Ιστορική τιμωρία

Περίπου 12.000 οπαδοί βρέθηκαν στις εξέδρες της «Χίμκι Αρένα» για το τελευταίο ματς της σεζόν στη Ρωσία. Η Ντιναμό Μόσχας έδινε αγώνα επιβίωσης με αντίπαλο την Ζενίτ, όμως οι μισοί από αυτούς ήταν οπαδοί της ομάδας της Αγίας Πετρούπολης. Στο πιο κρίσιμο ματς της σεζόν... Από το πρώτο πρωτάθλημα της Σοβιετικής Ένωσης το 1936 οι μοναδικές ομάδες που δεν είχαν υποβιβαστεί ποτέ ήταν οι τρεις Ντιναμό: εκείνη της Μόσχας, εκείνη του Κιέβου και εκείνη της Τυφλίδας.

Από φέτος, έμειναν οι δύο τελευταίες. Το ασταθές μονοπάτι των Μοσχοβιτών τους έστειλε για πρώτη φορά στη δεύτερη κατηγορία. Η πρώτη πρωταθλήτρια το 1936, η πρώτη που έκανε νταμπλ το 1937, η πρώτη που έφτασε σε ευρωπαϊκό τελικό το 1972, όταν έχασε με 3-2 από τους Ρέιντζερς, έγινε η τελευταία, που θα λείψει έστω και μία σεζόν από την πρώτη κατηγορία. Το τελευταίο πρωτάθλημα είχε έρθει το 1976, ο τελευταίος τίτλος το 1995 (Κύπελλο) και στα επόμενα γενέθλια του Λεβ Γιασίν στις 22 Οκτωβρίου του 2016, όταν είναι προγραμματισμό να γίνουν τα εγκαίνια του νέου υπερσύγχρονου σταδίου της, η Ντιναμό θα υποδεχθεί μία από τις λεγόμενες «επαρχιακές» ομάδες στη Ρωσία.

Το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή Ιβανόβ βρίσκει τους οπαδούς να μπαίνουν στον αγωνιστικό. Τα έβαλαν με τον Ντιάκοβ, προσπάθησαν να βγάλουν τη φανέλα του Χόλμεν, θεωρώντας ότι δεν άξιζε να τη φοράει, όμως ευτυχώς τα πράγματα δεν ξέφυγαν πολύ. Οι παίκτες της Ντιναμό έμειναν καθηλωμένοι για περίπου 1,5 ώρα στο στάδιο, καθώς δεν μπορούσαν να φτάσουν μέχρι το λεωφορείο. Ένας γυάλινος τοίχος τους χώριζε από τους οπαδούς, που η αλήθεια είναι ότι έκαναν προσπάθεια να τον γκρεμίσουν και να ζητήσουν εξηγήσεις.

Και εκείνοι, όμως, έχουν μερίδιο ευθύνης, καθώς έχουν εγκαταλείψει την ομάδα τους. Η προσέλευση είναι όλο και μικρότερο, ενώ πριν ξεκινήσει το παιχνίδι κανένας δεν πίστευε στον υποβιβασμό. Έβλεπες χαμόγελα, άκουγες γέλια, η χαλαρότητα ήταν εμφανής. Έμοιαζε περισσότερο με γιορτή, παρά με ματς ζωής ή θανάτου. Η Ζενίτ έπαιζε με τα «δεύτερα», η ιδιοκτήτρια VTB (έχει το 74% των μετοχών) θα έκανε ό,τι χρειαζόταν, για να εξασφαλίσει το μέλλον, ενώ τον Ιανουάριο είχε πουλήσει τους Ζιρκόβ και Κοκόριν στην Gazprom, ιδιοκτήτρια των φιλοξενούμενων.

Η ώρα περνούσε χωρίς τίποτα το σημαντικό, μέχρι το 0-1 του Κοκόριν στο 62'. Αμέσως, σηκώθηκε πανό κατά της διοίκησης, ζητώντας την παραίτησή της, ενώ όταν έγινε κατανοητό ότι τα άλλα αποτελέσματα δεν ευνοούσαν την Ντιναμό, ακούστηκε το σύνθημα «δεν μας νοιάζει...». Όπως και το 2004, όταν είχαν βρεθεί και πάλι κοντά στην καταστροφή, οι Μοσχοβίτες είχαν εναποθέσει όλες τους τις ελπίδες στον μεγάλο τους αντίπαλο: την Σπαρτάκ. Τότε, είχαν πάρει την ισοπαλία και σώθηκαν, τώρα έπρεπε η τελευταία να κερδίσει την Ουφά και η Ντιναμό θα ήταν στα μπαράζ της παραμονής. Η ιστορία δεν επαναλήφθηκε....

Τρεις αλλαγές προπονητή στη σεζόν είναι λογικό να φέρνουν τα πάνω-κάτω. Και ο Τσικίσεβ, που ανέλαβε πριν λίγες ημέρες, είπε το απίστευτο στη συνέντευξη τύπου: τα πιτσιρίκια που μπήκαν ως αλλαγή έπρεπε να πάρουν εμπειρίες ενόψει της νέας σεζόν στη δεύτερη κατηγορία! Η προετοιμασία είχε ξεκινήσει. «Όλα διαλύθηκαν με την αποχώρηση του Τσερτσέσοβ», θα πει ο Ρουσλάν Νιγκματούλιν.

Η Ντιναμό τερμάτισε στην 4η θέση πέρυσι, όμως στη συνέχεια ήρθε η τιμωρία της UEFA για την παραβίαση του FFP με έναν χρόνο αποκλεισμό από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Σύμφωνα με εκείνη την έκθεση, μάλιστα, η ζημία για την περίοδο 2012-14 ήταν 257 εκατ. ευρώ! Και να ήταν μόνο αυτό. Από το 2005 μέχρι και το 2015 αποκτήθηκαν 87 παίκτες! Μόνο η Ρούμπιν είχε κάνει περισσότερες μεταγραφές. Το κόστος; 251 εκατ. ευρώ, τα περισσότερα από κάθε άλλη ομάδα. Το χειρότερο έρχεται από το γεγονός ότι στο ίδιο διάστημα άφησε ελεύθερους 59 παίκτες!

Αρχικά, το περασμένο καλοκαίρι η διοίκηση ανακοίνωσε ότι δε θα έρθουν σημαντικές αλλαγές, ο Τσερτσέσοβ ήταν στην προετοιμασία, όμως λίγες ημέρες πριν τη σέντρα στο πρωτάθλημα, ο Κόμπελεβ, που είχε προσληφθεί ως τεχνικός διευθυντής, πήρε τη θέση του στον πάγκο, έχοντας πλέον διπλό ρόλο. Όσο οι ξένοι ήταν στην ομάδα, η Ντιναμό κατάφερε να συγκεντρώσει 12 βαθμούς στις 7 πρώτες αγωνιστικές. Μπορεί να μην φαίνονται πολλοί, όμως στις υπόλοιπες 23 μάζεψε μόλις 13...

Μετά τη μεγάλη φυγή στα τέλη του Αυγούστου, έχασε και τους Ζιρκόβ και Κοκόριν τον χειμώνα. Τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα με τους τραυματισμούς, καθώς στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν, στις προπονήσεις έδιναν το παρών μόλις 12 παίκτες, που πλαισιώνονταν από πιτσιρίκια από τις ακαδημίες. Χωρίς καμία εξήγηση η VTB προχώρησε δύο φορές σε αλλαγή προέδρου, ενώ ο τρόπος που ο σύλλογος λειτουργεί διοικητικά είναι δαιδαλώδες: υπάρχουν τρία διοικητικά συμβούλια και στο τέλος κανένας δεν ξέρω ποιος παίρνει τις αποφάσεις. Ούτε καν οι οπαδοί.

Το συμβόλαιο της χορηγίας με την VTB ολοκληρώνεται στο τέλος του 2016 και κανένας δεν ξέρει αν θα ανανεωθεί ή όχι. Σύμφωνα με τους εκπροσώπους της τράπεζας όλες οι χορηγίες θα εξεταστούν εκ νέου το φθινόπωρο, όπως συμβαίνει κάθε φορά. «Η Ντιναμό σήμερα μοιάζει με μία νύφη, που κανένας δεν θέλει», έγραψε ο Σεργκέι Μικούλικ στην Советский Спорт και δεν έχει άδικο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι λίγες εβδομάδες πριν την πιο μαύρη μέρα στην ιστορία της Ντιναμό, η διοίκηση ανακοίνωνε με υπερηφάνεια τη συνεργασία με την εταιρεία του Ζόρζε Μέντες στον τομέα των μεταγραφών, πληρώνοντας εφάπαξ περίπου 1 εκατ. ευρώ. Όλοι στο μπλε κομμάτι της Μόσχας ήταν σε άρνηση.

Στο τέλος, η ιστορία αποδείχθηκε απλά αδιέξοδο, καθώς αποπροσανατόλισε τους πάντες. Κανένας δεν είχε κατανοήσει πλήρως πόσο σημαντική είναι η κατάσταση. Η συμπεριφορά ενός νεόπλουτου ήταν εκείνη, που έφερε την καταστροφή και το κακό είναι ότι από μόνο το σοκ δεν αρκεί, για να έρθουν καλύτερες μέρες. Για να υπάρξει συσπείρωσε, θα πρέπει να υπάρξουν αλλαγές στη δομή του συλλόγου. Και φαίνεται ότι η VTB δεν είναι διατεθειμένη να το κάνει. Το σενάριο τρόμου ίσως να έχει και άλλο κεφάλαιο...