Είναι αδύνατο να μην είσαι fan του Ομπαμεγιάνγκ. Υπάρχει κάτι το αξιαγάπητο πάνω του, ακόμη και όταν δεν ακολουθεί τους κανόνες. Λίγες ώρες πριν καθίσει απέναντί μας για τη συνέντευξη, ο 27χρονος επιθετικός βρισκόταν σε μπελάδες.

Ο Ομπαμεγιάνγκ είχε τιμωρηθεί από την Ντόρτμουντ και είχε μείνει εκτός αποστολής για το ματς με την Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Όλα έδειχναν ότι η συνέντευξή μας θα ακυρωθεί. Βρισκόμασταν ήδη στην Γερμανία, όμως, και εμφανιστήκαμε στο προπονητικό κέντρο της Ντόρτμουντ, ελπίζοντας για το καλύτερο. Τότε, ο Ομπαμεγιάνγκ βγήκε από το αυτοκίνητό του, χωρίς να δείχνει επηρεασμένος από τίποτα, κάνοντας αστεία με τους συμπαίκτες του και το προπονητικό τιμ.

Λαμβάνει μέρος σε όλη την προπόνηση, χαμογελαστός σε κάθε λεπτό της, ενώ στη συνέχεια κάνει έξτρα δουλειά στα τελειώματα. Το πταίσμα του ανήκε ήδη στο παρελθόν. Στην άλλη άκρη του προπονητικού κέντρου μας συναντάει με μία χειραψία που του ταιριάζει και με ένα χτύπημα στον ώμο. Αμέσως βλέπει το επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι. «Ωραίο!», λέει. «Είστε για ένα ματσάκι;». Ίσως αργότερα.

Πρώτα, θα πρέπει να μιλήσουμε για το 2016 και τον εντυπωσιακό απολογισμό των 40 γκολ σε μόλις 51 παιχνίδια. Σχετικά με την εκπληκτική του οριστική μεταμόρφωση από εξτρέμ σε έναν από τους καλύτερους επιθετικούς στον κόσμο. Και το πιο σημαντικό: για την αγάπη του για την Ντόρτμουντ. Και τον μπάτμαν.

Η σεζόν 2015-16 ήταν η πιο παραγωγική σου. Τι άλλαξε;

«Προσπαθήσαμε να κάνουμε κάτι καινούριο, καθώς ήταν η πρώτη σεζόν του Τούχελ στον πάγκο. Έπαιζα πάντα στην κορυφή. Όλη η ομάδα έκανε εκπληκτική σεζόν και το απόλαυσα. Μου ήταν εύκολο να σκοράρω, καθώς είχα δίπλα μου τόσο καλούς παίκτες».

Υπήρξε κάποιο στοιχείο του παιχνιδιού σου, πάνω στο οποίο δούλεψες σκληρά για να βελτιώσεις;

«Δούλεψα πολύ σκληρά στις κινήσεις μου στην περιοχή, κάτι που με έχει βοηθήσει πολύ. Σίγουρα αυτό βοήθησε στο να βελτιώσω τις επιδόσεις μου. Νιώθω περήφανος που έκανα τόσο καλή σεζόν, καθώς πριν έρθω εδώ πολλοί αμφισβητούσαν αν θα μπορέσω να παίξω στην κορυφή. Έμενα έπειτα από κάθε προπόνηση, προκειμένου να δουλέψω έξτρα και να βελτιωθώ. Όλα είναι μέρος της δουλειάς. Αν θέλεις να πετύχεις γκολ, θα πρέπει να προπονείσαι σκληρά. Αυτό είναι που σε κάνει τέλειο!».

Ποια θεωρείται καλή σεζόν για την Ντόρτμουντ το 2016-17;

«Το να βγούμε στο Champions League είναι το ελάχιστο και το πιο σημαντικό για τον σύλλογο. Πέρα από αυτό, θέλουμε να κατακτήσουμε κάποιο τρόπαιο, ίσως το Κύπελλο, καθώς έχουμε φτάσει τρεις φορές στον τελικό, όμως δεν το κερδίσαμε ούτε μία φορά. Έτσι, το κίνητρο είναι μεγάλο για όλους».

Η Bundesliga; Μπορείτε να πιάσετε την Μπάγερν;

«Ξέρουμε ότι θα είναι πολύ δύσκολο, όμως συνεχίζουμε να ελπίζουμε. Θα πρέπει να εστιάσουμε στη δική μας ομάδα και να μην κοιτάζουμε πώς τα πηγαίνει η Μπάγερν».

Τα πήγατε καλά και στο Champions League…

«Τα πήγαμε και είμαστε πολύ περήφανοι για αυτό. Είναι υπέροχο που επιστρέψαμε στη διοργάνωση και παίζουμε απέναντι σε παίκτες όπως ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο τύπος είναι τέρας! Ο καλύτερος στον κόσμο. Ήταν απίστευτος στο EURO και έδωσε πολλά στην Πορτογαλία, που έφτασε μέχρι την κατάκτηση. Το ίδιο έγινε και με τον τελικό του Champions League».

Μπορείς να περιγράψεις τον Τούχελ ως προπονητή;

«Προσέχει πολύ τις λεπτομέρειες. Είναι τελειομανής και θέλει οι παίκτες του να είναι το ίδιο. Κάπως έτσι είμαι και εγώ, οπότε η χημεία είναι πολύ καλή ανάμεσά μας».

Περίμενες τα πράγματα να εξελιχθούν τόσο καλά, όταν υπέγραφες στην Ντόρτμουντ;

«Ήμουν πάντα σίγουρος ότι αυτή ήταν η σωστή επιλογή. Η πρώτη μου σεζόν ήταν καλή, αν και όχι εντυπωσιακή και θα προτιμούσα το ξεκίνημα να ήταν μην ήταν τόσο δύσκολο. Δούλεψα, όμως, σκληρά για να φτάσω μέχρι εδώ και θέλω να γίνω ακόμη καλύτερος. Για πόσο θα βρίσκομαι στην Ντόρτμουντ; Δεν ξέρω. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις στο ποδόσφαιρο. Αυτό που ξέρω είναι ότι είμαι πολύ χαρούμενος εδώ. Προς το παρόν μένω εδώ, έχω συμβόλαιο για πολλά χρόνια, νιώθω χαρούμενος και θέλω να συνεχίσω να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό για τον σύλλογο».

Τι τύπου γκολ ευχαριστιέσαι περισσότερο;

«Τα εντυπωσιακά φυσικά! (γέλια). Όπως αυτό με την Γκαμπάλα τον Οκτώβριο του 2015 στο Europa League. Ήταν υπέροχο! Σοβαρά, τώρα, μου αρέσει πολύ να βγαίνω τετ α τετ και να περνάω την μπάλα πάνω από τον τερματοφύλακα. Πάντα το ψάχνω. Ο πατέρας μου μου έχει μιλήσει πολλές φορές για αυτή την κίνηση. Πάντα κοιτούσα να πλασάρω ψηλά, όμως μου είπε να περιμένω τον τερματοφύλακα και στη συνέχεια να πλασάρω. Δουλεύω πολύ σκληρά πάνω σε αυτό. Είμαι πολύ άνετος με αυτή την κίνηση και νιώθω πολύ καλά, όταν σκοράρω με αυτόν τον τρόπο».

Δεν είναι μόνο ο πατέρας του, Πιερ, που είχε 80 συμμετοχές με την Γκαμπόν και δούλευε στην Μίλαν ως scout, που τον προέτρεψε να προσθέσει αυτή την κίνηση στο ρεπερτόριό του.

Μισή ώρα πριν κάτσει μαζί μας για τη συνέντευξη, ο Ομπαμεγιάνγκ είχε παίξει με τον Ρόις πριν κλείσει η προπόνηση. Για 10’ οι δυο τους μάζεψαν τις περίπου 40 μπάλες που είχαν χρησιμοποιηθεί στην προπόνηση, χρησιμοποιώντας τα πόδια τους. Ήταν οι τελευταίοι που επέστρεψαν στα αποδυτήρια, πανηγυρίζοντας κάθε επιτυχημένη προσπάθεια να βάλουν την μπάλα στον σάκο. Όταν του είπαμε ότι αυτό το παιχνίδι θα βελτιώσει τις ικανότητές του στο σκοράρισμα, γύρισε το κεφάλι του προς τα πίσω και έβαλε τα γέλια.

«Ναι, γιατί όχι; Έχει πλάκα!», λέει. Γεννημένοι με μόλις 19 ημέρες διαφορά το 1989, τα δύο μεγαλύτερα αστέρια της Ντόρτμουντ έχουν πολύ καλή σχέση. Ο Ρόις είχε περάσει 10 χρόνια στις ακαδημίες, πριν φύγει όταν ήταν 17 ετών, για να επιστρέψει το 2012 και έναν χρόνο μετά ήταν η σειρά του Ομπαμεγιάνγκ να μετακομίσει στο Ντόρτμουντ, αφήνοντας την Σεντ Ετιέν.

Ο Ρόις τον βοήθησε πολύ να προσαρμοστεί στην Γερμανία. Ήταν σημαντικό να του μάθει ότι το lifestyle είναι πολύ διαφορετικό. Σιγά-σιγά ο Ομπαμεγιάνγκ προσαρμόστηκε και ο πανηγυρισμός Batman και Robin στο ντέρμπι με την Σάλκε τον Φεβρουάριο του 2015 του εξασφάλισε μία θέση ανάμεσα στους θρύλους. Οι δυο τους συχνά-πυκνά εμφανίζονται μαζί στα social media.

Ο Ομπαμεγιάνγκ πέρασε από τα άκρα στην κορυφή της επίθεσης μετά την πρώτη του σεζόν, όμως έλαμψε υπό τις οδηγίες του Τούχελ. Πλέον, μπορεί να σκοράρει με κάθε τρόπο. Δεν έχει ξεχάσει ούτε τα μακρινά σουτ, για τα οποία ήταν ο φόβος και ο τρόμος στην Γαλλία. Η άνοδός του είναι αποτέλεσμα σκληρής και ασταμάτητης προπόνησης. Πάντα είχε το ταλέντο, όμως χρειάστηκε χρόνια προκειμένου να το αναδείξει στην πλήρη του έκταση. Υπάρχει καλός λόγος που βρέθηκε στην Μίλαν όταν ήταν 18 ετών, έστω και αν ποτέ δεν εμφανίστηκε με την πρώτη ομάδα.

Στην προπόνηση που παρακολουθήσαμε ο Ομπαμεγιάνγκ έκανε κάθε άσκηση σε πλήρη ένταση. Δουλεύει πολύ στα τελειώματα και κάθε φορά που έβλεπε τον Βάιντενφελερ να βγάζει κάποια από τις προσπάθειές του εντός περιοχής το βλέμμα του έδειχνε την απογοήτευσή του. Το ίδιο συμβαίνει με όλες τις ασκήσεις. Με το κυρίως μέρος της προπόνησης να έχει τελειώσει, οι υπόλοιποι παίκτες πήγαν για ντουζ, όμως ο Ομπαμεγιάνγκ θέλει να συνεχίσει την προπόνηση με τον Ρόις. Είναι εντυπωσιακό να βλέπεις την ρουτίνα ενός από τους καλύτερους επιθετικούς στον κόσμο αυτή τη στιγμή στην αναζήτηση της τελειότητας.

Το ίδιο συμβαίνει και με την ικανότητά του να μαθαίνει ξένες γλώσσες. Μιλάει γαλλικά, ισπανικά (η μητέρα του είναι από ένα μικρό χωριό δυτικά της Μαδρίτης), ιταλικά, γερμανικά και αγγλικά. Όπως μας αποκάλυψε, χρησιμοποιεί αυτή τη δίψα για γνώση και τελειότητα μέχρι και στον τρόπο που πρέπει να σπριντάρει.

Πώς γίνεται να είσαι τόσο γρήγορος;

«Πραγματικά δεν ξέρω. Στην Μίλαν, όταν ήμουν νεότερος, δούλεψα πολύ στη μυϊκή δύναμη στα πόδια, καθώς το σώμα μου άλλαζε και έχανα την ταχύτητά μου. Αντιμετώπιζα προβλήματα στα γόνατα, καθώς το υπόλοιπο σώμα μου αναπτυσσόταν πολύ πιο γρήγορα. Δούλεψα σκληρά στο γυμναστήριο, προσπαθώντας να ξανακερδίσω την ταχύτητά μου, κάτι για το οποίο είμαι περήφανος».

Είναι αλήθεια ότι μπορείς να τρέξεις πιο γρήγορα από τον Μπολτ;

«Δεν το γνωρίζω, όμως πριν από λίγα χρόνια κατάφερα να τρέξω τα 30 μέτρα σε 3,7 δευτερόλεπτα. Ήταν ωραίο. Αν αυτό με κάνει πιο γρήγορο από τον Μπολτ, δεν το ξέρω. Όλοι ξέρουμε ότι ο Μπολτ είναι ο καλύτερος. Αν θα τρέξουμε μαζί μία μέρα; Το ελπίζω! Σίγουρα θα ήταν μεγάλη πρόκληση».

Γιατί δεν πήγαν καλά τα πράγματα στην Μίλαν;

«Ήμουν πολύ μικρός. Τότε, είχαν Dream Team με παίκτες όπως ο Κακά, ο Μαλντίνι και ο Ζέεντορφ. Ήταν δύσκολο να βρω τον δρόμο για την πρώτη ομάδα, όμως είμαι ευγνώμων για την εμπειρία, καθώς έμαθα πάρα πολλά. Βρέθηκα στο Μιλάνο τον περασμένο Ιούνιο και μίλησα με τον Αντριάνο Γκαλιάνι. Μου είπε ότι είναι πολύ χαρούμενος για μένα. Νιώθεις πολύ καλά, όταν κάποιος σου λέει κάτι τέτοιο. Φυσικά, όταν έφυγα από την Μίλαν, ήμουν αποφασισμένος να δείξω ότι είμαι καλός παίκτης».

Πόσο περήφανος αισθάνεσαι που κέρδισες το βραβείο του καλύτερου Αφρικανού παίκτη για το 2015;

«Είναι δύσκολο να το περιγράψω. Ήμουν ο πιο χαρούμενος παίκτης στον κόσμο. Έκανα τους γονείς μου πολύ περήφανους και αυτό ήταν το πιο σημαντικό για μένα. Επέλεξα την Γκαμπόν, γιατί ο πατέρας μου ήταν αρχηγός και προσπαθώ να ακολουθήσω στα βήματά του».

Πώς σου φάνηκε η αντίδραση του Γιάγια Τουρέ, που είχε χαρακτηρίσει την επιλογή για το βραβείο ως «ελεεινή»;

«Μπορώ να τον καταλάβω, καθώς ήθελε να κερδίσει το βραβείο, κάτι που έκανε για πέμπτη φορά. Ίσως να ήταν πολύ στενοχωρημένος, όμως τίποτα κακό δεν έγινε. Τον σέβομαι πολύ και του εύχομαι τα καλύτερα».

Το να κερδίσεις το βραβείο σήμαινε πολλά για σένα και τον πατέρα σου. Πόσο μεγάλο ρόλο έχει παίξει ο τελευταίος στην καριέρα σου;

«Τεράστιο. Ήταν και ο ίδιος επαγγελματίας και γνωρίζει τι είναι καλό και τι κακό για έναν ποδοσφαιριστή. Πάντα ξέρει τι είναι καλύτερο για μένα. Πάντα με βοηθούσε. Το κάνει ακόμα και σήμερα. Μιλάμε πάντα στο τηλέφωνο μετά τα ματς για το πώς έπαιξα και πώς θα γίνω καλύτερος. Πιστεύω ότι η σχέση μας είναι κάτι περισσότερο από πατέρα-γιου. Δεν μπορώ να το εξηγήσω».

Είναι αλήθεια ότι συνήθιζες να κλωτσάς μπάλες την ώρα που έβλεπες τηλεόραση;

«Ναι, είναι αλήθεια. Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο λόγω του πατέρα μου. Συνήθιζα να τον βλέπω στο γήπεδο στην Γκαμπόν και μετά πηγαίναμε σπίτι και βλέπαμε ξανά το ματς, κλωτσώντας μία φανταστική μπάλα. Το κάνω και εγώ τώρα με τον γιο μου. Είναι όπως όταν ήμουν παιδί. Μπορεί ο γιος μου να γίνει καλύτερος από μένα!».

Είσαι θαυμαστής του Batman. Ποια είναι η αγαπημένη του ταινία;

«Είναι δύσκολο να επιλέξω! Θα έλεγα το «The Dark Knight» με τον Τζόκερ. Αν ήμουν ένας κακός από τις ταινίες, σίγουρα θα ήμουν εκείνος. Είμαι λίγο τζόκερ. Μου αρέσει, καθώς φοράει συνέχεια make-up και γελάει. Όπως εγώ!».

Ποιοι άλλοι από τους παίκτες της Ντόρτμουντ πιστεύεις ότι θα γίνονταν καλοί... κακοί στις ταινίες του Batman;

«Δεν ξέρω. Ο Ρόις και ο Ντεμπελέ ίσως, όμως δεν ξέρω ποιοι. Οι τρεις μας, όμως, θα ήμασταν τρομακτικοί κακοί για οποιονδήποτε! Έχω πράγματα του Batman σε όλο μου το σπίτι. Στον γιο μου αρέσει περισσότερο ο Spiderman και ίσως να έχουμε πρόβλημα εδώ!».

Πώς χαλαρώνεις εκτός γηπέδου;

«Λατρεύω να περνάω χρόνο με τα παιδιά μου και να παίζω PlayStation. Τίποτα το ιδιαίτερο. Είμαι ήρεμος τύπος και μου αρέσει η ηρεμία στο σπίτι. Μου αρέσουν πολύ και τα τρένα. Έχω γεμίσει το σπίτι με μοντέλα».

Τι είναι αυτό που θες να πετύχει το 2017;

«Να οδηγώ πιο αργά!».

Η συνέντευξη έχει φτάσει στο τέλος της και ο Ομπαμεγιάνγκ έχει ήδη πάρει θέση για το ματσάκι που έλεγε στο ξεκίνημα. Κάνει τη σέντρα και σκοράρει, πριν καν καταλάβουμε τι έχει συμβεί. Τότε, αρχίζει να μας πειράζει, παίζοντας... πασούλες, πριν σκοράρει άλλα δύο γκολ. Τελειώνουμε και παίρνει πόζα μπροστά στην κάμερα για φωτογραφίες. Ατέλειωτες γκριμάτσες και χαμόγελα. «Είστε ακαταμάχητος, κύριε Μποντ!», του φωνάζει ένας από τους προπονητές της Ντόρτμουντ, που περνούσε δίπλα μας εκείνη τη στιγμή και ο Ομπαμεγιάνγκ σκάει στα γέλια. Μπορεί να λατρεύει να είναι στο επίκεντρο της προσοχής, όμως είναι πολύ προσιτός. Μέχρι και συγνώμη μας ζήτησε για τη νίκη του στο επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι.

Με αυτό, σφίγγουμε το χέρι και ένας από τους πιο «φονικούς» επιθετικούς στην Ευρώπη μας αποχαιρετάει. Λίγο αργότερα, ένα αυτοκίνητο περνάει κοντά μας με τη μηχανή στο φουλ. «Αυτός είναι Όμπα», μας λέει γελώντας ο εκπρόσωπος τύπου της Ντόρτμουντ. «Πάει αυτό που θέλει να πετύχει το 2017». Κάποιες φορές οι κανόνες είναι για να μην τηρούνται...