Αρης: Ώρα να αλλάξει ρότα

• Ο Άρης πρέπει να αρχίσει να σκοράρει
• Η ΕΠΟ/ΚΕΔ των «τεσσάρων»

Υποτίθεται ότι ο δεύτερος γύρος του Πρωταθλήματος θα ήταν αυτός της αγωνιστικής αντεπίθεσης, της ανάκτησης του χαμένου εδάφους. Συνέβη το αντίθετο. Αυτό δείχνει η όγδοη θέση του Άρη στη βαθμολογία αυτού του γύρου, μα περισσότερο η εικόνα. Οι διαδοχικοί τραυματισμοί με την απώλεια βασικών ποδοσφαιριστών στοιχειοθετούν σοβαρό επιχείρημα αλλά δεν αρκεί για να δικαιολογήσει αυτό που συνέβη. Είναι προφανές πλέον ότι κατά την περίοδο της σποράς, ο Άρης δεν δούλεψε όσο θα έπρεπε κι έτσι μάταια περίμενε να φτάσει σ’ αυτή της συγκομιδής. Αυτά έγιναν, δεν αλλάζουν αλλά – όπως έλεγε κι ένας παλιός προπονητής του Άρη - … το ζήτημα είναι τι θα γίνει από εδώ και τώρα καθώς αυτοί οι τέσσερις αγώνες που απομένουν για την ολοκλήρωση της κανονικής διάρκειας, εν μέρει, μπορούν να διορθώσουν την κατάσταση.

Ο ΟΦΗ είναι ό,τι δυσκολότερο θα μπορούσε να τύχει στον Άρη αυτή τη στιγμή. Μια ανισόρροπη ομάδα στη διάρκεια του πρώτου γύρου η οποία μεταλλάχθηκε από την ημέρα που την ανέλαβε ο Βλάντας Νταμπράουσκας. Ο τωρινός προπονητής αξιολογήθηκε με κριτήριο την εθνικότητα (Λιθουανία), όμως, ελάχιστοι λογάριασαν τη θητεία του σ’ έναν αυθεντικό ποδοσφαιρικό οργανισμό όπως η Λουντογκόρετς. Δεν χρειάστηκε αρκετό χρόνο για να δώσει ταυτότητα σε μια ομάδα η οποία δεν μπορούσε να γράψει ούτε το όνομά της. Συζητώντας χθες με τον Νίκο Μαχλά στον αέρα του Metropolis 95.5 συμφώνησα μαζί του στην άποψη ότι… «ο ΟΦΗ θα διεκδικούσε θέση στην Ευρώπη αν το Πρωτάθλημα ξεκινούσε στον δεύτερο γύρο». Γιατί οι Κρητικοί είναι 5οι σε συγκομιδή βαθμών, στη διάρκεια αυτού του γύρου δεν έφυγαν με άδεια χέρια από Τούμπα και Λεωφόρο, ενώ εκτός έδρας στηρίζονται στην transition επίθεσή τους κι έχουν «ρίξει» δύο «4αρες» σε Παναιτωλικό και Λαμία. Αν τα είχαν πάει ελαφρώς καλύτερα στον πρώτο γύρο, σήμερα θα διεκδικούσαν θέση στα Playoffs.

Ο Άρης πρέπει να αρχίσει να σκοράρει

Το εκπληκτικό με τον ΟΦΗ είναι ότι στηρίζεται στο στοιχείο που είχε ο Άρης των περασμένων χρόνων. Συμπαγής ομάδα η οποία είναι εξαιρετική στο ανοιχτό γήπεδο. Προφανώς έπαιξαν ρόλο η προσθήκες των Φελίπε, Μπάκιτς. Στη διάρκεια της περασμένης διετίας και πριν από κάθε παιχνίδι με ΑΕΚ, Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ έγραφα σ’ αυτή τη γωνιά ότι… «τον Άρη μην τον φοβάστε σ’ αυτούς τους αγώνες» γιατί ήταν ομάδα με προσωπικότητα, υπομονή και ικανότητα να χτυπά τους αντιπάλους όταν αυτοί (υποχρεωτικά) έδιναν χώρους. Αυτό άλλαξε φέτος.

Σε πολλά εκτός έδρας παιχνίδια είχε κατοχή μπάλας και πνίγηκε στην προσπάθειά του να δημιουργήσει απέναντι σε οργανωμένη άμυνα παλεύοντας παράλληλα με την αστοχία, ενώ στην transition επίθεση έπαψε να είναι αποτελεσματικός. Κι έτσι, στον δεύτερο γύρο, είναι στη 12η θέση στον πίνακα των ομάδων με τα περισσότερα εκτός έδρας τέρματα. Δεν έχει σκοράρει δε στα τελευταία πέντε εκτός έδρας παιχνίδια, συμπεριλαμβανομένου και του αγώνα του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό. Στην Κρήτη, είναι υποχρεωμένος να το κάνει. Τελεία και παύλα.

Η ΕΠΟ/ΚΕΔ των «τεσσάρων»

Μόνο σχέσεις εξάρτησης μπορεί να υποθέσει κανείς ότι υπάρχουν μεταξύ των «τεσσάρων» προπορευόμενων με την ΚΕΔ/ΕΠΟ αξιολογώντας τον πανικό που προκάλεσε το σοβαρό λάθος της διαιτητικής ομάδας στην Τρίπολη. Τον Άρη τον έχουν περάσει πριονοκορδέλα οι διαιτητές από το ξεκίνημα της χρονιάς σε σημείο να καταλήγεις στην υπόθεση ότι είναι στοχευμένος αλλά κανείς εκ των Μπαλτάκου, Μπένετ κι όποιος άλλος σχετίζεται με τη διαιτησία δεν ευαισθητοποιήθηκε. Λες κι αυτό είναι απολύτως λογικό έως και αναμενόμενο. Από το ξεκίνημα του Πρωταθλήματος έχουν συμβεί τα μύρια όσα και με άλλες ομάδες, αλλά αυτοί εμφανίζονται ότι φωνάζει ένας εκ των «τεσσάρων» επιδεικνύοντας φόβο στο ενδεχόμενο απώλειας της εύνοιας ή και των ψήφων των μελών της εκτελεστικής επιτροπής. Δίχως τον παραμικρό ενδοιασμό (σου) δείχνουν ότι καίγονται να τα έχουν καλά με τους «τέσσερις» ή τουλάχιστον τους τρεις και οι υπόλοιποι ας φωνάζουν. Γιατί οι υπόλοιποι λειτουργούν λανθασμένα. Δεν ενώνονται με συνέπεια να γίνονται τα πιόνια σε μια παρτίδα σκάκι. Κι έτσι, κάθε φορά η ΚΕΔ/ΕΠΟ εμφανίζεται όταν βλέπει τον κίνδυνο. Συμβαίνουν αυτά όταν ομάδες πρωταγωνιστούν στην εκλογή προέδρων και μοιράζουν τις θητείες.

Αυτό θα αλλάξει μόνο στην περίπτωση δημιουργίας επαγγελματικής διαιτησίας. Και δεν είναι απαραίτητες οι… συζητήσεις επί συζητήσεων για τη μορφή αυτής. Αν πραγματικά θέλαμε να φτιάξουμε το ποδόσφαιρο με τη δημιουργία συνθηκών αξιοκρατίας και δικαιοσύνης θα κάναμε το εξής απλό. Θα αναθέταμε τη διαιτησία π.χ. στην εταιρία που τη διαχειρίζεται στην Αγγλία. Κανένα από τα «καμένα χαρτιά» του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν θα έχει την παραμικρή ανάμιξη. Τέλος. Τροποποίηση της νομοθεσίας και απεμπλοκή της «αμαρτωλής» ΕΠΟ από τη διαιτησία. Κι άντε μετά να αμφισβητήσεις το κορυφαίο μοντέλο διαχείρισης διαιτησίας. Ποιος θα το κάνει; Αυτός που θέλει να έχει τον έλεγχο ή αυτός που θέλει να ελέγχεται; Οπότε, ας αφήσουμε το συννεφάκι στην ησυχία του κι ας προσγειωθούμε στην πραγματικότητα. Αυτό ήταν, είναι και θα είναι το ελληνικό Πρωτάθλημα.

Υ.Γ: Πριν το τζάμπολ του προημιτελικού του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, ο Γιάννης Καστρίτης είπε ότι μόνο με την καλύτερη εκδοχή της η ομάδα του θα μπορούσε να σταθεί ανταγωνιστικά απέναντι στους Πειραιώτες. Σε επίπεδο διάθεσης, τακτικής προσέγγισης και επιθυμίας το έκανε. Μόνο που χρειαζόταν ποοστό ευστοχίας στο 45% στο μακρινό σουτ για να τα καταφέρει και όχι 13.8%. Παράλληλα, θα έπρεπε να είχε αποφύγει τα επτά λάθη στο πρώτο δεκάλεπτο τα οποία οδήγησαν στο -18. Με τον Ολυμπιακό και από το -18 δεν επιστρέφουν ομάδες της Euroleague, όχι ομάδες των 400.000 ευρώ. Συνολικά όμως, ο Άρης έχει κάνει άλματα στο τελευταίο διάστημα και σύντομα θα έρθει η στιγμή που αυτά θα εκτιμηθούν.