Άρης: Η ανάγκη προσθήκης ενός «κόφτη» έχει γίνει διαχρονική

• Μία (θα πρέπει) είναι η γραμμή και όλοι οφείλουν να τη σεβαστούν

Με βαριά ατμόσφαιρα και συννεφιασμένο ουρανό μες το κατακαλόκαιρο, ανεβαίνει επικίνδυνα και το επίπεδο του αρνητισμού. Ειδικά σε περιπτώσεις συσσωρευμένων αποτυχιών που μοιραία οδηγούν και στην εξάντληση των αντοχών. Αντικειμενικά, αυτό συμβαίνει στον Άρη στο τελευταίο δεκαήμερο. Όλοι αντιλαμβάνονταν τον βαθμό δυσκολίας του εγχειρήματος των τριών διαδοχικών προκρίσεων για τη συμμετοχή στο League Stage ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Αυτό αναγνωρίστηκε και από τους πλέον αισιόδοξους. Αντιθέτως, δικαιολογημένα, όλοι περίμεναν διαφορετική αγωνιστική εικόνα. Αυτή είναι το ζητούμενο. Η εικόνα.

Η προσπάθεια «προστασίας» των ποδοσφαιριστών, κατ’ επέκταση των επενδύσεων και επί της ουσίας του πλάνου, ήταν εμφανέστατη από τον Ρούμπεν Ρέγες. Με το χέρι στην καρδιά, όλοι το ίδιο θα έπρατταν. Η επιδίωξη διαφύλαξης και υποστήριξης μιας δουλειάς άνω των τριών μηνών συνιστά υποχρεωτική επιλογή. Εμμέσως πλην σαφώς, ο Ισπανός τεχνικός διευθυντής τάχθηκε απέναντι στην πρόωρη κριτική και ουσιαστικά θέλει να μην «καούν» οι παίκτες από τις αρχές του Αυγούστου. Η οπτική του δεν είναι λανθασμένη. Ένας στόχος χάθηκε, η χρονιά συνεχίζεται έστω υπό αυτό το καθεστώς. Η ομάδα οφείλει να αποζημιώσει τον κόσμο και κυρίως, να τον κερδίσει ξανά. Ο τρόπος θα πρέπει να «ανακαλυφθεί» από τους ίδιους.

Σε πρώτη φάση είναι αναγκαία η ρεαλιστική εκτίμηση της κατάστασης. Δεν γίνεται να μην αναγνωρίζεται η ανάγκη ενίσχυσης στον ανασταλτικό τομέα. Η προσθήκη ποδοσφαιριστή με πνευματική ικανότητα για την αντίληψης των συνθηκών στην ομάδα και του ρόλου που θα έχει παράλληλα αυτής στην παροχή τρεξιμάτων. Ναι, ενός εργάτη ο οποίος θα δουλεύει αρκετά για τους συμπαίκτες του. Ο Άρης μπορεί να πάρει πολλά πράγματα από τους μέσους που διαθέτει, όχι όμως αυτά που θα έχει άμεση ανάγκη στο προσεχές μέλλον. Και δεν είναι μόνο οι αγώνες απέναντι σε Ολυμπιακό, ΑΕΚ, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ στους οποίους στέκονται αρκετοί εκ των υποστηρικτών αυτής της άποψης, σαν και του λόγου μου. Περισσότερο μετρά η δυνατότητα επιλογής ή αλλαγής της τακτικής προσέγγισης από την πλευρά του προπονητή. Σήμερα, ο Μαρίνος Ουζουνίδης μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχει καθαρό αμυντικό χαφ. Αν αυτός αποκτηθεί, αυτομάτως τούτο το επιχείρημα θα αποσυρθεί από το τραπέζι.

Μία (θα πρέπει) είναι η γραμμή και όλοι οφείλουν να τη σεβαστούν

Στις προηγούμενες ημέρες συζητήθηκαν έντονα οι δηλώσεις του Λορέν Μορόν. Αν είπε… «θέλω να επιστρέψω στη Λας Πάλμας» ή «κάποια στιγμή θα ήθελα να επιστρέψω στη Λας Πάλμας». Έχει σημασία; Στη δική μου κοσμοθεωρία, σπουδαιότερη σημασία είχε το γεγονός ότι ένα από τα βαρόμετρα αυτής ομάδας με (κατώτερη των περιστάσεων) παρουσία στα δύο παιχνίδια με την Αράζ είχε τη διάθεση να μιλήσει σε ξένο Μέσο έπειτα από έναν επώδυνο αποκλεισμό. Αν διαθέτεις τη στοιχειώδη αίσθηση της κατάστασης, ευχαριστείς ευγενικά και δεν μιλάς. Η περίπτωση του Ισπανού χρησιμοποιείται ως παράδειγμα γιατί υπάρχουν κι άλλα.

Η τριανδρία στον Άρη οφείλει να χαράξει μια γραμμή και κυρίως να βάλει συγκεκριμένα όρια. Η… πλάκα τέλος. Και σε τελική ανάλυση, δεν ενδιαφέρει κανέναν από αυτούς που χειροκροτούν τις προσπάθειες του Μορόν αν ο 31χρονος σκοπεύει να κλείσει την καριέρα του στη Λας Πάλμας για να μη γράψω κάτι πιο βαρύ. Αντιθέτως τον απασχολεί πώς λειτουργεί όταν φοράει τα «κιτρινόμαυρα». Αν ανταποκρίνεται στο τακτικό πλάνο και ζορίζει τον εαυτό του στα τρεξίματα ή ακόμη, αν επιδιώκει να κερδίσει μια κεφαλιά ή διατηρεί σχέση τζακιού με τα ενδότερα της περιοχής.

Τροφή για σκέψη στο μυαλό του Ισπανού προσφέρει το γεγονός ότι έπειτα από δύο παραγωγικότατες σεζόν στην Ελλάδα με 40+ γκολ, το όνομά του γράφεται για ομάδα η οποία υποβιβάστηκε στη Segunda Division. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και με τις προσπάθειες του Άρη στη θέση «9». Οι Ισπανοί επιμένουν για τον Τσίμι Άβιλα, οι δε Γάλλοι ανέφεραν το όνομα ενός 20χρονου κι επειδή δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά, προφανώς ο Ρούμπεν Ρέγες κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση έχοντας ήδη τους Μορόν, Καντεβέρε αλλά και τον Τάσο Δώνη ο οποίος επίσης έχει αγωνιστεί στη συγκεκριμένη θέση. Εκτός κι αν εκκρεμεί το ζήτημα πώλησης του πρώτου.

Κανονικά όμως θα έπρεπε να «γράφονταν» ονόματα ανασταλτικών μέσων καθώς εκεί βρίσκεται η μεγαλύτερη ανάγκη. Ακόμη κι αυτή της απόκτησης αριστερού ακραίου επιθετικού, ως ένα βαθμό, μπορεί να καλυφθεί από τους παρόντες. Αντιθέτως, η ποιότητα δουλειάς ενός αμυντικού χαφ είναι αδύνατο να προσφερθεί από τους υπόλοιπους μέσους.