και ο Ρομπέρτο Μαντσίνι ανακοίνωναν την από κοινού λύση της συνεργασίας τους. Ενα άρθρο στη “La Stampaέσπευδε να τον κατακεραυνώσει, γράφοντας γεμάτο ειρωνεία: «Ο Μαντσίνι θα πρέπει κάποτε να καταλάβει ότι η ερμηνεία του Γούντι Αλεν για το μυστικό της επιτυχίας, δεν ισχύει». Το άρθρο αναφερόταν στη λογική του διάσημου ηθοποιού-σκηνοθέτη πως: «Το 80% της επιτυχίας είναι να κάνεις φιγούρα» και ουσιαστικά τα έβαζε με το πάντοτε προσεγμένο στιλ του Ιταλού κόουτς, ο οποίος έβλεπε την καριέρα του να βρίσκεται σε μία σταδιακή κατρακύλα.

Για τον Μαντσίνι όμως το φαίνεσθαι ανέκαθεν υπήρξε κάτι που συνέβαλε στην ευρύτερη εικόνα του. Καμία τεχνική οδηγία, όσο σωστή κι αν ήταν, δεν θα μπορούσε ποτέ να δοθεί με τον ίδιο τρόπο, δεν θα είχε την ίδια βαρύτητα, κυρίως για εκείνον που την έδινε, εάν δεν συνοδευόταν από ένα χρωματιστό λινό φουλάρι, τυλιγμένο μεθοδικά και απαλά γύρω από τον πάντοτε υπερήφανα τεντωμένο αυχένα του.

image

Ενας μελετηρός Θεός πάντα στην... πένα

«Τον γνωρίζω σχεδόν όλη μου τη ζωή και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι ποτέ του δεν άφησε στην τύχη την παραμικρή λεπτομέρεια. Ηταν πάντοτε σαν ένας Θεός. Και αυτό το λέω για τα πάντα και όχι μόνο για το ντύσιμό του. Από παίκτης ακόμα, μελετούσε τον αντίπαλο διεξοδικά και μας έπιανε πριν τα ματς, για να μας εξηγήσει και να μας δώσει έξτρα tips. Εννοείται ότι όταν το έκανε αυτό, τα πάντα πάνω του ήταν στην εντέλεια. Τα παπούτσια του, το σορτσάκι σιδερωμένο με τσάκιση. Και πιστέψτε με, το ίδιο κάνει και τώρα σαν προπονητής. Στα πάντα».

Ο κολλητός, συνοδοιπόρος και βοηθός του στη Σκουάντρα Ατζούρα, Τζανλούκα Βιάλι, ξέρει καλύτερα από κάθε άλλον πως ο Ρομπέρτο Μαντσίνι είναι ένας πολύχρωμος και πολυδιάστατος τύπος, που δεν μπορείς να τον βάλεις σε καλούπια. Με ένα απαλό γαλάζιο ή ένα
light γκρι σακάκι, σχετικά εφαρμοστό. Με τις ρυτίδες μισοεξαφανισμένες από το σύγχρονο μπότοξ. Με τα άψογα περιποιημένα μαλλιά του να έχουν αυτή τη λεπτομέρεια με το γκριζάρισμα στη φράτζα, η οποία αγκαλιάζει τόσο, όσο το μέτωπο. Αλλά και με τον τρόπο που θα μιλήσει, θα κοινωνήσει τις οδηγίες του για το αγωνιστικό πλάνο.

image

Πάθος, έρωτας, Armani και ο αγαπημένος Εντσο

Για τον 56χρονο εκλέκτορα της Ιταλίας τα πάντα έχουν να κάνουν με το πάθος. Το πάθος για το καλό φαγητό, το στιλάτο ντύσιμο, για την ένταση μίας υπέροχης ζωής, για την οποία ο ίδιος έχει δηλώσει ότι δεν θα μπορούσε να τη ζήσει, εάν δεν ήταν μονίμως ερωτευμένος. Με τις γυναίκες του, τα παιδιά του, με την μπάλα. Και τώρα με αυτό το εκπληκτικό σύνολο που είναι εντελώς δικό του δημιούργημα. Και που το έχτισε τόσο καλά, ώστε την Κυριακή το βράδυ στο “Γουέμπλεϊ” να το τοποθετήσει τόσο ψηλά, ώστε να το θαυμάζουν όλοι.

Αλλωστε, ακόμα και το σετ ντυσίματος του
staff του, εκείνος το επιμελήθηκε προσωπικά, ζητώντας από τον Τζόρτζιο Αρμάνι ένα tribute σε ένα από τα μεγάλα ινδάλματά του. Κάπως έτσι παρουσιάστηκαν άπαντες με παρεμφερή εμφάνιση εκείνου που πάλι ο Αρμάνι είχε σχεδιάσει για τον Εντσο Μπεαρζότ και το επιτελείο του στην κατάκτηση του Μουντιάλ του 1982. Και τελικά αυτό λειτούργησε όπως φαίνεται τέλεια.

image

«Και τώρα, πάμε να πάρουμε το Euro»

Οπως πάντοτε, προσεγμένος, εμφανίστηκε και στη συνέντευξη τύπου, όταν ανέλαβε την Εθνική. Ηταν 14 Μαΐου του 2018. Υπέγραψε έως το 2020, με αυτόματη ανανέωση εάν η χώρα προκρινόταν στο Euro. Τόση ήταν η ΜΗ εμπιστοσύνη που του είχαν. Το εντελώς αντίθετο δηλαδή για όσα πίστευε εκείνος. Για τον εαυτό του και όσα θα ακολουθούσαν. Και έσπευσε να το επιδείξει στη συνέντευξη τύπου της παρουσίασής του:

«Πέρασε καιρός που δεν είμαστε καλά. Θα επαναφέρω το χαμόγελο στα χείλη όλων μας. Θα επαναφέρω την Ιταλία εκεί όπου αξίζει. Πάμε για τον πρώτο στόχο. Την πρώτη κούπα που θα διεκδικήσουμε, θα την πάρουμε. Δεν έχουμε κατακτήσει το
Euro εδώ και πολλά χρόνια. Οπότε, αυτός είναι ο αρχικός στόχος μας». Καθώς ξεστόμιζε λόγια αδιανόητης αισιοδοξίας, στη σιωπηλή αίθουσα άπαντες τον κοιτούσαν με το βλέμμα της αμφισβήτησης που αντιμετωπίζει έναν τρελό. Και αυτή η αμφιβολία θα γιγαντωνόταν με το καλησπέρα, καθώς το ξεκίνημα ήταν το χειρότερο δυνατό. Πόσο μάλλον καθώς είχε προηγηθεί η πρώτη αποτυχία της χώρας να βρεθεί στο Μουντιάλ (2018).

image

Αναδιαμορφώνοντας τη μεθοδολογία του C-A-R-P

Στους έξι πρώτους μήνες της θητείας του ο Μαντσίνι είχε νικήσει μόλις μία φορά σε έξι ματς, ένα φιλικό με τη Σαουδική Αραβία. Η κριτική ήταν σκληρή. Στο πλευρό του βρέθηκε αμέσως ο Τζενάρο Γκατούζο: «Μην είστε βιαστικοί μαζί του. Τον γνωρίζω καλά και ξέρω πόσο υπέροχες ιδέες θα φέρει στην Εθνική. Κάντε λίγη υπομονή και θα δείτε πράγματα που δεν τα έχετε ξαναδεί στην Εθνική», έλεγε ο κόουτς της Νάπολι και δικαιώθηκε.

Από το 1958 που έχει δημιουργηθεί η βάση της ιταλικής ποδοσφαιρικής σχολής και οι εγκαταστάσεις της στο Κοβερτσάνο, όλοι οι προπονητές της χώρας μαθαίνουν τη μεθοδολογία
C-A-R-P. Τα αρχικά της σημαίνουν...

C = Construzione: Η Δόμηση του παιχνιδιού ξεκινώντας από τους τερματοφύλακες!

A = Ampiezza: Το Εύρος που δίνουν οι πλάγιοι μπακ, παίζοντας πάντοτε ψηλά!

R = Rifinitura:
Ο χώρος που χρησιμοποιείται για πίεση ψηλά, μεταξύ της αμυντικής γραμμής του αντιπάλου και της μεσαίας γραμμής!

P = Profondita: Το Βάθος που δημιουργεί ο σέντερ φορ, παίζοντας βαθιά στην καρδιά των αντίπαλων σέντερ μπακ!


Ολα τα παραπάνω ο Μαντσίνι φρόντισε να τα τηρήσει, αλλά και να τα καταργήσει εν μέρει όποτε χρειάστηκε. Ο συνδυασμός του διαχρονικού και η μοντέρνες δημιουργίες του, επέφεραν το τέλειο αποτέλεσμα για την Ιταλία. Ο Ντοναρούμα συνέχισε να αποτελεί τη βάση του παιχνιδιού και δημιουργικά, από τους μπακ όμως ο Ντι Λορέντσο στα δεξιά είχε πάντοτε την εντολή να μην ανεβαίνει. Οπότε εκεί υπήρξε κάποια παραλλαγή. Η πίεση στο 1/3 του αντιπάλου ήταν μεν ασφυκτική, αλλά δόθηκαν και χώροι κόντρα στην Ισπανία και λίγο με το Βέλγιο.

Ωσπου στον τελικό έγινε η τεράστια αλλαγή. Η είσοδος του Μπεράρντι αντί του Ιμόμπιλε άλλαξε τις ισορροπίες και κατάργησε το “
P” του “ C-A-R-P”. Ο Μπεράρντι πήγε δεξιά, ο Κιέζα απέναντι και ο Ινσίνιε τάραξε τα νερά με την κινητικότητα του και τις επιστροφές στο κέντρο για να πάρει μπάλες, ώστε οι Μαγκουάιρ, Στόουνς να μην μπορούν να τον ακολουθήσουν. Εκείνη τη στιγμή ο Μαντσίνι γινόταν Λίπι, Καπέλο, Σάκι, Τραπατόνι και Γκουαρδιόλα μαζί. Και αυτό είναι ένα ξεκάθαρο δείγμα τακτικής και προσαρμοστικής ευφυΐας.

image

Από την εξέλιξη, στην ανέλιξη

Αυτή η εξελικτική προσαρμογή του Μαντσίνι επιβεβαιώθηκε ούτως ή άλλως σε κάθε φάση του τουρνουά. Από το ότι δεν είχε στο ξεκίνημα τον υπερπολύτιμο Βεράτι, αλλά δεν τον ενόχλησε. Ο Λοκατέλι άρχισε τη διοργάνωση τέλεια. Οταν όμως επέστρεψε ο Βεράτι, ο κόουτς έκανε την αλλαγή. Υστερα ήρθε ο τραυματισμός του καλύτερου πλάγιου μπακ του Euro 2020. Ούτε η απουσία του Σπινατσόλα φάνηκε. Τέλος, σε όλο το τουρνουά η Ιταλία βρέθηκε πίσω στο σκορ μόνο από την Αγγλία. Και εκεί η διαχείριση υπήρξε υποδειγματική.

Ουσιαστικά ο Μαντσίνι κατάφερε το απόλυτο πάντρεμα. Η πολύ παλιά φουρνιά από την οποία είχαν μείνει λίγοι και... καλύτεροι, έδεσαν ιδανικά με τους εννέα παίκτες που είναι κάτω των 24 ετών. Και δεν άργησε να επέλθει ο θαυμασμός. Από το πρώτο κιόλας παιχνίδι, οι Ιταλοί κέρδισαν τις εντυπώσεις και στο τέλος του ομίλου είχαν μπει για τα καλά στη συζήτηση ακόμα και για την κούπα. Οσοι υποστήριξαν ότι ήταν εύκολο το έργο τους στο γκρουπ, τώρα θα πρέπει να έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους. Πόσο μάλλον έπειτα από τρεις παρατάσεις, δύο προκρίσεις στα πέναλτι και αποκλείοντας το Νο1 στο παγκόσμιο
Ranking, Βέλγιο, την ταλαντούχα Ισπανία και το μεγάλο φαβορί, που όπως εξελίχτηκε η διοργάνωση, ήταν σαν οικοδεσπότες.

image

Από τον χλευασμό ως τον θρύλο του Βιτόριο Πότσο

Από εκείνο το πρώτο Κύπελλο με τη Φιορεντίνα το 2001, με τη Λάτσιο το 2004 και τα τρία διαδοχικά Καμπιονάτι με την Ιντερ (2006, 2007, 2008), έως και τη θρυλική κατάκτηση της Premier League με τη Μάντσεστερ Σίτι (2012), έχει πλειστάκις αποδείξει την αξία του στους πάγκους. Ωστόσο, ουδέποτε εισέπραξε τον θαυμασμό για τη δουλειά του. Οι περισσότεροι τον χλεύαζαν για το προσεγμένο ντύσιμο και τις παχυλές αποζημιώσεις που πήρε σε κάθε μεγάλη απόλυσή του.

Πλέον όμως ο Μαντσίνι μπορεί να μπει στη συζήτηση ανάμεσα στους μεγάλους Ιταλούς προπονητές όλων των εποχών. Ηδη βρίσκεται στο -1 από το παγκόσμιο ρεκόρ του Εθνικού αήττητου (35 ματς στη σειρά Ισπανία, Βραζιλία), ξεπερνώντας ακόμα και τον θρυλικό Βιτόριο Πότσο που οδήγησε τη χώρα σε δύο σερί κατακτήσεις Μουντιάλ (1934, 1938). Οταν τον ρώτησαν μάλιστα, απάντησε ότι: «Ο Πότσο πήρε δύο Μουντιάλ κι αυτό τον τοποθετεί πάνω απ' όλους μας».

image

Σκοτώστε τον δαίμονα, κατακτήστε τον κόσμο...

Ακούγοντας το σφύριγμα της λήξης στο “Γουέμπλεϊ”, έπεσε στην αγκαλιά του Βιάλι και του Ατίλιο Λομπάρντο. Σίγουρα και οι τρεις εκείνη τη στιγμή θα σκέφτηκαν το ίδιο. Οτι τον δαίμονα που τους έτρωγε την ποδοσφαιρική ψυχή 29 χρόνια τώρα, τον ξόρκισαν. Εκείνη η λύπη από τον τελικό με τη Σαμπντόρια κόντρα στην Μπαρτσελόνα το 1992, μετατράπηκε σε αδιανόητη χαρά. Επειδή με έναν δικό του τρόπο το σύμπαν ξέρει να επιβραβεύει τις αξίες, την επιμονή και την πραγματικά καλή δουλειά.

Και τόσο ο ίδιος ο εκλέκτορας, όσο και η παρέα που έχει στήσει γύρω του, επανέφεραν την Ιταλία στην κορυφή της Ευρώπης, κάνοντας πράξη την υπόσχεση που ο ίδιος έδωσε τρία χρόνια νωρίτερα. Τώρα αυτό που σίγουρα θα τους έχει μπει στο μυαλό, είναι το να κατακτήσουν και τον κόσμο. Αλλωστε, τίποτε δεν μπορεί να αντισταθεί σε μια ιδέα που έχει έρθει η ώρα της. Και για τον Ρομπέρτο Μαντσίνι και την υπέροχη ΟΜΑΔΑ που έστησε, το
timing είναι κάτι παραπάνω από ιδανικό...

Follow me: @jorgekaraman
Instagram: Jorge_Karaman