Ο Έντερσον τραγουδά ακόμη: «Φοφόνκα παιχτρόνι τους πήρες το σεντόνι...»
Εντερσον Φοφόνκα. Ο Βραζιλιάνος που τίμησε τα ελληνικά γήπεδα, κυρίως με τη φανέλα του Ηρακλή και από τους ξένους που αγαπήθηκαν όσο ελάχιστοι (117 ματς από το 2000-2004 με 40 γκολ).
Ο παίκτης που 13 χρόνια μετά την τελευταία του σεζόν στη χώρα μας δεν ξεχνά τον Ηρακλή και τα όσα πέρασε εδώ, υπηρετώντας επίσης τους Πανσερραϊκό και Κέρκυρα.
Μέσω του gazzetta.gr ξεκαθαρίζει πως ο Ηρακλής είναι ό,τι καλύτερο συνέβη στην καριέρα του. Δεν ξεχνά το ματς Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, όπου η ομάδα του αδικήθηκε από τη διαιτησία, όπως λέει ο ίδιος, αλλά και το καλύτερό του ματς μέσα στην Τούμπα όπου με το γκολ του στέρησε το Champions League στον ΠΑΟΚ.
Η φράση «είστε στημένοι», που τον ενοχλούσε όσο τίποτα, το κλίμα σε Χαριλάου και Τούμπα που τον... έφτιαχνε και το δράμα με την αδικοχαμένη αδερφή του στα 37 της χρόνια, νικημένη ύστερα από την τετράχρονη μάχη με τον καρκίνο
«Ο Μπολσονάρο λέει μ....ς»
Καλησπέρα, Έντερσον. Διαβάζουμε πως είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση στη Βραζιλία λόγω του κορονοϊού.
«Τώρα είμαστε κλειστά λόγω του lockdown. Υπάρχουν λάθη από τον Μπολσονάρο αλλά και από τον κόσμο. Εμείς πληρώνουμε το ότι το καρναβάλι ήταν ανοιχτό στον κόσμο. Οι νέοι βγήκαν, έκαναν πάρτι και το πληρώνουμε όλοι εμείς και κυρίως οι παππούδες. Το κυριότερο πρόβλημα στη Βραζιλία είναι πάντα οι πολιτικοί.
Πέρυσι, ο Μπολσονάρο είπε κάτι που είναι σωστό. Είχαμε lockdown το Μάρτιο, τότε στη Βραζιλία δεν είχε πεθάνει καθένας. Μετά όμως άνοιξαν όλα. Οι άνθρωποι που έχουν επιχειρήσεις πρέπει να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους.
Απλά, εδώ έχουμε 24 περιοχές στις οποίες κουμάντo δεν κάνει ο Μπολσονάρο αλλά ο δήμαρχος της κάθε περιοχής και δεν είναι όλοι από το ίδιο κόμμα. Είμαστε 200.000.000 άνθρωποι πληθυσμός, η μισή Ευρώπη μέσα σε μία χώρα. Επίσης, μεγάλο λάθος του Μπολσονάρο είναι ότι είπε ότι ήταν μόνο μία γρίπη και ότι θα φύγει γρήγορα. Εχουν πεθάνει 260.000 άνθρωποι, μόνο η Αμερική έχει περισσότερους νεκρούς από μένα. Περιμένουμε το εμβόλιο, για να δούμε αν θα γίνει κάτι καλό. Ξεκίνησε κι εδώ ο εμβολιασμός, αλλά αργά γιατί ο Μπολσονάρο δεν θέλει να αγοράσει τα εμβόλια».
Ποια είναι η γνώμη σου για τον Μπολσονάρο;
«Υπάρχουν κάποια απ' όσα λέει που είναι σωστά, αλλά όταν μιλάει λέει μ...ς. Ο Αμαζόνιος είναι πολύ πλούσιος κι αυτά είναι δικά μας, αυτά λέει ο Μπολσονάρο. Πώς είναι η Ελλάδα;
Στην Ουρουγουάη είναι σε καλύτερη κατάσταση γιατί έκλεισαν τα σύνορα, αλλά "πέθανε" ο τουρισμός.
Πάντα παρακολουθώ τον Ηρακλή... Πέρυσι ούτε καν έπαιξε η ομάδα. Είναι κρίμα, που αυτή η ομάδα είναι εκεί. Πληρώνει όμως το κουμάντο που έκαναν οι προηγούμενες διοικήσεις».
«Ο Μυτιληναίος κουράστηκε...»
Ας ξεκινήσουμε να μιλάμε για τον Ηρακλή και την Ελλάδα...
«Εγώ ήρθα στην καλύτερή του στιγμή, όταν ο Μυτιληναίος πήρε τον έλεγχο της ομάδας. Είχε λεφτά... αλλά κουράστηκε. Πιστεύω ότι έδωσε παραπάνω χρήματα απ' όσα έπρεπε. Μετά κουράστηκε και ο άνθρωπος ήταν επιχειρηματίας, δεν μπορεί να χάνει λεφτά. Είδε ότι δεν μπορούσε να κάνει μία ομάδα για να πάρει το πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός με τον Κόκκαλη ήταν πολύ δυνατός. Εμείς ήμασταν κοντά. Στο Κύπελλο δεν μπορούσαμε να νικήσουμε, όλοι ξέρουμε τι έγινε με τη διαιτησία. Αφού έφυγε ο Μυτιληναίος, ο Ηρακλής πήγαινε μόνο κάτω...
Στη συνέχεια, ο κόσμος περίμενε πολλά από τον Ρέμο. Ο Ρέμος έκανε λάθος επιλογή σε άτομα. Εκείνος στην Αθήνα, εκείνοι στη Θεσσαλονίκη. Ο άνθρωπος πληρώνει μέχρι και σήμερα. Βλέπω να λέει στην τηλεόραση ότι πληρώνει την εφορία κι όλα τα χρέη.
Μετά όσοι μπήκαν στην ομάδα ήταν το ίδιο πράγμα...».
Πώς θυμάσαι τον ερχομό σου;
«Αυτό που έζησα με το πού προσγειώθηκα ήταν κάτι το φανταστικό. Δεν περίμενα ότι θα αντικρίσω τόση αγάπη, με υποδέχτηκαν μέσα σ' ένα κάμπριο. Τον πρώτο χρόνο δεν ήμουν όπως με περίμεναν, αλλά στο δεύτερο χρόνο που είχα μάθει και τη γλώσσα όλοι είδαν ότι πολεμούσα και τα έδινα όλα για την ομάδα. Δυστυχώς, είχαμε πολύ καλούς παίκτες, καλές ομάδες, καλούς προπονητές αλλά όπως είπαν πριν ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός είχαν πολλά λεφτά - όπως κι ο Ηρακλής - και υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός.
Είχαμε τον Ράινκε, τον Γκοΐκοβιτς, τον Στολτίδη, τον Επαλέ, τον Ξενίδη... παικταράδες. Κι ο Ολυμπιακός όμως είχε μια σελεσάο στην ομάδα του. Ζιοβάνι, Ζε Ελίας, Ριβάλντο... Καρεμπέ, Τζόρτζεβιτς. Δεν ήταν εύκολα τα πράγματα».
Κάποιο ματς που φοβήθηκες;
«Όταν πηγαίναμε πάντα στο Χαριλάου ή στην Τούμπα ήταν πάντα κάπως... Στο Χαριλάου είναι μικρή η οδός εκεί και έξω από το γήπεδο και όταν περνούσε το λεωφορείο μας υπήρχε πάντα ένταση. Εμένα, όμως, μ' άρεσε πάρα πολύ αυτή η ατμόσφαιρα.
Στη Β' Εθνική, μετά, υπήρχαν πρόεδροι μαζί με τους σεκιούριτι που μας έβριζαν και μας έλεγαν "θα σας κερδίσουμε κι αυτά...", εγώ γελούσα. Τι θα έκαναν; Θα με σκότωναν; Πιστεύω ότι σε Χαριλάου και Τούμπα ήταν πάντα ιδιαίτερα. Ο κόσμος φωνάζει και βρίζει αλλά ως εκεί.
Εγώ έμενα στην Καλαμαριά, δίπλα από ένα μπαρ που ήταν όλο ΠΑΟΚτσήδες. Περνούσα, περπατούσα, χαιρετούσα και δεν είχα ποτέ κανένα πρόβλημα. Υπήρχε αντιπαλότητα αλλά υπήρχε και σεβασμός. Εγώ σεβόμουν όλες τις ομάδες».
Ποιο ματς θυμάσαι έντονα για κάποιον ιδιαίτερο λόγο;
«Σ' ένα Ηρακλής-Ατρόμητος, είχαμε πολλή πίεση. Εμείς θέλαμε να νικήσουμε για να κρατήσουμε τον Γκέραρντ. Το σκορ ήταν 1-1 και βλέπαμε ότι δεν μπορούσαμε να το πάρουμε. Είχε γίνει ένα φάουλ, εγώ ήθελα να παίξω γρήγορα και ο αντίπαλος έμεινε μπροστά στην μπάλα. Τον έσπρωξα και μου έδωσαν κόκκινη κάρτα. Τιμωρήθηκα για πέντε αγωνιστικές και μετά τρελάθηκα. Βγήκα και είπα ότι θα φύγω. Ήμουν αρχηγός και γι' αυτό τιμωρήθηκα με πέντε αγωνιστικές. Η απευθείας κόκκινη ήταν τρεις αγωνιστικές, αν ήσουν αρχηγός πέντε. Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι από το παρελθόν αυτό σίγουρα θα το άλλαζα».
«Φοφόνκα παιχτρόνι τους πήρες το σεντόνι...»
Το καλύτερό σου ματς;
«Μέσα στην Τούμπα! Εμείς πήγαμε με απουσίες σε εκείνο το ματς για να παλέψουμε να μπούμε στο UEFA, ενώ ο ΠΑΟΚ κυνηγούσε το Champions League και νικήσαμε 1-0, με πέναλτι που απέκρουσε ο Χαλκιάς, κάνει το βολέ και στην ίδια φάση εγώ έκανα το γκολ. Μετά μείναμε με 10 παίκτες και για 10-15 λεπτά ήμασταν όλοι μας μέσα στην περιοχή για να τελειώσει το ματς, το οποίο ευτυχώς πήραμε.
Εκεί οι φίλαθλοι του Ηρακλή έβγαλαν το τραγούδι μόνο γι' αυτό το γκολ, μόνο για μένα. Ήταν κάτι το φανταστικό».
Θυμάσαι το τραγούδι;
«Ναι... Φοφόνκα αλήτη τους έκλεισες το σπίτι. Φοφόνκα παιxτρόνι τους πήρες το σεντόνι». (γέλια)
Ωραίες εποχές, ε;
«Εγώ πέρασα πάρα πολύ καλά... Όταν έφυγα από τον Ηρακλή, ήθελε να παίξω σε άλλη χώρα, πήγα στο Μεξικό. Πιστεύω ότι εκεί έκανα λάθος. Αλλά το αίσθημα που έχω για τον κόσμο του Ηρακλή είναι φανταστικό ύστερα από 15-16 χρόνια.
Εφυγα από την ομάδα και ύστερα από τόσα χρόνια με θυμούνται και με αγαπούν. Αυτό είναι κάτι το ανεπανάληπτο, γι' αυτό και εγώ μιλάω με τα καλύτερα λόγια για τον Ηρακλή και έβγαλα το προπονητικό μου κέντρο "Ηρακλής 9". Ήθελα να δώσω πίσω κάτι στην ομάδα».
«Όταν έφυγα από το Μεξικό, ήθελα να γυρίσω στον Ηρακλή. Τελικά, πήγα στην Κέρκυρα γιατί ο Ηρακλής δεν μπορούσε να πάρει παίκτες... Μετά την Κέρκυρα πάλι ήθελα να γυρίσω. Τη μία φορά δεν ήθελε ο Κωφίδης. Την άλλη δεν ήθελε ένας άλλος προπονητής. Εντάξει, ήταν κάτι που έγινε.
Μετά όποιος ήταν πρόεδρος στην ομάδα δεν μου έκανε πρόταση να γυρίσω. Σκέφτομαι ότι αυτό ίσως να οφείλεται στο ότι εγώ έχω καλή επαφή με τον κόσμο της ομάδας και δεν το ήθελαν αυτό.
Εμένα η ζωή μου είναι εδώ, στη Λατινική Αμερική. Ελλάδα θέλω να έρθω για τουρισμό. Το να δουλέψω στον Ηρακλή είναι δύσκολο γιατί δεν είναι οργανωμένοι τώρα. Δεν ξέρουν που θα παίξουν... Ο Ηρακλής πρέπει να είναι στη Super League Interwetten, μ' έναν καλό πρόεδρο και με τον κόσμο του που πάντα τον ακολουθά. Με οργάνωση και πρόγραμμα να πάει στην πρώτη κατηγορία και να μείνει για χρόνια όπως πάντα».
«Επρεπε να περάσει ο Ολυμπιακός»
Το ματς που σε εκνεύρισε πιο πολύ;
«Εγώ δεν έπαιξα γιατί ήμουν τραυματίας, αλλά το ματς Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, ο διαιτητής έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να κερδίσει ο Ολυμπιακός, τελικά 5-4. Κόκκινη κάρτα, πέναλτι... Ήταν το ματς που αδικηθήκαμε όσο σε κανένα άλλο. Δεν υπήρχε και το VAR τότε... Ήταν βέβαιο ότι ο διαιτητής φοβήθηκε να περάσει ο Ηρακλής στον τελικό, έπρεπε να περάσει ο Ολυμπιακός».
Η γνώμη σου για τον Ζιοβάνι;
«Μεγάλο αστέρι, έπαιξε Μουντιάλ το 1998, ήρθε από την Μπαρτσελόνα. Ήταν φανταστικός. Όσα έκανε στο γήπεδο, η τεχνική του... Ο καλύτερος παίκτης που έπαιξε στην ιστορία στην Ελλάδα. Κι ο Τζόρτζεβιτς ήταν μεγάλος παίκτης. Ο Ολυμπιακός είχε μόνο παικταράδες».
Ο Ζιοβάνι τραυματίστηκε πολύ σοβαρά σ' ένα ματς με τον Ηρακλή.
«Αυτό ήταν ένα ματς πριν έρθω στον Ηρακλή. Στο ματς που ήρθε 5-4, ο Ζιοβάνι έκανε ένα γκολ από το κέντρο. Ο Ζιοβάνι είδε τον αντίπαλο τερματοφύλακα εκτός εστίας γιατί το ματς ήταν 4-4 κι είχε ανέβει και εκείνος. Εκεί είπαμε "εντάξει, ο διαιτητής μας κλέβει και το παιδί μας κάνει τέτοιο γκολ; Δεν μπορούμε"».
«Γι' αυτό δεν πήγα στον Ολυμπιακό»
Υπήρξε πρόταση από κάποια «μεγάλη» ομάδα;
«Πριν πραγματοποιηθεί η μεταγραφή μου στον Ηρακλή, παραλίγο να έρθω στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό. Ήμουν πρώτος σκόρερ στην Ουρουγουάη.
Μετά, όταν ήμουν στον Ηρακλή, ο Παναθηναϊκός έκανε μια πρόταση αλλά δεν προχώρησε. Δεν ήταν καλή, ο Ηρακλής τότε δεν είχε ανάγκη. Όταν γύρισα στην Ελλάδα με ήθελε ο Άρης αλλά προτίμησα να πάω στην Κέρκυρα».
Γιατί, τελικά, δεν πήγες στον Ολυμπιακό;
«Ο Ολυμπιακός ήταν μεταξύ εμένα και του Γκάμπριελ Άλβες, ενός άλλου επιθετικού από την Ουρουγουάη. Ο Άλβες τελικά πήγε στον Ολυμπιακό κι εγώ στον Ηρακλή.
Ό,τι καλύτερο έκανα στην καριέρα μου, για μένα και την οικογένειά μου, ήταν που πήγα στον Ηρακλή. Αγαπάμε όλοι μας τη Θεσσαλονίκη, είναι μια φανταστική πόλη!».
Είπες πριν ότι στην Ελλάδα θα ερχόσουν για τουρισμό. Φαντάζομαι θα πήγαινε στη Θεσσαλονίκη.
«Και τη Θεσσαλονίκη αλλά και να γνωρίσω κάποια νησιά που δεν ξέρω. Σαντορίνη, Μύκονος... Δεν έχω πάει, είναι τρελό. Όταν μεγαλώσουν τα παιδιά, θα πάρω την οικογένειά μου και θα έρθουμε. Θα νοικιάσουμε ένα αμάξι και θα γυρίσουμε όλη την Ελλάδα».
Ανέβασες στο λογαριασμό σου στο facebook την ατάκα από μια σειρά, το «Σ' αγαπώ, μ' αγαπάς», όπου αναφέρονται σε εσένα.
Αυτός ο ηθοποιός είναι Ηρακλής. Είναι κάτι όμορφο, που δείχνει πόσο με αγαπάει ο κόσμος της ομάδας. Ήταν μια σειρά που την έβλεπε όλη η Ελλάδα, είχε γέλιο. "Τώρα είναι καλά ο Φοφόνκα και τραυματίστηκες εσύ;", ήταν κάτι πολύ καλό».
«Όταν χάναμε, μας έλεγαν στημένους»
Κάποιο περίεργο περιστατικό στην Ελλάδα; Κάτι που να σε στεναχώρησε;
«Αυτό που δεν μου άρεσε, περισσότερο στη Β' κατηγορία, ήταν ότι όταν νικούσαμε ήταν όλα καλά. Όταν χάναμε έλεγαν "το πούλησαν για το στοίχημα". Εντάξει, υπήρχε κόσμος που έπαιζε στοίχημα, δεν ξέρω αν παίζουν ακόμη... Μία φορά, στην Κέρκυρα, ήμασταν πρώτοι και ισοφαρίσαμε το Χαϊδάρι σε 2-2 κι όλοι φώναζαν ότι το ματς ήταν πουλημένο.
Εγώ βγήκα και είπα: "Παίζουμε 11 εναντίον 11. Δεν μπορεί το Χαϊδάρι να έρθει εδώ και να μας βάλει δύο γκολ;". Πρέπει να τελειώσουν αυτά, είμαστε άνθρωποι και έχουμε οικογένεια. Αν κάποιος πουλάει παιχνίδια, δεν το ξέρω, στις ομάδες μου δεν υπήρχαν αυτά. Όσο ήμουν στην Ελλάδα, υπήρχαν σχόλια. Ήταν περίεργο γιατί δεν υπήρχαν αυτά».
Δεν είδες ποτέ κάποιον συμπαίκτη σου να παίζει στοίχημα;
«Είχα συμπαίκτες που έπαιζαν στοίχημα, αλλά όχι τα ματς που έπαιζε η ομάδα μας. Αν εγώ, για παράδειγμα, παίξω ένα στοίχημα, δεν θα παίξω για να χάσω το ματς της ομάδας μου. Εγώ δεν είδα κάποιον συμπαίκτη μου να κάνει κάτι τέτοιο. Είναι διαφορετική η φιλοσοφία μου. Αν ερχόταν κάποιος πρόεδρος να μου ζητήσει να χάσω, δεν θα έπαιζα».
Συνέβη ποτέ αυτό;
«Αυτή τη στιγμή στη Β' πιστεύω ναι συμβαίνει».
Όταν ήσουν εσύ, έγινε κάτι τέτοιο;
«Μία φορά ναι. Αλλά εγώ δεν έπαιξα. Ήταν ένα ματς που δεν κρινόταν τίποτα. Ήταν περίεργο και κακό για μένα αυτό που έγινε. Κατάλαβες; Μετά η UEFA, η FIFA προχώρησε σε τιμωρίες. Υπάρχουν τα ίδια και στη Γερμανία, που είναι σοβαρή χώρα, στην Ιταλία, στην Ισπανία... Άκουσα τον Μπράβο να εμπλέκεται σε μια τέτοια υπόθεση, αν κι ο ίδιος δηλώνει ότι δεν έχει σχέση και δεν θα γίνει καν δίκη».
Το δράμα με την αδερφή του
Πριν δύο χρόνια, υπήρξε ένα τραγικό συμβάν, έχασες την αδερφή σου.
«Είναι κρίμα. Ήταν δύσκολο όχι μόνο για την ίδια αλλά και ολόκληρη την οικογένεια. Ήταν μια κοπέλα που ήθελε να συνεχίσει τη ζωή της και δεν μπορούσε. Έπαιζε βόλεϊ, αγαπούσε τη γυμναστική. Εφυγε 37 ετών. Στα 33 έμαθε ότι είχε καρκίνο ο οποίος πήγε σε όλο της το σώμα. Πάλεψε τέσσερα χρόνια. Η μητέρα μου μέχρι και σήμερα δεν μπορεί να καταλάβει τί έγινε. Εμείς, προς το τέλος είπαμε ότι πρέπει να "φύγει", για να ξεκουραστεί, να ηρεμήσει. Ετσι είναι η ζωή, ο Θεός ξέρει τι κάνει. Υπάρχουν και παιδιά με τα ίδια προβλήματα, είναι πραγματικά κρίμα και για τους γονείς. Εχω παιδιά και στη σκέψη και μόνο ότι μπορούν να πάθουν κάτι τρελαίνομαι »
Ποιο είναι το όνειρό σου;
«Το δικό μου όνειρο είναι να μεγαλώνουν τα παιδιά μου ευτυχισμένα με υγεία. Εχω δύο αγόρια. Αν κάποιος γίνει ποδοσφαιριστής, θα είναι ένα όνειρό μου που θα πραγματοποιηθεί κι αν παίξουν στην Ευρώπη μακάρι να έρθουν στην Ελλάδα και στον Ηρακλή. Αν παίξουν σε άλλη ομάδα θα με κράξουν πολύ».
Θα ήθελες να πεις κάτι στον κόσμο του Ηρακλή;
«Πάντα θα λέω να παλεύουν και να ακολουθούν την ομάδα και να έρθει κάποιος σοβαρός άνθρωπος, για να φέρει την ομάδα και πάλι στην πρώτη κατηγορία. Υγεία για όλο τον κόσμο. Αγαπάω την Ελλάδα, σοβαρά σας το λέω μέσα από την καρδιά μου».
