Μια βραδιά για τον αθλητισμό που ονειρευόμαστε

Προσπαθώ να ξεχωρίσω στιγμές και να τις βάλω σε μια σειρά, μα με συγχωρείτε, δεν μπορώ.

Κλείνω τα μάτια και σε κλάσματα δευτερολέπτου ξεπηδά ο Μίτσελ αγκαλιά με τον Γιοβάνοβιτς, ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα, που ταξίδεψε από τη Βαρκελώνη μόνο και μόνο για να δώσει το «παρών» στα Gazzetta Awards 2022 by bwin και οι αγκαλιές του με τον Βασίλη Σπανούλη, ο Ντούσαν Μπάγεβιτς δακρυσμένος, με μια ομιλια αδιανόητης δυναμικής. Αυτά, θεωρητικά, θα αρκούσαν για να γεμίσουν όχι απλά μια βραδιά σαν αυτή που διοργάνωσε το Gazzetta το βράδυ της Δευτέρας στο Μέγαρο Μουσικής, αλλά πολύ περισσότερες. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτά.

Ο Γιάννης Μπέζος με τον «Ντούσκο» και ο Αντώνης Νικοπολίδης με τον Μίτσελ, ο πάντα σεμνός Γιώργος Πομάσκι, με την ατάκα ότι «οι αναγνώστες του Gazzetta ξέρουν από αθλητισμό» και το «ευχαριστώ» του Μίλτου Τεντόγλου. Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη και η χημεία της με τον οικοδεσπότη μας, τον υπερταλαντούχο Γιώργο Καπουτζίδη. Η απόλυτη σταρ Άννα Βίσση που μοιράστηκε τη σκηνή με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, το μεγαλείο ψυχής της Σοφίας Μπεκατώρου, η αγαπημένη ομάδα μας, η Εθνική Πόλο, που βρέθηκε σύσσωμη στο Μέγαρο Μουσικής για την περίσταση. Η επιστροφή της Κατερίνας Θάνου.

Τι να πούμε για τον Αντώνη Αντωνιάδη; Που ήρθε και χαρακτήρισε τη μέρα αυτή ως «απαρχή της επανένταξής μου στην κανονικότητα, γιατί μέχρι τώρα δεν είχα τη διάθεση και τη σωματική ικανότητα να κυκλοφορήσω»; Αγέρωχος, όπως απέναντι στους αντίπαλους, δίνοντας τη δική του μάχη με το θεριό. Τι να πούμε για τον Στέλιο Πρασσά; Τον άνθρωπο που τρέχει Μαραθώνιους όντας 92 ετών και υποκλίθηκε; Τι να πούμε για το μεγαλείο ψυχής της Δώρας Τσαμπάζη και το μήνυμά της για «να μη σωθεί μόνο ένα παιδί, αλλά πολλά παιδιά», λαμβάνοντας την πλακέτα στη μνήμη του Αλέξανδρου Νικολαΐδη από δύο παιδιά;

Ο κανονικός αθλητισμός είναι συναισθήματα. Στον κανονικό αθλητισμό, ο προπονητής του Ολυμπιακού μπορεί να συναντηθεί και να μιλήσει με τον προπονητή του Παναθηναϊκού. Στον κανονικό αθλητισμό, δύο θρύλοι των «αιώνιων» μπορούν να φύγουν αγκαλιασμένοι από τη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς μπορεί να δακρύσει, μαζί με όλους εμάς από κάτω.

Ο κανονικός αθλητισμός είναι στο πλευρό της κοινωνίας. Αγκαλιάζει τη Σοφία Μπεκατώρου, τον Αντώνη Τσαπατάκη, την κληρονομιά του Αλέξανδρου Νικολαΐδη. «Ο καθένας και η καθεμία σήμερα εδώ, έχουμε τη δυνατότητα όταν επιστρέψουμε στο χώρο που κινούμαστε, να κάνουμε κάτι διαφορετικό από αυτό που κάναμε άλλες φορές. Να μην γελάσουμε με ένα σεξιστικό αστείο, να μην χτυπήσουμε στην πλάτη κάποιον, ο οποίος θα βγαίνει με ανήλικα, να μην κάνουμε τα στραβά μάτια αν ένας καθηγητής δεν μιλήσει για κάτι που είδε και θα έπρεπε να κάνει μια αναφορά. Ξέρετε, η κοινωνική αλλαγή δεν γίνεται από ένα άτομο, πρέπει να συμμετέχουμε όλοι μας και δεν πρέπει να κοιμόμαστε καλά, γιατί κάποιοι άλλοι πονάνε και δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους και να ζήσουν όπως εμείς τώρα. Οπότε όλοι μαζί μόνο μπορούμε να προχωρήσουμε και σας ευχαριστώ που με ακούσατε». Λόγια που ακούστηκαν από τη Σοφία Μπεκατώρου και δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να τα επαναφέρουμε στη μνήμη μας.

Ο κανονικός αθλητισμός σού μαθαίνει ότι καμιά μάχη δεν χάνεται αν πρώτα δεν δοθεί. Τον σηκώνουν ψηλά οι άνθρωποι που δίνουν τη δική τους μάχη και εμπνέουν τους υπόλοιπους, όπως κάνει ο Αντώνης Αντωνιάδης. Όπως ο Στέλιος Πρασσάς.

O κανονικός αθλητισμός αναγνωρίζει τις αξίες, όσα χρόνια κι αν περάσουν. «Ο μύθος είναι αυτό που λέμε από στόμα σε στόμα, αυτό που λέμε μεταξύ μας και κυρίως αυτό που ταξιδεύει μέσα στη μνήμη και στην καρδιά μας. Στο πρόσωπο του Ντούσαν Μπάγιεβιτς τιμούμε κάτι τέτοιο. Αυτοί οι άνθρωποι είναι σημεία αναφοράς, διότι φεύγουν από την μετριότητα κι από την ανοησία και δημιουργούν ακριβώς έναν μύθο. Δηλαδή αυτό που θα πρέπει να μας παραδειγματίσει», όπως είπε ο Γιάννης Μπέζος. «Το να σε τιμούν όταν είσαι εν ενεργεία, όμως όταν περνούν χρόνια και σε βραβεύουν ξανά, αναγνωρίζουν την αξία και την ιστορία σου. Είναι συγκίνηση και χαρά, ξεχωριστό για μένα», όπως είπε η Κατερίνα Θάνου.

Ο κανονικός αθλητισμός εμπνέει τη νέα γενιά και εμπνέεται από τον κόσμο. «Η τιμή του κόσμου είναι πάνω από τίτλους και η παρακαταθήκη μου στην επόμενη γενιά. Κι αν μπόρεσα κατά της διάρκεια της καριέρας μου να εμπνεύσω κάποια παιδιά να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, αυτό με κάνει πολύ χαρούμενο», όπως είπε ο Βασίλης Σπανούλης.

Ο κανονικός αθλητισμός είναι ιστορία και ατόφιες ιστορίες. Σαν αυτές που γράφτηκαν το βράδυ της Δευτέρας.

Ο κανονικός αθλητισμός παρέλασε για περίπου δύο ώρες στο Μέγαρο Μουσικής.

Για το Gazzetta και όλους/όλες εσάς, που το έχετε φέρει στην κορυφή.