H Ferrari, ο Μονoγυιός και οι χίλιες λάθος προσεγγίσεις
Κατ' αρχάς θα ήθελα να εκφράσω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του Τζώρτζη Μονογυιού και να ευχηθώ περαστικά στη νοσηλευόμενη σύζυγό του και συνοδηγό στη Ferrari, που προσέκρουσε σε δέντρο και κάηκε ολοσχερώς το βράδυ της Πέμπτης 13 Ιανουαρίου 2022 στην παραλιακή λεωφόρο Ποσειδώνος στη Βούλα.
Κάθε φορά που ένα φρικτό τροχαίο περιλαμβάνει ένα supercar και ακόμα καλύτερα έναν επώνυμο Έλληνα για οδηγό, οι αναλύσεις περισσεύουν. Εκατομμύρια λέξεις παράγονται κυρίως από άσχετους με το θέμα ανθρώπους, οι οποίες περιφέρονται γύρω από το γεγονός ως όρνεα, αλλά τίποτα ουσιώδες δεν προσφέρουν.
Ακόμα και οι σχετικοί, οι ειδικοί δημοσιογράφοι αυτοκινήτου, εστιάζουν κατά βάση στην ανάγκη εκπαίδευσης και στο κατά πόσο μπορεί κάποιος που έχει πάρει την άδεια οδήγησης οδηγώντας με 20 χλμ./ώρα και πραγματοποιώντας ως απόδειξη της ικανότητάς τους μια οπισθογωνία και δύο παρκαρίσματα, να χειρίζεται οχήματα 720 ίππων όπως η Ferrari 488 Pista του Μονογυιού. Λογικό και αυτό το ερώτημα, αλλά δεν αρκεί.
Ας εστιάσουμε στην οδική ασφάλεια
Αν πραγματικά μας ενδιέφερε η οδική ασφάλεια, θα έπρεπε να γράφουμε κάθε μέρα δεκάδες άρθρα σχετικά με το τεράστιο έλλειμμα εκπαίδευσης στη χώρα μας, που μας καθιστά μια από τις ευρωπαϊκές χώρες με το μεγαλύτερο ποσοστό θανάτων ανά 100.000 οχήματα.
Για το δραματικό αυτό γεγονός οι λόγοι είναι πολλοί και όχι ένας. Υπάρχει μάλιστα ένα άτομο, το πιο αρμόδιο κατά τη γνώμη μας, που σε συνέντευξή του στο gmotion by gazzetta έχει σηματοδοτήσει με ακρίβεια τις παθογένειες της κοινωνίας της κυκλοφορίας στη χώρα μας: O Πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Εκαπιδευτών Οδήγησης κ. Άρης Ζωγράφος.
Ειδικότερα για το ατύχημα του Τζώρτζη Μονογυιού, προσωπικά δεν θα βάλω ως πρόσημο τη Ferrari ή το όποιο επίπεδο της ικανότητάς του να χειριστεί ένα τέτοιο supercar. Θα αφήσω τους ειδικούς να αποφανθούν για το τι ακριβώς συνέβη. Το σίγουρο είναι ότι για να γίνει μια τέτοια καταστροφή σε ένα αυτοκίνητο με τέτοιες προδιαγραφές, η ταχύτητα με την οποία συνέβη το δυστύχημα δεν ήταν η ενδεδειγμένη για κίνηση σε αστική περιοχή.
Επίσης πρέπει να μας βάλει σε σκέψη ότι τα περισσότερα θανατηφόρα τροχαία ΔΕΝ συμβαίνουν στους αυτοκινητοδρόμους, όπου εκ προοιμίου οι ταχύτητες είναι μεγάλες, αλλά στις αστικές περιοχές. Όπου οι μικρές σχετικά αλλά όχι αρκετά μικρές για την περιοχή στην οποία κινούνται τα οχήματα ταχύτητες, αποδεικνύονται μοιραίες.
Όχι στην επιφανειακή προσέγγιση
Στο gmotion by gazzetta επιλέγουμε να προσεγγίζουμε τα αυτοκίνητα και τις μοτοσικλέτες όσο πιο επιστημονικά και ορθολογιστικά είναι εφικτό. Το ίδιο και τα όποια τροχαία ατυχήματα, που για πολλούς λόγους κυριαρχούν στη δημοσιότητα. Γνωρίζοντας ότι κάθε ένα από αυτά έχει τόσες μεταβλητές, που το καθιστούν ιδιαίτερο και μοναδικό.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ένα δυστύχημα είτε σε αυτό εμπλέκεται ένα Hyundai Atos είτε μια Ferrari, μπορεί να έχει το ίδιο δραματικό αποτέλεσμα. Και σε κάθε περίπτωση ανακύπτουν τα ίδια πάντα ερωτήματα, για την ικανότητα του οδηγού, για την ταχύτητα κίνησης, κ.λ.π.
Η εστίαση στο δέντρο και όχι στο δάσος είναι, ωστόσο, το πιο σοβαρό μας πρόβλημα. Η ανάλυση των τροχαίων ατυχημάτων ως ξεχωριστές περιπτώσεις είναι ζήτημα των κατάλληλων εμπειρογνωμόνων (συγκοινωνιολόγων, μηχανολόγων, μηχανικών κ.λ.π.). Και σε κάθε περίπτωση παράγουν πολύ σημαντικά και αξιοποιήσιμα στοιχεία.
Από την άλλη πλευρά μια λειτουργική κοινωνία της κυκλοφορίας στηρίζεται σε υποδομές, στην εκπαίδευση των πολιτών (όχι μόνο στην οδήγηση), στη νοοτροπία, στην αστυνόμευση και σε πολλούς ακόμα πυλώνες, που έχουν ως θεμέλια τις σωστές, στον κατάλληλο χρόνο και γενναίες πολιτικές αποφάσεις.
Αυτές τις τελευταίες δεν τις είχαμε ποτέ, γι' αυτό και τα τροχαία ατυχήματα στη χώρα μας παραμένουν ακόμα μια υπολογίσιμη μάστιγα. Καθημερινή μάλιστα, άσχετα αν εμείς τα θυμόμαστε αν και όταν οδηγός και αυτοκίνητο έχουν ηχηρά ονόματα.