Το ένστικτο της επιβίωσης, της αυτοσυντήρησης και ο τρελός εγωισμός του ΠΑΟΚ

Το βράδυ της Κυριακής στην Τούμπα, για τον ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου, μίλησε το ένστικτο. Επιβίωσης, αυτοσυντήρησης, όπως και να το ορίσουμε... καταλαβαινόμαστε. Ο εγωισμός. Ένα τρελό πάθος, να μη γίνουν άλλη μία φορά (όπως κάθε Κυριακή-Πέμπτη, εδώ και τρεις εβδομάδες, στο πρωτάθλημα και την Ευρώπη) «η χαρά του αουτσάιντερ».

Το «ασπρόμαυρο» ένστικτο, το ανακλαστικό της μεγάλης ομάδας, κυριάρχησε όταν οι «ερυθρόλευκοι» από τον Πειραιά τους είχαν ρίξει στα σχοινιά. Επιβλήθηκε στο τοπίο. Χάραξε τη μορφή του παιχνιδιού και ανέδειξε τους MVP... της νικήτριας, τον Κωνσταντέλια, τον Λόβρεν, τον Ζίβκοβιτς, τον Γιακουμάκη, τον Μεϊτέ, τον Τσιφτσή.

Ο MVP όμως δεν μπορεί να είναι... πολλοί. Είναι ένας. Ηταν, μ' όλη την αξία του, ο (απ' την κορφή έως τα νύχια) υπέροχος, εδώ και πάρα πολλές εβδομάδες, Γιάννης Κωνσταντέλιας. Να με συγχωρεί ο 36χρονος Ντέγιαν Λόβρεν, που παρεμπιπτόντως μας χάρισε την «στιγμή του ντέρμπι» με το «κλικ» του φωτογραφικού φακού να τον «συλλαμβάνει» να πανηγυρίζει πάνω από τον πεσμένο Κοστίνια μετά από το πετυχημένο τάκλιν, αλλά ο μικρός μάγος από τον Βόλο έχει βαλθεί κάθε Κυριακή και κάθε Πέμπτη να μας επιβεβαιώνει στο χορτάρι το πόσο λάθος θα έκανε η διοίκηση αν τον άφηνε να φύγει για τη Στουτγάρδη.

Ο «Ντέλιας» έχει εξελιχθεί σε καταπληκτικό ποδοσφαιριστή. Έχει δυναμώσει. Τρέχει ασταμάτητα, παίζει έξυπνα, με το κοφτερό μυαλό του να τρέχει πιο μπροστά απ’ όλους πάνω στο τερέν. Όπως έγραψα το πρωί της Κυριακής, ώρες πριν από την σέντρα του ντέρμπι, ο ΠΑΟΚ έμοιαζε τούτη την περίοδο να ζει σ’ ένα «εικονικό σύμπαν». Το μόνο αληθινό, σε τούτη τη virtual πραγματικότητά του, είναι τα ανακλαστικά και την ποιότητα που βγάζει στο τερέν ο Γιάννης Κωνσταντέλιας. Ο μοναδικός που παίζει κάτι... ιδιαιτέρως κοντινό στο «αληθινό» ποδόσφαιρο και επιβεβαιώνει σχεδόν σε κάθε παιγνίδι το μεγάλο λάθος που πήγε να γίνει το καλοκαίρι.

Ο Λουτσέσκου, για να επανέλθουμε στα του ντέρμπι, μοιάζει να έχει προαποφασίσει πως με όποιους «έζησε» (και μεγαλούργησε), με αυτούς και θα «πεθάνει». Με κάποιες πινελιές. Ίσως αυτός, είναι ο λόγος και η εξήγηση για το πως πανηγύρισε μαζί του ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς (και πολλοί άλλοι) το γκολ-πέναλτι της ανατροπής του 0-1 σε 2-1. Εμοιαζε ένα μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Όπως και το μάζεμα στη σέντρα του γηπέδου (και όχι μπροστά στο πέταλο της «4») με τη σύντομη ομιλία του τεχνικού διευθυντή Χρήστου Καρυπίδη, ο οποίος τους είπε: «Δείξατε τι μπορείτε να κάνετε. Πιστέψτε. Δείξατε ότι έχετε τεράστια @@@».

Ανοίγω (δεύτερη) παρένθεση. Όπως έγραψε η «Ασπρόμαυρη Βίβλος» στο Facebook, αυτή ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που ο Ολυμπιακός προηγείται του ΠΑΟΚ στο πρώτο ημίχρονο και ο ΠΑΟΚ κερδίζει στο τέλος το ματς. Δεν είχε ξανασυμβεί ποτέ στα 204 παιχνίδια ανάμεσα στις δύο ομάδες σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο από το 1931 (147 στην Α' Εθνική/Super League, 35 στο Κύπελλο, 22 στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα). Κλείνει η παρένθεση.

Ο Λουτσέσκου, είμαι κάτι παραπάνω από σίγουρος είδε χθες το βράδυ στην Τούμπα, σαν σε σινεμά, ολόκληρη την ταινία της περιπέτειάς του στον ΠΑΟΚ. Έμοιαζε να «πέθανε» αδιαπραγμάτευτα πιστός σε αυτούς με τους οποίους «έζησε». Πέθανε αλλά ως εφτάψυχος αναστήθηκε. Τον ανέστησαν οι ίδιοι οι παίκτες του.

Στην Τούμπα το βράδυ μνήμης για τα έξι αδικοχαμένα αετόπουλα επιβεβαιώθηκε ο άγραφος νόμος στο ποδόσφαιρο που «λέει» ότι το ματς το παίρνει η ομάδα που το θέλει περισσότερο. Κι αυτή ήταν ο ΠΑΟΚ, που στο β’ μέρος έβγαλε απίστευτο πάθος, θέληση, πάθος και πίστη για τη νίκη. Ο κυριαρχικός Ολυμπιακός των πρώτων 50’-55’ λεπτών, ίσως, επαναπαύτηκε, μπορεί να έμειναν και από δυνάμεις οι ίδιοι παίκτες που λίγες μέρες πριν έτρεχαν ασταμάτητα στο χορτάρι του Emirates απέναντι στην Άρσεναλ.

Για τον ΠΑΟΚ, πάντως, το κομβικό ματς-επιβεβαίωση θα είναι το επόμενο (με την ΑΕΚ) και όχι το χθεσινό (με τον Ολυμπιακό) στην Τούμπα. Εκεί θα φανεί ή καλύτερα θα επιβεβαιωθεί το μέταλλο και το mentality του γκρουπ Λουτσέσκου.