«Γιατί μονάχα, αυτή η ομάδα, μου ομορφαίνει τη ζωή»!

«Γιατί μονάχα, αυτή η ομάδα, μου ομορφαίνει τη ζωή»!

Γιώργος Τσακίρης Γιώργος Τσακίρης
«Γιατί μονάχα, αυτή η ομάδα, μου ομορφαίνει τη ζωή»!

bet365

Ο Γιώργος Τσακίρης γράφει γράμμα στην Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως με αφορμή τα γενέθλιά της και μέσα απ' αυτό εξηγείται η διαφορετικότητα και όσα μπορεί να προσφέρει σε έναν άνθρωπο μια ομάδα

Σούπερ προσφορά* στα Virtual Sports | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Σκέφτηκα φέτος να αλλάξω και να... φύγω από τα τετριμμένα για τα γενέθλιά σου. Δεν είσαι κάτι ίδιο με όλα τ' άλλα ποδοσφαιρικά club άλλωστε για όσους σε γνωρίζουμε από τις πρώτες στιγμές της ζωής μας. Είσαι πολλά παραπάνω και πρεσβεύεις αξίες και ιδανικά τα οποία προσπάθησαν να μας μεταδώσουν οι γονείς μας για να είμαστε (και) σωστοί, άξιοι και τίμιοι άνθρωποι. Κι εμείς με τη σειρά μας οφείλουμε να τα περάσουμε στα δικά μας παιδιά. Είναι αυτή η ιερή υποχρέωσή μας η οποία είναι και τόσο όμορφη. Από γενιά σε γενιά και για πάντα!

Αισθάνθηκα φέτος να σου γράψω αυτό το γράμμα και όχι ένα blog που θα υμνεί το μεγαλείο σου όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις. Δεν το 'χεις ανάγκη άλλωστε... Είσαι η μεγαλύτερη (και πιο όμορφη) Κυρία του ελληνικού ποδοσφαίρου και όσο πλησιάζεις στην αιωνιότητα γίνεσαι όλο και σπουδαιότερη, σημαντικότερη, καλύτερη! Τουλάχιστον στα δικά μου τα μάτια.. Η ανάγκη μου να σου γράψω αυτό το γράμμα προήλθε από την επιθυμία μου να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα έχεις (χωρίς να το γνωρίζεις καν) προσφέρει (και εξακολουθείς να το κάνεις) και σε μένα...

Οι πρώτες μου μνήμες γυρνάνε χρόνια πίσω και είναι οι πρώτες στιγμές που έρχονται στο μυαλό μου όταν κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να θυμηθώ, να μη ξεχάσω, πρόσωπα που αγαπώ και χάρη στα οποία υπάρχω κυριολεκτικά αλλά και τους οφείλω όσα με προσδιορίζουν σαν άνθρωπο, όλες τις αξίες και τα ιδανικά. Το πρώτο πράγμα που βλέπω, λοιπόν, όταν κλείνω τα μάτια μου και γυρίζω το χρόνο πίσω, μα το πρώτο πριν από κάθε άλλο σαν ανάμνηση, είναι το μικρό μου χέρι μέσα στην πιο μεγάλη παλάμη του κόσμου, σ' αυτή του πατέρα μου!

Και η δεύτερη εικόνα είναι συνέχεια της πρώτης. Πάντα ο λατρεμένος μου μπαμπάς -τον οποίο χάρη (και) σε σένα ΑΕΚ τον φέρνω τόσο συχνά στο μυαλό μου σε καθημερινή βάση- που προχωράει βαριά και... σαν παλαίμαχος ποδοσφαιριστής (και ας μην ήταν, αλλά βαριά δουλειά τα μηχανουργεία) και μου κρατάει το χέρι σφιχτά καθώς περνάμε από το παρκάκι στο στενάκι και ξεπροβάλει το γήπεδό μας. «Έλα, πάμε – πάμε, ακούς; Από δω Ρένα», έλεγε σε μένα και τη μητέρα μου και προχωρούσαμε προς την Σκεπαστή για να πάμε στην αγαπημένη τους 8-12.

Ακόμη και οι επόμενες σκέψεις με τα μάτια μου κλειστά και εγώ παιδί είναι αποτέλεσμα της ύπαρξής σου ΑΕΚ. Όχι εντελώς βέβαια... Μα με βλέπω στην πλατεία της Νέας Φιλαδέλφειας, μούτρα έχω και νεύρα με τα αδέρφια μου και τα πειράγματά τους, οι γονείς μου λάτρευαν τα Σάββατα να πηγαίνουμε εκεί να τρώμε. Όλοι μαζί βράδυ Σαββάτου, που και που και η αγαπημένη μου θεία (η Σούλα), η δεύτερη μαμά ντε και μεγάλη λατρεία αν και Παναθηναϊκός (χαχαχα). Είπα να αλλάξω τα συνηθισμένα, απλά να σου γράψω ένα γράμμα, έλεγα θα ήταν εύκολο, μα Παναγία μου πόσο δύσκολο είναι και πάλι...

Βλέπεις, μεγάλη μου Κυρία, όποτε φέρνω αυτές τις σκέψεις όλο και χαίρομαι γιατί τους βλέπω μπροστά μου σα να είναι ακόμη εδώ, μα πάντα όταν ανοίγω τα μάτια μου αυτά είναι υγρά και το δεδομένο ότι εκείνοι δεν θα γυρίσουν ποτέ... Δεν θα καταφέρω να συμβιβαστώ με την ιδέα της απώλειας αγαπημένων προσώπων. Όμως δεν γίνεται να μη σ' ευχαριστήσω γιατί μου τους φέρνεις στο μυαλό σε τόσο όμορφες στιγμές, μαγικές από τα παιδικά μου χρόνια, μοναδικές για όλη μου τη ζωή.

Όπως η μέρα που ο γιος μου είπε το όνομά σου... Πώς να το ξεχάσω; Τόση χαρά... Δεν μπορώ να το εξηγήσω ρε παιδί μου. Θαρρείς κι έκανε κάποιο μοναδικό επίτευγμα. Ή όταν ο νονός του (ο ένας απ' τους δύο ντε, ο Κυριάκος αν και Παναθηναϊκός) έφερε δώρο τη μπλούζα σου, την εμφάνισή σου, τη φορεσιά σου κι εκείνος την έπιασε και την έβαλε με τόση χαρά και λατρεία στο πρόσωπό του και πάνω του, σα να πήρε το καλύτερο δώρο στη ζωή του! Και τότε δεν είχε καν συμπληρώσει τα 2 χρόνια ζωής (και τώρα απλά είναι 2 ετών και 3 μηνών). Ένιωσα τόσο όμορφα... Γιατί; Ότι; Τίποτα... Απλά επειδή αφορούσε τον γιο μου και την πιο αγνή και γνήσια αγάπη που έχω βιώσει όσο υπάρχω!

Τώρα σκέψου και τούτο: βόλτες στην Νέα Φιλαδέλφεια με τον Πανούλη και το δικό του χέρι στη δική μου παλάμη! Μπορείς να καταλάβεις θαρρώ τι σημαίνει για μένα. Τι ζω και τι βιώνω μέσα από αυτό... Ήλπιζα ότι θα προλάβω να πάμε όλοι μαζί ξανά στης Φιλαδέλφειας τα μέρη: Παππούς, γιαγιά, εγώ και ο Πανούλης μου με τους θείους τους Γιάννη και Κυριάκο. Μα δεν... Την ίδια ώρα δεν θα υπάρχουν και τόσοι πολλοί άλλοι άνθρωποι που ήρθαν στη ζωή μου και την έκαναν καλύτερη χάρη σε σένα ΑΕΚ.

Όμορφοι άνθρωποι, νικητές της ζωής όπως ο λατρεμένος Θέμης μας από το Ηράκλειο. Παιδιά που πέρασαν δύσκολα και σε αγάπησαν μοναδικά όπως ο Ανέστης και όταν έφτασαν στα καλύτερά τους κι εσύ ετοιμαζόσουν να επιστρέψεις σπίτι σου, χάθηκαν τόσο άδικα... Ιδεολόγοι και ωραία μαγκάκια όπως ο Σπύρος. Γλυκύτατους Ενωσίτες που σου αφιέρωσαν τα πάντα σε μεγάλο βαθμό όπως ο κυρ Κώστας που μέχρι το τέλος της ζωής του είχε εσένα να νοιάζεται και να θέλει να δει προτού φύγει από κοντά μας...

Και τόσοι, μα τόσοι άλλοι! Αλλά και άνθρωποι που ευτυχώς υπάρχουν ακόμη ανάμεσά μας και συνεχίζουν να σε έχουν ως βασική αιτία να γίνεται η ζωή τους λίγο πιο όμορφη, να παίρνει χρώμα, όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα. Όπως ο Τόλης που μου έδωσε να καταλάβω τι θα πει να σε αγαπάνε (σ.σ.: εσένα ΑΕΚ) δίχως να αξιώνουν και να αρκεί ακόμη κι αν δεν κερδίζεις ότι σε είδαν, ότι ήταν στο πλευρό σου. Ή ο Σίμος που διαχρονικά δεν έχει δεύτερη μεγαλύτερη αγάπη από εσένα και την πόλη σου. Ο σύντεκνός μου ο Στέφανος που είναι (επίσης) νονός του γιου μου και με τον οποίο γίναμε κολλητοί στο στρατό επειδή υπήρχες εσύ στη ζωή μας. Η λίστα είναι τόσο μεγάλη!

Υπάρχουν και τα λιγότερα σημαντικά που μου έχεις χαρίσει: όπως οι τίτλοι όταν ήμουν παιδί και έφηβος στο πλευρό σου. Οι νίκες, οι επιτυχίες στην Ευρώπη, σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, παντού! Μου έμαθες ωστόσο σπουδαία πράγματα, μαθήματα ζωής. Όπως ότι το σημαντικό δεν είναι να κερδίζεις, αλλά το πώς το επιτυγχάνεις. Μου εξήγησες ότι πρέπει στη ζωή να ξέρεις και να χάνεις! Μου έδειξες ότι υπάρχει το ένα και η κορυφή κάνοντάς με να νιώθω κι εγώ το ίδιο και ταυτόχρονα μου δίδαξες πως υφίσταται και το μηδέν και ο πάτος, το ίδιο εύκολα μπορεί να το βιώσει κανείς.

Απέδειξες και επιβεβαίωσες το «επιτρέπεται να πέσεις μα επιβάλλεται να σηκωθείς». Μου εξήγησες πως δεν πρέπει και απαγορεύεται να κερδίζεις με αθέμιτα μέσα και ότι στη ζωή υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα από ένα ποδοσφαιρικό club για τα οποία αξίζει να δίνεις το είναι σου και να αντιστέκεσαι, να κάνεις τα πάντα απέναντί σε αυτά: όπως ο πόλεμος, η νέα προσφυγιά, η αδικία, ο ρατσισμός, ο φασισμός. Μέσα από την παράλληλη ζωή μας με έκανες καλύτερο άνθρωπο, τουλάχιστον αυτό θεωρώ και θέλω να πιστεύω, μου έδωσες και δεν μου πήρες τίποτα!

Επίσης υπάρχει και το κομμάτι της δουλειάς και το γεγονός ότι ζω μέσα από ένα επάγγελμα που έχει ευτυχώς εσένα... Όχι, δεν ζω από εσένα, όπως κάποιοι μας χρεώνουν επειδή εμάς τους ρεπόρτερ ομάδων (λες και οι υπόλοιποι που ασχολήθηκαν με το χώρο και το ρεπορτάζ ποδοσφαίρου στην εφηβεία τους δεν ήταν οπαδοί, τέλος πάντων) δεν μας γουστάρουν (και δικαιολογημένα). Ωστόσο το επάγγελμά μου έχει ευτυχώς για μένα, εσένα...

Σύντομα ωραία μου και αγαπησιάρικη Κυρία θα μπούμε στο νέο μας σπίτι εκεί που υπήρχε το παλιό μας. Εκεί που όλη η ιστορία είναι γραμμένη... Αν με αξιώσει ο Θεός θα σε δω ξανά στα καλύτερά σου, ο γιος μου θα ζήσει σε απόλυτο βαθμό το μεγαλείο σου στην πιο όμορφη πόλη μετά τη γενέτειρά σου, μαζί με τους δικούς του φίλους, τις δικές του παρέες. Μέσα από τις αξίες σου, τα ιδανικά σου και την παράλληλη ζωή σας θα πάρει τα μηνύματα που πρέπει και θα τον κάνουν κι αυτόν καλύτερο άνθρωπο.

Και ας δώσει ο Θεός την βόλτα που δεν έκανε εκείνος με τον παππού του και τον μπαμπά του στο σπίτι σου στης Φιλαδέλφειας τα μέρη, έτσι να σε δει να αγωνίζεσαι μαζί τους, να φτάσει η ώρα που θα το κάνουμε μαζί, με το δικό του παιδί να έχει το χεράκι του στη δική του παλάμη κι εγώ λίγο δίπλα τους να καμαρώνω που όλοι μαζί ερχόμαστε να δούμε το μεγαλείο σου: το οποίο δεν έχει τέλος, μα μόνο αρχή!

Τελικά διάολε εμπέδωσα το στίχο του συνθήματος και στη μεγάλη υπερβολή του σωστά το λέει, έτσι όντως είναι: γιατί μονάχα, αυτή η ομάδα, μου ομορφαίνει τη ζωή!

Οι Μάχες Των Play Off είναι στο Gazzetta.gr

Τα πιο συναρπαστικά Play Off της δεκαετίας είναι στο Gazzetta.gr! Όλα τα αθλητικά νέα για την αγαπημένη σου ομάδα, σε συνεχή ενημέρωση. Ακολούθησε το Gazzetta και θα είσαι πάντα ενημερωμένος για το πρόγραμμα των Play Off, την βαθμολογία των ομάδων, τις μεταδόσεις και φυσικά παρακολουθείτε live τα Play Off μέσα από το Game Center!

Γιώργος Τσακίρης
Γιώργος Τσακίρης

Όλα ξεκίνησαν για τον Γιώργο Τσακίρη το 1999 στο Παγκόσμιο Άρσης Βαρών στο ΣΕΦ. Έπειτα, ακολούθησε το Εθνοσπόρ το 2000 και το 2001 η παράλληλη ενασχόληση με το ρεπορτάζ της ΑΕΚ έως και σήμερα με σταθμούς καριέρας την SportDay στο ξεκίνημά της και στον ΣΠΟΡ FM 94.6 (όπου συνεχίζουμε), έπειτα στην Εξέδρα και από το 2011 στο καλύτερο «μαγαζί» απ' όλα: Gazzetta.gr. 22 χρόνια πλέον στο κιτρινόμαυρο ρεπορτάζ και συνεχίζουμε...