Το «Ενοίκιο» μπροστά παρακαλώ
Και ο δίσκος να γυρίζει, να γυρίζει, να γυρίζει, και με «σκρατς» και τρελά μπιτ να σταματά και να ξεκινά, και να ξεκινά, και ξεκινά… Παύση. Ο βόμβος που ταξιδεύει και ψάχνει τον χώρο υποδοχής σε βρίσκει. Και εσύ κάθεσαι. Αφήνεσαι. Κινείσαι. Το σώμα και το κεφάλι «συνομιλούν» με τα μπάσα και τις φωνές, τις κανονικές, τις πειραγμένες, τις φευγάτες και μόνιμα «τριπαρισμένες». Τα στόματα ρίμες «φτύνουν» και το μουσικό παρασκήνιο ντύνουν. Οι ντίβες κάνουν πασαρέλα με το μικρόφωνο στο χέρι και ο «διαστημάνθρωπος» (sic) μοιράζει την αστρόσκονη που μάζεψε με κόπο και πολλή φαντασία. Ανάμεσα τους ένας τύπος που τραβά με δύναμη το “m” για να φτάσει στο “c”. Το πάθος, η συγκέντρωση, ο σεβασμός και αναζήτηση της ταυτότητας ενισχύουν το flow και το delivery των στίχων που είναι προσωπικοί, κοινωνικοί και πάντα σε διαδικασία επιλογής του κατάλληλου ενοίκου-εκπροσώπου. Και εκεί που φαίνονται-ακούγονται δοκιμές σε ηχητικές ραπ τρίλιες, μπαίνουν ντριλ πετάγματα, νωχελικοί ρυθμοί πάνω σε boom bap και γρήγορους, γρήγορους λόγους, τόπους, χρόνους. Και ξαφνικά το γύρισμα του δίσκου γίνεται απόσταση για να πάρεις την κατάλληλη θέση, για να φτιάξεις τη δική σου θέα που θα δεχτεί τις σκέψεις, τις εμπνεύσεις, τις φιλόδοξες συνθέσεις. Όλα αυτά για να βρούμε το «Ενοίκιο» του Voyd. Ας ξεκινήσει η περιπλάνηση-ακρόαση.
Το ερέθισμα δουλεύεται, τα μέτρα σχηματοποιούνται
Ο Voyd κατάγεται από την Αλεξανδρούπολη. Υπάρχει, όμως, και η… δεύτερη καταγωγή. Αυτή που σου δίνει η διαρκής περιπλάνηση, αναζήτηση. Μετά από πολλές αλλαγές σε διευθύνσεις και τόπους, βρήκε τον χώρο του στην Αθήνα. Βρήκε; Λάθος. Κανείς δεν βρίσκει τον χώρο του στην πρωτεύουσα. Όλοι κινούνται διαρκώς και πασχίζουν να κρατήσουν το δικό τους κομμάτι τσιμέντο, το δικό τους κομμάτι ανέφελου ουρανού. Και κάπου εδώ μπαίνει ο ραπ λόγος. Αεικίνητος και πάντα προσωρινά στεγασμένος. Οι ρίμες και τα μπιτ δεν μένουν ποτέ στον καλλιτέχνη. Δημιουργούνται απ’ αυτόν, αλλά αυτονομούνται και παλεύουν να στερεωθούν στο ρευστό σύμπαν της κριτικής, της αποδοχής. Όλα αυτά μας οδηγούν αναπόφευκτα στο δεύτερο άλμπουμ του ράπερ, το «Ενοίκιο». Το εξώφυλλο δείχνει τον Voyd σε μια πολυθρόνα στη διάρκεια μετακόμισης. Και ανάμεσα στο τύλιγμα αντικειμένων, επίπλων, το ερέθισμα δουλεύεται και τα μέτρα σχηματοποιούνται. Σε αυτό το LP υπάρχουν ψήγματα fusion προσέγγισης στο ηχητικό, εκφραστικό πεδίο. Ο προσεκτικός πειραματισμός «πατά» πάνω στην ευπροσάρμοστη φωνή/αφήγηση του ράπερ και το τελικό αποτέλεσμα έχει σίγουρα ενδιαφέρον. Από το Intro και μετά δημιουργείται στον ακροατή η περιέργεια για το τι θα ακούσει στο επόμενο κομμάτι. Κάθε track δίνει και κάτι αληθινά διαφορετικό και το «Ενοίκιο»… πληρώνεται με πολλούς τρόπους.
Γεμάτα ενέργεια «πατήματα»
Το «Ενοίκιο» είναι η δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά του Voyd και σίγουρα έχει δουλευτεί καλά. Πέρα από την προσπάθεια να εκφράσει διάφορα ραπ ύφη, ξεχωρίζουμε τη μελωδική και δυναμική προσέγγιση, -βοηθάνε αρκετά τα sample- τα γεμάτα ενέργεια «πατήματα» και τους ρυθμούς που «αγγίζουν» αμέσως τον ακροατή. Το καλλιτεχνικό στίγμα του Voyd μένει ευδιάκριτο και το κρατάς ως μοναδικό. Σε αυτή τη δουλειά του ευτύχησε να έχει στην παραγωγή τους Vigil, Stolen Mic, Λόγου Χάριν, Simph0nik, Electabaz, Sumo Beats, Zero 25 52, KK. To «Ενοίκιο», όμως, έχει και πολύ δυνατές συνεργασίες. Οι Aeon, Πινόκιο, Λόγου Χάριν έχουν συνεισφέρει σε ποιότητα και ενέργεια. Όσον αφορά το στιχουργικό, ο Voyd κινείται με τρυφερότητα και αποφασιστικότητα στο συναισθηματικό, υπαρξιακό, κοινωνικό πεδίο.
