Ανατριχιαστικά πράγματα που θεωρούνταν φυσιολογικά πριν από 100 χρόνια

• Τι θεωρούσαν φυσιολογικό πριν 100 χρόνια και τώρα μας φαίνεται ανατριχιαστικό

100 χρόνια πριν, ο κόσμος άλλαζε με καταιγιστικούς ρυθμούς. Η τεχνολογία, η ιατρική και η βιομηχανία έκαναν άλματα, ενώ οι άνθρωποι άρχισαν να ζουν με τρόπους που μέχρι πρότινος έμοιαζαν αδιανόητοι. Η καθημερινή ζωή βελτιωνόταν σταδιακά, όμως δεν έλειπαν και οι σκοτεινές πτυχές της εποχής, συνήθειες, πρακτικές και αντιλήψεις που σήμερα φαντάζουν τουλάχιστον ανατριχιαστικές.

Από ιατρικές «θεραπείες» που προκαλούν τρόμο, μέχρι παιχνίδια παιδιών που θα θεωρούνταν επικίνδυνα ακόμη και για ενήλικες, οι άνθρωποι ζούσαν μέσα σε μια πραγματικότητα που, αν και φυσιολογική τότε, σήμερα μοιάζει βγαλμένη από θρίλερ.

Τι θεωρούσαν φυσιολογικό πριν 100 χρόνια και τώρα μας φαίνεται ανατριχιαστικό

Οι βδέλλες ήταν φάρμακο

Πριν από εκατοντάδες χρόνια, οι βδέλλες δεν ήταν απλώς αιμορουφήχτρες, αλλά βασικό εργαλείο της ιατρικής. Από την Αρχαία Αίγυπτο μέχρι την Ελλάδα, χρησιμοποιούνταν για αφαίμαξη – μια διαδικασία που πίστευαν ότι βοηθούσε στην εξισορρόπηση των υγρών του σώματος.

Γιατροί τις προτιμούσαν γιατί μπορούσαν να φτάσουν ακόμα και στα πιο δύσκολα σημεία του σώματος, ρουφώντας αίμα για να θεραπεύσουν τα πάντα, από πυρετό και πονόδοντο μέχρι αιμορροΐδες. Αν και η πρακτική αυτή ξεχάστηκε για δεκαετίες, σήμερα οι βδέλλες έχουν επιστρέψει στη σύγχρονη ιατρική για θεραπείες όπως η αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας ή ακόμα και του καρκίνου.

Ο γάμος και ο θεσμός της προίκας

Ο θεσμός του γάμου έχει αλλάξει ριζικά μέσα στους αιώνες, και η μορφή που γνωρίζουμε σήμερα είναι σχετικά πρόσφατη στην ανθρώπινη ιστορία. Από τη Λίθινη Εποχή, ο γάμος πιθανότατα ξεκίνησε ως μέσο αποφυγής της ενδογαμίας και σύνδεσης μεταξύ οικογενειών, ενώ για μεγάλο διάστημα είχε καθαρά πρακτικό χαρακτήρα: δημιουργία απογόνων και διατήρηση περιουσίας.

Η πολυγαμία και οι παλλακίδες ήταν συχνό φαινόμενο, ενώ οι γάμοι μεταξύ παιδιών ήταν αποδεκτοί, αφού σε πολλές περιπτώσεις, η ηλικία συναίνεσης οριζόταν από τον πατέρα. Μόλις τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να επικρατεί η ιδέα του γάμου ως συναισθηματικής και ισότιμης ένωσης, αν και παλιές αντιλήψεις συνεχίζουν να επιβιώνουν σε διάφορες κοινωνίες. Ο θεσμός της προίκας, ακόμη, ήταν εξαιρετικά διαδεδομένος.

Οι πόλεις πνίγονταν... στα περιττώματα και τα πτώματα ζώων

Πολύ πριν τα αυτοκίνητα κατακλύσουν τους δρόμους, οι μεγάλες πόλεις βασίζονταν στα άλογα για τις μεταφορές, δημιουργώντας όμως τεράστια προβλήματα ρύπανσης. Στα τέλη του 19ου αιώνα, μεγάλες μητροπόλεις όπως η Νέα Υόρκη φιλοξενούσαν όχι μόνο χιλιάδες άλογα, αλλά και κατσίκες, πάπιες και αγελάδες που κυκλοφορούσαν ελεύθερα.

Όταν αυτά τα ζώα πέθαιναν, πολλές φορές τα άφηναν να σαπίσουν στους δρόμους για να κοπούν πιο εύκολα, με ό,τι αυτό συνεπαγόταν για τη δημόσια υγεία. Ένα μόνο άλογο μπορούσε να αφήσει μέχρι και 35 κιλά κοπριάς τη μέρα, και οι Times του Λονδίνου προέβλεπαν το 1894 ότι οι δρόμοι θα θάβονταν κάτω από εννιά πόδια περιττωμάτων. Η κρίση αυτή οδήγησε τελικά στην άνοδο του αυτοκινήτου και στην ανάγκη για σοβαρό πολεοδομικό και υγειονομικό σχεδιασμό.

Όταν ο θάνατος ήταν... δημόσιο θέαμα

Πριν από έναν αιώνα, ο θάνατος ήταν μέρος της καθημερινότητας – από τις φονικές επιδημίες και τη βρεφική θνησιμότητα, μέχρι τα νεκρά ζώα στους δρόμους και τις δημόσιες εκτελέσεις. Η δικαιοσύνη ήταν σκληρή και συχνά θεαματική: βιαστές απαγχονίζονταν, προδότες πυροβολούνταν, και εκτελέσεις συγκέντρωναν χιλιάδες θεατές, όπως στην τελευταία δημόσια κρεμάλα στις ΗΠΑ, που προσέλκυσε 20.000 άτομα.

Παρά τις σταδιακές απαγορεύσεις, η βία δεν εξαφανίστηκε. Τα λιντσαρίσματα, ειδικά στον αμερικανικό Νότο, ήταν συχνό φαινόμενο. Ανάμεσα στο 1882 και το 1968, σχεδόν 5.000 άνθρωποι λιντσαρίστηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες – οι περισσότεροι επειδή ήταν μαύροι. Η κοινωνία του τότε ζούσε με τον θάνατο όχι μόνο ως γεγονός, αλλά και ως «παράσταση».

Η γυναικεία ιατρική ήταν... για κλάματα

Στις αρχές του 20ού αιώνα, η υγειονομική περίθαλψη ήταν ήδη δύσκολη υπόθεση, αλλά για τις γυναίκες συχνά μετατρεπόταν σε εφιάλτη. Όχι μόνο τους απαγορευόταν η είσοδος στον ιατρικό κόσμο, αλλά για δεκαετίες ήταν και αποκλεισμένες από την ιατρική έρευνα – τόσο που η συμμετοχή τους σε δοκιμές έγινε υποχρεωτική μόλις το 2016.

Οι γυναικολογικές πρακτικές της εποχής βασίζονταν σε επικίνδυνες ή εντελώς παράλογες μεθόδους, όπως το ξύρισμα και το ξέπλυμα των γεννητικών οργάνων με όξινα διαλύματα ή την πίεση νεύρων για να μειωθεί ο πόνος του τοκετού. Η «υστερία», διάγνωση-παγίδα για κάθε συμπεριφορά που δεν βόλευε τους άντρες, αντιμετωπιζόταν με πυελικό μασάζ από γιατρούς, μέχρι να... ανακουφιστούν οι ασθενείς. Από αυτή την «ιατρική πρακτική» γεννήθηκε τελικά η πρώτη μορφή δονητή, ως πιο «αποτελεσματική» θεραπεία.

ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ

• Δολοφόνος 4 φοιτητών θα εκτίσει στη χειρότερη φυλακή του κόσμου: Γνωστή και ως «κόλαση επί της Γης» (vid)
• Η υπηρεσία πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ παραβιάστηκε από Κινέζους χάκερς: Τι υποστηρίζει η Microsoft (vid)
• Επέζησε από επίθεση καρχαρία και μοιράζεται το μοναδικό πράγμα που δεν πρέπει να κάνεις σε τέτοια κατάσταση (vid)